Meiri skatta!

Þeir varða aldrei lækkaðir hvort sem er.

Það er ekki hægt að lækka þá í hruni eins og þegar Steingrímur Jóhann tók að sér að bjarga þjóðinni með þvílíku offorsi að fjölskylda hans varð að troða í hann mat eins og sænska proppgæs svo hann héldi lífi. Hann hækkaði hundrað skatta sem frægt er orðið og menn héldu að yrði Íslandsmet. En hvað gerir þessi ríkisstjórn? Ætlar húna að jafna metið?

Núna þegar Már Seðlabankastjóri lýsir því yfir að aldrei hafi verið jafn gott efnhagsástand á Íslandi, þá verður að hækka skatta en ekki lækka skatta. Fjárlagafrumvarpið  lýsir því vel hverskonar einvalalið þetta er sem á Alþingi situr. Allt saman óvinir sjálfstæðs fjárhags fólksins. Eins og Ronald Reagan lýsti því: "Ef það hreyfist þá skattlegðu það."

Leiðari Morgunblaðsins hljóðaði svo í dag fyrir þá sem ekki viðurkenna að lesa Mogga:

 

" Þau fjárlög sem fjármálaráðherra hefur nú kynnt hefðu sómt sér vel í tíð vinstri stjórnarinnar sem hér sat á árunum 2009 til 2013.

Enginn hefði furðað sig á því þá ef einhver af fjármálaráðherrum þeirrar ríkisstjórnar hefði kynnt slík fjárlög, enda gerðu þeir það. En þó að enginn hefði orðið undrandi hefðu slík fjárlög verið gagnrýnd þá, enda voru þau það.

Sífelldar skattahækkanir þeirrar ríkisstjórnar sættu mikilli og sjálfsagðri gagnrýni og þær skattahækkanir sem fjármálaráðherra hefur nú kynnt hafa einnig verið gagnrýndar. Vinstri stjórnin taldi sig hafa þá afsökun fyrir skattahækkununum að þá ríkti hallæri í efnahagsmálum. Það er ekki góð afsökun enda hefði efnahagurinn batnað fyrr með minni skattahækkunum. En efnahagurinn batnaði að lokum og síðustu misseri hefur efnahagurinn verið með besta móti, vöxtur góður og stöðugleiki meiri en ætla mætti við slíkar aðstæður þó að vaxtarverkir geri vissulega vart við sig.

En þá ber svo við, mitt í góðærinu, að skattgreiðendur sitja uppi með fjármálaráðherra sem heldur því fram að tíðin sé svo góð að ekki sé hægt að lækka skatta. Og það sem meira er, hann vill hækka skatta.

Tryggingagjaldið var hækkað verulega í tíð vinstri stjórnarinnar og hefur haldist hátt síðan. Röksemdin fyrir hækkuninni var mikið atvinnuleysi, þó að það væri svo sem ekki mikið á mælikvarða evruríkja. En það var mikið fyrir Ísland og hækkað tryggingagjaldið átti að mæta því og styðja við þá sem misst höfðu atvinnuna. Síðan hefur atvinnuleysi horfið en tryggingagjaldið er fjarri því að hverfa og ekkert bólar á lækkun þess í nýframlögðum fjárlögum. Vegna mikillar hækkunar launa í landinu verður þetta til þess að ríkið áætlar að hafa mörgum milljörðum króna meira af fyrirtækjum í landinu á næsta ári en í ár í gegnum tryggingagjaldið.

Þegar fjármálaráðherra var spurður út í þetta á Útvarpi Sögu í gær kom hann með afar undarlegar skýringar á þessari háskattastefnu. Hann sagði að nú væru uppi „hugmyndir“ um að breyta gjaldinu þannig að það yrði fast gjald en ekki eins og „harmonikka“ sem þendist út þegar atvinnuleysi ykist en drægist saman þegar atvinnuleysi minnkaði. En vandinn við þessar „hugmyndir“ er að „harmonikkan“ var þanin út en hefur lítið verið dregin saman. Og það á raunar ekki aðeins við um tryggingagjaldshækkun vinstri stjórnarinnar heldur fjölda annarra skatta og gjalda. Öllum er ljóst að þessi röksemdafærsla ráðherrans er aðeins tilraun til að slá ryki í augu almennings og réttlæta þá stefnu að hafa sem mest fé af fólki og fyrirtækjum. Enda viðurkenndi fjármálaráðherra í fyrrnefndu viðtali að vandi manna eins og hans sem „dyttu“ í stól fjármálaráðherra væri að þá færu þeir að hugsa: „þetta eru svo rosalega miklar tekjur“. Þeir gætu með öðrum orðum ekki hugsað sér að lækka skattana því að þá yrði ríkið af svo miklum tekjum.

Sú sjálfsagða hugsun að skattgreiðendurnir ættu að halda sem mestu eftir af fjármunum sínum glatast bersýnilega hjá sumum þeirra sem stíga inn fyrir þröskuldinn í fjármálaráðuneytinu. Nema hún hafi aldrei verið þar. En þetta eru ekki einu falsrök fjármálaráðherra fyrir skattahækkununum í nýju fjárlagafrumvarpi.

Þeirri röksemd er beitt að jafna þurfi gjöld þegar raunin er sú að fjármálaráðherrann vill hækka skatta. Þetta má sjá þegar áfengisgjaldið er hækkað á léttvín með þeim rökum að það verði að samræmast gjaldinu á bjór. Vitaskuld hefði ráðherra sem ekki væri á höttunum eftir skattahækkunum lækkað gjaldið á bjórinn til að samræma léttvíninu, en sá sem vill hækka skatta fer leið núverandi fjármálaráðherra.

Sama falska röksemdin er notuð til að réttlæta skattahækkanir á bensín og dísel. Þar hefði mátt lækka álögur á bensín til að samræma við álögurnar á dísel, en þess í stað er hvort tveggja hækkað, en gjöldin á dísel enn meira en á bensín. Fjárlagafrumvarpið sem nú hefur verið lagt fram hlýtur að taka verulegum breytingum eigi það að verða að lögum með stuðningi stjórnarflokkanna. Eins og fram hefur komið, meðal annars í Morgunblaðinu í dag, er veruleg óánægja með frumvarpið í röðum þingmanna Sjálfstæðisflokksins og endurspeglar sú óánægja þau viðbrögð sem þingmennirnir hafa fengið frá almenningi.

Verði ekki um verulegar breytingar að ræða er augljóst að ríkisstjórninni er mikill vandi á höndum."

Ekki er að búast við að hækkun orkugjaldins á bíla verði til þess að greiða fyrir heilbrigðari hugmyndum Jóns Gunnarssonar um að samgöngubætur verði greiddar af notendum jafnóðum. Þessar olíutekjur eiga víst að renna óskiptar í ríkishít fjármálaráðherra og hugsanlega þaðan gegn um Þorgerði í sauðkindurnar.

Umhyggjan fyrir einstæðum mæðrum sem kaupa bensín til að keyra börnin sín á leikskólann skín ekki beinlínis út úr þessu frumvarpi um tilefnislausar bensín-og díslilhækkanir.  Bara hækka Benedikt af því það er svo gaman að hækka?  " „þetta eru svo rosalega miklar tekjur“ eins og hann segir.

Meiri skatta. Meiri gjöld. Það er það eina sem kemst að í hausunum á þessu þingfólki upp til hópa.  Katrín Jakobsdóttir er auðvitað tilbúin að bæta um betur og styðja auðlegðarskatt ofan á þetta. Hún og Steingrímur verða því auðkeypt til fylgis við bensíngjaldið. Hver ætlar að verja litla manninn þarna niðri á þingi?

Hvað skyldi nú Óli Björn segja eftir öll skrifin sín um minni skatta? Ætlar hann að styðja meiri skatta?