Fáránleiki Fréttablaðs-Helga

blasir við þegar hann lætur handlangara sinn Kolbrúnu Bergþórsdóttur skrifa þann furðuleiðara í Fréttablaðið sem Björn Bjarnason fer í saumana á á síðu sinni í dag:

 

"Fimmtudagur 12. desember 2019 10:31

Ósannfærandi leiðari Kolbrúnar

Að breyta þessu hneyksli í Namibíu í vandamál fyrir Sjálfstæðisflokkinn af því að hann hafi „sérstakt dálæti á stórútgerðarmönnum“ er langsótt hjá Kolbrúnu Bergþórsdóttur.

Kolbrún Bergþórsdóttir skrifar leiðara í Fréttablaðið í dag (12. desember) „um þá miklu óánægju sem grasserar nú í þjóðfélaginu“. Vegna þess sem hún kallar Samherjamálið og snýst fréttir af aðild Samherja að mútugreiðslum í Namibíu.

Í leiðaranum bendir Kolbrún á að efnt hafi verið til tveggja mótmælafunda á Austurvelli eftir að WikiLeaks-skjölin um spillinguna í Namibíu birtist og aðild Samherja að henni. Fundirnir hafi ekki heppnast eins og til var ætlast en úr því megi bæta „ef meiri fjölbreytni ríkti í vali á ræðumönnum“.

Það er afneitun hjá Kolbrúnu að tala aðeins um skort á fjölbreytni við val á ræðumönnum í stað þess að benda hreinlega á að ræðumennirnir og skipulag fundanna hafi gengið fram af mörgum hvort sem þeir sóttu fundina eða ekki.

Á fyrri fundinum stóð Sólveig Anna Jónsdóttir, formaður Eflingar, með hnefann á lofti og öskraði á auðvaldið. Á síðari fundinum flutti rithöfundurinn Bragi Páll Sigurðarson hatursræðu í garð Sjálfstæðisflokksins. Þótt ræðan yrði til þess að sælutilfinning hríslaðist um Hallgrím Helgason rithöfund að hans eigin sögn var öðrum nóg boðið eins og Jóni Halli Stefánssyni rithöfundi sem telur að Bragi Páll hafi unnið þeim málstað sínum tjón með orðum sínum.

Sé leiðari Kolbrúnar skrifaður til að réttlæta þessar uppákomur í þágu helsta fundarboðandans, Stjórnarskrárfélagsins, má segja að Bleik sé brugðið. Það er nefnilega hluti vandamáls fundarboðenda að þeir telja sér og öðrum trú um að samkomur af þessu tagi stuðli að því að niðurstaða þeim í hag fáist í stjórnarskrármálinu. Sýnir það vel í hvílíkar ógöngur félaginu hefur tekist að leiða stjórnarskrármálið.

Vandinn við lélega fundarsókn á Austurvelli núna er ekki að ræðumenn komi „of margir úr sömu pólitísku áttum“ heldur hvað ræðumennirnir segja. Þeir grípa til upphrópana og illmælgi af því að setjist þeir niður og ætli að semja ræðu um það sem sagt er tilefni fundanna, spillingarmál í Namibíu með aðild Samherja, sjá þeir að þá skortir kjöt á beinið. Þeir fara þá í innantóma árásargírinn.

Sé farið inn á vefsíðu dagblaðsins The Namibian er mest áberandi fréttin þar núna að Hage Geingob, forseti Namibíu, hafi sagt ráðherrum föstudaginn 6. desember að gagnrýndu þeir rannsóknina á því sem blaðið kallar the Fishrot scandal og treystu ekki hvernig stjórnvöld tækju á málinu skyldu þeir bara segja af sér.

Forsetinn er sagður reiður yfir því að þrír ráðherrar í ríkisstjórninni láti eins og þeir séu „hreinni“ en Bernhard Esau sjávarútvegsráðherra og Sack Shanghala dómsmálaráðherra sem sögðu af sér vegna the Fishrot. Segir blaðið að svo virðist sem Hage Geingob vilji ekki viðurkenna hve djúpt flokkur hans og stjórn sé sokkin í spillingarfenið.

Augljóst er að vegna þessa hneykslismáls hriktir í innviðum stjórnkerfis Namibíu. Þótt ráðherrar segi af sér og séu til rannsóknar er greinilega ekki allt sem sýnist.

Að breyta þessu hneyksli í Namibíu í vandamál fyrir Sjálfstæðisflokkinn af því að hann hafi „sérstakt dálæti á stórútgerðarmönnum“ er langsótt hjá Kolbrúnu Bergþórsdóttur. Hún hefur oft skrifað betri leiðara en þennan enda er málstaðurinn ósannfærandi."

Svo hleypur RÚV til og hefur heilan Kastljósþátt með Jóhannesi Stefánssyni þar sem hann gerir eiginlega allt annað en að ásaka Samherjamenn beint um að vilja drepa sig og hafa að öllum líkindum reynt það.

 

Hvert er þetta mál að komast? Er þetta orðin rök fyrir því að leggja beri lýðveldið Ísland af á 75 ára ártíð þess og taka upp Sovét-Ísland þeirra Sólveigar Önnu og FjögurrablaðaSmára og setja þau yfir auðlindir landsins frá Austurvelli? 

Er Jóhannes Stefánsson að halda því fram að Samherji hafi fundið upp það fiskveiðikerfi í Namibíu að greiða verði reikninga frá þar til nefndum mönnum eigi menn að fá að kaupa aflaheimildir af þar til bærum yfirvöldum í landinu? Hver var umboðsmaður og ráðgjafi Samherja í þeim viðskiptum? Fengust ekki aflaheimildirnar eftir að ráðgjafareikningarnir höfðu verið greiddir?

Var þá ekki ráðgjöfin fremur rétt en röng? Siðleg eða samkvæmt íslenskum lögum er svo annað mál.

En er ekki hræsni íslenskra blaðamanna nokkuð sérstök?. Allir virðast vera svo heilagir að þeir geta ekki viðurkennt að önnur lönd séu til með aðra viðskiptasiði þrátt fyrir að margt sé vitað annað? Og spilling fer yfirleitt ekki í manngreinarálit. 

Kannski fer ekki ílla á því að Fréttablaðs-Helgi láti Samfylkingar-handlangara sínn Kolbrúnu kasta fyrstu "Hafskipssteinunum" úr glerhúsi Fréttablaðsins í rúðurnar í Valhöll í von um aukið Evrópusambandsfylgi.