Þar kom að því

að hann Árni Matthíasson á Mogganum skrifað eitthvað sem mér líkaði stórvel!

Árni skrifar svo:

"...Gleymum því nefnilega ekki að lúpínan er að bæta fyrir misgjörðir okkar og illa meðferð á landinu okkar, hún er að leggja undir sig örfoka land og auðnir, sandfláka og urðir; allt verður fagurblátt og af því sæt angan. Þegar við erum öll öll, þegar mannkynið hefur komið sjálfu sér fyrir kattarnef, sem verður eflaust fljótlega, en þó vonandi ekki strax, mun lúpínan skríða yfir allt, Ísland verður Bláland, en síðan víkur hún fyrir grasi og öðrum gróðri, hneigir höfuð og hörfar kurteislega.

Segðu mér nú, kæri lesandi: Er ekki miklu betra að hafa sem fyrirmynd svo ósérhlífna og vinalega jurt og lúpínu, plöntu sem framleiðir áburð úr loftinu einu saman, græðir örfoka land og býr undir annan gróður? Ætti það ekki að vera takmark okkar Íslendinga að gera heiminn betri líkt og lúpínuskúfurinn frjói? [e-mail]"

Ég hef verið að vekja athygli útlendra ferðamanna á því hvað lúpínus nootkatensis eða Alaska Lúpínan er að gera fyrir Ísland. Þeir sjá landeyðinguna sem sauðfjárræktin og eyðing skóga hefur valdið. Þeir sjá hvernig lúpínan er að græða upp örfoka landið sem við skuldum sem þjóð í þúsund ár. Þeir sjá hvernig lúpínan vex á naktri klöpp í sprengdum hamri. Þeir undrast og þeir dást að því upphátt að ekkert land í heimi sé jafn tært og litríkt sem Ísland.

Að það skuli vera til fólk sem hefur tekið það sem köllun í lífinu að skemma lúpínuna og skaða, þessa nú himinbláu jurt sem kom til landsins 1947 sem nokkur fræ í umslagi í vestisvasa Hákonar Bjarnasonar skógræktarstjóra. Að nokkrum manni geti fundist urðin og grjótið á hæðunum í kring um höfuðborgarsvæðið fallegra en hið bláa blóma haf sem þar er að græða upp örfokið sem ég ólst upp við sem ónýtt land? Ég hef ekki hitt þann enn meðal ferðamanna sem hefur haft uppi þær skoðanir.

Lúpínan er þjóðarblóm mitt og verður. Hún er með Alasakaöspinni, eitt lífsætlunarverk Hákonar Bjarnasonar, að breyta ásýnd landsins úr örfoka hryllingi í grænar grundir og garða fegurðar.  

Það kemur að því að jafnvel blindir fá sýn.