Kosningamál?

hljóta að fara að velta um í höfðum þeirra sem er ekki sama.

Björgvin Guðmundsson hinn aldni eðalkrati er býsna óþreytandi að skrifa um það hvernig eldri borgarar eru afgangsstærðir hjá ríkisstjórnum sem er að frelsa heiminn. Allir muna næstliðna ríkisstjórn svika og lyga. Svo kom sú núverandi og lofaði að gjöra flesta hluti nýja.

Gefum Björgvin orðið:

"Hvaða leyfi hafa stjórnarherrarnir, Sigmundur Davíð og Bjarni, til þess að halda kjörum lífeyrisþega niðri?

Fengu þeir eitthvert umboð til þess í síðustu kosningum að hlunnfara aldraða og öryrkja á sama tíma og allir aðrir í þjóðfélaginu fá miklar kjarabætur? Var það ekki þveröfugt?

Sögðust þeir ekki ætla að stórbæta kjör lífeyrisþega? Ég man ekki betur.

Bjarni Benediktsson skrifaði eldri borgurum bréf fyrir síðustu alþingiskosningar og lofaði, að afnema allar tekjutengingar í kerfi almannatrygginga. Hvað þýddi það? Jú, það þýddi eftirfarandi: Að hætta að skerða tryggingabætur TR vegna greiðslna úr lífeyrissjóði. Það hefði verið mikil kjarabót, ef hann hefði staðið við það. Bjarni sveik loforðið! Hætta að skerða tryggingabætur hjá TR vegna fjármagnstekna. Sveik það loforð líka. Afnema alla skerðingu tryggingabóta vegna atvinnutekna. En hann sveik það líka! Lofað að leiðrétta kjaragliðnunina.

Á landsfundi Sjálfstæðisflokksins 2013 var eftirfarandi samþykkt:

Ellilífeyrir verði leiðréttur strax til samanburðar við þær hækkanir,sem orðið hafa á lægstu launum frá 2009. Þarna er engin tæpitunga töluð. Því er lofað, að ellilífeyrir verði leiðréttur vegna launahækkana, ekki seinna heldur strax.

En núna tæplega þremur árum seinna er ekkert farið að gera í að efna þetta loforð. Bjarni Benediktsson var formaður Sjálfstæðisflokksins, þegar þetta var samþykkt 2013 og hann er formaður flokksins enn þá. Hann ber því fulla ábyrgð á þessu loforði og efndum þess.

M.ö.o. Bjarni lofaði að hækka lífeyri aldraðra til samræmis við þær hækkanir, sem orðið hefðu á lægstu launum 2009-2013. En hann hefur ekki aðeins svikið það heldur einnig bætt um betur og haldið kjörum aldraðra og öryrkja niðri á síðasta ári, þegar allar aðrar stéttir fengu miklar launahækkanir.

Bjarni lét sem fjármálaráðherra framhaldsskólakennara fá 44% launahækkun!Hann lét lækna fá 40% kauphækkun og þannig mætti áfram telja. Hungurlús afgreidd Ríkið ruddi brautina fyrir gífurlegum launahækkunum. En þegar kom að öldruðum og öryrkjum var fyrst sagt nei en síðan afgreidd hungurlús.

Þó voru það einmitt lífeyrisþegar, sem Bjarni og raunar Sigmundur einnig lofuðu að bæta kjörin mest hjá í þingkosningunum 2013. Verkafólk fékk 14,5% hækkun lágmarkslauna 1. maí 2015. Fiskvinnslufólk fékk 30% hækkun byrjunarlauna og ráðherrarnir sjálfir, þingmenn og embættismenn fengu mikla launahækkun frá 1. mars 2015. (Ráðh. 116 þús. kr. á mánuði.)

En þeir Bjarni og Sigmundur Davíð ákváðu, að aldraðir og öryrkjar skyldu ekki fá neina hækkun í 8 mánuði eftir launahækkanir vorsins 2015.

Þeir skyldu fyrst fá hækkun 2016 og þá miklu minni hækkun en launþegar eða 9,7% hækkun í stað 14,5%. Með þessari ákvörðun var verið að stórskerða kjör lífeyrisþega og í rauninni að framkvæma nýja kjaragliðnun.

Þannig „efndu“ leiðtogarnir öll loforðin, sem þeir gáfu kjósendum fyrir kosningar 2013. Í stað þess að efna loforðin við lífeyrisþega voru aldraðir og öryrkjar hlunnfarnir."

Ég velti fyrir mér hvernig stjórnarflokkarnir treysti sér í kosningar innan tíðar með þetta kosningamál í fangið?

 

Athugasemdir

[Eðvarð Lárus Árnason (IP-tala skráð) 18.2.2016 kl. 11:14]

Sæll Halldór,  þessi prestur sem þetta ritar segir margtsegir margt athyglisvert, sem ég tel að falli vel að skoðunum margra....

Lena Rós Matthíasdóttir prestur skrifaði þetta á síðuna sína á Facebook í morgun, en þar fer hún yfir það hvernig íslendingar láta daglega og jafnvel oft á dag, hafa sig af fíflum af stjórnvöldum, lánastofnunum og illa gefnu fólki sem vegna heimsku sinnar og einfeldni styður dyggilega við bakið á spilltustu ríkisstjórn í hinum vestræna heimi.

Í pistli sínum segir hún frá því hvernig hún hefur látið hafa sig að fífli í 10 ár en uppgvötaði það ekki fyrr en hún var flutt til Noregs þegar hún fór að skoða sjálfa sig og líf sitt á Íslandi.

Gefum Lenu Rós orðið:

Mikið þykir mér sorglegt að ég skuli þurfa að vera sammála þessum rökum sem hér eru sett fram. Oft er sannleikurinn sárastur og afhjúpunin meiðandi því um leið þarf maður að viðurkenna að hafa verið hafður að fífli. Hvernig í ósköpunum gat ég upplifað sjálfa mig heppna þarna heima? Jú, vegna þess að ég get staðið í skilum. En hvað þýðir það? Að maður sé búinn að mastera hæfileikann til að láta stela frá sér? Ok! Ég er sek og viðurkenni fúslega að hafa verið fífl sl. 10 ár. Hvað get ég kallað það annað? Maður hefur greitt tæpar 24 milljónir á tíu árum af 20 milljóna króna skuld og þarf að kyngja því að eiga enn eftir að borga 32 milljónir til viðbótar til að greiða fyrir þetta sama 20 milljóna króna lán… sem endar náttúrulega í ennþá hærri upphæð eða í rúmlega hundrað milljónum þegar upp er staðið (og þótt aldrei falli niður greiðsla). Ég er kannski ekki skarpasti ávöxturinn í körfunni, en nógu skörp til að sjá að ég var allt annað en heppin. Ég var auðtamið fífl með fyrirmyndar þrælslundargeð og tók stolt við stöðu minni sem einn af millistéttarstólpunum sem skiptu svo agalega miklu máli eftir hrun. En hæ, guys, ég er vakandi í dag og vinn þar að auki nægilega stuttan vinnudag hér í Norge til að geta litið upp og hugsað… sjálfstætt. Er búin að ná áttum og segi hér með lausri stöðu minni sem ein ausan á sökkvandi skútunni. Í þeirri niðurstöðu er hvorki fólginn hroki, hefnigirni né uppgjöf (maður heldur jú áfram að láta stela frá sér og þarf ,,bara” að skaffa þjófinum minnst 32 milljónir til viðbótar). Ég sé þetta þannig að heima á Íslandi samþykkti ég líka að þjófurinn tæki frá mér möguleikann á lífsgæðum. Maður er jú stoltur og vill standa í skilum sem þýðir að með stöðugt hækkandi lánum þurfa foreldrar að vinna æ meir á kostnað tímans með börnunum. Það er eitthvað stórkostlega átakanlegt við það að stærsta menningarsjokkið sem ég upplifði við að flytja til Noregs var að rekast í tíma og ótíma á alla þessa feður á mínum aldri með nestistöskur á bakinu á leið í hjólreiðatúr eða lautarferð með alla fjölskylduna… have I dyed and gone to heaven? Ég bara spyr!! Maður heldur að sjálfsögðu áfram að fæða þjófinn eða mafíuna eins og það er kallað hér í erindinu en maður getur þó a.m.k. notið lífsins á meðan. – Og bara eitt að lokum: Ég hef engan áhuga á því að opinbera eigin aulahátt að láta hafa mig svona að fífli. En þegar ég hugsa um alla þarna heima sem standa í nákvæmlega sömu sporum og ég og jafnvel verri, þá einfaldlega get ég ekki þagað. – Ég er búin að liggja yfir þessu (enda nægur frítími) og get ekki betur séð en að ,,Ísland – 20. fylki Noregs” hér á Fésinu sé með alla puttana á púlsinum… við munum a.m.k. aldrei tapa á að ræða möguleikana. Hafandi sagt það er ég um leið óendanlega þakklát baráttujöxlum á borð við Vilhjálmur Bjarnason Ekki Fjárfestir hjá Hagsmunasamtökum heimilanna… þar fer sko fólk sem kallar ekki allt fyrir ömmu sína heldur veður drulluna daglega upp að hálsi fyrir mig og þig.

Þessi lýsing Lenu ætti að vera áminning til allra íslendinga að skoða hug sinn vel varðandi það hvað þeir kjósa yfir sig hverju sinni því alltaf verður spillingin meiri og meiri í hvert sinn sem einfeldningar og heimskingjar fá að setja sitt X við fjórflokkinn og það glæpahyski sem þar ræður ríkjum.

 

Íslendingar sem þannig kjósa, sér í lagi í kosningunum 2013 voru í raun að selja börn sín og barnabörn til næstu þriggja kynslóða í ánauð og þrælkun.
Já.  Ég segi og skrifa, ánauð og þrælkun því meðan kjósendur styðja við bakið á fólki eins og Sigmundi Davíð og hans gjörspilltu hjörð, Bjarna Ben og glæpalýðnum sem hefur rænt auðlindum landsins frá almenningi í eigin þágu auk heldur að gefa fiskinn í hafinu umhverfis landið til einkavina sinna og setja bankana í hendur glæpahyski sem arðrænir almenning algerlega fyrir opnum tjöldum ásamt mörgu fleiru sem hægt væri að telja upp, þá er fólk að selja afkomendur sína í þrælkun hjá þessu hyski.  VG og Samfylkingin sáu um það í stjórnartíð sinni að hreinsa af sér allt sem hét heiðarleiki og mannorð með svikum sínum við almenning í landinu og eru því lítið skárri en það hyski sem hér að ofan var talið.

Hafið það í huga kjósendur fjórflokksins, að næst þegar þið exið við einhvern af fjórflokkunum og því glæpahyski sem þeim stjórna, þá eruð þið að selja afkomendur ykkar í þrælabúðir.

Það er staðreynd, því þannig er íslenskt samfélag í dag.

[Anna Sigríður Guðmundsdóttir, 18.2.2016 kl. 18:35]

Riddara-Stúkukrossa-yfirvöld embættiskerfa heimsins og Íslands, bera alla ábyrgð á blekkingunum, bullinu, lyginni og kerfis-fjármálastofnana-kauphallarránunum!

Spilavíti kauphallanna andskotans!

M.b.kv.

[Ágúst H Bjarnason, 19.2.2016 kl. 10:38]

http://www.xdkop.is/rettlaetismal-aldradra/

 

Réttlætismál aldraðra

Morgunblaðið 9. apríl 2013
Eftir Bjarna Benediktsson

“Frelsi einstaklingins til að ráða sínum málum sjálfur, afla sér tekna og verja þeim að vild á ekki að ljúka þegar lífeyrisaldri er náð.”

Um daginn hitti ég mann sem er kominn yfir sjötugt. Hann sagði mér að hann væri hættur að vinna – aftur. Hann hafði hætt þegar hann komst á aldur en síðustu ár hefur orðið heldur þrengra í búi hjá honum og konu hans og þess vegna tók hann því feginshendi þegar honum bauðst vinna hjá sama vinnuveitanda og áður. Vinnan var ekki mikil og launin þannig séð ekki heldur, en hann hugsaði sem svo að það munaði um allt og svo var líka ánægjulegt að fara reglulega út úr húsi, starfið var skemmtilegt og vinnufélagarnir líka.

Hver var ávinningurinn?

Ekki leið á löngu þar til hann áttaði sig á því að þrátt fyrir að launin næmu 80.000 krónum á mánuði, jukust ráðstöfunartekjurnar ekki um nema rúmar 4.000 krónur á viku. Að hans sögn skilaði vinnan vegna skerðinga innan við 20.000 krónum betri stöðu í lok mánaðar. Þrátt fyrir að þessi maður hefði ánægju af starfinu og fengi þó meira en ella í vasann, sagði hann upp. Hann sagði að það hefði verið hæpið að það svaraði kostnaði fyrir hann að sækja vinnu enda fylgja því alltaf einhver útgjöld, ekki síst þegar aka þarf talsverða vegalengd, eins og í þessu tilviki, með bensínverðið eins og það er.

Þarna er maður, góður í sínu fagi, sem getur lagt til verðmæta þekkingu og nýtur þess að vera virkur á vinnumarkaði. En – honum sárnaði virðingarleysið sem fólst í því að skerða tekjur hans með þessum hætti og hvatinn til þess að vinna gufaði upp.

Ástæðan er sú að árið 2009 voru tekjumöguleikar aldraðra skertir með því að afnema rétt fólks yfir sjötugu til að vinna fyrir launum sem þessum án þess að það hefði áhrif á bætur.

Sé fólk í þeirri stöðu að geta og vilja vinna á það að hafa möguleika á því án þess að skerðingar bóta leiði til þess að allur hvati sé af því tekinn. Hér gæti einhver sagt að bætur væru einungis fyrir þá sem þurfa á þeim að halda og engar hafa tekjurnar. Það er rétt svo langt sem það nær en það er fleira sem hangir á spýtunni. Ef of langt er gengið í skerðingum upplifir fólk hvorki tilgang né sanngirni í þeim stuðningi sem stjórnvöld veita. Við verðum að gera kröfu um að lög og reglur styðji við sjálfshjálp, tryggi umbun fyrir að leggja sig fram og festi ekki aldraða í fátæktargildrum.

Þungar byrðar á aldraða

En þetta er ekki það eina sem hefur rýrt kjör eldri borgara á þessu kjörtímabili.

Tekjutengingar vegna maka- og fjármagnstekna hafa verið stórauknar. Grunnlífeyrir hefur verið skertur og stór hópur sem áður fékk slíkan lífeyri gerir það ekki í dag. Bætur hafa ekki haldið í við verðlag.

Þegar metnar eru breytingar á fjárlögum innan líðandi kjörtímabils kemur í ljós að aldraðir standa undir um 10% varanlegs niðurskurðar í ríkisrekstrinum. Samtals má áætla að ríkisstjórnin hafi dregið úr greiðslum til málaflokksins um a.m.k. 13 milljarða. En aldraðir hafa að sjálfsögðu ekki, frekar en aðrir þjóðfélagshópar, sloppið við skattastefnuna og þannig er sótt að þeim úr tveimur áttum.

Fjöldi eldri borgara, sem hafa orðið fyrir barðinu á svonefndum auðlegðarskatti, hefur litlar eða engar tekjur til að standa undir slíkum greiðslum. Um 300 manns með tekjur undir 80.000 krónum á mánuði reiddu fram 430 milljónir í þennan skatt árið 2011. Þennan skatt þarf að afnema hið fyrsta.

Sjálfstæðisflokkurinn ætlar einnig að afturkalla þá kjaraskerðingu, sem eldri borgarar og öryrkjar urðu fyrir 1. júlí 2009. Skerðingum vegna greiðslna á ellilífeyri, krónu fyrir krónu, verður hætt og hann leiðréttur til samræmis við þær hækkanir sem orðið hafa á lægstu launum síðan í ársbyrjun 2009.

Réttlætismál

Sjálfstæðisflokkurinn mun bæta stöðu aldraðra. Draga aftur úr tekjutengingum og hjálpa fólki til sjálfshjálpar með því að leyfa öllum yfir 70 ára aldri að afla sér tekna án skerðinga. Hækka að nýju lífeyrisgreiðslur, tryggja að aldraðir á dvalarheimilum haldi fjárhagslegu sjálfstæði og eyða þeirri mismunun sem birst hefur í aðgerðum stjórnvalda undanfarin ár.

Frelsi einstaklingins til að ráða sínum málum sjálfur, afla sér tekna og verja þeim að vild á ekki að ljúka þegar lífeyrisaldri er náð. Aldraðir eiga að njóta efri áranna með reisn. Þeir eiga að hafa raunverulegt val um hvernig þeir haga lífi sínu, hvort sem það felst í að búa á dvalarheimili eða í eigin húsnæði, stunda vinnu eða ekki.

Það er réttlætismál að veita öldruðum raunverulegt frelsi til að njóta ávaxta ævistarfs síns. Í þágu þess réttlætismáls ætlar Sjálfstæðisflokkurinn að vinna.

 

 

 

[Jón Valur Jensson, 19.2.2016 kl. 13:05]

Hvað gerðist, Halldór, var þér bannað að birta sjálfur bréf Lenu Rósar (í heild), ég las það og þín viðbrögð á þessu ágæta vefsetri þínu fyrir um þremur stundarfjórðungum, en svo er það reyndar komið hér aftur (að hluta?) í formi innleggs frá Eðvarði.

Ekki þar fyrir, ég held þú hafir tekið þar rangan pól í hæðina, en nenni ekki að ræða málið hér og nú, miklu fremur þar sem málefnið fær alhliða umfjöllun, ekki í bland við kjaramál aldraðra.