Skipaskráningin

lent | mbl | 15.8.2012 | 21:01

Verður að fá skipin skráð á Íslandi

Bjarni Benediktsson, formaður Sjálfstæðisflokksins. mbl.is/Rax

„Það er óásættanlegt að hjá siglingaþjóðinni Íslandi sé ekki samkeppnishæf og öflug alþjóðleg skipaskrá. Öllum árum verður að róa að því að fá skipin skráð heim,“ segir Bjarni Benediktsson, formaður Sjálfstæðisflokksins, á Facebook-síðu sinni í kvöld í tilefni af frétt Morgunblaðsins í dag um að farmenn á íslenskum flutningaskipum borgi skatta sína í Færeyjum vegna þess að alþjóðlega íslenska skipaskráin er ekki samkeppnishæf við þá færeysku.

„Með því má skapa fjölda verðmætra starfa í ýmsum greinum. Fréttir af stöðu kaupskipaútgerðar á Íslandi eru góð áminning um það sem gerist þegar rekstrarumhverfi einstakra atvinnugreina stenst ekki samanburð við önnur lönd,“ segir Bjarni og bætir því við að því miður hafi lagasetning í þeim efnum komið til allt of seint eða eftir að öll kaupskip voru farin úr landinu.

„Það er sárgrætilegt að rifja þá sögu upp. Nú sjáum við jafnframt að lögin duga ekki til að laða útgerðirnar aftur heim. Við þessu verður að bregðast með því að ganga lengra. Ríkissjóður hefur allt að vinna. Skatttekjurnar í dag eru engar,“ segir Bjarni."

Þessi frétt er frá 2012. Ég veit ekki til þess að eitthvað hafi breyst í skráningarmálunum. Er það ekki vegna andstöðu sjómannasamtakanna? Þau eru íhaldssöm og ráða?

Ég man að gamall skipstjóri sagði mér að hann tók við glænýju skipi islensku.fyrir margt löngu.  Hann varð að munstra 11 menn á skipið. Seinna var þetta skip selt úr landi. Það hefur núna siglt lengi um heimsins höf. Ekkert hefur breyst nema nú siglir það með held eg 5 eða 7 manna áhöfn.  Það er engin tilviljun að ekkert íslenskt kaupskip er lengur skráð hérlendis.

Nýju þjónustuskipin Fáfnis Offshore hans Steingríms Erlingssonar sem kosta á annan tug milljarða verður víst að skrá erlendis vegna þessa.Er þetta ekki nöturlegt hjá þjóð sem vill vera í alþjóðaviðskiptum að geta ekki rekið skipaskráningu vegna kenja?

 

Nóturnar á netið!

er góð tillaga frá 23.manni á lista Sjálfstæðisflokksins við Borgarstjórnarkosningarnar í vor. Eftir þessa hressilegu byrjun  munu margar upplýsingar um Borgarreksturinn koma fram fyrir kosningar.

Kristinn karl Brynjarsson skrifar svo:

"Samkvæmt fjárhagsáætlun Reykjavíkurborgar fyrir árið 2014 stóð til í fyrstu að stórhækka gjaldskrár borgarinnar til þess að standa undir sífellt hækkandi rekstrarkostnaði borgarinnar. Eftir nokkurn þrýsting, m.a. frá aðilum vinnumarkaðsins voru þó þessar hækkanir dregnar til baka. Þó ekki með meira afgerandi hætti en að: »Ef forsendur bregðast hins vegar áskilur Reykjavíkurborg sér rétt til að taka gjaldskrár til endurskoðunar á síðari hluta árs 2014.«

Með öðrum orðum, ef sami meirihluti stjórnar enn borginni að loknum kosningum í vor, þá hækkar bara gjaldskráin eftir kosningar. Af fenginni reynslu má þá búast við enn meiri hækkunum þá en áætlað var. Enda ekki beinlínis hægt að halda því fram að kosningaloforðalisti Samfylkingar sé sérlega ódýr.

Að öðrum kosti, þ.e. ef annar meirihluti tekur við eftir kosningar, þá lendir það á þeim meirihluta að bregðast við þeirri stöðu sem uppi verður að loknum kosningum.

Það er talið að það kosti Reykjavíkurborg u.þ.b. 300 milljónir að falla frá þessum hækkunum. Án hagræðingar í rekstri borgarinnar verða þeir fjármunir sóttir í vasa borgarbúa með einum eða öðrum hætti.

Þrátt fyrir að horfur séu á því að ráðstöfunartekjur heimilanna aukist á næstu misserum er ekki hægt að ætlast til þess að meðalfjölskylda í borginni taki á sig annað kjörtímabilið í röð rúmlega 400 þús. króna útgjaldaaukningu vegna gjaldskrár- og skattahækkana borgaryfirvalda. Slík þróun, ef ekki verri, er klárlega i kortunum, ef borginni verður stjórnað með þeim hætti og henni hefur verið stjórnað á því kjörtímabili, sem góðu heilli tekur senn enda.

Á kjörtímabilinu hefur kostnaður við skrifstofu borgarstjórnar þrefaldast, farið úr rúmlega 160 milljónum í rúmlega 500 milljónir. Fyrir þeirri hækkun er engin ástæða önnur en óábyrg fjármálastjórn og bruðl með skattfé almennings. Enda er sú hækkun 300 milljónir umfram verðlagsbreytingar á kjörtímabilinu.

Skrifstofa borgarstjórnar er bara eitt dæmi af mörgum þar sem bruðl og óráðsía vinstri meirihlutans hefur gersamlega farið úr böndunum. Það er því af nógu að taka til þess að vega upp á móti þessum 300 milljónum sem tapast og meira til.

Það er stefna Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík að með ábyrgri fjármálastjórn og hagræðingu í þágu grunnþjónustu í stað gæluverkefna eigi klárlega að nýta það svigrúm sem af slíku skapast til þess að lækka gjaldskrár og útsvar borgarinnar.

Ábyrg fjármálastjórn mun svo einnig í framhaldinu draga úr þörf borgarinnar til að fjármagna rekstur sinn með lántökum og skapa henni svigrúm til þess að greiða niður skuldir sínar fremur en að auka við þær.

Það er svo að sjálfsögðu stefna Sjálfstæðisflokksins, komist hann til valda í borginni, að setja »nóturnar á netið«, þ.e. að gera borgarbúum og reyndar öllum öðrum það kleift að fylgjast með því á auðveldan hátt í hvað fjármunum borgarinnar er varið. "

það er ánægjulegt að sjá að  frambjóðendur Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík eru að hefja sókn fyrir borgarstjórnarkosnngarnar sem verða eftir mánuð. Væntanlega munu minni staðirnir fylgja á eftir og kynna málefni Sjálftæðisflokksins.

Þessi tillaga Kristins Karls um upplýsingagjöf er eitthvað sem að kjósendur um allt land eiga að láta sig varða. Það pukur sem viðgengiist hefur um ráðstöfun fjármuna hins opinbera má hverfa.

Allar upplýsingar um ferðalög, risnu og persónubundnar greiðslur eiga auðvitað að liggja fyrir svo að greiðendurnir geti séð þær. Þetta er auðvelt með nútimatækni ef vilji er fyrir hendi.

Alþingi á hér ekki að vera neinn eftirbátur. Við viljum vita hvað þessi eða hin ferðin til Langtburtistan kostar  skattgreiðendur. Hvaða upphæðum Steingrímur J. ráðstafaði í sínu kjörfæmi þegar hann gat.

Hvað kosta ferðalög Forsetans? Hvað kosta framkvæmdir á Hofsvallagötu og við Borgartún?

Hvað greiðir Kópavogskaupstaður fyrir hönnun einstakra verka til handvaldra verkfræðistofa?  

Nóturnar á netið! 

Bréf frá Færeyjum

barst fyrir tilviljun til mín þó það eigi líklega að vera til Össurar eða einhvers Samylkingarfósa.  Það er líklega frá manni sem þekkir vel til á Íslandi og getur skrifað á málinu. Hann segir m.a.:

"Tað að vera jafnaðarmaður á ekkert skylt við að vera aumingjagóður! En það virðist þið Samfylkingarmenn vera.  

 

Jafnaðarmennska snýst um jafnrétti. En mér finnst  mikið hallað á tá er skaffa. Tá  sem sífellt telja  sig vanta allt, hafa alltaf svo miklu hærra þannig að í teim þarf að þagga niður í áður en hægt er að  fá aðra til að hlusta.

 

Tá sem  hlassið sem sá viljugi dregur er orðið so tungt að hann upplifir sig ekki sem jafnaðaramann heldur fórnarlamb ójöfnuðar þá er það heldur oinki gott. En staðreyndin er sú að sá viljugi vill síður kvarta. Hann leggur ekki í vana sinn að kvarta eins og sá lati, hann frekar reynir að láta sig hverfa. Hann sér ekki tilganginn. Tessvegna fór ég af Íslandi i sin tid.

 

Tá ég var ennþá unglingur á átjánda ári man ég hvað ég var fúll yfir að vera ekki búinn með skólann eða vera aðeins eldri því  ég sá nokkra aðeins eldri en ég koma sér upp þaki yfir höfuðið og djöfluðust þeir eins og enginn væri morgundagurinn. Jú þetta  var skattlausa árið  1987.  Ekki bara unnu þeir eins og skepnur þetta árið og komu sér upp kapitali fyrir lífið  heldur lærðu þeir líka að vinna..

 

 

Við eigum að hætta þessu rövli um leiguíbúðir úr opinberum krumlum.  Thetta leysist alltaf af sjálfu sér af leigumarkaðnum. Ef það borgar sig að byggja tá kemur leiguhúsnæði.  En nú á að fara að hjálpa fólki að verða aumingjar ævilangt. Ef þú hefur ekki efni á að leigja í 101 Reykjavík verður tú bara að sníða þér stakk eftir vexti og leigja í Breiðholti eða Stokkseyri. Segdu honum Degi frænda að hætta thessu rövli um tusind lejuhus.

 

Taktu upp kerfi þar sem ungt fólk getur fengið einu sinni og eingöngu til húsnæðiskaupa skattfrjálst ár eða jafnvel tvö. Fyrir þrítugsaldur eða að langskólanámi loknu.  Óframseljanlegt og þannig einhverskonar sparimerkjakerfi sem við sem eldri erum munum eftir.

 

Það á að gera eftirsóknarvert að eiga tak yfir höfuðið þó að þið skiljið það ekki Samfylkingarmenn. Í dag er  það ekki svo. Sem er galið. Þú ert ekki frjáls nema eiga eitthvað.

  

 

Farðu og taktu svo til þannig að ég geti flutt hingað heim aftur. Annars má ég vera kyrr hér í Færeyjum, og tá haldi egi að heldur langi egi til Norra, tú mást eisini siggja fra nær tú langi að semja om henda markrelin, hetta er onki problem havi tú lyst til.

 

Okum hoyrast.... og nei, egi eri ikki fullur nær hetta er skrivað bara forbanna súrur yvir alt hetta. "

Þetta finnst mér  skrambi góð' hugmynd frá Færeyjum fyrir Sjálfstæðismenn að taka upp því komma-og kratakaliðið skilur svona varla.  Þá höfum við eitthvað sérstakt.

 

"Fyri tveimum árum síðani

hittust umboð fyri norsku Havyard-skipasmiðjuna og umboð fyri íslendska felagið Fafnir. Nú, tvey ár seinni, hava feløgini sáttmálar um tvey veitingarskip.

 

Á Havyard-skipasmiðjuni í Leirvik eru tey í ferð við at byggja tað fyrsta veitingarskipið til íslendska felagið Fafnir Offshore. Nú um dagarnar komu so boð um, at íslendska felagið hevur bílagt eitt skip afturat frá skipasmiðjuni.

-Sáttmálin er eitt beinleiðis úrslit av, at vit longu byggja eitt skip til teirra, og at teir eru nøgdir við tað, sigur kunningarstjórin hjá Havyard Group, Gunnar Larsen, við sysla.no. Talan er um eitt veitingarskip, sum fer at kosta góðar 350 milliónir norskar krónur.

 

Frá fiski til olju

Forstjórin í Fafnir Offshore, Steingrímur Erlingsson, sum eisini tók stig til at stovna felagið, royndi seg fyrst sum reiðari innan fiskivinnuna og hevur millum annað rikið reiðaravirksemi í Kanada. Eftir at hann hevði selt fyritøkuna, hugdi hann seg um eftir øðrum íløgumøguleikum, og valið fall á frálandavinnuna.

Og tá hann so gjørdi av at byggja tað fyrsta frálandaskipið, valdi hann Havyard.

-Hetta er á mangan hátt ein serstøk verkætlan. Tá skipið bleiv bílagt, var tað tað dýrasta skipið, sum nakað íslendskt reiðarí hevði bílagt. Harafturat var hetta tað fyrsta frálandaskipið til eitt íslendskt reiðarí og ikki minst tann fyrsta fráboðanin um, at Ísland hevur tikið tað fyrsta fetið inn í oljuvinnuna, sigur Steingrímur Erlingssson.

 

Úr at gera

Skipið, sum Fafnir Ofshore og Havyard nú hava gjørt sáttmála um, er eitt Havyard 833 WE ICE skip, sum verður bygt sum veitingarskip hjá oljupallum. Eitt serligt við skipinum er, at hetta er fyrstu ferð, at Havyard skal byggja eitt skip við dieselelektroniskari framdrift við battaríi. Málið við tí er at spara brennievni, samstundis sum útlátið av umhvørvisgassi er munandi minni.

Tey hava annars úr at gera á Havyard-skipasmiðjuni. Ikki færri enn 10 skip eru umbiðin, og tað seinasta skal latast eigarunum út ímóti ársenda í 2015.

Fyri nøkrum árum síðani legði Havyard-skipasmiðjan seg eftir at byggja til fiskivinnuna. Tað loysti seg. Skipasmiðjan hevur júst latið ein brunnbát, og ein annar er umbiðin. Ein onnur spennandi verkætlan, sum skipasmiðjan er í gongd við, er eitt stuðulsskip til vindmylluídnaðin, sigur Gunnar Larsen."

Nú eru Færeyingar orðnir langleitir yfir því að Íslendingar séu að ráðast inn á þeirra sérsvið. Þeir fá núna 13 % af vergri þjóðarframleiðslu sinni frá olíuiðnaðinum án þess að hafa fundið dropa sjálfir. Við eigum eitt 550 metra gat í Flatey og höfum ekki tímt að bora lengra. Þrátt fyrir að skv. Bjarna Richter séu mörg skilyrði að finna þarna á Skjálfanda sem geta leitt til olíu eða gass.

Færeyingarnir sviku okkur í makrílnum. Nú skákum við þeim á móti í olíunni.

Til hamingju Steingrímur mað að halda uppi vörnum fyrir Ísland.

 

(P.S. Er ekki gaman að geta lesið færeyskan texta?) 

Tax and Spend!

stefnunni var gerð góð skil í viðtalii Sigurjóns á Sprengisandi við Edward H. Huijbens forstjóra Rannsóknamiðstöðvar Ferðamála sem við framfærum með 30 milljónum af skattpeningum okkar.

Sá var nú ekki í vandræðum með hugmyndir um að sækja fullt af peningum til ferðamálaiðnaðarins með því bara að skattleggja hann. Sömuleiðis hafði hann ráð undir hverju rifi svo að skattstjórinn gæti hramsað þá sem græða svart.  Það þyrfti að skipuleggja allt mun betur og setja fleiri reglur og forskriftir um rekstur ferðamála. Loka Reykjavíkurflugvellinum til þess að geta talað meiri útlensku í míðbæ Reykjavíkur. Það mætti meira að segja byggja hótel í Kópavogi líka með bættu skipulagi.

Mikið er gaman og gott til þess að vita að þjóðin skuli eiga svona eldhuga eins og þennan Huijbens sem veit upp á hár hvernig á að gera hlutina fái þeir næga peninga af skattfé til að eyða í hugsjónir sínar.

Það er og verður himinn og haf á milli kommúnismans og frjálshyggjunnar sem trúir því að einstaklingarnir fari betur með fé sitt en skattleggjarinn.  

Tax and Spend er hinn sígildi krat-og kommúnismi frá Obama til Olígarka sem stela þjóðareignunum.  

Rörtöng í gangverkinu

hjá Degi B. í því dellumakerí hans að hann geti rifið Fluggarða bótalaust? Bara teiknað strik yfir þá sisona?

Það er nefnilega mjög líklegt að Reykjavíkurborg hafi engar eignarheimildir að landinu undir flugvellinum. 

Gestur Gunnarsson tæknifræðingur skrifar athyglisvert bréf til Morgunblaðsins á laugardag:

Gestur segir:

"Nú eru áform uppi um að byggja á flugvallarsvæðinu í Reykjavík.Ef eitthvað á að gera þarf allt

að vera í réttri röð. Ef leggja á niður flugvöll þarf annar að vera til. Á Reykjavíkurflugvelli er atvinnustarfsemi af ýmsu tagi, sem nýtur verndar stjórnarskrárinnar.Öllum er frjálst að stunda þá atvinnu

sem þeir kjósa.

 

Flugvirki sem er með vinnuaðstöðu í Fluggörðum getur ekki flutt sína starfsemi heim í bílskúr.Sama má segja um flugkennara,þeir þurfa að eiga heima í nágrenni flugvallar.

 

Fyrir mörgum árum brann slökkvistöðin á flugvellinum og kveikti í veitingastofu Loftleiða, sem var í næsta húsi. Alfreð forstjóri fór með tékkheftið niður í bæ, keypti veitingahúsið Tjarnarcafé og greiddi út í hönd. Svona lagað hafði ekki gerst áður í Reykjavík. Nýr atvinnuvegur hafði skotið rótum, atvinnuvegur sem

átti eftir að bjarga þjóðinni í mestu efnahagshamförum allra tíma. Ef Alvogen þarf húsnæði, má þá ekki bara flytja Háskólann norður að Hólum? Það stendur jú til að sameina Háskólann og Hólaskóla.

 

Nú orðið vinna 7% Íslendinga við flugstarfsemi, atvinnuveg sem virðist vaxa endalaust. Af hverju er það?

Flugmenn þurftu lengst af að kosta sitt dýra nám sjálfir og margir að sækja vinnu erlendis. 

 

Ungur maður, Eggert Briem, lærði búfræði úti í heimi. Heimkominn reisti hann stórbú í Viðey, rak það í nokkur ár. Flutti í landog byggði fjós við Laufásveg og ræktaði tún í Vatnsmýri, 18 hektara.Af því túni fór flugvél á loft haustið 1919. Næstu árin var túnið notað af ýmsum sem flugvöllur.Gústaf E. Pálsson teiknaði flugvöll á túnið og skipulagsnefndin samþykkti þá tilhögun í mars 1940.Eggert Briem féll frá í júlí 1939,breski flugherinn tók túnið til sinna nota haustið 1940. Það er e.t.v. vegna þessarar atburðarásar að ekki er til þinglesin eignarheimild fyrir Vatnsmýrarblett nr. 5.

 

GESTUR GUNNARSSON

tæknifræðingur."

Er það ekki býsna stór rörtöng í teinana í kosningasnældu Dagsins, að nýtt Aðalskipulag þeirra er ekki byggt á nauðsynlegum forsendum eins og eignarrétti?  Bara úti í mýri? Má ekki spyrja hvernig búskiptum Eggerts Briem hafi verið lokið sbr. Vatnsendamálið? Og jafnvel fleiri aðila á svæðinu? Jón Kristjánsson seldi Val erfðafestuland sitt að Hlíðarenda. Hann átti það. Eggert Briem seldi Reykjavíkurborg einhverja fermetra úr túni sínu undir flugbraut. Þar gæti Borgin átt eitthvað land . Ekki Fluggarða.

Ætli Aðalskipulagið hvíli á ámóta traustum forsendum og áform  Dags um byggingu ódýrra þúsunda leiguíbúða?

Reykjavíkurborg getur ekki sannað eignarrétt sinn að landinu undir flugvellinum. Ólafur Thors tók við honum í heilu lagi úr hendi Breta. Ríkið á Reykjavíkurflugvöll í heilu lagi

Út með Reykjavíkurborg af flugvallarsvæðniu. Fasteignagjöldin þar  þar renni eftirleiðis til ríkisins. 

Það er komin rörtöng í gangverkið hjá Degi B. sem ekki verður auðvelt að fjarlægja fyrir sólsetur í Borgarstjórnarkosningunum í maí. 

Heilalausir kjósendur

er þeir í Reykjavík sem ætla að falla fyrir gylliboðum Dags B. Eggertssonar um stórkostlegar byggingar félagsíbúða sem munu kosta "skid og ingenting" að kaupa eða leigja. 

Hefur þetta fólk aldrei séð mynd Alberts Engströms af manninum sem sker rófuna f hundinum sínum til að gefa honum að éta?

Dettur einhverjum í hug að Dagur dragi kanínur úr hatti og útvaldir njóti góðs af án þess að aðrir borgi með skaða sínum?  Hvað verður um þá sem hafa atvinnu af að byggja og selja? Mun ekki almenningur verða skattlagður tvisvar fyrir þessa dellu Dags þegar upp verður staðið?

Eitt er víst að það er himinn og haf á milli sígildra hugsjóna Sjálfstæðisflokksins um eign fyrir alla og þessarar "félagshyggju" nýkratismans, sem ætlar að gera allt fyrir útvalda með því að gefa þeim eigin rófur að éta. 

Það eru heilalausir kjósendur í Reykjavík að mínu mati sem láta  Dag kaupa sig með þvílíkri dellu. 

ESB steypan

er hrærð ennþá á fullu hvað sem síðustu kosningum líður.

Nú sýnist mér að verið sé að stofna nýjan hér nýjan stjórnmálaflokk sem vinna á að inngöngu Íslands í bandalagið og vinna bug á andstöðu Sjálfstæðisflokksins við málið.  Ekki þætti mér ólíklegt að einhversstaðar finnist aurar ril að styrkja sllíkt málefni og efla þannig óvinafögnuðinn.

Sigurður kollegi minn Oddsson skrifar grein í Morgunblaðið í dag um ESB málið eilífa.

 

Sigurðu segir:

"Halldór og Valgerður vildu ganga í ESB til að komast að borðinu og taka þátt í ákvörðunum um málefni Evrópu. Með 5% atkvæðavægi! Hefði þeim tekist það þá hefðum við ekki fengið að veiða neinn makríl, þegar verst stóð á eftir hrun. Með ESB-bröltinu minnkaði fylgi Framsóknar, sem endaði með því að Ingibjörg Sólrún tók við keflinu af Halldóri. Það fór eins og það fór.

 

Í kosningunum 2009 voru tveir sigurvegarar. Össur lofaði fyrir kosningar að koma þjóðinni í skjól ESB og Steingrímur að halda þjóðinni utan ESB. Steingrímur sveik strax loforðið og myndaði með Samfylkingunni stjórn sem hafði það að markmiði að ganga í ESB. Sveik allt fyrir ráðherrastól. Þau svik verða seint toppuð. Össur beitti öllum brögðum til að standa við sitt. Laug að þjóðin ætti von á pakka frá Brussel, sem borgaði sig að kíkja í. Það gekk þar til Jón og Gunna föttuðu, að ESB myndi ekki aðlaga regluverkið að hagsmunum Íslands. Þá sagði Össur að Ísland þyrfti engar undanþágur.

 

 

Jóhanna sást varla í stjórnarsamstarfinu. Steingrímur vann myrkranna á milli - að eigin sögn - jós út skattpeningum til að rétta af þjóðarskútuna. Össur tók við þar sem Halldór hætti og var mest í ESB sendiferðum. Icesave og stjórnarskráin stóðu í vegi fyrir ESB inngöngu. Í þrígang samdi Steingrímur um Icesave við þá, sem skipuðu okkur á bekk hryðjuverkamanna. Fyrsti samningurinn var svo góður, að hann krafðist þess að þingmenn samþykktu hann óséðan. Jóhanna birtist og tuktaði til þingmenn, sem hún kallaði villiketti. Ef þau frömdu ekki landráð þá veit ég ekki hvað landráð eru. Stjórnarskráin var það góð að ekki var hægt að framselja vald til ESB án þess að breyta henni. Eftir miklar æfingar gafst almenningi kostur að svara nokkrum spurningum um stjórnarskrá. Valdar voru spurningar, sem flestir gátu svarað játandi. Ekki var spurt um fullveldið. Samfylkingin kallaði svo skoðanakönnunina kosningu, sem hefði samþykkt breytta stjórnarskrá.

 

 

Allt kjörtímabilið fékk ESB forgang. Björgun heimila sat á hakanum. Í Brussel voru kaflar opnaðir hraðar eftir því sem á leið kjörtímabilið. Mér skilst, að það að opna kafla sé að samþykkja og undirgangast lög og reglugerðir ESB. Oft mörg hundruð eða þúsundir blaðsíðna í einu. Ýmislegt höfum við fengið, sem bendir til að kaflarnir séu ekki vel lesnir. Pósturinn bað mig t.d. að hækka bréfalúgu á útidyrahurð. Hún var of lágt skv. ESB reglugerð. Gefinn var frestur, að öðrum kosti yrði hætt að bera póst til mín. Ég hefi ekki heyrt frá póstinum eftir að ég lét álit mitt í ljós í Morgunblaðspistli. Við höfum líka samþykkt að nota dýrari mengandi Euro perur. Ný byggingasamþykkt eykur byggingakostnað um 10-15%. Guð einn veit hvað mikil vitleysa leynist í köflunum, sem búið er að opna og samþykkja. Næst verðum við kannski skikkuð til að kaupa »Euro-banana« framleidda á Kanarí. Í seinustu kosningum unnu þeir yfirburðasigur, sem lofuðu að ekki yrði gengið í ESB án þjóðaratkvæðagreiðslu. Því loforði treysti ég og trúi að sé meira virði en loforð Steingríms forðum.

 

 

Nú hafa þeir báðir skrifað bækur til réttlætinga eigin gjörða. Hvoruga bókina hefi ég lesið, en gæti trúað að bók Össurar sé skemmtileg. Steingrímur hefur gengið í lið með lýðskrumaranum Árna Páli og lýst yfir að Bjarni sé mesti svikahrappur sem um getur á alþingi. Saman hafa þeir komið af stað múgæsingu með undirskriftasöfnun um að fá pakkann frá Brussel til að kíkja í.

 

 

Það er kristaltært að við fáum engar varanlegar sérlausnir og því tilgangslaust að eyða meir í þessar aðlögunarviðræðurað . Það er tilefni þessa pistils og tel mér rétt og skylt að benda á að líklega er fjöldi kafla tilbúinn til opnunar í einum hvelli verði haldið áfram. Póstlúgan og byggingasamþykktin eru smámál miðað við flutning stjórnunar fiskveiða til Brussel og skert viðskiptafrelsi.

 

 

Í dag er mikið hagstæðara að kaupa hvers kyns tæki og framleiðsluvélar frá Asíu en Evrópu. Ekki er spurning hvort, heldur hvenær ESB setur verndartolla á vörur frá Asíu. Þeir hafa gert það áður t.d. með undirboðstolli á japanskar vogir. Með stjórnun fiskveiða frá Brussel er hætt við að kvóti og fullvinnsla flytjist úr landi meir en orðið er.

 

Hvort sem það verða Íslendingar eða útlendingar, sem eiga verksmiðjurnar, þá er þjóðarauðlindin komin úr landi. Eigandi hennar (þjóðin) fær hvorki vinnu né arð af fullvinnslu fisks og á fiskveiðiskipum verða mest sjómenn »ódýrari« en íslenskir. Hliðstætt gerðist á Spáni með flutningi vínkvóta frá Norður-Spáni til Frakklands. Þeir misstu vinnuna, sem áður störfuðu við víniðnað á Norður-Spáni.

 

 

Já, það er hættulegt að leika sér með fjöregg þjóðarinnar í Brussel. Við gætum fest innan múra ESB á sama tíma og við eigum kost á frjálsum viðskiptum um allan heim. Þar með talið við ESB, sem stöðugt hefur minna vægi í alþjóðaviðskiptum."

 

 

Niðurlag bloggarans:

Hér er af glöggskyggni farið yfir þá ógn sem Íslandi framtíðarinnar, sem frjálss og fullvalda ríkis í samfélagi hundrað þjóða heimsins og allt sitt á undir viðskiptafrelsi í heiminum,  stendur af því að læsast inni í litlu tollabandalagi 28 þjóða í Evrópu undir yfirgnæfandi forystu stórvelda sem eru grá fyrir járnum með blóðidrifna sögu. En því tollabandalagi er stefnt er gegn hinum 70 þjóðunum í heiminum sem standa utan þess.Gegn áróðri þeirrar 5.herdeildar sem hér starfar leynt og ljóst að landsölunni þarf að berjast með öllum  tiltækum ráðum.

 

Grein Sigurðar Oddsonar er þarft innlegg í þá baráttu um leið og hún er þörf upprifjun á svikum og lygum íslenskra stjórnmálamanna sem enn starfa óprúttnir meðal okkar.

 

Óli Björn Kárason

rekur harða kosningabaráttu fyrir Sjálfstæðisflokkinn í Reykjavík. Þó hann sé að vísu ekki í framboði til borgarstjórnar, þá er málflutningur hans með þeim hætti að borgarbúar ættu að leggja eyrun við.

Sjálfsagt rennur Óla Birni til rifja umkomuleysi Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík í kosningabaráttunni sem ætti að vera á fullu þessa dagana. Fortíð flokksins á síðustu kjörtímabilum er honum áreiðanlega fjötur um fót þar sem kjósendur detta ekki beinlínis um afrek flokksins og afstöðu einstakra fulltrúa í veigamiklum málum.

Ól Björn skrifar svo í Morgunblaðið í dag:

"  Engu er líkara en að meirihluti borgarstjórnar hafi einbeittan vilja til að koma einkaframtakinu fyrir kattarnef. Undir forystu Jóns Gnarr og Dags B. Eggertssonar eru tækifærin nýtt til að leggja steina í götur sjálfstæðra atvinnurekenda. Þrengt er að starfsemi þeirra eða þeir eru hreinlega flæmdir í burtu.

 

 

Vinstri meirihluti Samfylkingar og Besta flokksins/Bjartrar framtíðar [BT] hefur lítinn áhuga á öðru en að þétta byggð, draga úr valmöguleikum borgarbúa, telja skref að sorptunnum, byggja fuglahús við umferðargötur og hækka álögur. Einkaframtakið er fleinn í holdi þeirra og einkabíllinn skal útlægur gerður.

 

 

Það ætti því fáum að koma á óvart að lagt sé til atlögu við Fluggarða á Reykjavíkurflugvelli. Í Fluggörðum eiga aðsetur flugskólar, flugklúbbar, fyrirtæki og einstaklingar og eru hluti af þekkingarþorpi flugsins sem hefur orðið til við Reykjavíkurflugvöll. En ekkert af þessu skiptir meirihluta borgarstjórnar máli - ekki frekar en lífsviðurværi á annað þúsund einstaklinga sem vinna á flugvallarsvæðinu. Flugvöllurinn skal víkja fyrir íbúðabyggð og Fluggarðar þegar á næsta ári.

 

 

Þekkingarþorp flugsins

 

Alfhild Nielsen, talsmaður hagsmunaaðila á Fluggarðasvæðinu sagði í samtali við Morgunblaðið fyrir skömmu að svo virtist sem stefnt væri að »eignaupptöku á mannvirkjum en Reykjavíkurborg hefur lítið sem ekkert samráð haft við þinglýsta eigendur mannvirkja á svæðinu«.

 

 

Jóhannes Bjarni Guðmundsson flugmaður heldur því fram í Morgunblaðsgrein 4. apríl sl. að þeir sem eiga eignir og starfa í Fluggörðum finni »fyrir hroka og yfirgangi borgaryfirvalda gegn flugvellinum og allri þeirri starfsemi sem þar þrífst«. Hann bendir á að ótrúlegur fjöldi Íslendinga byggi afkomu sína með beinum eða óbeinum hætti á flugi sem sé í »raun ein af grunnstoðum í velmegun okkar«:

 

 

»Í Fluggörðum og á Reykjavíkurflugvelli eru m.a. uppeldisstöðvar okkar fagfólks. Flugmenn, flugumferðarstjórar, flugvirkjar og fjöldi annarra stíga sín fyrstu skref í þekkingarþorpi flugsins sem Reykjavíkurflugvöllur er og hefur verið í marga áratugi.«

 

Röksemdir af þessu tagi eru léttvægar í huga meirihluta borgarstjórnar og forystumenn Samfylkingar og BT hafa ekki áhyggjur þótt verið sé að setja allt kennslu- og einkaflug á Íslandi í uppnám.

 

 

Rótgrónum fyrirtækjum

bolað burt

 

 

Skeytingarleysi vinstri meirihlutans í Reykjavík einskorðast ekki við starfsemi Reykjavíkurflugvallar. Kaupmenn á Laugaveginum eru í vörn. Umferð hefur snarminnkað á síðustu árum - þrengingar, sumarlokanir og fækkun bílastæða hafa komið illa niður á viðskiptum. Léleg lýsing og umhirða bæta ekki ástandið.

 

Rüdiger Þór Seidenfaden, eigandi Gleraugnasölunnar, sagði í samtali við Morgunblaðið að borgaryfirvöld væru hreinlega að útrýma íslenskri verslun við Laugaveginn:

 

 

»Hér er verið að bola burtu rótgrónum fyrirtækjum. Það verður ekkert eftir nema hótel og ferðamannaverslanir.«

 

 

Það er ekki nóg að borgaryfirvöld hagi skipulagi þannig að einkaaðilar eigi erfitt uppdráttar heldur er beinlínis komið í veg fyrir að sjálfstæðir atvinnurekendur fái að bjóða þjónustu sína. Þannig var einkafyrirtæki neitað um leyfi til að safna lífrænum úrgangi frá heimilum í Reykjavík, á þeirri forsendu að um »grunnþjónustu« væri að ræða sem sveitarfélag ætti að veita. Í huga hins umhverfissinnaða vinstri meirihluta skipti engu þótt Reykjavíkurborg sinnti ekki þessari þjónustu og mundi ekki gera á næstu árum.

 

 

Með sama hætti þótti það óviðunandi í huga forystu vinstrimanna að borgarbúum stæði til boða endurvinnslutunnan frá Gámaþjónustunni. Því var nauðsynlegt að fara í samkeppni við einkaaðilann - bláa tunnan varð til sem íbúarnir neyddust til að greiða fyrir í formi hærri fasteigna- og sorphirðugjalda.

 

 

Aðferðir sundrungar

og missættis

 

 

Það er merkilegt að þeir stjórnmálamenn sem hæst og oftast tala um íbúalýðræði, samráð og samræður ganga harðast fram við að ná markmiðum sínum - beita aðferðum sundrungar og missættis. Skiptir engu hvort um er að ræða skipulag grunnskóla, eins og foreldrar hafa fengið að kynnast, eða breytingar á aðalskipulagi borgarinnar.

 

Guðmundur Magnússon blaðamaður Morgunblaðsins benti á í nýlegri fréttaskýringu að þegar fyrsta eiginlega aðalskipulag fyrir Reykjavík var samþykkt fyrir tæpum 50 árum hefði ríkt um það full samstaða allra borgarfulltrúa. Allar götur síðan hafi verið lögð áhersla á að endurskoðun aðalskipulagsins væri í góðri sátt, þvert á stjórnmálaflokka. Þetta var fyrir tíma samræðustjórnmála.

 

 

Nú er öldin önnur undir stjórn Samfylkingar og BT. Nýtt aðalskipulag er afgreitt í miklu ósætti og í engu er tekið tillit til óska og skoðana íbúa. Undirskriftir um 70 þúsund landsmanna sem vilja Reykjavíkurflugvöll á sínum stað hafa engin áhrif á meirihluta borgarstjórnar. Borgarbúar gerðu athugasemdir við 250 atriði í aðalskipulaginu. Þeim athugasemdum var hent út í hafsauga.

 

 

Hugmyndafræði vinstrimanna í skipulagsmálum borgarinnar er ekki aðeins til þess fallin að draga úr þrótti einkaframtaksins heldur einnig að fækka valkostum borgarbúa. Þétting byggðar skal vera á kostnað úthverfa, almenningssamgöngur og hjólreiðar skulu efldar á kostnað einkabílsins. Öllu er stillt upp sem andstæðum.

 

 

Í stað þess að fjölga valkostum borgarbúa er þeim fækkað. Í þessum efnum má segja að vinstrimenn séu samkvæmir sjálfum sér. Þeir trúa því ekki að öflugar almenningssamgöngur fari vel saman við að greiða leið einkabílsins. Þeir eru sannfærðir um að blómleg úthverfi séu á kostnað öflugs miðbæjar.

 

 

Gangi stefna meirihluta borgarstjórnar eftir í skipulagsmálum mun yfirbragð Reykjavíkur breytast á komandi árum. Í litlu verður tekið tillit til óska íbúanna, hagsmunir sjálfstæðra atvinnurekenda verða fundnir léttvægir, úthverfi verða sett í frost og ný samgöngumannvirki ekki byggð enda á einkabíllinn lítið erindi í draumsýn þar sem allir ferðast í Strætó eða fara um á reiðhjólum. Þegar Reykjavíkurflugvelli verður endanlega lokað hefur Reykjavíkurborg sagt sig frá skyldum sem höfuðborg allra landsmanna.

 

 

Eftir stendur fátæklegri borg sem stjórnað er af stjórnmálamönnum sem eru í hjarta sínu á móti fjölbreytni. Vilja takmarka valmöguleika, fækka þeim kostum sem eru í boði hvort heldur er í samgöngum eða búsetu. "

 

 Niðurlag bloggarans.

Hér farið yfir margt af því sem upp úr stendur af athöfnum Bestaflokksins og Samfylkingarinnar síðasta kjörtímabil. Hvergi er þó listinn tæmandi og vonandi lætur Óli Björn ekki staðar numið í upprifjuninni.

 

Ég hef áður skrifað um það hér á síðunni hversu ásýnd Borgarlandsins hefur breyst í valdatíð Dags B.Eggertssonar.  Mannsins sem nýtur yfirburðafylgis Reykvíkinga til að verða næsti Borgarstjóri eftir því sem kannanir sýna.

 

Maður sér það glöggt þegar ekið er úr Kópavogi til Reykjavíkur um Ögurhvarf hversu ásýndin breytist. Umhverfið verður ótótlegra og snyrtimennska lætur undan síga. Öllu viðhaldi hjá Borginni hefur hrakað í tíð þeirra vinstrimanna.

 Höggvin hafa verið tré meðan aðrir setja niður.Götur eru þrengdar meðan aðrir reyna að greiða umferð og snyrta umhverfi.Skólamál er afgreidd með valdboðum meðan aðrir reyna að stunda íbúasamráð og þannig má lengi telja. Fluggarðar skulu rifnir bótalaust og Íslendingar geta bara farið og lært sitt flug í útlöndum er boðskapur S.Björns Blöndals. Aðalskipulagið skal keyrt í gegn hvað sem hver segir enda þó nokkrir Sjálfstæðismenn í fylgdinni.

 

Maður hefði haldið að í öllum þessum málum fælust sóknarfæri fyrir stjórnmálaflokk í minnihluta.  Vonandi ná Sjálfstæðismenn vopnum sínum fyrir kosningar.

 

Ekki skal skorta hvatningar frá okkur óbreyttu fótgönguliðum ef hinir vopnfimu menn eins og Óli Björn vilja leggjast á árar.

Leikskólakennarar

í Kópavogi eru að kikna undir álaginu.  Það vantar meiri peninga.

Allstaðar eru Íslendingar að kikna undir álaginu. Það er hinsvegar nokkuð útbreidd skoðun að Íslendingar séu til muna dugminni starfskraftar á vinnustöðum en til dæmis Pólverjar. Maður sér þetta auðveldlega til dæmis á byggingastöðum  með því að horfa. Íslendingar með eyrað á símanum, ráfandi í hringi eða kjaftandi meðan Pólverjarnir líta varla upp úr verkinu.

Vinnuálagið á Íslendingunum virðist víða áberandi minna en á Pólverjunum nema það sé svona erfitt að vera í símanum eða kjafta.  Svo eru Pólverjarnir gjarnan bara í vinnuferð til Íslands og þurfa ekki að vera heima yfir veikum börnum eða vegna veikinda konunnar.

Til eru verktakar sem geta vitnað þessu til staðfestingar ef menn kæra sig um. En það kærir sig enginn um að tala um almennt slakan framgang á íslenskum vinnustöðum og lélegen vinnumóral. Maður sér mikinn mun á vinnuseminni strax og maður kemur til Bandaríkjanna þó kaupið sé ekki ýkja hátt þar í landi.  Og í Tyrklandi Herre Gud!. Þar er unnið rösklega. Til afsökunar má auðvitað nefna að kaupið á Íslandi er svo lágt að Íslendingum finnst ekki sanngjarnt að þeir þurfi að selja mikið vinnuframlag til viðbótar við það að mæta, þó Pólverjar séu tilí það. 

Nú kikna leikskólakennarar, bráðum flugumferðarstjórar, svo háskólakennarar og svo bráðum blessaðir þingmennirnir undir álaginu. Það kostar meiri peninga að létta því.

Er ekki  hægt að fá hingað  pólska þingmenn og leikskólakennara til að létta undir með landanum?