Samráð við grasrótina?

er eitthvað sem Sjálfstæðismenn hafa velt fyrir sér í nokkurn tíma. Forysta flokksins virðist ekki telja þetta atriði skipta miklu máli heldur skuli forystan hafa forystuna og grasrótin sníða sig að henni. 

Birgir Ármannsson hefur mjög farið fyrir þessum skilningi og aðrir minni spámenn tekið undir

Styrmir Gunnarsson hefur velt þessu fyrir sér og hann skrifar svo í dag:

 

"Þórdís Kolbrún Reykfjörð Gylfadóttir, varaformaður Sjálfstæðisflokksins og ráðherra, skrifar mjög athyglisverða grein í Morgunblaðið nú um helgina um samskipti kynslóðanna með tilvísun í Obama. Í lok greinar sinnar segir hún:

"Í liðinni viku var ég gestur á þúsund manna ráðstefnu í London með ungum einstaklingum sem þykja skara fram úr á sínu sviði. Þar varð ég vör við dálitla tilhneigingu til að afskrifa það sem þau eldri hafa fram að færa. Það viðhorf er skylt þeim tilhneigingum, sem Obama var að spyrna við. Ég sagði á ráðstefnunni og endurtek hér að við eigum ekki að stilla þessu upp, sem átökum kynslóða. Við verðum að hafa það samtal. Samtal, sem einkennist af gagnkvæmri auðmýkt og virðingu."

Þetta er rétt hjá Þórdísi Kolbrún.

En þá vaknar þessi spurning:

Hafa þetta verið viðbrögð forystusveitar Sjálfstæðisflokksins síðustu misseri vegna ólíkra skoðana innan flokksins um orkupakka 3?

Upplifun margra sjálfstæðismanna, sem starfað hafa innan Orkunnar okkar - og rétt að veita því eftirtekt að þar er á ferð kjarninn í forystuliði hverfafélaga flokksins í Reykjavík - er sú að þeir hafi hlotið skammir fyrir.

Þau samtöl, sem farið hafa fram við forystusveit flokksins hafa verið að þeirra frumkvæði, þ.e. forystumanna hverfafélaganna, en að mjög litlu leyti að frumkvæði forystusveitarinnar á þingi.

Nú hefur þessi hópur, aðallega úr hverfafélögunum, óskað eftir samþykki miðstjórnar með tilvísun í skipulagsreglur, við stofnun  félags sjálfstæðismanna um fullveldismál.

Fyrstu viðbrögð við þeirri ósk benda til þess að til standi að breyta skipulagsreglunum til að koma í veg fyrir slíka félagsstofnun!

Tæplega geta slík viðbrögð flokkast undir "samtal", sem einkennist af "gagnkvæmri auðmýkt og virðingu". 

Ég fæ ekki annað séð en að Styrmir velti þessum innri málum Sjálfstæðisflokksins fyrir sér og hafi af þeim áhyggjur eins og fleiri. Þær áhyggjur virðast ekki ná langt inn í miðstjórn flokksins sem virðist ekkert athugavert sjá við að skeyta engu um raddir flokksmanna í einstöku málum. Hún virðist hafa óbilandi trú á eigin óskeikulleika.

Hugsanlega endurspeglast þetta í gengi flokksins í skoðanakönnunum sem virðist samt ekki hafa áhrif langt inn í Valhöll.

En hvernig eiga stjórnmálaflokkar að starfa? Á að hugsa um grasrót þeirra eða eiga þeir að lúta yfirvaldi hins innblásna leiðtoga eins og mörg dæmi eru um hvert leiðir?

 

 

Athugasemdir

[Vagn (IP-tala skráð) 3.11.2019 kl. 16:45]

Það er vinsælt þegar menn eru í minnihluta og koma sínum málum ekki að að kalla sig grasrót og raddir flokksmanna og heimta fylgispeki og undirgefni frá forustu og meirihluta.

[Halldór Egill Guðnason, 3.11.2019 kl. 18:05]

 Forysta Sjálfstæðisflokksin hefur verið á kratísku eintali við sjálfa sig í allt of langan tíma. Gamla slektið í Sjálfstæðisflokknum hefur enn atkvæðisrétt, en það virðist ekki hræða sjálfumglaða forystuna hið minnsta. Það á eftir að koma henni illilega í koll. 

 Góðar stundir, með kveðju að sunnan.