Kjarni málsins

um afstöðu Sjálfstæðisflokksins til aðildarviðræðnanna við ESB kemur einkar vel fram í Morgunblaðinu í dag.

Fyrst segir Stefán Sveinsson svo;

"Undanfarin misseri hefur mér liðið eins og Sjálfstæðisflokknum sé haldið í gíslingu af fámennum hópi sem getur ekki sætt sig við að skoðanir hans hafa hvorki hlotið neitt brautargengi innan flokksins né verið sérstaklega almennar. Samkvæmt öllum nýlegum könnunum eru níu af hverjum tíu sjálfstæðismönnum andvígir inngöngu Íslands í ESB og ríflega það. Fátt bendir til þess að það breytist í náinni framtíð.

 

Þessi hópur hefur hins vegar haft sig mikið í frammi, og reynt að knýja fram með nokkrum þjósti, svo að ekki séu sterkari orð notuð, að stefna flokksins í Evrópumálum verði önnur en sú sem meirihluti flokksmanna aðhyllist. Síðustu vikurnar hefur því mátt fylgjast með algjörri afbökun ESB-umræðunnar og stöðu málsins innan Sjálfstæðisflokksins. Það liggur við að nánast allir þeir sjálfstæðismenn sem nokkurn tímann hafa horft jákvæðum augum til aðildar hafi verið dregnir upp á dekk til þess að tjá sig um öll brostnu loforðin, sem þó merkilegt nokk, eiga sér engan stað í samþykktum landsfundar flokksins, sem á, allavega að nafninu til, að marka stefnu flokksins.

 

Raunar mætti færa að því mjög sannfærandi rök að fylgishrun flokksins í aðdraganda síðustu kosninga hafi einkum stafað af afstöðu forystumanna hans í þriðja snúningnum af Icesave-málinu, en þar var einkum fylgt ráðgjöf sömu manna og sem nú láta mest til sín taka, og farið gegn skýrri stefnu landsfundar. Fylgið fór allavega ekki vegna Evrópumála, svo mikið er víst, því að það lenti nánast allt saman á Framsóknarflokknum, eina flokknum sem hafði harðari Evrópustefnu en Sjálfstæðisflokkurinn.

 

Um leið og þingsályktunartillaga utanríkisráðherra var lögð fram, tillaga sem samrýmist stefnu beggja stjórnarflokkanna, var farið aftur í sama óheillafarið. Fámennur hópur flokksmanna kemur saman í bakherbergi sem varla rúmar fótboltalið, og samþykkir áskorun á Sjálfstæðisflokkinn, sem í raun gengur út á það að einu sinni enn eigi að fresta því að þingmenn flokksins fari eftir samþykktum landsfundar síns. Gífuryrðin fljúga á alla vegu. Fyrrverandi formaður flokksins talar um stærstu svik Íslandssögunnar og fyrrverandi varaformaður flokksins uppnefnir ríkan meirihluta flokksmanna sem »svartstakka«, því nafni sem öfgasveitir Mussolinis gengust við. Í ljósi þess að »svartstakkarnir« upphaflegu voru fámennur hópur manna sem beittu hótunum og ofbeldi til þess að fá sínu fram, þykir mér það vera nokkur spurning hvorum hópnum innan flokksins sé betur lýst með þessu ófagra viðurnefni. "

Síðan segir Björn Bjarnason;

"Í bók sinni Ári drekans birtir Össur Skarphéðinsson frásögn af því helsta sem á daga hans dreif sem utanríkisráðherra árið 2012.

 

Hinn 9. febrúar 2012 vill Össur greina stöðuna í sjávarútvegsmálum gagnvart ESB og »leggja slagplan«.

 

Greining embættismanna er að ríki með makrílhagsmuni beiti sér að tjaldabaki gegn því að viðræður hefjist um sjávarútvegsmál. Fyrir þessu eru engar sannanir en Össur segist hafa »inngróna tilfinningu fyrir því sama«. Þá telja embættismennirnir hugsanlegt að ekki verði rætt um sjávarútvegsmál í ESB-viðræðunum fyrir kosningar í apríl 2013.

 

Össur segir að vaxandi vísbendingar gefi til kynna að Frakkar séu að snúast »nokkuð þétt« gegn viðræðum um sjávarútvegsmál og Frakkar viðri við aðrar þjóðir skilyrði, sem Íslendingar muni aldrei samþykkja, fyrir því að viðræðurnar hefjist.

 

Slagplan utanríkisráðuneytisins er að formaður íslensku ESB-viðræðunefndarinnar fari til Írlands og Bretlands þar sem makrílhagsmunir séu mestir og kynni málstað Íslands. Sjálfur fari Össur til fundar við Alain Juppé, þáv. utanríkisráðherra Frakka. Telur Össur sig eiga hönk upp í bakið á Juppé vegna stuðnings síns við hernaðinn í Líbíu »þar sem ég lagði hausinn á höggstökkinn« segir Össur og bætir við (bls. 51):

 

»Ég vil að við tökum upp í prédikanir okkar þá möntru að opni ESB ekki sjó [hefji ESB ekki viðræður um sjávarútvegsmál] fyrir kosningar [apríl 2013] verði það túlkað þannig af íslenskum almenningi að sambandið vilji okkur ekki inn næstu tíu árin. Það jafngildi því að ESB sé að stöðva viðræðurnar.«

 

Embættismenn utanríkisráðuneytisins fá þessi fyrirmæli frá ráðherra sínum hinn 9. febrúar 2012. Sjálfur fer Össur til fundar við Juppé hinn 7. mars 2012. Juppé vissi ekkert um makríldeiluna og hafði ekki áhuga á henni. Andstaða Frakka við að hefja viðræður um sjávarútvegsmál átti ekkert skylt við makríl.

 

Hinn 4. maí 2012 er Össuri orðið ljóst að vandann í sjávarútvegsmálum gagnvart ESB er ekki unnt að rekja til makríldeilunnar. Hann hittir þá Carl Bildt, utanríkisráðherra Svía, sem telur hugsanlegt að Frakkar vilji að Ísland fari í gegnum öll þröngu nálaraugun til að hægt verði að benda á það sem fordæmi þegar Balkanríkin fara í sín aðildarferli.

 

Þótt sósíalistar, flokksbræður Össurar, komist til valda í Frakklandi með François Hollande á forsetastóli og meirihluta í báðum þingdeildum að baki ríkisstjórn sinni haggast Frakkar ekki í andstöðu við að rætt sé við Íslendinga um sjávarútvegsmál.

 

Hinn 21. júní 2012 hittir Össur utanríkisráðherra Lúxemborgar, Jean Asselborn, jafnaðarmann og gamlan kunningja sinn, sem »þekkir alla evrópska sósíalista sem skipta máli«. Asselborn telur að ástæðan fyrir hörku Frakka sé ekki »helvítis makríllinn« heldur sé franska embættismannakerfið inngróið á móti stækkun. Á endanum muni Frakkar þó gefa sig en ekki strax.

 

Hinn 11. mars 2014 sagði Steingrímur J. Sigfússon á alþingi:

 

»Í raun og veru er það sem er grætilegt eftir á að hyggja að okkur skyldi ekki takast að koma sjávarútvegskaflanum [...] lengra áfram þannig að við sæjum eitthvað meira hvar við stæðum í þeim efnum.«

 

ESB-viðræðurnar strönduðu í mars 2011. Frakkar, Spánverjar og Portúgalar sætta sig ekki við skilyrði Íslendinga í sjávarútvegsmálum.

 

Meira að segja Össur Skarphéðinsson þorði ekki að beita sér fyrir breytingu á þessum skilyrðum.

 

Enginn þarf lengur að fara í grafgötur um stöðu ESB-málsins. Sé tilgangur ESB-viðræðna sá einn að »kíkja í pakkann« er augljóst að Frakkar, Spánverjar og Portúgalar banna það að óbreyttu. Brusselmenn vilja að Íslendingar hverfi frá skilyrðum í sjávarútvegsmálum. Hver vill stíga til móts við þá?

 

ESB-viðræðunum er sjálfhætt. Formsatriði vefjast þó fyrir ríkisstjórn og alþingi. Deilan snýst um hver eigi að kasta rekunum. Að rifist skuli um hvort öll þjóðin eigi að koma að þeirri ákvörðun er í raun óskiljanlegt "

 Að sá fámenni hópur Sjálfstæðismanna með Þorsteinn Pálsson í broddu fylkingar skuli enn láta sér sæma að aðildarviðræðum sé framhaldið þar sem innihald pakkans liggi ekki fyrir er flokknum ekki til framdráttar.Flokkurinn verður því að taka af skarið strax og styðja viðræðuslit án tafar þannig að við getum farið að snúa okkur að sveitarstjórnarkosningunum sem eru að bresta á.

 Kjarni ESB-málsins liggur fyrir.

Athugasemdir

[Jónas S Ástráðsson, 25.3.2014 kl. 11:09]

Undarleg tík þessi pólitík. Við vorum langt komin með að sjá hvort aðgöngumiði að ESB væri okkur hagstæður . Í stað þess að sjá hvað er í boði hafna því eða játa er þyrlað upp moldviðri. Ég vil sjá í pakkann hafna eða játa honum á mínum forsendum. Að þjóðinni skuli ekki vera treystandi til að taka ásættanlega ákvörðun samþykki ég ekki. Við skulum gæta þess að stjórnvöld eru í þjónustu almennings en ekki lénsherrar hans.

[Rúnar Már Bragason, 25.3.2014 kl. 11:53]

Mér er spurn hvort að Jónas S Ástráðsson hafi lesið bloggið. Það stendur mjög skýrum stöfum - það er engann pakka að kíkja í því nokkur lönd vilja ekki gefa neitt eftir. Líklega er best að gefa ESB sinnum lestrarnámskeið í jólagjöf - þá fá þeir allavega einhvern pakka.

[Elle_, 26.3.2014 kl. 00:44]

Æ-i, Jónas, lestu bara pistilinn.  Og líka allt sem ýmsir menn hafa verið að skrifa um málið í heil 5 ár núna.

[Elle_, 26.3.2014 kl. 01:27]

Hinn grunnhyggni Össur ætti annars ekki að hafa orðið.  Og ætti alls ekki að vinna við nein stjórnmál frekar en Jóhanna, Steingrímur.  Punktur.