Ó Ó Ó Ó !

Ég datt um afbragðsskrif hjá Agnesi Bragadóttur á Mogganum um mál sem mér er stundum hugstætt. Hégómagirnd og snobb sem er Íslendingum svo inngróið frá því þeir fruktuðu sig sem mest fyrir dönskum búðarlokum. Það er eins og þjóðin hafi unun af því að láta berja sig. Einhver Hólmfasts-komplex sem fer ekki burt.

Agnes segir:

"Það hefur að mínu mati verið þakkarvert hversu lítið Ólafur Ragnar Grímsson, forseti Íslands, hefur látið á sér bera í íslensku þjóðlífi að undanförnu. Meira að segja á sjálfan fullveldisdaginn, 1. desember sl. var það látið nægja að hafa hann í viðtali í Ríkisútvarpinu, eldsnemma um morguninn, en þar sagði hann m.a. að hann teldi að við Íslendingar þyrftum alls ekki á öllum þeim erlendu lánum að halda sem við værum að sækjast eftir. Svo komu fréttir utan úr heimi, þar sem hinn mjög svo sjóaði og reyndi forseti var að leggja Barack Obama, forseta Bandaríkjanna, lífsreglurnar, því vitanlega kann ábúandinn á Bessastöðum þetta allt miklu betur en einhver óreyndur Bandaríkjaforseti.

En þótt ég hafi verið þakklát fyrir hlédrægni forsetans, þá er ekki endilega öruggt að sama máli gegni um þá, sem þurfa að heilsa honum og kveðja, þegar hann ákveður að leggjast í víking til annarra landa, en eins og kunnugt er hefur hann fyrir margt löngu áunnið sér titilinn „Klappstýra útrásarvíkinganna“. Að vísu er það nú svo, eftir bankahrun og gjaldþrot útrásarvíkinganna, að forsetinn getur ekki lengur komið fram í því gervi, en hann er vitanlega ekki af baki dottinn, situr reyndar rammfastur við sinn keip og hefur gerst klappstýra sjálfs sín.

Forsetinn hélt síðasta sunnudag til Vínarborgar, sem væri vart í frásögur færandi, nema vegna hégómans og pjattsins, sem fylgdi þeirri brottför hans af landi, eins og fylgir öllum hans brottförum.

Einum þriggja handhafa forsetavalds, þ.e. annað hvort forseta Alþingis, forsætisráðherra eða forseta Hæstaréttar, ber að fylgja forsetanum út í flugvél á Keflavíkurflugvelli og kveðja hann og hirða við brottför hans „valdasprotann“. Sama pjatt og fíflagangur fylgir svo vitanlega heimkomu forsetans. Handhafinn þurfti sem sé að rífa sig upp á rassgatinu kl. 5 á sunnudagsmorgun, láta aka sér til Keflavíkur, á kostnað okkar skattgreiðenda, til að kveðja ábúandann, sem kom vitanlega akandi frá Bessastöðum í límósínu forsetaembættisins á okkar kostnað, í fylgd sérstakrar bifreiðar sem flutti farangur forsetans á okkar kostnað, og vitanlega einnig í fylgd lögreglubíls á okkar kostnað, því ekki gengur að forsetinn sé óvarinn fyrir skrílnum, að ganga sex á sunnudagsmorgni! Vitanlega duga ekki minna en fjórir bílar og bílstjórar við það ofurverk að koma forsetanum úr landi.

Eftir dægilegt kaffispjall með forsetanum í Leifsstöð, þar sem þjóðmál öll eru vitanlega krufin til mergjar og niðurstaða fengin í því hvort forsetinn ætli að leyfa þjóðinni að kjósa um það hvort hún greiðir hundruð milljarða skuldir, langt inn í ókomna framtíð, skuldir sem hún ber enga ábyrgð á, fylgir handhafinn forseta að inngangi flugvélarinnar. Allir aðrir farþegar eru þá komnir í sæti sín og geta því einbeitt sér að því að gleðjast yfir inngöngu forsetans, sem flugstjórinn „á“ að taka á móti og fylgja til sætis.

Ef marka má njósnir sem mér hafa borist úr embættismannakerfinu, þá þykir mörgum nóg um, hversu langt forsetinn seilist til þess að ríghalda í eldgamlan og úreltan prótókoll, sem var víst komið á fyrir mörgum áratugum, þegar utanför forseta taldist til tíðinda.

Við hvers konar þjóðfélagsskipan viljum við eiginlega búa í þessu landi? Er það boðlegt og eðlilegt að á sama tíma og þorri launþega hefur þurft að taka á sig umtalsverðar launaskerðingar, mörgþúsund manns ganga um án atvinnu, erlendar skuldir þjóðarbúsins hrannast upp, nánast á hraða ljóssins, og stjórnvöld sjá enga aðra leið færa til að bæta stöðu galtóms ríkissjóðs en að auka skattpíningu borgaranna nánast til ólífis, að forseti Íslands kosti okkur skattborgarana stórfé, bara við það að koma sér frá Bessastöðum til Keflavíkur?

Hér er a.m.k. um útkall þriggja bílstjóra, á næturvinnutaxta, að ræða. Ekki veit ég hvort bílstjóri lögreglubifreiðarinnar var í sérstöku útkalli eða ekki. Þá er ótalinn eldsneytiskostnaður, að ekki sé nú talað um öll óþægindin, bæði fyrir handhafa forsetavalds, bílstjórana og lögreglumennina.

Ef um einhverja höfuðnauðsyn væri að ræða, væri þetta allt rétt og skiljanlegt. En hér er um úrelt, hallærislegt fyrirkomulag að ræða, þar sem forsetinn reynir aftur og aftur að gera sig gildandi, langt umfram tilefni og hann sjálfur verður bara hallærislegastur af öllum, að hanga á ósiðnum eins og hundur á roði. "

Við Íslendingar  létum yfir okkur ganga meðan venjulegt og grandvart fólk var á Bessatöðum. Þó flest okkar gæfum ekki túskilding fyrir þetta embætti.  Framboð Ólafs Ragnars breytti hinsvegar miklu meðal þjóðarinnar gagnvart embættinu og margir hafa aldrei sætt sig við veru hans þar. Þessi "alþýðumaður" samdi sig hinsvegar svo fljótt að yfirstéttarsiðum að undrum hefur sætt. Svo hefur hann þjónað eðli sínu, sem hann lýsti sjálfur eftirminnilega á Alþingi, á þann veg að, að Bandaríkin skipa ekki lengur sendiherra hér á landi eftir móðganir Ólafs í þeirra garð. 

Vera Ólafs Ragnars á Bessatöðum hefur látið ljós renna upp fyrir þjóðinni hversu gersamlega þetta prump-embætti er úr takti við allt sem hér er að gerast. Lýsing Agnesar færir mér sannfæringu fyrir því að þetta embætti á að leggja niður. Mér finnst  Ólafur bæði Óþarfur, Óhóflegur, Óþolandi.

Burt með þetta embætti.

Ó Ó Ó Ó !

Athugasemdir

[Ómar Bjarki Smárason, 15.12.2009 kl. 13:53]

....spurning hvort öll kurl eru komin til grafar.....?