Uppskurður lífeyissjóðakerfisins

er orðin alger nauðsyn.

Í glöggri grein Alberts Þórs Jónssonar í Morgunblaðinu í dag koma fram athyglisverðar staðreyndir:

"Erlendar eignir íslenskra lífeyrissjóða námu um 764 ma.kr. í lok árs 2016 sem eru 22% af heildareignum, sem námu 3.509 ma.kr. Eftir afnám gjaldeyrishafta og væntanlega lækkun vaxta á næstu misserum hafa skapast kjöraðstæður til að hefja fjárfestingar í erlendum verðbréfum fyrir íslenska lífeyrissjóði, þannig geta þeir dreift áhættu af fjárfestingum sínum á önnur hagkerfi heimsins. Íslenska hagkerfið er ógnarsmátt í þeim samanburði auk þess sem íslenska krónan er smæsti gjaldmiðill heims. Raungengi íslensku krónunnar er nú á svipuðum slóðum og árið 2007 sem gerir það mjög hagfellt að hefja erlendar fjárfestingar af fullum krafti. Á þann hátt má ná markmiðum um fjárfestingastefnu en þær gera ráð fyrir því að erlend verðbréf séu á bilinu 35 - 50% af heildareignum.

 

Aldarfjórðungur er síðan íslenskir lífeyrissjóðir hófu að skoða fjárfestingar í erlendum verðbréfum en frá árinu 2000 stækkaði þessi eignaflokkur í eignasafni þeirra umtalsvert og var orðinn um 25-30% í kringum árið 2007. Á þeim tíma var raungengi íslensku krónunnar mjög hátt. Eftir það hafa verið verulegar takmarkanir á þessum fjárfestingum vegna gjaldeyrishafta á Íslandi, en erlendar fjárfestingar jukust töluvert á árinu 2016. Fjárfestingastefna flestra lífeyrissjóða gerir ráð fyrir að erlend verðbréf séu á bilinu 35-50% af heildareignum viðkomandi lífeyrissjóðs, þannig að fjárfesta þarf umtalsvert erlendis á næstu árum þannig að íslenskir lífeyrissjóðir nái markmiðum um fjárfestingastefnu sína. Lífeyrissjóðir eru langtímafjárfestar og horfa til 50 ára í fjárfestingum sínum og þess vegna er áhættudreifing lykilatriði í fjárfestingastefnu þeirra.

 

Mikilvægi áhættudreifingar

og eignasamsetningar lífeyrissjóða

 

Áhersla á að hefja erlendar fjárfestingar lífeyrissjóða ættu því að vera í algjörum forgangi þannig að þeir nái markmiðum um fjárfestingastefnu sína á árinu 2025 sem eru erlendar fjárfestingar á bilinu 1.925 ma.kr.-2.750 ma.kr. miðað við 35-50% eignasamsetningu. Tímasetningin hefur aldrei verið betri til að hefja þetta ferli að fullum krafti til hagsbóta fyrir lífeyriseigendur og sjóðfélaga. Vænlegt er að fjárfesta með reglulegum hætti á næstu árum og ná þannig hámarki fjárfestingastefnu á árinu 2025. Búast má við að heildareignir lífeyrissjóðanna nemi 5.500 ma.kr. árið 2025. Ef gert er ráð fyrir að 40% heildareigna í erlendum fjárfestingum á þeim tíma munu erlendar eignir nema 2.200 ma.kr. Þetta þýðir að fjárfesta þarf fyrir 1.620 ma.kr. fram til ársins 2025 eða 180 ma.kr. í erlendum fjárfestingum á ári sem er 17 ma.kr. á mánuði fram til ársins 2025 til að ná þessu markmiði. Auk þess er mikilvægt að nýta tækifærin ef miklar lækkanir eiga sér stað á verðbréfamörkuðum og auka enn frekar kaupin þó meginstefnan sé regluleg kaup.

 

Aukagreiðslur inná lífeyrisskuldbindingar

ríkissjóðs við LSR

 

Í núverandi efnahagsástandi væri skynsamlegt fyrir ríkissjóð að greiða niður skuldir og hagræða í rekstri sínum. Einnig væri skynsamlegt fyrir ríkissjóð að greiða inn á lífeyrisskuldbindingar sínar við LSR (Lsj. starfsmanna ríkisins) með árlegum greiðslum á næstu árum. »Í ársskýrslu LSR 2015 (bls. 35-38) kemur fram að samkvæmt tryggingafræðilegri úttekt voru skuldbindingar B-deildar LSR 701,4 ma.kr. í árslok 2015 en voru 634,9 ma.kr. árið áður. Skuldbindingar B-deildar LSR voru 359 ma.kr. í árslok 2005 og hafa því tvöfaldast á 10 ára tímabili. Hækkun á skuldbindingum má aðallega rekja til breytinga á launum, áunninna réttinda og aukinna lífslíka. Frá árinu 1999 hefur ríkissjóður greitt 90,5 ma.kr. inn á skuldbindingar sínar við B-deild LSR og LH (Lsj. hjúkrunarfræðinga). Fjárhæðin uppfærð með ávöxtun sjóðanna nam 247,3 ma.kr. í árslok 2015. Þar af námu uppsafnaðir vextir og verðbætur 155,3 ma.kr. Ekki er óraunhæft að greiða árlega töluverða fjármuni inn á lífeyrisskuldbindingar árlega til ársins 2025 og hagræða í ríkisrekstri á sama tíma. Síðan væri hægt að fjárfesta þá fjármuni með reglulegum hætti og slá þannig tvær flugur í einu höggi með því að lækka lífeyrisskuldbindingu ríkissjóðs og ná áhættudreifingu til lengri tíma með því að koma fjármunum út úr íslensku hagkerfi inn í önnur stærri hagkerfi. Eignir íslensku lífeyrissjóðanna nema nú um 145% af landsframleiðslu sem er með því hæsta á heimsvísu og mun hækka verulega á næstu árum sem leiðir til þess að leita þarf að fjárfestingavalkostum í öðrum hagkerfum heimsins. Mikilvægt er að ríkissjóður sýni forystu og ábyrgð í sínum fjármálum með því að hefja greiðslur inn á lífeyrisskuldbindingar auk þess sem hagræðing í ríkisrekstri er forgangsatriði þegar efnahagslífið gengur vel.

 

Lífeyrissjóðir eru langtímafjárfestar sem horfa til 50 ára og þess vegna skiptir eignasamsetning og áhættudreifing höfuðmáli í þeirra fjárfestingastefnu. Eignasamsetning skilar yfirleitt 99% af árangri í ávöxtun yfir langan tíma. Mikilvægi áhættudreifingar á önnur hagkerfi, gerir erlendar fjárfestingar áhugaverðar sem fjárfestingavalkost auk góðrar ávöxtunar yfir langan tíma. Á undanförnum árum hafa verið gjaldeyrishöft sem hafa takmarkað möguleika íslenskra lífeyrissjóða til fjárfestinga nema í íslenska hagkerfinu sem hefur aukið áhættu þeirra umtalsvert horft til lengri tíma. Afnám gjaldeyrishafta er upphaf að nýju tímabili í sögu landsins þar sem lífeyrissjóðum og öðrum fjárfestum gefst tækifæri til að ná betri áhættudreifingu í eignasöfn sín með erlendri fjárfestingu sem er góð fjárfestingastefna þegar horft er til langs tíma."

Albert skautar algerlega fram hjá þeirri staðreynd að þarna er fjárhættuspil í gangi með eignir Íslenska Ríkisins.

Ríkið er að láta ábyrgðarlausa Lífeyrissjóðina spila Matador með skattfé almennings.

Í heimskreppu gætu allar erlendar fjárfestingar sjóðanna verið í hættu.

Hver á þá að bæta Ríkinu það tap sem orðið gæti?

Það er algerlega borðliggjandi að Ríkið getur gert upp allar sínar skuldbindingar við LSR og meira til ef það sækir skatteignir sínar til sjóðanna núna og hættir fjárhættuspilinu.

Eina breytingin fyrir lífeyrisþegana sem eru sagðir "eiga" sjóðina(það af þeim sem ekki hefur tapast eins og 2008) er sú að þeir fá lífeyrir sinn útborgaðan án skattgreiðslunnar sem núna er sýnd sem bókhaldsfærsla.

Íslenska Ríkið mun bráðum eiga 2000 milljarða hjá lífeyrissjóðunum í óhöfnu skattfé. Og stefnir óðfluga í miklu meira.

Hvað á að halda þessu lengi áfram og svelta Ríkissjóð?

Eftir hverju er verið að bíða?

Uppskurður Lífeyrissjóðakerfisins er meira en tímabær út frá hagsmunum heildarinnar. 

 

Athugasemdir

[Jóhann Elíasson, 18.3.2017 kl. 10:26]

Lífeyrissjóðakerfið er stærsta "scam" Íslandssögunnar....Við skulum hafa eitt áhreinu:  LÍFEYRISSJÓÐIRNIR EIGA EKKERT, ÞAÐ ERU SJÓÐSFÉLAGAR LÍFEYRISSJÓÐANNA SEM EIGA ÞAÐ SEM UM RÆÐIR.  Á meðan "lífeyrissjóðirnir" kaupa upp megnið af atvinnulífi landsmanna, FÁ SJÓÐSFÉLAGARNIR BRÉF ÞESS EFNIS AÐ ÞAÐ VERÐI AÐ SKERÐA LÍFEYRISRÉTTINDI ÞEIRRA VEGNA BÁGRAR STÖÐU SJÓÐSINS.  Þetta gengur ekki alveg upp í mínum huga.

[Elín Sigurðardóttir (IP-tala skráð) 18.3.2017 kl. 11:31]

Velferðarkerfið er enn verra.  Vinstri menn standa vörð um atkvæðin sín / "heilbrigðisstéttina" sem er að sökkva börnum á bólakaf í ógeðslegt lyfjafen.  Til að afvegaleiða umræðuna þá benda þeir á brennivínið í heilagri vandlætingu.

http://ruv.is/frett/mikil-aukning-i-avisunum-thunglyndislyfja

[Skoðandinn (IP-tala skráð) 19.3.2017 kl. 08:37]

Afto hefur verið talað um að skattleggja lífeyrissjóði. Forsenda þess að þeir eru ekki skattlagðir er sú, að þegar fólk fer að taka lífeyri úr þeim er hann skattlagður eins og aðrar tekjur. Ef sjóðirnir yrðu skattlagðir þar til viðbótar, erum við að tala um tvöfalda skattlagningu. Ýmsum kann að þykja það æskilegt. Það hlýtur þó að vera spurning um siðferðiskennd ekki satt? Annars þarf að hafa í huga að sjóðirnar sem stofnaðir voru um áramót 1969/1970 í kjölfar samninga á vinnumarkaði 1969 (sem átti sér reyndar nokkra forsögu) eru nú um þessar mundir og vel fram yfir 2025 í hámarki, þ.e. innstreymi er meira en útstreymi. Þeir verða svo í jafnvægi vel fram yfir 2035 en fara þá hægt að dragast saman. Hraðinn fer eftir því hvernig mannfjöldasamsetningin hér á landi þróast. Þetta leiðir til þess að margur sem aðhyllist skyndilausnir í efnahagsmálum sér í hillingum hvernig ná megi þessu fé í eyðsluhít ríkissjóðs. Horfa þá viljandi framhjá því að það skerðir lífskjör þeirra sjálfra þegar þeir komast á lífeyrisaldur, sem leiðir til þess að auka þarf skattlagningu á sífellt lækkandi hlutfall vinnandi fólks til að halda uppi gegnumstreymiskerfi.

[Halldór Jónsson, 19.3.2017 kl. 20:21]

Skoðandi

ég er ekki að tala um tvísköttun heldur að taka skattinn af strax þegar greitt er inn í sjóðinn. Bara taka strax það sem ríkisins er.