Jöfnuður

er Agli Helgasyni greinilega mjög hugstæður og raðar hann jafnaðarsinnum gjarnan í Silfurþætti sína nokkuð afgerandi í meirihluta.

Í dag voru vinstrimenn áberandi í umræðunum um mótmæli. Þar var Gísli(?) heimspekingur ákveðnastur í að lofsyngja kosti mótmæla eins og þeir birtust í Búsáhaldabyltingunni jafnvel við heimili manna án þess að neinn hreyfði mótmælum nema Sirrý Sjálfstæðismaður sem mótmælti því ákveðið að landsmenn hefðu upplifað þá upphafningu andans sem heimspekingurinn lýsti.Gegnherílandi sjónarmið voru dregin fram af sagnfræðingnum Skúla(?) og Egill viðist gera sitt til að þeim sjónarmiðum verði haldið á lífi þó að þjóðinni sé að miklum meirihluta sammála því að skipa sér í sveit vestrænna lýðræðisríkja.

Síðan var einn helsti páfi sjónarmiða yst til vinstri Stefán Ólafsson dreginn fram til að ræða þróun þá sem hann segir stefna til meiri ójafnaðar í þjóðfélaginu frá 1995 en fram að þeim tíma og frá 1960  hefði ríkt ánægjuleg þróun til meiri þjóðfélagsjöfnuðar. Greinilegt var að Stefáni fannst allt stefna til verri vegar í okkar samfélagi og lífskjör unga fólksins versna vegna vaxtabyrði og verðtryggingar meðal annars.

Og vissulega má taka undir það að alger verðtrygging skulda getur ekki gengið til lengdar. Menn skoði bara í því sambandi hvað sé eftir af 1940 dollara Roosewelts? Eru það nema örfá cent þó vextir hafi verið greiddir allan tímann?

Þess vegna gengur ekki endalaust neins staðar að að taka bæði verðtryggingu og vexti samtímis af útlánum. En það er aðeins gert hérlendis vegna ofurveldis og lögþvingaðrar einokunar lífeyrissjóða á útlánum sem er orðið þjóðfélagsböl sem einhvern tímann verður að horfast í augu við.

En það er þetta með jöfnuðinn. Sé allur auður jarðarbúa tekinn og honum dreift meðal þeirra jafnt, þá væri hægt að halda góða át-og drykkjuveislu í skamman tíma. Síðan væri ekkert eftir og enginn auður eftir sem nota mætti til að skapa nýjan auð. Ójöfnuður er því undirstaða fyrir framförum. Sumir menn eru einfaldlega framtakssamari en aðrir.  En það þýðir ekki vesæld fyrir flesta og velsæld fyrir fáa. Það er hlutfallið sem skiptir máli.

Svelti 1000 manns af því að þá vanti 10 hverjum þá vantar þá 10.000 til að komast af. Lifi 10 manns lifi í bílífi með 2000 í afgang þá væri það 20.000 í afgang. Ef þeir greiddu 10.000 í skatt til hinna 1000 þá sylti enginn og það væri samt 10.000 í afgang til að fjárfesta í nýjum atvinnutækjum. Það er verkefni stjórnmálanna að skapa slíkan áþekkan jöfnuð.

Verða menn ekki að gera sér ljóst að allir menn eru ekki skapaðir jafnir?

 

Athugasemdir

[Grímur (IP-tala skráð) 10.12.2017 kl. 19:13]

En starfsferill SÓ er nú stórglæsilegur og hefur skilað íslensku þjóðfélagi heilmiklu

Stefán Ólafsson hóf störf við Háskóla Íslands árið 1980 og hefur verið prófessor við félagsvísindadeild síðan 1991. Hann hlaut menntun sína í þjóðfélagsfræðum og vinnumarkaðshagfræði við Edinborgarháskóla og Háskólann í Oxford (Nuffield College). Stefán var fyrsti forstöðumaður Félagsvísindastofnunar HÍ og gengdi því starfi í 14 ár, frá 1985 til 1999. Frá 2000 til 2005 var hann forstöðumaður Borgarfræðaseturs sem var 5 ára samstarfsverkefni Háskóla Íslands og Reykjavíkurborgar.

Nú er Stefán forstöðumaður Þjóðmálastofnunar, sem er sjálfstæð eining innan Félagsvísindastofnunar HÍ. Þjóðmálastofnun heldur áfram starfi Borgarfræðaseturs en víkkar það út. Starfsemin beinist einkum að velferðarmálum, vinnumarkaðsmálum, borgar- og búsetuþróun, og loks að þjóðfélagsbreytingum.

[Jón Valur Jensson, 10.12.2017 kl. 20:57]

Vinstrimennskan ávallt er

efst á blaði í Rúvi.

Lyginni þjónar þessi her,

þegar hið sanna´ er í húfi.