Woodstock

myndin sem sýnd var í kvöld fannst mér i raun stórkostleg. Hún vekur upp eftirsjá að maður skyldi vera svona skver alla æskuna að maður komst aldrei á svona algeran trylling. Ekki á Hróarskeldu eða þjóðhátíð í Vestmannaeyjum. Maður var fæddur of snemma fyrir þessi tækifæri öll.

Þó komst ég á Laugarvatn sem harmonikkuspilari í bragganum sem pjakkur og því gleymi ég aldrei. Við söfnuðum tómum brennivínsflöskum og seldum því við höfðum þá aldrei smakkað það. Einn okkar fékk að kyssa eldri stelpu í tjaldi og við hinir vorum auðvitað grænir. Maður leit aldeilis upp til eldri unglinganna sem áttu heiminn þarna. Rómantíkin var allstaðar. Þarna voru Edda og systir hennar, Böðmóðstaðasystur, Clausensbræður, Andrés á Hjálmsstöðum, Kallinn Pú, Sabú, og Óli blaðasali í fríi. Ólgandi mannlif um sumarnótt í þurru birkikjarrinu. Allt í friði og kærleika.

Ég hreifst því í dag sem gamall maðr af þessu framtaki æskumannanna í Woodstock sem gerðu þetta. Hluti af árangrinum var skuggi VietNam-stríðsins. Unga fólkið var að vakna til pólitískrar vitundar um að slifsiklæddir kallar eins og Johnson hefðu ekki endilega rétt fyrir sér eða leyfi til að senda það nauðugt til að drepa fólk. Að hugsa sér hvað maður var fylgispakur við hina réttu stefnu og hlustaði lítið á grasrótina.

Eftir Woodstock finnst mér að  erfiðara hafi reynst að ljúga að fólki i jafn stórum stíl og áður. Ég held að Hitler hefði ekki náð sínum árangri með eftir Woodstockfara í Hitler-Jugend eða þá Stalín með sitt trúboð meðal íslensks æskulýðs eftir þann viðburð. Við hneykslumst svo seinna á Eldborgarhátíð og fleiri æskulýðssamkomum með öllum óhjákvæmilegum uppákomum. En er  þetta ekki kraftbirtingarhljómur guðdómsins og æskufjörsins? Þurfum við ekki bara meiri skilning á því hvað er að vera ungur þó bara einu sinni sé? 

Eigum við ekki að hætta að hneykslast á Woodstock og þeim hátíðum sem á eftir fylgdu? Var ekki Woodstock í raun stórpólitískur atburður sem leiddi síðar til falls múrsins meira en margt annað? 

Athugasemdir

[Kristmann Magnússon, 30.3.2014 kl. 01:56]

"Að hugsa sér hvað maður var fylgispakur við hina réttu stefnu og hlustaði lítið á grasrótina" ! ! !

Þú hefur bara ekki breyst á nokkurn hátt - þú ert enn svona fylgispakur við "hina réttu stefnu" eða hitt þá heldur ! !

[Jónatan Karlsson, 30.3.2014 kl. 10:01]

Góðan daginn Halldór

Þetta var skemmtileg upprifjun og jákvæð og lofsverð niðurstaða sem kemst að.

Ég er sennilega ekki jafn jákvæður og bjartsýnn, því ég sé ekki betur en að við séum bara komnir í hring og nú ráði einungis ferðinni, öfgafullur feministmi og önnur sambærileg skoðanakúgun.

Í gær bar það einna helst til frétta að að rúmlega hálf þjóðin fór á límingum yfir einhverskonar netkosningu á fegurstu útskriftar stúdínuni úr Verslunarskólanum. Það kom reyndar hvergi fram að um nekt eða einhverja ósiðsamlega tilburði hefði verið að ræða, heldur einungis um fegurðarsamkeppni, en hneykslun almennings, ekki síst glókollsins sem naut sýninga Woodstock kvikmyndindainnar í Bæjarbíói á Akureyri veturinn 70-71 - ef ég man rétt, virtist ósvikin.

Og hvað með alla þessa jákvæðu mismunun, fléttulista o.þ.h.

Það má ekki einu sinni birta opinberlega mismunandi meðalárangur samræmdra prófa úr grunnskólum borgarinnar, svo ekki sé hallað á neinn.

Ég var reyndar á fyrstu Hróarskelduhátíðinni 1971, en á þó bágt með að sjá þessar framfarir sem við þér blasa alls staðar.

[Hrólfur Þ Hraundal, 30.3.2014 kl. 10:51]

Ég fór aldrei á Woodstock og heldur ekki á Hroarskeldu, en við félagarnir fórum á þjóðhátíð í Eyjum 12 ára en það var í raun hundleiðinlegt og miklu meira gaman þegar við komum heim og eyðilögðum berja pressuna hennar Möggu í Reykjahlíð 12 með því að hakka í henni viðarkol  til púðurgerðar.  

[Halldór Jónsson, 30.3.2014 kl. 21:09]

Mannsi, það er rétt að þú varst lengi sauðtryggur sjálfstæðismaður eins og ég. Svo gekkst þú af trúnni en ég tolldi og vana ennþá að Eyj´´olfur hressist. En það breytist ekkert með bara negatívisma nöldurskjóða eða Evrópussinna.

Hver var Glókollurinn Jónatan?

Já miklir menn erum vér Hrólfur minn, ég hafði líka gaman af púðurgerð og hvurskyns hvellum, held bara að ég hafi það ennþá.