Hvorki skal syngja né hringja

þar sem þeir væru við. Þannig bannsöng biskup Gissur frænda minn og hans menn og þótti þeim fúlt, sanntrúaðir  sem manndráparar voru almennt í þá daga.

Nú hafa flatneskjuflokkarnir og grínararnir ákveðið að minnast ekki á Jesúbarnið og jötuna í skólunum. Af tillitsemi við þessi nýju trúfélög sem hér eru farin að grasséra. Þetta múslímafélag hans Salmans sem hann segir svo víðsýnt og kærleiksfullt þolir ekki að heyra Guðsorð á jólum hjá stjórnarskrárbundinni kristinni þjóð.

Er nú ekki tillitssemfarskörin ekki  farin að færast nokkuð mikið upp í bekkina ? Ég man ég notaði biflíusögur til að hífa upp aðaleinkunnina þegar ég var í barnaskóla hvað sem ég hugsaði annað. Trúarbragðafræðsla er fyrir mér bara hluti af almennri menntun og þjálfun heilans. það verður enginn verri af þekkingu hvorki um Islam, andskotann né heilagan anda. Við erum að meirihluta bundin af stjórnarskránni og þjóðin telur sig þannig kristna.  Við almennir Íslendingar gefum ekkert fyrir þetta fjölmenningarkjaftæði sem kommatittirnir hafa verið að reyna að keyra ofan í okkur síðustu áratugi. 

Finnst okkur ekki flestum, að þeir sem hingað flytjast skulu vesgú semja sig að  siðum þjóðarinnar eða pilla sig annars?

Viljum við ekki hafa fullt frelsi til að syngja og hringja eins og okkur lystir ?