Borgar sig virkilega

fyrir okkur og Vegagerðina að reka malarveg eins og þennan frá Flúðavegi að Gullfossvegi í stað olíumalarvegs?. Stanslaus heflun og íkeyrsla ofaníburðar til að vega á mót þykkum jóreyknum sem fylgir því að keyra á meira en 30 kílómetra hraða í þurrviðri?

Myndi ekki talsvert sparast ef hámarkshraðinn á malarvegum yrði lækkaður í þurrkatíð niður í 30km?

Rútur eru farnar í stórauknum mæli  að fara þessa leið með útsýnisfarþega. Borgar sig virkilega að hafa svona malarvegi?

Athugasemdir

[Gunnar Heiðarsson, 31.5.2015 kl. 16:47]

Sæll Halldór.

Stutta svarið við þessari spurningu þinni er einfaldlega NEI, það borgar sig ekki.

Hægt væri að rökstyðja þetta í löngu máli, með fjölda tilvitnanna og dæma, en ég læt duga að nefna eitt.

Rykbinding, sem nauðsynleg er á malarvegum, kostar álíka mikið og lagning Ottodekks.

Ástæðan sem Vegagerðin gefur upp, þegar þangað er leytað eftir svörum um þetta mál, er að endurbyggja þurfi vegina áður en lagt er á þá Ottodekk. Víða um land eru vegir klárir fyrir slíka lagningu, en þá er viðkvæðið að leggja þurfi í mikinn kostnað í frágang umhverfis veginn. Svo er bara haldið áfram að dæla á þá salti og leir, til rykbindingar og hefill látinn fara um vegina þegar þeir eru ekki lengur ökufærir, með miklu meiri  kostnaði en lagning Ottodekksins.

Sá kostnaður sem verður til vegna aukins viðhalds bíla lendir auðvitað á bíleigendum sjálfum, ekki Vegagerðinni. En það má ekki gleyma þeirri staðreynd að sá kostnaður er að stórum hluta greiddur í gjaldeyri, þ.e. varahlutir og því lendir hann á þjóðarbúinu í sóun gjaldeyris.

Því mælir allt með því að malarvegir verði lagðir bundnu slitlagi. Jafnvel þó vegstæðið sé ekki nægjanlega gott, þá mun viðhald vegarins minnka stórum við slíka aðgerð. Og varla getur það verið forsenda þess að umhverfi vega sé illa eða ófrágengið, að það séu malarvegir.

Kveðja