Orkuveituhúsið

er það virkilega ónýtt?

Eins og það er fallegt Vesturhúsið og bæjarprýði.

Hvernig er það, þarf mygla ekki raka til að þrífast? Getur komið mygla í þurrt hús? Kemur ekki allstaðar allstaðar mygla þar sem er raki og engin loftræsing?

Er ekki hægt að hita húsið, þurrka það upp og blása út rakanum?

Á ég að trúa því að ekkert sé hægt að gera nema fyrir milljarða? Á ekki Orkuveitan nógan hitakraft og rafmagn?  Ekki þarf hún að safna raka í einangrun í veggjunum?

Mér finnst alveg ófært að þetta fallega hús sé bara dæmt ónýtt. Þegar Dagur B. seldi það gæðingum sínum og gróðapungum alfarið með belti og axlaböndum á ábyrgð Orkuveitunnar fyrir örfáum árum, var þá ekki allt í lagi og úttekið?  Hvað breyttist svona skyndilega? Af hverju á Orkuveitan bara að borga fyrir hús sem hún á ekki? Hvaða viðskiptaséní sáu um söluna? Ekki Alfreð Þorsteinsson að minnsta kosti, svo vitlaus er hann ekki einu sinni. Þurfa þeir ekki að svara fyrir sína afleiki?

Come On. Eigum við að gleypa allt hrátt sem þetta vinstra lið segir um Orkuveituhúsið?

Frelsunarflokkurinn

Píratar búa sig til kosninga að þeir segja.

Í hátíðarskyni er bandaríski landráðamaðurinn Snowden fenginn til að ávarpa stjórnmálaaflið af flóttastað sínum í Rússlandi.  Til viðbótar virðast margir frammámenn flokksins hafa persónulega reynslu af geðsjúkdómum og þunglyndi og er það í sjálfu sér vel að þeir geti sinnt þeim málaflokki af nærfærni.Einn þingmaður þeirra boðar að hann muni eyða tíma Alþingis í að krefja ráðherra svara um misfellur í geðhjalparkerfinu.

En til hvers eru stjórnmálaflokkar annars?  Eru þeir til velta sér í fortíðinni eð eru þeir til þess að marka nýjar brautir eða sækja fram til hagsbóta fyrir lönd og lýði?

Hvar eru helstu framtíðarsýnir þessa frelsunarflokks? 

 

Borgarlínulestin enn

er viðfangsefni Þórarins Hjaltasonar umferðarverkfræðings í Morgunblaðinu í dag.

Það er tímabært að jafn fróður maður og reyndur og Þórarinn fer yfir þessar áætlanir draumóramannanna í Borgarstjórn Reykjavíkur sem þeir hafa náð að þvæla inn í nágrannasveitarfélögin undir yfirskyni illa skilgreindra langtímasjónarmiða sem séu í raun ekki á dagskrá fyrr en eftir mörg ár.

Þórarinn segir:

"Eins og flestum er kunnugt þá stefna sveitarfélögin á höfuðborgarsvæðinu að uppbyggingu svokallaðrar borgarlínu, annaðhvort í formi léttlesta eða hágæðastrætisvagna. Áætlaður stofnkostnaður er allt að 200 milljarðar fyrir léttlestakerfi og 70 milljarðar fyrir kerfi með hágæðastrætisvögnum.

Það er með ólíkindum að sveitarstjórnir á höfuðborgarsvæðinu hafi látið sér detta í hug, að til greina komi að fjárfesta fyrir allt að 200 milljarða í léttlestakerfi á næstu árum. Þessi upphæð er út úr öllu korti miðað við þær fjárveitingar ríkis og sveitarfélaganna sem hafa verið til ráðstöfunar í uppbyggingu samgangna á höfuðborgarsvæðinu á undanförnum árum og áratugum. Miðað við umræðuna á síðustu mánuðum reikna ég með að endanleg tillaga sveitarfélaganna verði eingöngu um strætó.

Borgarlína með strætó

Farþegafjöldi í strætó á höfuðborgarsvæðinu er núna rúmlega 40 þúsund á dag. Hlutur strætó í ferðum fólks með vélknúnum farartækjum er ná- lægt 5,0%. Ef gangandi og hjólandi eru teknir með, þá er hlutur þeirra 20%, hlutur strætó 4% og hlutur bíla 76%. Hlutur strætó er lítill miðað við evrópsk borgarsvæði af sömu stærð, en meiri en á bandarískum borgarsvæðum af sömu stærð. Í skýrslu verkfræðistofunnar Cowi (Progress Report) um borgarlínuna, gefinni út í janúar sl., er áætlað að farþegafjöldi í strætó verði 156.000 og hlutur strætó verði 12% árið 2040. Jafnframt er gert ráð fyrir að hlutur gangandi og hjólandi aukist úr 20% í 30%. Ef þetta gengi eftir myndi hlutur bíla minnka niður í 58%, eða um 18 prósentustig. Hlutfallsleg minnkun yrði um 24%.

Bílaborgin

Að mínu mati er óraunhæft að reikna með að aukning á fjölda gangandi og hjólandi ásamt tilkomu borgarlínu geti minnkað bílaumferð svona mikið. Höfuðborgarsvæðið er bílaborg, gagnstætt því sem gildir um flestar evrópskar borgir. Bílaeign er með því mesta sem gerist í heiminum. Byggðin er dreifð og yfirleitt gott rými til að breikka umferðarmestu þjóðvegina og byggja mislæg gatnamót, þar sem þörf krefur. Það er því tiltölulega auðvelt og ódýrt að leysa umferðarhnúta á svæðinu. Ef þessum 70 milljörðum yrði ráðstafað í uppbyggingu þjóðvega á svæðinu til ársins 2040 mætti tryggja að umferðarástand yrði viðunandi fyrir bæði strætó og aðra bílaumferð.

Sjálfkeyrandi bílar

Í ofangreindri skýrslu Cowi er ekki minnst á sjálfkeyrandi bíla og áhrif þeirra á þróun umferðar í framtíðinni. Tilraunir Google, Tesla o.fl. með sjálfkeyrandi bíla hafa gefið góða raun, og má reikna með að slíkir bílar verði komnir á almennan markað eftir örfá ár. Í sambandi við borgarlínuna mun tilkoma sjálfkeyrandi leigubíla skipta mestu máli. Uber, Lyft og fleiri alþjóðleg leigubílafyrirtæki keppast við að verða fyrst með slíka bíla á markaðinn.

Ef samakstur í sjálfkeyrandi leigubílum verður vinsæll þá mun það væntanlega leiða til umtalsverðrar minnkunar á bílaeign og umferðarmagni. Sjálfkeyrandi leigubílar munu veita strætó harða samkeppni, þar eð þeir aka beint frá dyrum að áfangastað og verða samkeppnisfærir í verði, ef nokkrir farþegar deila með sér kostnaði. Þessi ferðamáti myndi vera sérlega hentugur fyrir ferðir til og frá vinnu. Áskrift að slíkum ferðum myndi lækka verðið enn frekar.

Lokaorð

Að öllu samanlögðu tel ég að 70 milljarða fjárfesting í borgarlínu verði óhagkvæm. Jafnvel þó að fjárfestingin myndi reynast hagkvæm, þá eru fjárveitingar takmarkaðar og álitlegustu kostirnir í uppbyggingu samgöngumannvirkja eiga að fara fremst í forgangsröðina."

Hér eru orð í tíma töluð og mættu sveitarstjórnarmenn í nágrannabyggðum Reykjavíkur taka þau til sín en vara sig á að láta stórveldin í Reykjavík taka frá sér sjálfstæða hugsun.

Ég hef þó einu við að bæta alla þessa umræðu um sjálfkeyrandi bíla. Ég kæri mig ekkert um sjálfkeyrandi bíla. Ég er með bíladellu og ég nýt þess að keyra minn bíl þangað sem ég vil fara. Að finna fjörtök stinn í bílnum mínum er það sem ég fæ kikk út úr. Spýta í og bremsa, það er lífið. Mér er alveg nóg að geta látið Tesluna hjálpað manni við aksturinn ef maður þarf að vera í símanum til dæmis(ho ho), það er fyrirbyggjandi aðstoð og getur forðað óhöppum.

En í almáttugs bænum, hlífum okkur við þessum brjáluðu léttlestahugmyndum í gegn um göng um neðanjarðarfljót innan í virku eldfjalli eins og er að finna á Reykjanesinu. Nóg er vitleysan samt þó Borgarlínulestin bætist ekki við.

Hverjir eiga að ráða?

hér á Íslandi, hælisleitendur eða við.

Eru ekki einhverjir hælisleitendur hreinlega týndir hérlendis? Höfum við algera yfirsýn yfir þennan málaflokk?

Svona er ástandið í Noregi:

"

Mik­il umræða hef­ur verið í norsk­um fjöl­miðlum í vik­unni um um­deild um­mæli Sylvi List­haug, ráðherra inn­flytj­enda- og aðlög­un­ar­mála (FrP), sem lét hafa það eft­ir sér að tíma­bært væri fyr­ir Nor­eg að víkja mann­rétt­inda­sátt­mála Evr­ópu til hliðar og loka þá 1.600 hæl­is­leit­end­ur, sem synjað hef­ur verið um hæli, inni þar til þeim er komið úr landi.

„Ég tel að við eig­um að láta reyna á þessa [alþjóða]sátt­mála. Einkum og sér í lagi mann­rétt­inda­sátt­máli Evr­ópu er áskor­un fyr­ir þá mögu­leika sem hvert land hef­ur til að tryggja ör­yggi eig­in borg­ara,“ sagði List­haug í sam­tali við NRK og vitnaði í ný­lega at­b­urði í Barcelona. Ráðherra benti á að frá því í janú­ar 2015 hefðu 564 látið lífið í hryðju­verk­um í Evr­ópu. „Þetta er fólk sem kær­ir sig koll­ótt um eigið líf og annarra. Það drep­ur sjálft sig og aðra. Til að mæta þessu þurf­um við að grípa til nýrra aðgerða og ein af þeim er að hafa stjórn á því hverj­ir eru í Nor­egi,“ sagði List­haug að lok­um."

Norðmenn hafa áhyggjur þrátt fyrir að þeir séu miklu skilvirkari en okkar yfirvöld sem hafa ekki verið talin sérlega skilvirk í afgreiðslum með þeim afleiðingum að hælisleitendur hrúgast upp með tilheyrandi vandamálum. Hér úir og grúir af þessu fólki innan um almenning. Fólk er hinsvegar ekki spurt hvað því finnist um þetta fyrirkomulag.Það er elítan úr 101 sem ræður för.

Það eru 25.000 útlendingar við vinnu hérlendis. Það er ekkert nema ágætt. En það á að vera okkar val hverjir fá að koma hingað í atvinnuleit. Ekki val einhverra úti um víða veröld sem eru ekkert endilega að leita sér að vinnu heldur að betri tilveru með kost og logi á okkar kostnað.Það er ekki það sem okkur vantar mest.

Það eru ekki almennir íslenskir kjósendur ráða för í innflytjendamálum landsins  heldur einhver óþekktur hópur sérsinna.Nafnlaus og andlitslaus hópur.

Hverjir eiga annars að ráða málum á Íslandi úr því að Alþingi gerir það ekki?

Thedda hættir á þingi

og gerir athyglisverða grein fyrir ástæðunum.

Hún segir hreint út eins og til dæmis Davíð Oddsson hefur margoft bent á áður, að embættavaldið og faglegir álitsgjafar hafi dregið allt vald úr höndum hinna lýðræðislegu fulltrúa á Alþingi. Alþingi sé orðið að stimpilpúða framkvæmdavaldsins og embættakerfisins. Ekkert mál komi annars staðar frá og Alþingi sé einungis orðið að málstofu. Fyrir löngu hefur Alþingi gengið fram af kjósendum með blindandi afgreiðslu á ESB tilskipunum þar sem hverskyns vitleysu er ausið yfir þjóðina hvort sem það gengur i berhögg við hagsmuni hennar eður ei. Oftar til mikils kostnaðarauka fyrir þjóðina þar sem um er að ræða algert óþarfa aukið flækjustig málaflokka, sem ekki eiga við á Íslandi vegna smæðarinnar eins og til dæmis aðskilnað framleiðslu og sölu í orkumálum og fleira mætti nefna til.

Lágur þröskuldur inn á Alþingi hefur skilað þangað inn allskyns ruslaraliði úr smáflokkum sem ekkert hafa til málanna að leggja nema einskisnýtan kjafthátt. Það er virkilega fátt um alvörufólk orðið á Alþingi en mun meira af innantómu glamurliði sem engu skilar nema kostnaði og tímasóun.

Allt þetta sér Theódóra Þorsteinsdóttir lögfræðingur úr Kópavogi og segir af sér þingmennsku fyrir bæjarmálin þar sem henni finnst að einhver verk séu að vinna.

Þetta eru athyglisverð tíðindi og íhugunarverð. Við Íslendingar verðum virkilega að huga að því á hvaða braut æðsta stjórn ríkis okkar er. Nýjustu tíðindi úr Framsóknarflokknum til dæmis staðfesta það sem marga hefur grunað, að frjáls hugsun eigi víða undir högg að sækja og skoðanakúgun fárra úr rétttrúnaðarhópum ráði allt of miklu um framkvæmd málaflokka. Til dæmis er líklegt að rekstur málflokksins um hælisleitendur og flóttamenn sé að verulegu leyti framkvæmdur í andstöðu við meirihluta kjósenda, sömuleiðis Schengen aðildin , vegabréfaeftirlitið  og fleiri regluverk.

Þetta eru vissulega tíðindi að fá þessa einkunnagjöf til Alþingis að Thedda skuli bara hætta þar sisona. 

 

Þar fauk frelsi Framsóknar

til máls og meininga.

Sveinbjörgu Birnu var sparkað úr Framsóknarflokknum fyrir að vilja minnast á þau mál sem ekki má. Málefni hælisleitenda og meðferð þeirra.

Þeir frekar örfáu sem kalla sig logandi netheima fóru hamförum yfir orðunum sokkinn kostnaður og félagarnir í Framsókn hentu orðatiltækið a lofti eins og hér væri sjálf frumspekin komin. Sveinbjörg hafði þó ekki annað til saka unnið en að spyrja hvort málum væri ekki betur fyrir komið í skóla með aðgreiningu fyrir hælisleitendur með hagsmuni allra fyrir augum.

Rétttrúnaðarelítan og eitthvað fyrirbrigði sem kallast ungir Framsóknarmenn gengu af göflunum. Guðfinna sá tækifæri sitt til að velta pólitískri fóstru sinni af stalli og hirða sætið hennar.Sigurður dýralæknir sagði svona hugleiðingar Sveinbjargar óleyfilegar í Framsóknarfloknum og því yrði hún að kveðja og þurrkaði af sér flokkstárin yfir brottfallinu.

Sveinbjörg var að tala um það vandmál sem við blasir allri þjóðinni. Stefna Þorgerðar Katrínar um skóla án aðgreiningar hefur haft hrikalegar afleiðingar fyrir alla menntun íslenskrar æsku. Stórir hópar koma ólæsir og óreiknandi upp úr grunnskólanum.

Orsökin er auðvitað svo viðblasandi að varla þarf að ræða hana frekar. Fólk er ekki skapað eins né hefur það sömu hæfileika. Skipan í bekki eftir námsgetu myndi skila miklu fleira hæfu fólki en núverandi staglkerfi tossabekkja getur gert. Þjóðfélagslegur ávinningur ætti að vera meðalsnotrum  augsýnilegur. En elítunni auðvitað ekki.

Þegar allt er miðað við lægsta samnefnara verður árangurinn eftir því. Sveinbjörg vildi aðeins ræða þessa augljósu stöðu en þar fór sem fór. Einkaleyfi elítunnar á vissum málaflokkum er í fullu gildi innan Framsóknar sem og í 101 númeri vinstrimennskunnar 

Það hefur því fækkað um eina skynsama Framsóknarrödd og voru þær þó ekki of fjölmennar fyrir. Líklega er þetta banabiti flokksins í Reykjavík og ekki vitað hvort margir muni syrgja það í sjálfu sér. En hvað gerist næst?

Manni verður ósjálfrátt hugsað til Ingu Sæland og hennar áhersla í málefnum hælisleitenda, afstöðu til moskubygginga og flugvallarins. Tengslin virðast blasa við. Öflugt framboð þessara kvenna getur gert strik í reikninginn næsta vor. Ekki hefur komið fram neitt öflugt útspil af hálfu Sjálfstæðisflokksins sem bendir til stórfjölgunar fulltrúa hjá þeim flokki. Það eru því sæti á lausu við Borgarstjórnarborðið.

Einarður málfutningur Sveinbjargar á vegum Framsóknarflokksins og flugvallarvina sem dugði síðast  virðist allavega ekki verða í framboði að vori.

 

 

Hvað gengur manni til?

eins og prófessor doktor Þorvaldi Gylfasyni að skrifa svona grein um gistiþjóð sína Bandaríki Norðurameríku, sem hefur borið  hann sjálfan á höndum sér við sína virtustu háskóla og stofnanir.

"Bill O’Reilley, þá frægasti sjónvarpsmaður Fox-stöðvarinnar, sagði í viðtali við Trump forseta í febrúar leið: „Pútín er morðingi.“Forsetinn svaraði: „Það er fullt af morðingjum. Við erum með fullt af morðingjum. Heldurðu að landið okkar sé svona saklaust?“

Það er saga til næsta bæjar að forseti Bandaríkjanna leggi land sitt að jöfnu við Rússland sem réttarríki.

Morð á blaðamönnum eru sjaldgæf í Bandaríkjunum sem betur fer en algeng í Rússlandi.Á vefsetri samtaka blaðamanna í New York, Committee to Protect Journalists, kemur fram að frá 1992 hafa 38 blaðamenn verið myrtir í Rússlandi á móti fjórum í Bandaríkjunum eins og ég lýsti á þessum stað fyrir viku. Bandarískir blaðamenn þurfa samt að fara varlega.

Blaðamaðurinn og rithöfundurinn Jane Mayer birti langa ritgerð í New Yorker og síðan bók, Dark Money, um bræður tvo, Charles og David Koch, sem hafa látið mjög að sér kveða í undirheimum bandarískra stjórnmála síðustu ár.. Mayer varð þess áskynja nokkru síðar að bræðurnir höfðu ráðið einkaspæjara til að leita að óþægilegum upplýsingum um hana eða ljúga ella einhverju á hana. Þeir reyndu að bera á hana ritstuld, en atlagan geigaði.

Kærleiksheimili í Kansas

Bræðurnir eru fjórir. Faðir þeirra, Fred Koch, rak olíuvinnslu, starfaði um hríð í Þýzkalandi þar sem hann hjálpaði til við að smyrja stríðsvél nasista enda hallur undir Hitler og var orðinn ríkastur allra í Kansas þegar hann dó 1967. Hann hafði lesið efnaverkfræði í Tækniháskólanum í Massachusetts (MIT). Það gerðu einnig yngstu synir hans þrír, Charles, David og William, en elzti bróðirinn Fredrick kaus heldur að lesa heimspeki o.fl. í Harvard. Yngri bræðurnir reyndu að fjárkúga hinn elzta með því að hóta því að segja föður þeirra að hann væri samkynhneigður og þeir brutust inn hjá honum í leit að sönnunargögnum. Atlagan geigaði, en faðirinn skrifaði hann samt út úr erfðaskránni og gerði heldur sérstaklega upp við hann þar eð hann taldi hann þjófóttan, en Fredrick sagðist sjálfur hvorki vera samkynhneigður né þjófur.

Eftir lát föðurins hófust eitruð málaferli milli bræðranna þar sem Fredrick og William töldu Charles og David hafa svikið sig um stórfé þegar síðar nefndu keyptu fyrr nefndu út úr fjölskyldufyrirtækinu á hóflegu verði svo notað sé orðalag Ríkisendurskoð- unar um einkavæðingu bankanna hér heima. Bræðurnir töluðust ekki við eftir það nema Charles og David eru enn mestu mátar. Þeir fengu fleira en efnaverkfræði í vöggugjöf frá föður sínum, t.d. viðskiptavit og stjórnmálaskoðanir. (Móðir þeirra er sjaldan nefnd til sögunnar; þeir áttu móður.)

Bræðurnir gáfu sig að öfgasamtökum yzt á hægri væng stjórnmálanna (skattlagning er þjófnaður, eftirlit er ofbeldi, umhverfisvernd er óþarfi, loftslag fer ekki hlýnandi o.s.frv.).David var m.a.s. varaforsetaframbjóðandi Frjálshyggjuflokksins 1980, en lítið fylgi flokksins sannfærði bræðurna um að vænlegra væri og hampaminna að kaupa stjórnmálamenn í kippum en reyna að sannfæra kjósendur. Þeir hafa æ síðan ausið ómældu fé í frambjóðendur Repúblikanaflokksins o.fl.

Tæring í boði Hæstaréttar

Þegar Barack Obama var kjörinn forseti Bandaríkjanna 2008 settu Koch-bræður kosningavél sína á fulla ferð ásamt fáeinum öðrum auðmönnum sem margir höfðu komizt í kast við lögin, einkum umhverfisverndarlög. Þannig varð teboðshreyfingin til, hreyfing sem hristi rækilega upp í Repúblikanaflokknum með því að ýta til hliðar hófsömum flokksmönnum til að rýma fyrir frumskógaíhaldi. Baráttan skilaði sigri repúblikana í kosningunni til fulltrúadeildar þingsins 2010 og til beggja þingdeilda 2014 og hafa þeir haft meiri hluta í báðum deildum frá 2014. Kochbræður studdu þó ekki Donald Trump í forsetakjörinu 2016.

Straumhvörfin 2010 eiga sér þá einföldu skýringu að það ár létti Hæstiréttur Bandaríkjanna öllum hömlum af fjárframlögum til stjórnmálastarfsemi á þeirri forsendu að fyrri hömlur feli í sér málfrelsisskerðingu. Þessi dómur gerði fámennum hópi auðmanna kleift að taka sér boðvald yfir auknum fjölda þingmanna. Þess vegna munaði ekki nema hársbreidd að þingið ákvæði um daginn að svipta 24 milljónir Bandaríkjamanna nýfengnum heilbrigðistryggingum til að fjármagna skattalækkun handa auðmönnum.

Þetta skýrir að hluta hvers vegna Bandaríkin teljast ekki lengur vera óskorað lýðræðisríki á viðtekna kvarða stjórnmálafræðinga.Æ fleiri fræðimenn lýsa Bandaríkjunum sem fáræðisríki (e. oligarchy) frekar en lýðræðisríki. Fæstir telja þó rétt að kalla Bandaríkin þjófræðisríki (e. kleptocracy) líkt og t.d. Rússland og ýmis önnur lönd þar sem harðdrægir hagsmunaseggir hafa sölsað undir sig náttúruauðlindir eða önnur hlunnindi á kostnað almennings.

Fyrrverandi siðameistari Hvíta hússins hefur þó nýlega varað við hættunni á að sú nafngift kunni að festast við Bandaríkin. Heilbrigð fjármögnun stjórnmálastarfsemi þarf að lúta skýrum takmörkunum og ströngu eftirliti.

Hömlulaus fjárframlög til stjórnmálamanna og flokka grafa undan lýðræði og ógna velferð almennings eins og reynsla Bandaríkjanna vitnar um."

Prófessorinn heldur þvi fram að búið sé að kaupa upp lýðræðið í Bandaríkjunum af þjófagengjum á borð við Koch-arana af því að heimilt sé að styrkja stjórnmálahreyfingar með fé að vild.  Einmitt andstæða þesss sem hér er gert þar sem stjórnmálaspillingin er ríkisvædd. En skríbentar eins og prófessorinn sækja sér fé í hendur auðmanna til að skrifa róg um pólitíska andstæðinga, erlend ríki og löglega kjörin yfirvöld. Nema þegar kemur að flokki fjármálaráðherra, þá eru reglur um framlög hafðar sem hentar og framlög frá mönnnum með fortíð eins og prófessorinn vammlausi finnst slæm í öðrum ríkjum verið talin í góðu lagi. En Þorvaldur lætur slíkt afskiptalaust væntanlega þar sem Sjáflstæðisflokkurinn kemur þar ekki við sögu.

Ekki hefur álit mitt á prófessornum með löngu lofgreinina um sjálfan sig (https://notendur.hi.is/gylfason/shortcv.html) aukist við þennan lestur.

Hvað gengur manni annars til að skrifa svona um vinaþjóð Íslendnga?

Sjálfstæðismaður talar

 þegar Óli Björn skrifar í Mogga í dag:

"Hafi einhver efast um trygglyndi Vinstri grænna við sósíalismann hefur efinn örugglega horfið líkt og dögg fyrir sólu um liðna helgi.

Boðskapur Katrínar Jakobsdóttur, formanns flokksins, á flokksráðsfundi var skýr og ágætlega meitlaður. Hækka skal skatta og auka umsvif ríkisins undir slagorðum réttlætis og aukins jöfnuðar: „Vaxandi misskipting gæðanna sprettur beinlínis af því efnahagskerfi og þeim pólitísku stefnum sem hafa verið ráðandi undanfarna áratugi og nú er svo komið að sí- fellt fleira fólk er farið að finna fyrir því.“ Katrín Jakobsdóttir kemur hreint fram. Hún vill bylta þjóð- félagsgerðinni – stokka upp efnahagskerfið í takt við kennisetningar sósíalista.

Mælikvarði réttlætis og velferðar

Á flokksráðsfundinum undirstrikaði Katrín stefnu Vinstri grænna í skattamálum sem birtist í tillögum hennar við afgreiðslu fjárlaga yfirstandandi árs. Vinstri græn voru andvíg því að fella niður milliþrep í tekjuskatti, sem komu fyrst og fremst óbreyttu launafólki til góða. Endurvekja átti eignarskatt undir hatti auðlegðarskatts, sem vinstri stjórn Samfylkingar og Vinstri grænna setti á tímabundið og lagðist þungt á eldri borgara og sjálfstæða atvinnurekendur. Tillögur Vinstri grænna fólu í sér hækkun ýmissa annarra gjalda og skatta, sem einstaklingar og fyrirtæki hefðu þurft að bera. Hugmyndafræði vinstri manna – sósíalista – gefur ekkert fyrir þjóðfélag frjálsra einstaklinga sem eru fjárhagslega sjálfstæðir.

Mælikvarði velferðar og réttlætis mælir umsvif ríkisins. Íslenskir vinstri menn – líkt og skoðanabræður þeirra í öðrum löndum – byggja á þeirri bjargföstu trú að ríkið sé upphaf og endir allra lífsgæða. Aukin umsvif ríkis og annarra opinberra aðila er markmið í sjálfu sér en ekki aðeins æskileg.

Öfundsverð einföld svör

Á margan hátt eru sanntrúaðir vinstri menn öfundsverðir. Svörin eru alltaf einföld – lausnarorðið er ríkið. Á meðan við hægri menn leitum leiða til að stækka þjóðarkökuna hafa sósíalistar engar áhyggjur, aðrar en þær að tryggja að ríkið taki stærstu sneiðina. Hlutfallsleg stærð kökusneiðarinnar skiptir vinstri menn meira máli en stærð kökunnar. Í huga þeirra er mikilvægara að ríkið taki 50% af 2.000 milljarða landsframleiðslu en 40% af 3.000 milljarða köku.

Hinn sósíalíski mælikvarði velferðar er einfaldur. Í sósíalísku þjóðskipulagi er velferðin talin meiri ef sneið ríkisins er 50% og 1.000 milljarðar en þegar sneiðin er „aðeins“ 40% og 1.200 milljarðar. Með öðrum orðum: Velferð, réttlæti og jöfnuður er meiri eftir því sem hlutfallsleg stærð kökusneiðar ríkisins er stærri. Engu skiptir þótt kakan sé minni. Hugmyndafræði Vinstri grænna og annarra sannfærðra sósíalista leggur áherslu á að „jafna“ lífskjörin, jafnvel þótt lífskjör allra versni. Jöfnuður eymdarinnar er betri en misskipting velmegunar.

Góðhjartaðir auðmenn

Velviljaðir auðmenn hafa tileinkað sér mælikvarða sósíalista í baráttu sinni fyrir öflugra og betra heilbrigðiskerfi. Krafan um að 11% af landsframleiðslu renni til heilbrigðismála er gerð á grunni hins sósíalíska mælikvarða.

Góðhjartaðir efnamenn hafa sannfært sjálfa sig og marga aðra um að heilbrigðiskerfið sé betra og öflugra þegar til þess renna 11% af 2.000 milljarða landsframleiðslu en 8,3% af 3.000 milljarða köku. Það virðist aukaatriði – raunar verra – að heilbrigðiskerfið fái 30 milljörðum meira ef kakan er stærri og hlutfallið lægra. Á mælikvarða hlutfallsins skiptir engu hvort almenningur – skattgreiðendur – fær betri þjónustu í samræmi við aukna skattheimtu.

Gæði þjónustu eru aukaatriði – allt snýst um stærð kökusneiðarinnar. Með sama hætti skiptir litlu hvernig farið er með eignir ríkisins, og áhyggjur af því hvernig þær nýtast landsmönnum eru taldar merki um annarlegan tilgang.

Kannski?

Ég skal viðurkenna að ég hef og mun líklega aldrei skilja hugmyndafræði sósíalista.En það er aðdáunarvert að enn sé til fólk sem af einlægni berst fyrir þjóð- skipulagi sósíalismans. Það er eitthvað heillandi við þrautseigju og staðfestu þeirra sem neita að horfast í augu við söguna.

Kannski hafa þeir rétt fyrir sér. Kannski hefur ekki verið staðið rétt að innleiðingu sósíalismans fram til þessa og því hafa lönd sem eru rík af náttúruauðlindum verið gerð gjaldþrota – síðast Venesúela.

Þau mistök ætla íslenskir sósíalistar ekki að endurtaka heldur byggja upp fyrirmyndarríkið sem engum hefur tekist.

Kaldhæðnari menn en ég gætu auðvitað haldið því fram að allt sé þetta innihaldslaust hjal – umbúðastjórnmál með safni fallegra orða og frasa. Íslendingar fengu að kynnast jöfnuði og réttlæti vinstri manna árið 2009, þegar eitt fyrsta verk hreinræktaðrar vinstri stjórnar var að skerða lífeyrisgreiðslur eldri borgara og öryrkja. Launafólk þurfti að sætta sig við að skattmann færi dýpra í vasa þeirra og lífskjörin þannig rýrt meira en orðið var.

En þessari sögu er ef til vill jafn auðvelt að afneita og sögu sósíalista og þjóðfélagstilrauna þeirra í öðrum löndum. Alveg eins og vinstri menn lifa í þeirri von að allir séu búnir að gleyma tilraun þeirra til að láta verkamanninn, kennarann, bóndann, afgreiðslukonuna og aðra launamenn, standa undir skuldum einkabanka, enda verið að „bera burt syndir heimsins, eins og sagt var um Jesú Krist“. 

Óli Björn er Sjálfstæðismaður samkvæmt því sem Sjálfstæðisstefnan lagði fyrir 1929. Því fylgdum  við Sjálfstæðismenn lengi vel af sauðtryggð.  En skyldi Landsfundur Sjálfstæðisflokksins velja forystumenn í nóvember samkvæmt innri sannfæringu þeirra eða bara þá sem prédika popúlísma feminísta, fatlaða, fátæklinga,hælisleitenda,alþjóðahyggju,unglinga og lántakenda?

Munu  Sjálfstæðismenn á þeim fundi kjósa eftir sannfæringu eða samrændum fyrirskipunum forystumanna?

Af hverju þarf ég að borga?

fyrir stjórnmálaflokka sem ég þoli alls ekki?

Af hverju á ég að borga með Helga Magnússkyni  fyrir blaðrið í Bensa? Maðurinn hefur ekki sagt orð af neinu sem ég vil sjá í pólitík heldur blaðrað út og suður um hluti sem ég er algerlega andsnúinn? Bjarni frændi hefur svo ekki við að bera bullið til baka í blöðum og útvarpi. Eða þá bullið í Katrínu Jakobsdóttur í Borgarfirði? Allt saman ein steypa sem ég vil hvergi nálægt koma. En ég á borga henni fyrir bullið.

Af hverju má ég ekki velja þá stjórnmálaflokka sjálfur sem ég styð? 

Heybrækur í Sjálfstæðisflokknum létu það yfir sig ganga á sinni tíð af vorkunnsemi að samþykkja björgunaraðgerðir fyrir litlu ljótu flokkana til vinstri. Þessu þarf að ná til baka og koma stjórnmálaflokkum alfarið af kostnaði ríkisins og á framfæri félagsmanna.  Það blasir við að þessu hefur ekki fylgt nema spilling og þjófnaður fyrir opum tjöldum og auðvitað fylgishrun Sjálfstæðisflokksins sem von var fyrir heimskuna.

Burt með spillinguna og flokkana af framfærslu fólksins í landinu. Leyfum kjósendunum að ráða hvaða klíkur það styður.

Réttarríkin og virðing mannslífa

eru að sýna sig fyrir okkur sauðsvörtum. Mér finnst vanta á áherslur fréttamiðlanna þegar fjallað er um mannslíf. Þau eru ekki lögð að jöfnu heldur virðist sölumat frétta ráða för.

Í íslenskum fjölmiðlum er okkur boðið upp á dag eftir dag myndir af skítugu handklæði sem okkur er sagt að innan í sé Tómas Möller Grænlendingur sem að yfirgnæfandi líkum er sekur um svívirðilegt morð. Einhvern gæti langað að banka þetta  handklæði duglega að utan ef færi gæfist.

Fyrir hverja er þessi sýning. Varla fyrir aðstandendur eða reiða þjóðina. Frekar fréttakaupendur?

Tómasi er auðvitað heimilt að ljúga hverju sem er fyrir rétti til varnar sér og verður ekki gerð aukin refsing fyrir.  En af hverju er verið að hafa fyrir því að hafa lygarnar eftir honum í fréttum. Maðurinn er í nauðvörn og ætti að vera að horfast í augu við dauðarefsingu að margra mati. Slíkir  menn ljúga skiljanlega í von um að sleppa við gálgann. Er hans líf svona rosalega dýrmætt miðað við mörg önnur sem tapast daglega að kosta öllu þessu til?

Í Danmörk er Madsen milljóneri fyrir rétti og ásakaður um manndráp af gáleysi þar sem sú sem fyrir varð er  loksins fundin. Hefur lík hennar verið stykkjað niður og hent í sjóinn úr kafbát Madsens. Er þetta ekki farsi ?

Tugir barna urðu fyrir bombum í gær sem ætlaðar voru ISIS í Írak. Ekkert mál?

Til hvers er verið að veita þessum Tómasi og þessum Madsen alla þessa athygli þegar þeir eru gripnir næsta blóðugir upp að öxlum? Af hverju þora réttarríkin ekki að beita dauðarefsingum í stað þess að ala úrhrök á kostnað þolenda viðbjóðslegra morða?  Gott fólk þjáist allsstaðar vegna fjárskorts?

Eru réttarríkin á réttum leiðum?