Komandi kosningar

nálgast hægt en örugglega.

Styrmir Gunnarsson er farinn að hugsa þétt um þetta enda maður framsýnn.

Hann segir í dag:

"Við lifum á óvenjulegum tímum og það er kannski ástæðan fyrir því að bæði þeir sem taka virkan þátt í stjórnmálum og áhugamenn um stjórnmál velta því fyrir sér hvort búast megi við óvæntum úrslitum af einhverju tagi í þingkosningunum síðar á þessu ári.

Síðasta skoðanakönnun Gallup gefur að vísu ekki tilefni til slíkra vangaveltna en það eru kannski frekar undirstraumarnir í samfélaginu sem koma þeim af stað. Þeir eru af margvíslegu tagi. Hrunið fyrir rúmum áratug hefur skilið eftir sig bæði sár og reiði og tortryggni í garð þeirra sem ráða ferðinni hverju sinni. Og kannski allra þeirra sem koma nálægt stjórnmálum. Samtrygging innan þess hóps hefur lengi verið til umræðu en sennilega í ríkari mæli seinni árin og áratugi. Það má finna í umræðum manna á milli um kjaramál kjörinna fulltrúa og æðstu embættismanna og í vaxandi mæli um fjármögnun skattgreiðenda á starfsemi stjórnmálaflokka, sem mörgum finnst vera komin úr böndum. Óútkljáð deilumál á borð við fiskveiðistjórnarkerfið hafa haft svipuð áhrif.

En hvað sem slíkum vangaveltum líður er nokkuð ljóst að baráttan í þingkosningunum í haust mun snúast um kjósendur á miðjunni, sem er svo sem ekkert nýtt en verður líklega harðari en oft áður.

Sú var tíðin, að kjósendur á hægri kantinum söfnuðust saman í Sjálfstæðisflokknum, sem náði líka inn á miðjuna, en sundrungin var meiri á vinstri kantinum. Svo fóru að koma brestir í Sjálfstæðisflokkinn, fyrst með Borgaraflokki Alberts Guðmundssonar, sem átti sér ekki langa lífdaga, síðan með Frjálslynda flokki Sverris Hermannssonar, sem varð heldur ekki langlífur, og loks með Viðreisn, sem spratt upp úr skoðanaágreiningi innan flokksins um hvort Ísland ætti að sækjast eftir aðild að Evrópusambandinu.

Raunar varð líka til flokksbrot úr þeim flokki fyrir tæpum 70 árum þegar Lýðveldisflokkurinn (fallegt nafn) varð til en að honum stóðu ýmsir kaupsýslumenn í Reykjavík. Sundrungin á vinstri kantinum átti sér margvíslegar rætur. Ágreiningur í röðum jafnaðarmanna varð til þess að snemma á síðustu öld var Kommúnistaflokkur Íslands stofnaður og um áratug síðar gekk vinstri armur Alþýðuflokksins undir forystu Héðins Valdimarssonar til samstarfs við kommúnista um stofnun Sameiningarflokks alþýðu – Sósíalistaflokks. Sá leikur var endurtekinn á sjötta áratug 20. aldar þegar Hannibal Valdimarsson klauf Alþýðuflokkinn aftur og myndaði kosningabandalag með Sósíalistaflokknum undir nafninu Alþýðubandalag. Rúmum áratug eftir það var Alþýðubandalagið gert að formlegum stjórnmálaflokki, sem klofnaði svo nokkrum árum síðar þegar Hannibal og Björn Jónsson klufu þann flokk og stofnuðu Samtök frjálslyndra vinstri manna.

Grundvallarágreiningur í röðum vinstrimanna um kalda stríðið setti svip sinn að hluta á þessi átök. Það varð svo til þess að með lokum kalda stríðsins fóru vinstrimenn alvarlega að hugsa um sameiningu og til varð Samfylkingin, sem þó varð ekki meiri samfylking en svo að eftir stóðu Vinstri-grænir sem sjálfstæð eining og standa enn.

Nú eiga átta flokkar fulltrúa á þingi og líklegt má telja að sá níundi, Sósíalistaflokkur Gunnars Smára Egilssonar, bjóði fram í haust.

Hrunið varð til þess að fylgi Sjálfstæðisflokksins hrundi. Áður var flokkurinn áratugum saman með 37- 42% fylgi í þingkosningum en fékk í þingkosningunum 2017 25,3% og í könnun Gallup fyrir skömmu 23,7%.

+Umræður um þetta fylgishrun eru af skornum skammti á vettvangi flokksins og málið afgreitt með því að vísa til fjölgunar flokka. Það er yfirborðsleg skýring en hins vegar ljóst að þetta langvarandi fylgistap auðveldar vinstriflokkunum að ná því markmiði að útiloka Sjálfstæðisflokkinn frá aðild að stjórn landsins eftir kosningarnar í haust.

Einu sinni var það hættulegt vegna þess að því fylgdi viðleitni til þess að kljúfa Ísland frá varnarbandalagi frjálsra þjóða heims á tímum kommúnismans. Nú er það hættulegt vegna þess að of miklar líkur eru á að því fylgi tilraun til að draga aðildarumsóknina upp úr skúffunni í Brussel og endurvekja hana.

Viðbrögð Sjálfstæðisflokksins við þessari stöðu hljóta að verða þau að hefjast handa um að endurheimta sitt fyrra fylgi. Það verður ekki gert nema með því að hefja gagnsókn inn á miðjuna og sú sókn tekst ekki nema með því að breyta áherzlum og ásýnd flokksins.

Fyrir nokkrum dögum átti greinarhöfundur samtal við ungan mann, sem kvaðst hafa hafið eigin atvinnurekstur 19 ára gamall. Þá fannst honum Sjálfstæðisflokkurinn standa með einyrkjum í atvinnurekstri. Nú finnst honum flokkurinn standa með stóru fyrirtækjunum en hunza „litla karlinn“.

Getur verið að eitthvað sé til í því?

En hvort sem þessi vandi er ímyndarvandi eða á sér dýpri rætur tala tölurnar sínu máli, þ.e. úrslit þingkosninga frá hruni svo og skoðanakannanir á milli kosninga.

Það er mikilvægt að þessi mál verði rædd á vettvangi flokksfélaga Sjálfstæðisflokksins um land allt á næstu mánuðum og á landsfundi, hvenær sem hægt verður að halda hann. Fjarfundir eru hins vegar auðveld leið til slíkra fundarhalda að óbreyttu. Og niðurstöður þeirra umræðna þurfa að endurspeglast í kosningabaráttu sjálfstæðismanna fyrir þingkosningarnar í haust.

Raunar er æskilegt að frambjóðendur í prófkjörum, sem væntanlega fara fram á vegum flokksins í vor og snemma sumars, lýsi sínum skoðunum á þessum álitamálum."

Nú sanna fyrri dæmi að að það er tilgangslítið að byrja kosningabaráttu of snemma. Jón Baldvin og Ólafur Ragnar voru búnir með þolinmæði landsmanna löngu fyrir kosningar á rauða ljósinu.

Áróður virkar aðeins í ákveðinn tíma en grunnsannfæring, sem við Styrmir höfum báðir, sem kommarnir myndu kalla íhaldsforpokun, ræðst ekki af áróðri fyrir kosningar. Okkur verður ekki snúið svo auðveldlega með pólitískum blikkljósum. Við viljum hinsvegar að íhaldsmennskan sé ekki fótum troðin og að sjálfstæðisstefnan frá 1929 sé ekki sett út í horn.

Kosningarnar munu snúast um ESB að miklu leyti og hlutfallslega ef að ríkisstjórninni tekst að lifa bóluefnisklúðrið af. Leysist það hinsvegar mun skiptingin gagnvart ESB ná að kristallast samkvæmt grunnsannfæringu landsmanna sem ég tel að að sé aðildarumsókn ekki hagstæð.

Stefnuleysi og ruglandi sem birtist í fylgi "ekkiflokks" eins og Pírötum er hinsvegar áhyggjuefni og ber greindastigi og stjórnmálaþekkingu hluta kjósenda heldur slakt vitni.

Um Gunnar Smára og hans hatursflokk þarf ekki að fjölyrða en furðu gegnir hvernig honum hefur tekist að hnýta upp í Sólveigu Önnu svona fyrirhafnarlaust.Hvort þau ná lágmarkinu skal ekki spáð hér.

Varðandi söluvilja Bjarna Benediktssonar á Íslandsbanka þá er sú hugmynd að gera alla Íslendinga að hluthöfum áreiðanlega góð kosningabeita fyrir Sjálfstæðisflokkinn en veltur á samstarfsflokkunum. Og þó góð sé má hún ekki notast sem skiptimynt í viðskiptum við Guðmund Inga og VG fyrir Vatnajökuls- eða Vestfjarðaþjóðgarð svo vitlausar og þjóðhættulegar sem þær hugmyndir eru.

Komandi kosningar verða um margt merkilegar en úrslitin eru fráleitt komin í kortin.

 

Skuggaleg þróun

er að verða í Bretlandi. Heilbrigðiskerfið er að brotna undir álaginu sem hlýst af hertri sókn veirunnar sem smitast með auknum hraða.Mannkynið má þakka fyrir meðan hún breytist ekki í bráðdrepandi afbrigði sem vel getur gerst.

Það að allar þessar tafir hafi i orðið á  bóluefnis afhendingum  til  Íslands hafa hrikalegar afleiðingar   fyrir heilsu og efnahags landsmanna. Hver vikan sem líður án þess að fjöldabólusetningar geti hafist er fimmtugasti partur af þeirri aukningu landsframleiðslu ársins sem annars hefði orðið.

En þegar bólusett verður á fullu sem við getum framkvæmt þá verður skammt að bíða sprengingar í öllu athafnalífi landsins. Spurning verður þá hvort við þolum það góðæri frekar en þau sem yfir okkur hafa riðið.

Svo segir frétt frá Englandi í Mogga:

"Helm­ing­ur allra íbúa öldrun­ar­heim­il­is í Aust­ur-Sus­sex lést af völd­um Covid-19 yfir hátíðirn­ar. Ótt­ast er að nýtt af­brigði kór­ónu­veirunn­ar sem fer eins og eld­ur í sinu um suðaust­ur­hluta Eng­lands sé byrjað að brjóta varn­ir hjúkr­un­ar- og öldrun­ar­heim­ila.

Í frétt Guar­di­an kem­ur fram að 13 af 27 íbú­um á Edendale Lod­ge-öldrun­ar­heim­il­inu í Crowhurst hafi lát­ist með staðfest eða grun um að vera með Covid-19 síðan 13. des­em­ber. Þetta staðfest­ir fram­kvæmda­stjóri heim­il­is­ins, Adam Hutchi­son, sem einnig rek­ur öldrun­ar­heim­ili í  Kent.

Jafn­framt hef­ur yfir þriðjung­ur starfs­fólks greinst með smit á sama tíma og íbú­ar lét­ust um jól­in. Síðasta dauðsfallið varð á mánu­dag. „Þetta voru hræðileg jól og skelfi­legt fyr­ir starfs­fólkið,“ seg­ir Hutchi­son og bæt­ir við að veir­an hafi verið óstöðvandi.

Víðs veg­ar á Englandi er Covid-19 smit­um farið að fjölga að nýju eft­ir til­tölu­lega smit­litla mánuði. Á þriðju­dag bannaði sveit­ar­stjórn Essex all­ar heim­sókn­ir á öldrun­ar- og hjúkr­un­ar­heim­ili á svæðinu. 

Sam­band öldrun­ar­heim­ila í Kent var­ar við erfiðri stöðu þar sem íbú­ar hafa lát­ist og starfs­fólk er fjar­ver­andi vegna veik­inda. Jafn­framt séu starfs­menn gjör­sam­lega bún­ir á lík­ama og sál sem hef­ur áhrif á störf þeirra.

Öldrun­ar­heim­il­in undr­ast hvers vegna ekki er byrjað bólu­setja íbúa þeirra en Bor­is John­son, for­sæt­is­ráðherra Bret­lands, greindi frá því á þingi á miðviku­dag að hann vildi að sú áætl­un færi af stað. Búið sé að bólu­setja 10% íbúa og 14% starfs­fólks. „Það er greini­lega þörf á að bæta í,“ sagði John­son við þing­heim. Byrjað var að bólu­setja með AstraZeneca bólu­efn­inu í þess­ari viku á hjúkr­un­ar- og öldrun­ar­heim­il­um.

Hutchi­son seg­ir að ein­hverj­ir þeirra sem hafi lát­ist hafi ekki átt marga mánuði ólifaða en aðrir hafi hafi verið við ágæta heilsu áður"

Það  sýnir okkur að hvergi er óhætt að slaka á í sóttvörnum á landamærum hjá okkur. En hinu er erfiðara að svara hvort frjáls ferðalög milli landshluta er ekki of áhættusöm á þessu stigi.

Staðan er viðkvæm þó betri sé í augnablikinu en víðast annarsstaðar.Pfizer virðist ekki ætla að láta tilleiðast af Þórólfi og Kára að gera okkur Íslendinga að tilraunadýrum.

Trompað út eftir tvær

vikur tæpar í Washington. 

Þessir síðustu atburðir við þinghúsið eru afrit af búsáhaldabyltingunni hjá okkur. Þá espuðu vinstri menn skríl til að ráðast á lögregluna hjá okkur og þingið.

 

Allstaðar þar sem fólk safnast saman til friðsamlegra mótmæla blanda sér óeirðaseggir og glæpamenn inn í hópana, bæði hér og annarsstaðar. Að stjórna án þess að til slíks komi, það er stjórnlistin sem vantar þar sem flokkakerfið er vanþróað. 

Trump verður að víkja núna fyrir Biden og Bandaríkin þurfa að átta sig á stöðunni. Allt og margir öfgahópar leika þar lausum hala lausum hala með skipulögðum hætti.

Þeir sendu rútur af barsmíðaliði til þinghússins sem ollu uppistandinu.Vonandi tekst FBI að góma þá og gera óskaðlega.

Trump fer þann 20.eftir tæpar tvær vikur og vonandi er nú það versta afstaðið í því sambandi. 

Verður COVID klappaður upp?

Björn Bjarnason vekur athygli á skuggalegri staðreynd:

"Kínversk yfirvöld skelltu hurðinni í andlitið á sendinefnd frá Alþjóðaheilbrigðismálastofnuninni (WHO) sem senda átti á vettvang til að kanna rætur og upphaf COVID-19-faraldursins. Um er að ræða tíu manna hóp alþjóðlegra vísindamanna og voru tveir úr hópnum þegar lagðir af stað til Wuhan í Kína þegar þeim bárust fréttir um að þeir fengju ekki vegabréfsáritun inn í landið.

Dr Tedros Adhanom Ghebreyesus, forstjóri WHO, sem á stöðu sína stuðningi kínverskra yfirvalda að þakka, sagði þriðjudaginn 5. janúar að kínverskir embættismenn hefðu ekki lokið við að ganga frá „nauðsynlegum leyfum“ fyrir alþjóðlega vísindamannahópinn sem bjó sig undir að ferðast til Kína næstu daga. Lýsti hann „miklum vonbrigðum“ þegar ljóst varð að aflýsa yrði ferðinni á síðustu mínútu.

Wuhan í Kína

Kínversk yfirvöld hafa staðfastlega leitast við að sveipa uppruna kórónuveirunnar hulu og fylgt þeirri stefnu í frásögnum sínum af útbreiðslu hennar sem þau telja falla best að hagsmunum sínum og ímynd. Þegar ríkisstjórn Ástralíu reið á vaðið í fyrra með kröfu um óháða, alþjóðlega rannsókn á rótum faraldursins settu kínverskir ráðamenn Ástrala út af sakramentinu og hafa síðan beitt þá margvíslegum hefndaraðgerðum á sviði viðskipta og stjórnmála.

Í WHO-hópnum eru vísindamenn frá Ástralíu, Bretlandi, Danmörku og Japan auk fleiri landa. Markmiðið er skilja og skilgreina hvernig veiran komst úr dýrum í menn í Wuhan-borg í Kína.

Á liðnu sumri sendi WHO undirbúningshóp til Kína en hann heimsótti ekki Wuhan. Stofnunin segir að greiningu á uppruna veirunnar megi líkja við gátu sem ekki verði leyst nema á mörgum árum.

Thea Kølsen Fischer, prófessor í veiru- og smitsjúkdómafræðum við Kaupmannahafnarháskóla, er í WHO-hópnum. Hún segir að markmiðið með starfi hans sé ekki að sakfella neinn vegna upphafs faraldursins heldur að leita að úrræðum til að koma í veg fyrir að eitthvað svipað endurtaki sig.

Talsmenn Bandaríkjastjórnar undir forsæti Donalds Trumps halda því ítrekað fram, nú síðast um helgina, að veiruna megi rekja til rannsóknarstofu í Wuhan en ekki til matarmarkaðar í borginni. Kínverska utanríkisráðuneytið brást enn einu sinni hart við mánudaginn 4. janúar og sagði þetta „lygi“.

Hér er mikið í húfi og fráleitt að kínverskir ráðamenn komist upp með að hindra alla alþjóðlega viðleitni til að verjast því að heimurinn standi að nýju á öndinni vegna sambærilegs ófagnaðar frá Kína. Heima fyrir hafa þeir sætt fangelsunum eða annars konar opinberu ofbeldi sem segja annað um veiruna en Kínastjórn líkar. Tilraunir hennar til að halda mönnum utan Kína óupplýstum um Wuhan-veiruna eru aðeins staðfesting á ófyrirleitinni þörf fyrir að hylja hrikalega dýrkeypt mistök, varla var um viljaverk að ræða."

Við sem höfum haft illan bifur á sannleiksásta Kínverja varðandi veiruna höfum varla þorað að tala skýrt um okkar verstu grunsemdir.

Eigum við von á endurtekningu á svona faraldri sem virðist skaða efnahagslíf Kína minna en okkar af einhverjum ástæðum.

 

 

Hver verður Orkumálastjóri

þar sem dr.Guðni A. Jóhannesson lætur af störfum vegna aldurs.

Það þarf ekki að efa að Guðmundur Ingi mun líklega sækja fast að skipa VG mann í embættið sem treystandi er til að dansa eftir hans pípu í friðlýsingum og virkjanafjandskap.

Þvert á það sem Birgir Ármannsson hélt að okkur um að áhrif samþykkt Orkupakka 3 hefðu engin áhrif á Íslandi þá er það greinilega ekki svo.

Bjarni Jónsson rafmagnsverkfræðingur fer yfir málið á einkar upplýsandi hátt:

"Orkumálastjóri gegnir jafnframt stöðu Landsorkureglis Evrópusambandsins (ESB) samkvæmt íslenzkum lögum um Orkupakka #3 (OP#3)(e. National Energy Regulator). Orð Orkumálastjóra hafa frá stofnun embættisins vegið þungt, og vægið hefur ekki minnkað við innleiðingu OP#3. Það er þess vegna eðlilegt að sperra eyrun, þegar Orkumálastjóri flytur jólahugvekju sína, og nú hefur embættið verið auglýst laust til umsóknar. 

Margt vakti athygli í þessari síðustu jólahugvekju Orkumálastjórans og Landsorkureglis dr Guðna A. Jóhannessonar.  Eitt var, að hann virtist hafa fengið sig fullsaddan af samskiptunum við undirstofnun utanríkisráðuneytisins, GRÓ, út af Jarðhitaskóla Sameinuðu þjóðanna. Harkalegur árekstur á milli Orkustofnunar og stofnunar á vegum utanríkisráðuneytis kemur spánskt fyrir sjónir, því að diplómatar eiga að vera þjálfaðir í að leita lausna á vandamálum, sem upp koma, áður en upp úr síður.  Grípum niður í jólaávarpið:

"Sú umræða, sem við [á Orkustofnun] áttum við stjórnarformann og framkvæmdastjóra GRÓ er sú einkennilegasta og minnst uppbyggjandi af öllu því, sem ég hef kynnzt á mínum starfsferli."

Það þarf vafalaust mikið að ganga á, til að Orkumálastjóri taki svona til orða í jólaávarpi sínu. 

"Það skapar að vísu augljós tækifæri til þess að ná aftur því tapi, sem stofnunin [ÍSÓR] verður fyrir vegna óhagstæðs rekstrarsamnings, en skapar um leið tortryggni og hættu á mismunun gagnvart öðrum hlutum jarðhitasamfélagsins. Það, sem meira er um vert, er, að þar með verður yfirstjórn skólans komin undir umhverfisráðuneyti, sem um árabil hefur verið vakið og sofið í því að girða fyrir nýtingu vistvænnar orku til atvinnuuppbyggingar á Íslandi.

  Það verður hugsanlega ekki beinlínis trúverðugt, þegar nemendum frá þróunarlöndum verður kennt, að um þeirra umhverfi og náttúruvætti gildi allt önnur viðhorf en á Íslandi, eða ef beinlínis verður farið að kenna, hvernig tefja megi fyrir nauðsynlegri uppbyggingu innviða og atvinnulífs með öllum þekktum ráðum."

(Undirstr. BJo.)  Það hefur vart sézt jafnflengjandi gagnrýni á starfshætti eins ráðuneytis eins og þarna.  Framsetning Orkumálastjóra varpar ljósi á það, sem marga grunaði, að afturhaldsöfl hafa grafið um sig í þessu ráðuneyti.  Þau svífast einskis til að hindra framfarir og aukna verðmætasköpun hér og jafnvel nú í þróunarlöndunum.  Afleiðingarnar eru, að framfarasókn tefst og hægar mun ganga að draga úr losun gróðurhúsalofttegunda á heimsvísu.  Allt mun þetta leiða til lakari lífskjara og lífsgæða en ella.  

"Við megum hins vegar ekki gleyma því, að Jarðhitaskólinn er sterkasta vörumerki Íslands á sviði orkumála, sem hefur náðst með næstum hálfrar aldar farsælu samstarfi utanríkisráðuneytis og Orkustofnunar.  Þótt einstökum ráðamönnum á hverjum tíma séu mislagðar hendur, munum við áfram styðja skólann og starfsfólk hans í sínu góða starfi og standa með þeim í að viðhalda þeim gæðum og háa þjónustustigi við nemendur, sem hafa verið undirstaðan að velgengni hans." 

Það virðist vera, að Orkumálastjóri beini þarna spjótunum að utanríkisráðherra sjálfum, og er það umhugsunarvert í ljósi harðrar gagnrýni, sem beinzt hefur að ráðherranum úr ráðuneytinu sjálfu. 

Næst sneri Orkumálastjóri sér að Rammaáætlun um verndun og nýtingu orkulinda.  Í stuttu máli fær núverandi fyrirkomulag og stjórnkerfi Rammaáætlunar falleinkunn hjá Orkumálastjóra.  Það eru margir sama sinnis og hann í þeim efnum.  Fyrirkomulagið er ein allsherjar blindgata, sem stríðir gegn skilvirkum og vönduðum ákvarðanatökum um, hvað gera ber við hverja orkulind um sig:

"Þegar ég hóf störf á Orkustofnun í byrjun árs 2008 var að hefjast vinna við annan áfanga Rammaáætlunar.  Í verkefnisstjórn voru þá fulltrúar stofnana, samtaka og ráðuneyta, þannig að um aðferðir og niðurstöður skapaðist breið umræða, þar sem mismunandi sjónarmið tókust á.  Þótt ýmis upphlaup yrðu vegna óskyldra hluta, sem trufluðu starfsemina, var formaðurinn, Svanfríður Jónasdóttir, óþreytandi að taka umræðuna, og umfjöllunin komst á það stig, að það var hægt að ná niðurstöðu með meirihlutasamþykkt á Alþingi.  Jafnframt hafði verið unnið að því að treysta grundvöll rammaáætlunar með því að setja um hana lög, en því miður fólu þau lög í sér, að framkvæmd laganna var falin umhverfisráðuneyti í stað iðnaðarráðuneytis, eins og áður var."

  Enn og aftur gagnrýnir Orkumálastjóri umhverfisráðuneytið.  Það hefur ekki reynzt í stakkinn búið að framfylgja lögunum af hlutlægni og fagmennsku, og ber að taka flest nýtingarmál auðlinda úr höndum þess. Orkumálastjóri hélt afram:

"Í þriðju umferð var verkefnisstjórnin fámennari og einsleitari.  Sama gilti um faghópana og það starf, sem þar var unnið.  Starfið beindist að því að safna í excelskjöl smáum og stórum ávirðingum á mögulega virkjunarkosti með einkunna- og stigagjöf, sem var illskiljanleg fyrir þá, sem stóðu utan við starfið.  Röðun og flokkun virkjanakosta gekk að mínu mati þvert á almenna skynsemi, og mikilvægar forsendur voru oftar en ekki gripnar úr lausu lofti, eins og t.d. fyrir Skatastaðavirkjun, enda varð snemma ljóst, að engin samstaða var á Alþingi um afgreiðslu þessa áfanga, og nú er vinna við fjórða áfanga rammaáætlunar hafin án þess, að afgreiðslu þriðja áfanga sé lokið.

Ég held við verðum að gera okkur ljóst, að allt þetta ferli er orðið langur, erfiður draumur eða martröð.  Það er kominn tími til þess að vakna upp frá þessu og finna nýjar leiðir.  Einföld leið er að leggja niður rammaáætlun og efla þær stofnanir, sem fara með umhverfis- og skipulagsmál [þarna mætti bæta við orkumálum og hagrænu mati-innsk. BJo] til þess að meta hugsanlega virkjunarkosti á skipulagsstigi. 

Ef þessar stofnanir telja, að veruleg verðmæti séu í hættu og að sameiginlegir samfélagslegir hagsmunir geti verið meiri en svo, að hugsanlegar framkvæmdir geti verið á ábyrgð viðkomandi sveitarfélaga eingöngu, þá geti þær frestað málinu og gert tillögu til Alþingis um misjafnlega langt "móratóríum" [dvala-innsk. BJo] eða stöðvun undirbúnings og framkvæmda. Slík stöðvun gæti staðið í 5, 10 eða 20 ár eftir því, hve álitaefnin vega þungt, eða hvort þau krefjast dýpri athugana og þekkingar. Alþingi verði síðan að afgreiða þessar tillögur innan ákveðins frests, til þess að ákvörðunin öðlist gildi.  Friðlýsing án tímamarka er í raun alvarleg skerðing á rétti komandi kynslóða til þess að taka lýðræðislegar ákvarðanir um sín mál á hverjum tíma."     

(Undirstr. BJo.) Hér er um mjög áhugaverðar hugleiðingar Orkumálastjóra að ræða. Hann kastar fram hugmynd um, hvað gæti tekið við af handónýtu stjórnfyrirkomulagi Rammaáætlunar.  Hann bendir á hið augljósa, að friðlýsingar eru gerræðisleg valdníðsla á komandi kynslóðum.  Alþingi ætti sem fyrst að breyta þessu og gera núgildandi friðlýsingar tímabundnar. 

Morgunblaðið vakti athygli á hvassri gagnrýni Orkumálastjóra á misheppnað ferli við frummat á virkjunarkostum hérlendis. Fyrirmyndin var upphaflega norsk, en framkvæmdinni hér hefur verið klúðrað, enda er hún er með öðrum hætti í Noregi.  Norðmenn fela Orkustofnun sinni lykilhlutverk í þessu máli, og hún er undir Olíu- og orkuráðuneytinu.  ESB er ekki með fingurinn á norsku Orkustofnuninni, því að Landsorkureglirinn er sjálfstætt embætti í Noregi, fjármagnað af ríkisfjárlögum.  Það stappar nærri hótfyndni að fela umhverfisráðuneytinu hér yfirstjórn þessara mála.

Forystugrein Morgunblaðsins á Þorláksmessu 2020 bar heitið:

"Hörð gagnrýni á rammaáætlun":

"Orkumálastjóri hefur mikla reynslu af þessum málum eftir að hafa gegnt starfinu í 12 ár.  Full ástæða er þess vegna til, að menn leggi við hlustir, þegar hann tjáir sig, og taki afstöðu til þeirra sjónarmiða, sem hann hefur fram að færa.  Þegar Morgunblaðið leitaði til umhverfisráðherra, en rammaáætlunin heyrir undir það ráðuneyti, þó að orkumálastjóri telji, að hún eigi betur heima undir ráðuneyti iðnaðarmála, sagðist hann ekki ætla að tjá sig um sjónarmið orkumálastjóra.  Það er sérkennileg afstaða þess, sem ábyrgð ber á málaflokknum, en e.t.v. í anda þeirrar þróunar, sem orkumálastjóri lýsti, að umræðan verði einsleitari með minni skoðanaskiptum."

Hvers vegna tjáir umhverfisráðherra sig ekki ?  Hann ætlar að þagga þessa gagnrýni niður, láta sem ekkert sé, halda áfram ótímabærum og ótímatakmörkuðum friðlýsingum sínum, og láta þau þröngsýnu og ófaglegu vinnubrögð 3. verkefnisstjórnar Rammaáætlunar viðgangast að safna saman í eitt Excel-skjal öllum hugsanlegum ávirðingum og göllum þeirra virkjanakosta, sem 4. verkefnisstjórnin fjallar um.  Hvort á að gráta eða hlæja að þessu fúski með lífshagsmuni framtíðarinnar á Íslandi ?

"Þórdís Kolbrún Reykfjörð Gylfadóttir, iðnaðarráðherra [og varaformaður Sjálfstæðisflokksins-innsk. BJo], brást við orðum orkumálastjóra og sagði, að færa mætti rök fyrir því, að matið, sem ætlazt væri til í dag, væri "of umfangsmikið og mögulega óraunhæft".  Hún sagði, að það væri því "skynsamlegt og tímabært að endurskoða verklagið. A.m.k. hvernig mat á efnahagslegum og samfélagslegum áhrifum er útfært."  Þá sagði hún:  "Rammaáætlun átti að vera svar við því, að þessi mál væru pólitískt bitbein og sjálfstætt vandamál.  Ferlið í framkvæmd hefur ekki verið góð auglýsing fyrir sjálft sig.  Mat á efnahagslegum og samfélagslegum áhrifum hefur reynzt okkur um megn, eins og það er útfært núna.  Nærtækur möguleiki væri að færa sig nær upphaflegu ferli, þar sem horft var á hagkvæmni virkjanakosta án þess að reyna að meta öll efnahagsleg og samfélagsleg áhrif, sem hann kemur til með að hafa."  Hún bætti því við, að regluverk þyrfti "að öðru leyti að vera skilvirkt, sem það er ekki.  Það er of flókið og marglaga."

Þótt ráðherrann mætti vera skýrari í málflutningi sínum, virðist mega draga þá ályktun af orðum hennar, að hún telji núverandi fyrirkomulag Rammaáætlunar óalandi og óferjandi.  Orkustofnun heyrir undir ráðuneyti hennar, og henni ber að vinna að umbótum á þessu sviði. Sjálfstæðisflokkurinn getur ekki umborið ósómann.  Fyrirtæki, sem vilja virkja, þurfa að leggja fram áætlun um umhverfismat.  Orkustofnun getur unnið eða látið vinna frummat á þjóðhagslegri hagkvæmni, þar sem "umhverfiskostnaður" er tekinn með í reikninginn.  Skipulagsstofnun fái þessi gögn til umsagnar og geti samþykkt, að fram fari áframhaldandi hönnun og gerð umhverfismats eða frestun um tilgreindan tíma að fenginni umsögn Umhverfisstofnunar.  Alþingi hefur seinasta orðið um helztu virkjanakosti (t.d. stærri en 200 GWh/ár).  Verkefnisstjórn Rammaáætlunar er óþörf.

Morgunblaðið, sem er með puttann á púlsinum, eins og fyrri daginn, klykkti út með eftirfarandi:

"Í orðum bæði orkumálastjóra og iðnaðarráðherra felst hörð gagnrýni á rammaáætlun og það ferli, sem í henni felst.  Líklegt má telja, að þetta ferli sé gengið sér til húðar og að verulegra breytinga sé þörf, annaðhvort með gagngerri uppstokkun á þessu kerfi eða með því að fara alveg nýja leið, eins og orkumálastjóri leggur til.  Þetta varðar mikla hagsmuni og kallar á umræður, sem þeir, sem láta sig málaflokkinn varða, geta ekki vikið sér undan."

 Það er hárrétt ályktun hjá Morgunblaðinu, að fyrirkomulag vals á milli virkjunar og verndunar varðar mikla þjóðarhagsmuni, og það er óviturlegt af þingmönnum að skilja þetta mál eftir í tröllahöndum.

Hvaða hæfisnefnd verður skipuð til að velja vandaðan komma í embættið til að standa á móti frekari orkunýtingu landsmanna?

Það mun skipta mál hver verður skipaður Orkumálastjóri eftir dr. Guðna.

Er Benedikt í basli?

með sjálfan sig þegar hann skrifar þessa grein í maðkabox Moggans í dag?

"Sá, sem á að vera brjóstvörn lýðræðis í heiminum, ræðst á undirstöður þess í heimalandi sínu.

Flestir með sæmilega dómgreind átta sig á að maðurinn er galinn.Hverjum dettur þá í hug að kjósa svona mann?

Í skoðanakönnunum var allt útlit fyrir að hann gjörtapaði. Samt fékk forsetinn meira en 74 milljónir atkvæða.

Gamall félagi minn sem hefur ferðast þvers og kruss um Bandaríkin á liðnum árum segist aldrei, aldrei, hafa hitt neinn sem segðist hafa kosið Trump. Hverjir gera það þá?

Í Tímanum birtist frétt fyrir um 25 árum: „Um það bil 5.000 manns hafast við í dimmum rangölum undir New York-borg. Þau kallast „moldvörpufólkið“ og sumir fara aldrei út í sólarljósið, heldur hafast við allan sólarhringinn í neðanjarðarhíbýlum sínum.“ Eru þetta þeir sem styðja forsetann valdasjúka?

Hann er einmitt frá New York sem sannar tilgátuna.

Moldvörpufólkið hefur fjölgað sér (hvað annað á það að gera?) og teygt anga sína vítt og breitt um Bandaríkin. Eins víðáttuvitlaus og þessi kenning er, þá er hún engu fráleitari en þær meinlokur sem forsetinn og fylgifiskar hans halda fram. Djúpríkið er „ósýnilegt og leynilegt bandalag hagsmunaafla innan og utan stjórnkerfisins til að koma í veg fyrir að kjörnir fulltrúar þjóðar hverju sinni geti ráðið gangi mála,“ svo vitnað sé í fyrrverandi ritstjóra Morgunblaðsins.

Kjölturakkar Trumps innan Bandaríkjaþings, sem vilja núna hunsa vilja kjósenda, gætu vitnað í ritstjórann. Þeir eigi að ráða, ekki kjósendur.

Ekki hafa allir repúblikanar tapað vitglórunni. Ben Sasse, öldungadeildarþingmaður flokksins frá Nebraska, sagði kollegum sínum að þeir væru að leika sér að eldinum. Fulltrúar lýðræðisins beini nú byssu að hjarta þess. Sumir tala um „andlitslausa embættismenn“ sem hafi rænt völdum frá stjórnmálamönnum og standi vörð um reglurnar. En reglur eru einmitt vörn samfélagsins gegn hættulegum stjórnmálamönnum og fylgismönnum þeirra.

Í Bandaríkjunum stóðu regluverðirnir, dómstólar og embættismenn ríkjanna, sig á meðan annars flokks stjórnmálamenn vísa til samsæriskenningasmiða. Sá hópur þingmanna, sem nú er á valdi óttans við forsetann, getur aldrei svarið af sér að hafa snúist gegn lýðræðinu og stjórnarskránni.

Sasse bætti við að „ekki einn einasti þingmaður tryði því í raun að svindlað hefði verið í kosningunum, enginn. Aftur á móti heyri ég þá tala um áhyggjur af því hvernig þeir muni líta út í augum áköfustu stuðningsmanna Trumps.“

Flestir eru tregir til að viðurkenna stuðning við rugludalla, því líkur sækir líkan heim.

Skoðanakönnun á Íslandi sýndi þó að tæplega helmingur stuðningsmanna Miðflokksins viðurkenndi að vilja kjósa Trump og nær einn af hverjum fimm í Flokki fólksins og Sjálfstæðisflokki.

Þar glittir í moldvörpufólkið."

Ég hef ekki skilið annað en að Trump vilji fá skýringar á ýmsum atriðum í framkvæmd kosninganna sem hann er sagður hafa tapað. Er það ekki grundvallaratriði að ekkert vafaatriði megi vera í því samhengi?

Þessi grein Benedikts skýrir ýmislegt fyrir mér.

Ég hef lengi átt í basli með að réttlæta fyrir mér að svona hámenntaður maður og vel ættaður eins og dr. Benedikt Jóhannesson Zoega getur skrifað um stjórnmál eins og hann gerir. 

Það glittir í mögulegar skýringar fyrir mig.

Dauðinn er framundan

hjá mér 83 ára nokkuð pottþétt.

Palli Vil bloggkóngur skrifar í dag:

"Um 700 manns deyja árlega á íslenskum hjúkrunarheimilum, svona að meðaltali. Á liðnu ári, veiruárinu, var látið líta svo út að fólk dæi varla nema vegna Kínaveiru. Nú á bólusetningarári heldur fólk áfram að deyja og þá hlýtur það að vera bóluefninu að kenna.

Eða er það ekki?

Nei, gamalt fólk deyr án veiru eða bóluefna. Það er einfaldlega lífsins gangur.

Í fyrra var búin til veirugrýla til að hræða lýðinn til fylgilags við margvíslegar takmarkanir á daglegu lífi. Núna gengur draugurinn aftur sem bóluefnagrýlan.

Lýðsstjórn er snúið handverk. Hræðsla, vakin upp með skelfingaráróðri, verður ekki auðveldlega kveðin í kútinn.

Farsælast í bráð og lengd er að umgangast almenning ekki eins og hálfvita. Þótt sumir séu það."

Frú Kolka er ekki allskostar ánægð:

"Það er enginn að fullyrða neitt, en 3 dauðsföll 4-5 dögum eftir bólusetningu með nýrri tegund bóluefnis vekur ekki beinlínis traust. Bóluefni sem er svo nýtt að ríkisstjórnir, sem vilja gera allt til að stoppa fárið, eru tilbúnar að tryggja lyfjarisunum skjól gegn lögsóknum í framtíðinni. Þá hlýtur að mega spyrja - ef dauðsföllin eru ekki af völdum bóluefnisins - var atgangurinn kannski of mikill, var varið að sprauta í alla lausa handleggi sem á vegi teymisins urðu? Voru dauðvona sjúklingar sprautaður bara til að koma bóluefninu út? Hvernig fór val á sjúklingum fram? 

Hvorki Kári né þríeykið hafa leyfi til að þagga niður efasemdaraddir á meðan ekki liggur fyrir úr hverju þetta fólk dó, hvað var í gangi dagana sem bóluefnið var gefið og hvers vegna við ættum að trúa orðum þeirra þegar staðreyndin er að framleiðendurnir sjálfir vita ekki hvaða áhrif bóluefnið hefur til framtíðar."

Við þessu á ég bara þetta svar:

"Ja frú Kolka, verður maður ekki að velja hvort maður vill drepast úr COVID eða mögulega úr aukaverkunum?

Ég drepst nokkuð handvisst ef ég fæ COVID og nokkuð örugglega fæ ég eftirköst ef ég skyldi ekki drepast alveg.

Ég fæ COVID fyrr eða síðar ef þetta heldur áfram að grasséra. 

Tek ég ekki sjansinn og reyni bólusetninguna? 

Get ég eitthvað annað þið vísa fólk?

Boris lokar Bretlandi

og öllum grunn-og framhaldsskólum verður lokað þegar í stað.Allir eiga að vera heima og hitta enga.

Hann Boris ætlar að vera búinn að bólusetja alla landsmenn fyrstu stungu fyrir miðjan febrúar.

Við Íslendingar, höfum helst ekkert bóluefni. Bara VG kjaftæði úr Svandísi og Katrínu um marga skammta seinna á þessu ári að manni skilst?

En um að gera er að Bjarni Benediktsson segi af sér sem fyrst fyrir Ásmundarsalsuppákomuna.Samfó taki við með stuðningi Björns Leví.

Herre GUD!   

Hversu vitlaus getum við kjósendur verið?

Hversu vitlaus getum við orðið meðan Boris lokar Bretlandi?

 

Assange! Enough enough!

Er ekki búið að kvelja greyið nóg?

Eru gagnaþjófar eins og Bob Woodward og Bernstein, Snowden og Manning eitthvað betri?

Kashoggi var bara drepinn fyrir að kjafta og reynt var að að drepa Navalny á sama eitrinu Novischok og þeir(Hverjir?) notuðu á Skripal á Englandi.

Klappar ekki Róbert Spanó Erdogan á bakið fyrir margföld morð á Kúrdum?

Þó við sleppum greyinu honum Assange verður hann í stöðugri hættu fyrir árás.

Hann er kannski drullusokkur og nauðgari en hann hristi upp í vondri samvizku hervélar Kananna og þeir sáu að þeir komast ekki upp með allt.

Var ekki Hemingway á Spáni að segja óþægilega hluti fyrir bandamanninn  Franco? Þekkti ekki Gunnar Gunnarsson Hitler og Göbbels? Varð ekki Bruno Kress virðingamaður hérlendis eftir nasistatímabilið? Lofsöng ekki Kiljan Stalín og Sovéttið?

Assange!

A decade on the run is enough, enough!

Afturfarir í vegagerð

og í gerð slitlaga á götum hafa orðið hér gríðarlegar á síðasta aldarfjórðungi, Hryllingsmyndir eru sýndar af ónýtri klæðningu sem flettist af í flyksum.

Fyrir aldamótin síðustu var hér bæjarstjóri í Kópavogi maður að nafni dr. Gunnar Ingi Birgisson verkfræðingur. Hann var flæmdur héðan af pólitískum öfundarseggjum  og valmenninu Steingrími J. Sigfússyni þá allsherjarráðherra og búsetusérfræðingi úr VG  og forseta Alþingis sem héldu að þeir gætu gert betur.(Þessi Steingrímur hefur að sögn náð sér í eitt einbýlishús af ríkisfé í búsetustyrki fyrir að búa í Breiðholti en skrá sig á Gunnarsstöðum þar sem hann er samt  sagður hafa lítið sést.)

Þessar glefsandi búrtíkur sem fjandsömuðust við Gunnar gátu auðvitað ekki þurrkað út öll spor hans í Kópavogi og finnst mörgum mörgu frekar hafa aftur farið síðan og fáar tækninýjungar í gatnagerð  sjást hér sem von er af lítt tæknilega menntuðu fólki í bæjarstjórninni síðan þá svo að maður haldi uppi grobbflaggi okkar verkfræðinga.En spor Gunnars sjást víða hvert sem auga er litið í Kópavogi enn þann dag í dag.

En meðal annars sem Gunnar gerði þá var að láta steypa 140-150 mm þykka steypu á göturnar framhjá Smáralindinni fyrir aldamótin. Þessar götur eru heilar í dag og án viðhalds og það sér eiginlega ekki á þeim slit.

Eina sem sést af göllum er að undirleggið sem var bögglaberg var ekki nógu gott sumstaðar og hreyfist þegar það molnar af umferðartitringi. Þá getur steypan langssprungið þó að það hafi ekki truflað umferðina, bara útlitið.

En nagladekkin hafa ekki náð að slíta steypunni og engin hjólför sjást í yfirborðinu.

Þetta var ódýrara þá en sama þykkt af malbiki, að ekki sé talað um klæðningu sem virðist handónýt í samanburði eins og dæmin sanna úr sjónvarpinu.

Þessu eru allir búnir að gleyma.Vélin, Gomaco skriðmótavél  sem notuð var er víst enn til uppi í Borgarnesi með búnaði  en flest af mannskapnum sem vann þetta er hálfdauður úr elli  og verður erfiðara að rifja það allt upp.

En þetta verður sjálfsagt ekki endurtekið þar sem dýralæknar eru yfirmenn vegamála á landinu  og Gunnar Ingi löngu farinn til annarra starfa.

Sem sagt, einbeittar afturfarir í gerð slitlaga á vegi hafa áunnist.

Gratísfréttir Stöðvar 2

fara dagversnandi að mér finnst. Þær ná varla 10 mínútum að lengd  og ég er að hugsa meira og meira að sleppa því að kveikja á þeim.

Fréttir RÚV ná yfirleitt 20 mínútum og mér finnst engu ofaukið. Ég held að Stöð 2 myndi fá prik fyrir að lengja tímann, nóg finnst manni efnið allsstaðar.

En þeir eru að þessu gratís greyin og maður verður kannski að gefa þeim plús fyrir það. 

Nýjárskonsertinn

var ég að hlusta á enn einu sinni. Wiener Philharmoniker eru stórkostlegir og hinn gamalreyndi stjórnandi þeirra Ricardo Muti fóru á kostum í hinum 150 ára gamla hátíðarsal.

Gamall vinur minn sem hafði farið um alla veröld sagði að hvergi í heiminum væri til annar eins elegansi og í Wien frá keisaratímanum. Ég held að rétt sé. Þetta er svo yfirmáta glæsilegt allt saman sem maður sér. Enda held ég að ég hafi ekki misst úr neinn  konsert lengi.Auðvitað var þetta með öðrum brag án áheyrenda þökk sé Kínverjunum.

En þegar við verðum búin að fá fjöldabólusetningu við COVID19  eftir einhverja mánuði eða ár, þá hlýtur allt að lagast.