Baugsvélin bráðhættulega

getur malað bæði malt og salt þangað til skútan sekkur eins og gerðist í þjóðsögunni.

Ef maður endurtekur lygina nógu oft þá verður hún að sannleika sagði doktor. Jósef. Þetta getur manni dottið í hug þegar maður les skrif ritstjóra Jóns Ásgeirs í Baugstíðindum dag hvern. Í leiðaranum í dag víkur hann að stefnuyfirlýsingu Más í Seðlabankanum um að bankann vanti meiri völd til að framfylgja veikburða en auðvitað "réttri" stjórnarstefnunni.  Már vill hverfa frá verðbólgumarkmiðunum (sem hann fann víst upp sjálfur fyrir Davíð að fara eftir). Þess í stað á að koma fastgengisstefna þar til að evran verður tekin upp við inngöngu í Evrópusambandið. Afturhvarf til hágengisstefnu Jóns Þorlákssonar og síðar Bretton Woods fundarins 1944. Hring eftir hring  snúast vindhanarnir. Líka í hagfræðinni þó þeir þykist jinsvegar alltaf vera óskeikulir eins og íslenski Seðlabankinn.

Ritsjórinn áréttar að þörf sé á varaáætlun ef fólkið samþykkir ekki aðildarsamninginn sem nú er í smíðum. Hann hefur sér til ágætis samt óljósar hugmyndir um það Villi Egils og Gvendur í Rafiðn megi ekki  gera óraunæfa kjarasamninga umfram innistæður, Svo lýstur hann auðvitað upp fögnuði yfir skarpskyggni leiðtoga síns Árna Páls sem afskrifar krónuna í blaði gærdagsins. Og svo er auðvitað ályktunin sú að nú verði Sjálfstæðisflokkurinn að sýna spilin!  Sem þýðir að hann verður vesgú að fara að makka rétt en ekki fara eftir einhverjum landsfundarályktunum meirihluta flokksmanna.

Svo segir hann að það sé óþolandi að fyrirtækin búi við þá óvissu sem fylgi óstöðugum gjaldmiðli. Hvaða reynslu hefur þessi snáði í að reka fyrirtæki? Og sama mætti nú líka frétta hjá Mávi Guðmundssyni.  

Við félagarnir rákum fyrirtæki mörg ár í óðaverðbólgu og að mörgu leyti voru það miklu meira spennandi tímar en samdráttarskeiðin og kreppurnar sem komu á milli. Stundum gáfum við út eigin peninga í formi einfaldra kvittana án nokkurra trygginga sem fólkið flykktist til að kaupa fyrir sparifé sitt. Jafnvel ríkissjóður tók þessar kvittanir gildar til greiðslu skatta.  Við sem svo langa reynslu höfum gefum því lítið fyrir alikrataspekina um alþjóðlega gjaldmiðla eða tal kommúnista um eðli og málefni fyrirtækjareksturs. 

Ég veit ekki hvað ritstjórinn hefur langt minni en en fyrir örfáum árum var alþjóðlegt umhverfi á Íslandi þar sem menn voru frjálsir að því að nota hvaða mynt sem þeir vildu. Krónan var bara þá til muna betri og útlendingar flykktust til að kaupa hana. Hann ætti ef til vill að kynna sér hvaða þátt húsbóndi hans átti í hruni bankanna og sparisjóðanna.  Hversu margir milljarðar liggja óbættir hjá garði svo að blaðið hans geti komið út og borgað honum kaupið.

Myndin af hundinum  sem sat fyrir framan lúðurinn á grammifóninum á plötunum í gamla daga og hlustaði á "His Masters Voice" getur leitt hugann að alikrötunum sem hlusta á boðskap Baugsmiðlanna um Brüsseljöturnar:   Þið skuluð í Evrópusambandið hvað sem þið segið. Við bara kjósum aftur og aftur þangað til þið verið svo þreytt að þið segið já.

Auðvitað er það sjálfsagt til einskis fyrir mína mjóróma rödd, sem skrifar í sínum frítíma aðeins, að vera að andæfa peningaofurefli Evrópusambandsins og Baugsmiðlanna sem bylur á þjóðinni í máli og myndum dag hvern.  En mér líður samt betur að koma hugsununum frá mér þó til einskis sé. 

Ég er hinsvegar alveg sannfærður um það hvílík hætta þjóðarskútunni  stafar af Baugsvélinni sem malar sitt malt og salt alla daga. Fyrr en varir getur skútan sokkið ef hún fær að halda áfram óáreitt.

Athugasemdir

[Júlíus Björnsson, 28.12.2010 kl. 16:00]

Hvað keyptu einkabankarnir í EU frá 1994 mikið af krónum eftir að hafa fengið meðmæli frá Evrópska þjóðarbanka Seðlakerfinu?

Eistar munu hafa stærsta lávöru jarðaberjakvótann, Finnar Kalkúna, Pólverjar kjúklinga, Spánverjar tómata, og  Þjóðverjar bjór.

Íslendinga eru það duglegir að þeir fá örugglega stærsta láverða fiskveiðikvótann. Svo fá þeir náttúrlega allan þann fisk sem þeir geta markað sett á sínum neytenda markaði til að auka innra raunverðmæta mat með fullvinnslu og smásölu, sem tryggir fleiri evrur. 

Mér virðist að margar álítur hafi talið hagræðingarlána fyrirgreiðslur vera merki um að lyfta þeim upp til þroskuðu ríkjanna í þjóðartekjum á íbúa.  Hinsvegar mun þau eiga að fara í að lækka kostnað af samkeppgrunni meðlima ríkjanna til langframa, ekki til efla einstakar utanríkjaþjónustur eða fjölga klósettum í fræðasetrum.

Íslendinga eru vanir frelsi sem íbúar meginlandsins hafa aldrei þekkt. Þar ríkir hefðbundin þjóðartekjuskipting frá fornu fari sem tryggir jafnvægi og virðingu í samræmi við greind, hjá þroskuðum og dugnað hjá þeim minna efnahagslega þroskuðu. 

Hverjum þykir sinn fugl fagur. Á meginlandinu síðust 100 ár hefur öll áhersla verið á að lækka kostnað af sameiginlega hagsmuna samkeppigrunni alvöru efnahagsríkja.

Hráefni, forvinnsla þeirra,  lágvara til lækkunar launakostnaðar og orka ásamt meðfylgjandi dreifingarneti, geri samkeppni ríkin sem heild sterkan samkeppniaðila gegn t.d. USA og Kína. 

Að menningarsamstarfi slepptu munu að vera myndast blokkir innan EU, á hernaðar og efnahagslega svæðunum. Ég sé fyrir mér Svía , leiða Norðmenn, Finna, Eista, Letta og Litháa, en UK, leiða Íra, Hollendinga, Dani  og Íslendinga. Ég tel líka að Brussel vilja hafa Ísland sem lengst óformlega lendu til fjármögnunar. Aðallega vegna þess hversu illa þeir lúta að stjórn [insular þátturinn]. Þegar búið er taka fjármagnsvexti úr Íslenska hagvextinum þá byrja neytendur EU fyrst að uppskera árangur þolinmæði vegna fórnalánafyrirgreiðslna.

Eistar er með 14.000 dollar á haus, Færeyingar eru með 48.000 Norðmenn eru með 58.000 en Ísland er komið niður í 37.000, meðalatalið í EU er um 34.000. Vel skipulögð fjölmenn ríki vinna færri evrur/dollar upp með greindinni einni saman.  58.000 tryggir almennum Norðmönnum ekki mikið betri lifskjör en Þjóðverjum t.d.

Ísland er búið að hrapa á öllum sviðum samkeppni, sér í lagi gunn innrætingar. Erlendir vissu fyrir 40 árum hver stjórnsýslungreindin yrði í dag.