Kristján Þór Júlíusson

er á Sprengisandi með Sigurjóni. 

Það vekur athygli mína hversu rólegur og yfirvegaður Kristján skipstjóri er. Það er vandfundinn sá spyrill sem ekki ræðst að Kristjáni eins og allar syndir séu honum að kenna. Verkföllin,uppsagnirnar, peningaskorturinn, 70 ára fyrirsjáanlegur byggingartími nýs spítala og þar fram eftir götunum.

Kristján líkir þessu við að hann sé á siglingu á miklu skipi. Auðvitað viti hann að það séu aðskiljanleg vandamál innanborðs. En skipið haldi sinni stefnu þrátt fyrir það.

 

Sigurjón vill gera lítið úr lækkun tiltekins kostnaðar úr 19,2 í 18,9 vegna skattalækkana. Kristján spyr á móti hvort sjómaðurinn Sigurjón viti ekki að hver gráða í 360 gráðu hringnum skipti ekki máli þegar siglt sé?

Kristján segir að milljarður verði lagður í nýja spítalann nú sem fyrri stjórn gerði ekki. Af hverju þarf þá Sigurjón að reikna strax út 70 ára byggingatíma og af hverju við Hringbraut? Kristján segist hafa þeu fyrirmæli frá sínum útgerðarmanni að halda þeirri stefnu að byggja spítalann við Hringbraut og muni halda henni nema að hann fái fyrirmæli um annað. 

Kristján hefur fágaðan stíl sem stjórnmálamaður líkt og Bjarni Benediktsson og skera þeir tveir sig þó nokkuð úr meðal íslenskra stjórnmálamanna. Hann getur rætt málin eins og þau séu í hinum besta mögulega farvegi án þess að gefa vísbendingar um að hann sé ekki endilega fyr og flamme fyrir því sem um er rætt. Hann er hinsvegar sjómaður sem veit að það dugir ekki að fimm formenn ræði ákvörðun sem taka skuli í brimlendingu.

Borið saman við marga fyrri ráðherra,já og marga flokksmenn líka(inclusive undirritaður), þá er þetta gott fordæmi. Í ríkisstjórn og stjórnmálaflokki þarf að vera eining út á við og ákveðin stefna, þó hún kunni að vera vitlaus. Og stefnum má breyta af gefnu tilefni. Undirrituðum er í minni fundaferð Kristjáns um allt Ísland til að ræða ESB. Aldrei komust menn að því hvort Kristján hefði sannfæringu í málinu þrátt fyrir langar ræður. Svo hlutlægur var hann í málflutningnum.  Fyrr en að lokinni ferðinni þegar hann kvað upp úr með sína skoðun.

Kristján Þór er einn af þeim forystumönnum Sjálfstæðisflokksin sem ég hef mesta trú á til lengri tíma. Landsbyggðarstaða hans frá Akureyri hefur verið notuð grimmt gegn honum innan flokksins og dregið árangur hans niður sunnan heiða. Þannig er það bara. Hefði hann búið sunnan í móti hefði hans vegur hugsanlega orðið beinni.

En hvað um það mun ég hiklaust styðja Kristján Þór til allra góðra verka. Og það án þess að ég sé honum mjög persónulega kunnugur-, veit ekki einu sinni hvort hann smakkar það. En ég hef tilhneigingu til að treysta manni sem segir satt, yfirvegað, æsingalaust og lausnamiðað óháð búsetu. Og svo vil ég bæta við að á fésbók hef ég séð að hann hefur greinilega listrænt auga og tekur margar afburðagóðar ljósmyndir.

Starfi Kristjáns er ekki auðveldur um þessar mundir. Það er þó ástæðulaust að fara á límingunum þó að einhverjir fýlupokar séu að skrifa uppsagnarbréf og tala um stjórnarskrárvarinn rétt sjúklinga til þjónustu. Ég legg nú til að þetta fólk hætti þeirri röksemdafærslum og hugleiði stöðu okkar aldraðra. Við verðum bara að taka við því sem í okkur er fleygt og vona að við veikjumst ekki fyrr en við dettum niður dauðir. Við höfum ekkert að fara, getum ekki sagt upp né yfirleitt gert nokkurn skapaðan hlut. Við getum bara vonað að einhverjir eins og til dæmis Kristján Þór muni eftir okkur þegar um hægist.