Er það svo?

sem Styrmir Gunnarsson segir um framboð flokka?

Hann segir svo á Evrópuvaktinni:

" Að liðnu sumri hefst undirbúningur prófkjöra hjá flokkunum, sem vafalaust fara að einhverju leyti fram fyrir áramót en önnur snemma á nýju ári. Í prófkjörunum eru það hinir almennu flokksmenn, sem ráða ferðinni og forystumenn flokkanna geta lítil áhrif haft á þeirra ákvarðanir. Þó er ljóst að mikið er í húfi fyrir flokkana. Með réttu eða röngu eru sumir þingmenn meira tengdir við hrunárin í hugum almennings en aðrir. Hvort þeir ná endurkjöri í prófkjörum er á valdi flokksmanna, sem taka þátt í þeim en sú ákvörðun getur hins vegar haft mikil áhrif á niðurstöður kosninganna.

Þótt forystumenn flokka geti ekki haft áhrif á afstöðu kjósenda (og vija áreiðanlega ekki blanda sér í þau mál) geta þeir þó haft áhrif á það hvaða val kjósendur eiga.,..."

Það vekur nokkra furðu mína að Styrmir Gunnarsson sem var ritstjóri Morgunablaðsins allan þennan tíma skuli ekki gera sér ljósan þann kraft sem er að baki framboði einstaklinga til Alþingis. Það er líklega vegna þess að Styrmir stóð lengsta tíð utan Sjálfstæðisflokksins sem áhorfandi og tók sjaldnast þátt í mótun afstöðu flokksins á landsfundum heldur tuðaði um það í Mogga hvað honum fyndist sjáfum um þetta eða hitt sem flokkurinn ætti að gera. Fór í taugarnar á mörgum flokkshestinum.

Þegar á hólminn kom voru skoðanir Morgunblaðsritsjóranna sjaldnast mikils virði ef maður metur árangurinn af tali um sögulegar sættir,sjávarútvegsmál og fleira því líkt sem þjóðin vildi ekki. Hvort Styrmir nær eyrum þjóðarinnar betur á Evrópuvaktinni en í Morgunblaðinu er óséð það sem af er. En það sem hann segir um ESB er hinsvegar afbragð og ég vona að sem flestir lesi því maðurinn er með bestu skríbentum se ganga lausir.

Styrmir segir enn:

" Það geta þeir með því að ýta undir að eftirsóknarverðir einstaklingar fari í framboð í prófkjörunum. Að vísu er ábyrgðarhluti að hvetja fólk til þátttöku í stjórnmálum vegna þess sem því fylgir en engu að síður skiptir miklu máli fyrir flokkana hverjir skipa framboðslista þeirra.

Það verður forvitnilegt að fylgjast með því, hvort forystumenn flokkanna beita sér með þessum hætti fyrir því, að kjósendur eigi raunverulegt val.

Hafa flokkarnir upp á eitthvað nýtt að bjóða? "

Mikið er Styrmir annars óglöggskyggn á það hvað drífur fólk til framboða. Eiginlega barnslega bláeygður blessaður ritstjórinn eftir allan þennan tíma á Mogganum. Hann heldur að forystumennirnir liggi í fólki til að bjóða sig fram. Erþað svo? Aldrei varð ég vitni að því og þekkti ég þó formennina þó nokkra í sjón. Þeir voru þar til að styðja við þá sem gáfu sig til, ekki að dekstra menn til framboðs að því mér sýndist.Áttu auðvitað sín uppáhöld.

Ég hef séð menn fara fram á völlin af því að þeir trúa á sjálfa sig og vilja eitthvað láta af sér leiða. Ég hef líka séð menn fara fram fyrir eigin ávinning eingöngu. Og hafa þó nokkurn árangur.

En fólkið í landinu, flokksmennirnir sjálfir, eru yfirleitt ólatir við að veita hverjum þeim sem biður um brautargengi liðveislu alveg frá tímum Sturlunga eða lengur. Fólk er nefnilega gott í sér og vill náunganum vel. En það lætur ekki segja sér fyrir verkum nema það hafi áður reynt þann sem um biður að öllu góðu.Það er ekkert svo erfitt að fara fram ef menn vilja.

Unglingur í stjórnmálum og óskrifað blað getur þetta oft ekki. Ábyrgðarlaus gargari á girðingu getur það heldur ekki. Annaðhvort hefur þú traust eða þú hefur það ekki. Hinsvegar hafa menn farið langt á því að láta vorkenna sér með leikrænum tilburðum um vorkunnsemi. Svo eru aðrir sem nenna ekki í raun en hægt er að dektstra fram. Þaðan kemur oft beta fólkið. En það eru sjaldnast forystumenn sem hafa frumkvæðið að þeim málum.

Menn verða að varast sjakalana, sem eru bara á eftir eigin frama. Það er oft fólk sem ekki gat fundið neinn betri launaflokk en þingfararkaup. En það eru líka menn inná milli sem vilja breyta einhverju fólksins vegna. Þeir eru fágætari að vísu. En þeir eru til. Ég hef ekki áhyggjur af mannvali fyrir Sjálfstæðisflokkinn í næstu prófkjörum. En ég hef áhyggjur af vorkunnseminni og skorti á kjarki til þess að segja fólki sannleikann um hvað manni finnst um það í raun og veru. Ég hef áhyggjur af framtíð hreinskilninnar í íslenskri pólitík. Og kannski verður eftir því spurt í næstu prófkjörum. Menn munu ekki valsa um í prófkjörum eins og þeir gerðu vegna nýrra skipulagsreglna Sjálfstæðisflokksins. Það verður byggt meira á trausti en poppi. Vonandi.

Eða er það svo eða ekki ?