Skila skömminni?

Ég er algerlega óviðkomandi því sjónarspili sem fram fer í gegn um fjarfundarbúnað í íslenskum réttarsal gegn elskulegum skólaskystkinum mínum, Bryndísi Schram og Jóni Baldvini.

Þar er þjóðþekktur einstaklingur látinn hlusta á rugl úr konu  sem býr á Spáni sem hefur víst svo fallegan bossa sem hún vill auglýsa sem allra mest, að hún segir að Jón Baldvin hafi lagt þar á gjörva hönd fyrir margt löngu.  Yfir þetta komist hún né mamma hennar alls ekki og vilja koma Jóni Baldvin í tukthús þó að stelpan sé ekki með neina marbletti sem hún getur sýnt. Það er bara sálin sem á að vera blá og marin í bæði henni og mömmu hennar. En hvort mamma  hennar gæti hugsanlega hafa kannast við Jón Baldvin frá æskudögum þeirra veit ég ekki.

Svo er frá sagt í Fréttablaðinu:

" DÓMSMÁL

Aðalmeðferð fór fram í gær í máli héraðssaksóknara gegn Jóni Baldvini Hannibalssyni vegna meintrar kynferðislegrar áreitni gegn Carmen Jóhannsdóttur á Spáni árið 2018. Jóni Baldvini er gefið að sök að hafa strokið ákaft upp og niður eftir rassi Carmenar. „Þetta er búið að vera langt og sérstakt ferli,“ segir Carmen en hún bar vitni í gegnum fjarfundarbúnað þar sem hún býr á Spáni.

Carmen segir að eftir framburð sinn í gær líði henni eins og þrjú hundruð kílóum hafi verið létt af henni. Sama hvernig úrskurðað verði í næsta mánuði þá sé þetta heilmikill sigur, bæði fyrir hana og aðra þolendur sem skila vilji skömminni til gerenda sinna. „Það er svo stórt skref að fá þá viðurkenningu að málið mitt sé ekki grín sem eigi að sópa undir teppið,“ segir hún.

Aðspurð segist hún hafa varið síðustu dögum í að lesa frásagnir annarra kvenna um Jón Baldvin á netinu og í fjölmiðlum. „Ég viðurkenni að það var erfitt fyrir mig að lesa í gegnum þessar frásagnir því ég finn svo til með þessu fólki sem hefur ekki getað leitað réttar síns. Það eru ákveðin forréttindi að geta sótt hann til saka og leitað réttar míns.“

Sækjandinn Dröfn Kærnested og verjandinn Vilhjálmur H. Vilhjálmsson reifuðu málið fyrir dómi í gær og spurðu vitnin spjörunum úr um sætaskipan í boðinu til að skera úr um hver hefði verið í sjónlínu við meint atvik og hvort glösin á borðinu hefðu verið þannig staðsett að Carmen hefði þurft að koma við hægri hlið Jóns Baldvins við að skenkja í þau.

Jón Baldvin og eiginkona hans Bryndís gáfu í skyn að athæfið hefði verið sett á svið. Aðspurð um þessar lýsingar segir Carmen: „Það er að mínu mati ótrúlegt að reyna að halda því fram að einhver hafi þolinmæði, áhuga og tíma til að standa í einhverju svona rugli.“

Segir Carmen erfiðasta hlutann við allt ferlið hafa verið að snúa aftur í heimabæ sinn. Segir hún alla eldri menn sem hún mætti hafa minnt sig á Jón Baldvin. „Í tvær vikur var hver einasti eldri maður Jón Baldvin. Þarna viðurkenndi ég fyrir sjálfri mér hversu mikið áfall þetta var því þetta var svo mikil valdbeiting. Skömmin var svo djúp.“

Aðspurð um #MeToo-umræðuna segir Carmen að fólk sé meira opið þótt gagnrýnin sé enn hörð gagnvart þolendum. „Auðvitað eru alltaf þeir sem gagnrýna það að fólk stígi fram. Ég var gagnrýnd fyrir að stíga fram, ég var gagnrýnd fyrir að kæra ekki, svo kæri ég og er gagnrýnd fyrir að kæra.“ Segir hún almennt eldri kynslóðina sýna sér þakklæti og virðingu fyrir að stíga fram þar sem margar eldri konur telji sig ekki geta það sjálfar. „Þetta er ekki auðvelt, ég tek hattinn ofan fyrir öllum þeim sem segja frá. Ég hugsa bara mörgum sinnum að ég skil svo vel að fólk stígi ekki fram.“

Ég og  sjálfsagt margir stráklingar aðrir og galgopar eru sekir um gamlar syndir gagnvart fallegum bossum hafandi gerst heldur gráglettnir einvern tímann þó að varanlegur skaði hefi ekki orðið.En menn eldast mishratt og náttúran lætur undan síga hjá mörgum með aldrinum. 

En að þurfa að sitja í íslenskum réttarsal mörgum árum seinna og hlusta á svívirðingar gleymdrar kvensu og gleymdum atburði  úti á Spáni í gegn um andlitsleysi tölvu  um löngu liðna og ósannaða atburði vekja mér spurningar.

1, Það hlýtur að vera langsótt hatur, sem ekki þarf endilega að tengjast skaðlausum atburði eins og þessu umrædda rassaþukli sem að baki liggur því  að þessi kona veltir sér upp úr þessum atburði svona ákaft núna mörgum árum gleymskunnar síðan. Niðurlægir sjálfa sig auðvitað frekar en Jón Baldvin ræfilinn nokkru sinni. Eykur hún ekki bara aðeins á andlegar þjáningar sínar með þessari auglýsingu á fögrum bossa sínum? Eða gleður hún móður sína sérstaklega?

 

2. Er ekki auðveldara að svívirða manneskju fyrir framan videovél heldur en að horfa í augun á henni ?

3. Skil ég  hversvegna íslenskt réttarkerfi getur leyft svona uppsetningu í persónulegu máli?.

4, Af hverju er stúlkunni ekki gert skylt að mæta í réttarsalinn með Jóni Baldvin þar sem málið varðar hann svona mikið og illa? 

5. Er réttarkerfið meðvirkt í þessari aðför af gömlum stjórnmálamanni og sjarmör? Fyrir hvað er þá verið að borga?

6. Er bossafegurð ævilangur kross að bera fyrir kvenmann?

7. Geta allir skilið nema ég hvað er að skila skömm? 

 

 

Borgarlínan til bjargar?

fyrir bankana?

Svo segir í Mogga:

"Töluverð óvissa er um útkomu ársins á rekstri Strætó BS og gera nýjustu spár ráð fyrir 450 milljóna króna tapi á árinu. Er það sagt skýrast að mestu af lækkun farþegatekna um rúmar 200 milljónir og jafnframt að sérstakt Covid-framlag ríkisins vegna kórónuveirufaraldursins verði 120 milljónir, sem er í fundargerð stjórnar Strætó sagt vera 780 milljónum kr. lægra en áætlun ársins gerði ráð fyrir. Á móti eiga hagræðingaraðgerðir að skila um 275 milljóna kr. lækkun rekstrarkostnaðar á árinu. Væntingar um allt að 900 millj. Jóhannes Rúnarsson, framkvæmdastjóri Strætó, segir að útkomuspá fyrir yfirstandandi ár, þar sem spáð er tapi upp á 450 millj. kr. eins og fyrr segir, skýrist að mestu af lægra Covid-framlagi frá ríkinu upp á 780 milljónir króna.

„Tekjur eru lægri en í áætlun en gjöld eru einnig lægri en í áætlun. Það voru væntingar um allt að 900 [milljóna kr.] framlag frá stjórnvöldum í ljósi þess að Strætó hélt sama þjónustustigi að mestu og fyrir faraldurinn, til að tryggja að lykilstarfsfólk kæmist í og úr vinnu og að hægt væri að tryggja fjarlægðarmörk í vögnum,“ segir hann.

Spurður um hagræðingaraðgerðir segir Jóhannes í svari til blaðsins að enn sé verið að vinna með áætlun fyrir árið 2022 og ekki búið að útfæra þær í smáatriðum.

Fjallað var um drög að fjárhagsog starfsáætlun Strætó fyrir árin 2022-2026 á stjórnarfundi í seinasta mánuði. Þar kom fram að gert er ráð fyrir að tekjur verði í samræmi við tekjuáætlun 2019. „Launakostnaður hefur hækkað mikið sem skýrist af kjarasamningshækkunum og vinnutímastyttingu vaktavinnufólks sem áætlað er að kosti um 350 [milljónir kr.] á ári,“ segir í fundargerð."

Miðlæg Borgarlína er sögð kosta einhverja hundrað miljarða ef ekki meira. Verði ekki mikil tekjuaukning frá því strætókerfi sem nú er rekið þá lítur dæmið ekki beinlínis vel út þegar svona fimm milljarða vaxtakostnaður bætist ofan á.

En Borgin er góður Borgari og og munu bankarnir ekki frekar  vilja lána henni heldur en fólki í húsnæðisbasli til dæmis? Út frá því sjónarmiði er ekki æskilegast að framkvæmdirnar verði sem allra glæsilegastar og  dýrastar svo vextirnir verði sem mestir? 

Bíður fólkið ekki bara eftir því að keyra í Borgarlínunni frekar en þessum leiðinlega gula strætó? Fólkið vill ekki keyra í einkabílnum, er það nokkuð? Þess vegna þarf ekki að byggja greiðari gatnamót er það nokkuð? Byggja frekar jarðgöng með blokkum ofná? Þórdís Lóa tryggir þessu framgang eftir næstu kosningar eins og núna. 

Bjartir tímar framundan fyrir bankana og Borgarlínuna?.

Eg sé eftir Guðna

Bergssyni sem er flæmdur úr starfi  af ómerkilegum kerlingatruntum úr me-too söfnuðinum.

Þó að  ég komi ekki innan úr íþróttahreyfingunni þá sýnist mér að staða  þessarar hugprúðu hetju verði vandfyllt.

Forystumaður úr íþróttahreyfingunni, Hörður Hilmarsson þekkir ,,klefamenningu" karla og kvenna, bæði sem leikmaður í félagsliði og landsliði og knattspyrnuþjálfari liða í karla- og kvennadeild. Hörður skrifar

"Ég hef eins og aðrir karl­kyns knatt­spyrnu­menn þurft að sitja und­ir komm­ent­um mis­vit­urra sér­fræðinga á sam­fé­lags­miðlum um nei­kvæða "klefa­menn­ingu" sem á víst að hafa átt sér stað í sam­fé­lagi karla í knatt­spyrnu. Ég sem leikmaður og þjálf­ari í ára­tugi kann­ast ekki við kven­fyr­ir­litn­ingu eða ann­an nega­tív­isma í bún­ings­klef­um karl­manna.

Hins veg­ar upp­lifði ég það sem þjálf­ari kvennaliðs að ynd­is­leg­ar stúlk­ur voru miklu meiri klám­kjaft­ar held­ur en ég hafði kynnst í "stráka­klef­um". Ég tók þessu sem þeirra húm­or og hafði eng­ar áhyggj­ur af, þótt ég roðnaði stund­um.

Það er sem sagt ekki ,,klefamenning" sem útskýrir eitt eða neitt um viðhorf manna til samskipta yfir kynjalandamærin.

En líklega skýrir ,,klefamenning" femínista á spjallrásum ýmislegt um foraðið sem KSÍ situr í pikkfast."

Mér finnst þetta kynjatal allsstaðar  löngu vera komið út úr öllu samhengi og hlutfalli. Það er bókstaflega notað til þess að hundelta menn í ystu myrkur þegar annað ekki dugar til. Ásakanir um rassaklípur eða annað meira yfirskyggja  allt annað. Bráðum þorir enginn karlkyns að sjást í félagsskap hins kynsins nema undir vitni og hvar endar félagsstarf sem á að byggjast upp á einhverri kynjadellu frekar en starfi að málefnum.

Það skarð sem Guðni skilur eftir sig er vandfyllt og áfall fyrir allt íþróttatarf í landinu að þetta skuli hafa gerst. 

Í fýlu og farinn

frá framboðinu og félögunum.

Birgir Þórarinsson, lærður Guðsmaður í góðum siðum, er farinn úr flokknum sínum og framboðinu sem fleytti honum inn á þing.Ég skulda ykkur ekkert fáráðarnir ykkar sem féllu fyrir mér og kusuð mig. Ég er farinn i fýlu og farinn á önnur mið. Þekki ykkur ekki lengur.

Gunnar Heiðarsson veltir þessu fyrir sér og skrifar:

"Það hefur verið ljóður á þingræði okkar að þingmenn geti skipt um flokka eins og nærbuxur. Um þetta þarf þó ekki að deila, þingmenn hafa þennan rétt og sífellt fleiri sem nýta sér hann. Það segir þó ekki að þetta sé réttlátt gagnvart kjósendum, enda í raun enginn þingmaður kosinn í eigin nafni, heldur í skjóli einhvers stjórnmálafls. Réttur kjósandans á kjörstað til að velja sér ákveðna persónu, nú eða hafna henni, er slíkur að útilokað er að virkja hann. Fólk kýs flokk, með þeim frambjóðendum sem þeim flokki fylgir.

Eins og áður segir, þá færist sífellt í aukanna að þingmenn flakki milli flokka á milli kosninga. Nánast eingöngu hefur það verið vegna málefnalegs ágreinings innan flokks, sem kemur upp á kjörtímabilinu. Að fólk hefur ekki verið tilbúið að fylgja flokkslínunni, nú eða að þingmenn telji að meirihluti síns flokks hafi svikið eigin flokkslínu. Við þær aðstæður hafa sumir þingmenn talið æru sinni vegna, að betra sé að yfirgefa flokk sinn. Sumir starfað sem óháðir á eftir en flestir þó gengið til samstarfs við annan flokk. Sjaldan hefur þó slíkt flokkaflakk orðið þingmanni til framdráttar.

En nú ber alveg nýtt við. Einungis eru örfáir dagar frá kosningum og þingmaður ákveður að yfirgefa flokk sinn, ekki vegna málefnalegs ágreinings, enda störf Alþingis vart hafin, ekki heldur vegna þess að þingflokkur hans sé að svíkja eigin stjórnmálastefnu. Nei, þingmaðurinn yfirgefur flokk sinn vegna málefnis sem skeði snemma á síðasta kjörtímabili, utan starfa Alþingis. Ja, betra seint en aldrei, myndu sumir segja!

Heiðarlegra hefði verið, þar sem gamalt mál hrjáir samvisku þessa þingmanns, að gefa bara alls ekki kost á sér fyrir þann flokk sem hann nú yfirgefur. Gefa frekar kost á sér í framboð fyrir þann flokk sem hann nú dáir.

Það er full ástæða til að óska Sjálfstæðisflokki til hamingju með þennan nýja öflugan þingmann, sem þeir fengu svona í bónus. Ekki ónýtt að eflast með þessum hætti. Hitt ætti hinn skeleggi þingmaður að átta sig á að allar þær ræður og öll sú vinna er hann lagði á sig til að standa vörð sjálfstæðis og til varnar að hálendið yrði tekið og lagt undir embættismenn í 101 Reykjavík, hefði verið honum ómöguleg ef hann hefði setið á Alþingi fyrir Sjálfstæðisflokk á síðasta kjörtímabili.

Þá væri minningin um Birgir Þórarinsson önnur."

Ég deili skoðun með Gunnari. Ég tek ekki við hamingjuóskum um það að fá svona mórallausan mann inn í Sjálfstæðisflokkinn.Ég lít ekki á hann sem flokksmann með flokksmönnum og kæri mig ekki um að eiga pólitíska nótt undir exi hans hvað sem Guðfræðinni líður. 

Mér finnst að fyrsta skylda manna liggi hjá þeim sem þeir prökkuðu með fagurgala til að kjósa sig en ekki persónulegrar fýlu.

Þess vegna finnst mér að varaþingmaður Miðflokksins frekar en Birgir ætti að setjast í þingsætið en að Birgir sé farinn í fýlu og í annan flokk. 

Annars er líka hægt að koma með ný kosningalög þar sem kjósendur kjósa 63 óflokkuð þingsæti. Þeir sem flest atkvæði fá tilkynna svo hvaða stefnumál þeir muni hafa á komandi þingi.

Engin fýla, ekkert flokksræði og enginn farinn. 

Sæstrengurinn

 kemur í land í  Þorlákshöfn frá Írlandi. Eða svo segir Moggi og ekki lýgur hann. 

Það er gott að menn eru komnir að niðurstöðu. Þá er bara eftir að gylla hagkvæmnina fyrir almenningi og verður Biggi Ármanns varla í vandræðum með það eftir að byrjað er að tala um stórar vatnsvirkjanir á nýjan leik. Spurning í mínum haus er hvað Kata Jakobs  er tilbúin í í skiptum fyrir hálendisþjóðgarð og  nýja kokefnisskatta á auðvaldið?

Aðalatriðið er að sæstrengur tengir okkur við umheiminn og alþjóðlegt orkuverð og meiri mengandi stóriðju innanlands þar með afstýrt.

 

 

 

Betri bjór

þegar Birgir Þórarins cand theol ákvað að hann væri Sjálfstæðismaður hér eftir og sveik þar með blákaldur þá sem kusu hann sem Miðflokksmann. Hann skipaði sér þar með í flokk með Rósu Björku Brynjólfsdóttur  og Andrési Inga Jónssyni sem sem þiggja vald sitt frá Guði en ekki kjósendum.

Þingflokkur Sjálfstæðisflokksins styrktist þar með úr 16 í 17 eða sex og kvartprósent  sem þætti gott ef um bjór væri að ræða.Einn Biggabjór takk!

Þessum þingmönnum finnst greinilega það ekki skulda kjósendum sinum eitt né neitt og finnst í lagi að segja þeim að þeim sé mátulega í rass rekið að láta fífla sig á kjörstað með þessum hætti. Kjóstu komma og fáðu Pírata eða eitthvað annað verra.Í hvaða flokka fer þetta fólk næst?

Getur Sigmundur Davið ekki selt  Sigurði Inga hrossalækni  hræið af Miðflokknum fyrir einhverja vegtyllu?  Það væri greiði við þjóðina að fækka þessu sérvitringaflokkadóti sem færir okkur ekkert nema vesen og vandræði. Og ekki ætti hugsjónaágreiningur að standa í vegi fyrir slíkum bísness en kannski eitthvað krónutap? Vonandi tapar  íhaldið samt  ekki á kaupunum á Miðju-Bigga. 

En fyrir Bjarna Ben og íhaldið er 1.0625% betri bjór sem Biggi Ármanns þakkar auðvitað fyrir núna hvað sem verður.

 

Upplyfting

er að fáir skrifa um þessa hrútleiðinlegu pólitík á léttan og skemmtilegan hátt.

Það er ekki  öllum lagið að framkvæma slíkt. Stjórnmálamenn eru svo drepalvarlegir lengst af  að þeir geta ekki svo auðveldlega tekið grímuna niður sem er snýr að kjósendum og sýnir hversu drep uppteknir  þeir eru við að finna allskyns greiða til að færa þeim í þakklætisskyni fyrir atkvæðið.

En eins dauði er annars brauð er stundum sagt. Það er spurning hvort greiðann við þennan er ekki verið að taka  frá öðrum?

Villi Bjarna veltir því fyrir sér hvort stjórnmál séu ekki endalaus boðskapur um mismunun og skömmtun á einhverju sem er ekki á  hverju strái. Menn vilja gjarnan fá í vasann en vilja að aðrir borgi fyrir.

Villi skrifar þetta í Mogga dagsins. Það eru því miður margir sem ekki skoða Mogga daglega og gætu misst af þessari grein. Því set ég hana hér í heilu lagi:

"Fyrir 12 dögum fóru fram kosningar til Alþingis. Sá er þetta ritar hefur lifað 22 kosningar til Alþingis og man vel 19 slíkar kosningar. Lengi framan af snerust kosningar um það á hvern hátt væri hægt að sauma betur að þjóðinni með skömmtunarráðstöfunum og draga sem mest úr frjálsum viðskiptum.

Þá var það svo að alþingismenn urðu að vera reiðubúnir að ganga á mála hjá lyginni, alls staðar, í öllu og ávallt. Íbúar heilla sveita skrifuðu miða til síns þingmanns, sem hafði valdatækið skömmtun. Á miðanum voru óskir um mismunun og hagsmunafé sveitungum til handa. Í þeirri mismunun voru sveitungar misjafnlega jafnir. Jeppaleyfi var æðsta stig af hagsmunafé.

„Ísland úr NATO – herinn burt!“

Þá var einnig hrópað: „Ísland úr NATO – herinn burt!“ Mikhail Gorbachev tók Ísland úr NATO burt með því að öll fylgiríki Sovétsins gerðust aðildarríki NATO. Donald Rumsfeld tók svo herinn burt. Þá varð einn stjórnmálaflokkur, sem hafði ekkert til að berjast fyrir, og varð V... grænn!

Ekki var stríðsæsingurinn horfinn því nú vilja nokkrir í þeim flokki lýsa yfir hættuástandi í loftslagsmálum! Helst stríðsyfirlýsingu um loftslagsmál! Vopnið er skattar!

Óljóst er hver andstæðingurinn er. Svo virðist sem það sé venjulegt fólk, því hugmyndaauðgin um skattlagningu á venjulegt fólk á sér engin takmörk. Er ekki best að gera ekki neitt! Eins og flestum er kunnugt þá er það sem sýnist það sem er. Annað skiptir ekki máli!

Þannig lenti einn flokkur í mikilli tilvistarkreppu að þessu sinni. Hvernig átti flokkurinn að aðgreina sig? Það var erfitt. Því varð það spurning: Er ekki bara best að kjósa Framsóknarflokkinn? Og það svínvirkaði!

Í öllu falli á þá sem áður kusu Miðflokkinn, sem hafði orðið til úr tilvistarkreppu glataðs snillings! Sá flokkur hafði ekkert að berjast fyrir nema almenna heilsuvernd! Sennilega með loforði um eilíft líf. Líf þess flokks er nú ei líft! Sambandslaus flokkur og skiptir engu máli.

Sjálfstæðisflokkurinn rak sína kosningabaráttu á stuttum setningum án samhengis og kynnti helst frambjóðendur úr öðrum hreppum! Í það minnsta í mínu kjördæmi! Skal ósagt látið um niðurstöðuna!

Leiðinleg, skapvond og andleg auðn!

Einn flokkur skar sig úr frá öðrum flokkum í kosningabaráttunni. Það er turninn Samfylking!

Sambræðingur sósíaldemókrata, sósíalista og femínista! Eiginlega er flokkurinn ekkert af þessu! Flokkurinn er fyrst og fremst andleg auðn! Eiginlega ekki neitt og enginn vill bjóða þessum turni upp í dans! Formaðurinn alltaf í vondu skapi í ásýnd þjóðarinnar. Nokkrir frambjóðendur illgjarnir. Sífelldar hótanir um skattahækkanir og stýringu á öllu í mannlegu atferli með sköttum og álögum. Nokkrir sem sýna af sér yfirgripsmikla vanþekkingu. Fornaldarkratarnir eru horfnir!

Það sem einkennir turninn er ráðaleysi Kvennalista. Tómt flatbotna rím! Þó öllu ljúfara lið en margblaða Smári! Um það lið má segja að útlitið hafi verið innrætinu skárra og var þó með því alskuggalegasta! Eins og ræpan í nútímaskáldskap! Margt sagt eins og verið væri að klóra striga!

Kosningabaráttan var leiðinleg og ekki með hagsmuni almennings að leiðarljósi!

Hagsmunasamtök

Að þessu sinni voru það ýmis hagsmunasamtök sem gerðust stjórnmálaflokkar en buðu þó ekki fram til Alþingis. Öryrkjabandalagið og Sálfræðingafélagið gengu í bandalag. Alþýðusambandið taldi kjósendum trú um að hagfræðin væri úrelt vísindi því það er nóg til! Lögmál skortsins horfið!

Lífskjarasamningar snerust um kröfur gagnvart löggjafanum í skýrri andstöðu við ákvæði laga um stéttarfélög og vinnudeilur. Afskipti hagsmunahópa með þessum hætti, þótt stéttarfélög séu, eru tilræði við lýðræði. Ef stéttarfélög vilja verða stjórnmálaflokkar, þá verða þau það, en sem stéttarfélög búin að vera. Þá verður erfitt að verja forgangsréttarákvæði í kjarasamningum. Enda standast þau ekki lög og hugmyndir um mannréttindi hvort eð er!

Hvað svo?

Eftir að kosningavíman er runnin af þjóðinni og þjóðkjörnum frambjóðendum rennur á alla óráð raunveruleikans. Hafrannsóknastofnun gefur von! Loðna sem aldrei fyrr. Sennilega vita allir að allt er á hausnum hjá hinu opinbera nema skattstofan. Opinberar skuldir eru sem næst 1.100 milljarðar. Um þessar skuldir var ekki kosið. Þetta eru að vísu mestan part skuldir okkar á milli. Þær þarf ekki að borga með útlendum peningum!

Í raun sannaðist það sem þingmaðurinn góði sagði eitt sin í sínu óráði: „Hvað varðar oss um þjóðarhag!“ Það var heldur ekki kosið um hvernig á að koma 3.000 bændum úr fátækt! Laxveiðihlunnindi bjarga nokkrum!

Flokkur fátækra fjallaði alls ekki um það, heldur beit í Borgara og fór í Stuð. Í óráði raunveruleikans sitja þrír flokksformenn og reyna að koma sér saman um óljósa framtíð. Einn flokkurinn er með nokkrar órólegar deildir. Hver og ein deild er með ófrávíkjanlegar kröfur. Stundum um stríð! Eins og loftslagsstríð! Stríð sem enginn bað um.

Það er margt auðvitað! Það liggur fyrir að langflestir þeirra sem hér búa nú ætla sér að lifa hér áfram. Til þess að geta lifað eðlilegu lífi þarf innviði. Innviðir eru sjúkrahús, skólar, vegir, virkjanir, flugvellir og svo má lengi telja. Ef innviðir eru fyrir hendi eru borgurunum margir vegir færir, svo fremi að lamandi hönd leggist ekki gegn frumkvæði. Það kann að orka tvímælis í hve ríkum mæli kjörnir fulltrúar geta tekið sér vald til að færa eignir á milli hópa í samfélaginu.

Hæstiréttur kveður stundum upp undarlega dóma. Þannig segir einn undarlegur hæstaréttardómur um lögmæti skattlagningar:

„Sökum þess að löggjafanum hefur verið játað verulegu svigrúmi til að ákveða þau sjónarmið sem búa að baki skattlagningu og að teknu tilliti til þess að auðlegðarskattur er tímabundinn er ekki næg ástæða að líta svo á að með þeim mun á skattleysismörkum, sem gerður er í ákvæðum til bráðabirgða XXXIII og XLVII, sé brotið gegn 65. gr., sbr. 1. mgr. 72. gr. stjórnarskrárinnar.“

Annaðhvort felur skattur í sér lögmæti eða ekki. Tímabundið lögmæti! Er það hlutverk Hæstaréttar að ákveða slíkt?

Eftir stendur að 30% skattgreiðenda greiða sem næst 80% af álögðum sköttum, þá er spurning hvort skattlagning sé almenn!

Eftir stendur almenningur

Nýliðnar kosningar snerust aldrei um hagsmuni almennings. Oftast gegn hagsmunum almennings. Við skulum vona að guð láti gott á vita og formenn vitrænna stjórnmálaflokka í óráði raunveruleikans hafi hagsmuni almennings að leiðarljósi í stjórnarmyndunarviðræðum.

Það er ekki á ungt fólk leggjandi að borga endalaust fyrir óskhyggju vegna góðmennsku í garð gamals fólks!

En hvurnin eiga karlmenn að skilja kvenmenn? Það eru ekki til ólíkari skepnur!Annaðhvort að trúa ykkur eða ekki!

Það er þó venjulegt fólk sem byggir þetta land!"

Mér varð upplyfting að lesa þennan pistil sem tekur mann aðeins út fyrir kassann og sýnir manni framan í sjálfan sig í spéspegli. 

Borgarlínurök

finnast mér koma fram í grein Elíasar B. Elíasarsonar verkfræðings í Morgunblaðinu 5. október s.l.

Þar segir hann:

Það að stuðla að minni losun kolefna út í andrúmsloftið var ein stærsta skrautfjöður Borgarlínu á sínum tíma. Þessi fjöður byggðist frá upphafi á áformum um að nota hreinorkuvagna í Borgarlínu og er þannig í reynd lánsfjöður frá strætó sem Borgarlína á að leysa af, en stefna Strætó bs. er að nýta hreinorkuvagna í framtíðinni.

Það að skreyta þungu Borgarlínuna þessari fjöður er að auki fölsun, því hún mun valda miklum töfum á annarri bílaumferð og þær tafir valda mikilli aukningu á loftmengun. Þessi mengandi áhrif þungu Borgarlínunnar sjást best ef litið er á þversnið Suðulandsbrautar eins og það er teiknað í frumdragaskýrslu 1. lotu Borgarlínu frá jan. 2021. Þar sést að sérakreinar Borgarlínu eru settar í miðju vegar og ein akrein fyrir aðra bílaumferð verður sín hvorum megin. Með þessu verða teknar tvær akreinar af almennri bílaumferð og hægt á hraða að auki, því hámarkshraði verður settur 30 km/klst., sem liggur neðan hins græna hraðasviðs (40 til 80 km/klst.)þar sem bílar nútímans nota minnst eldsneyti á ekinn km.

Flutningsgeta Suðurlandsbrautar er þannig minnkuð verulega og mun umferðin þá tefjast og leita að hluta á götur til hliðar þannig að leiðin lengist og verður seinfarin. Þannig mun öll almenn bílaumferð um Suðurlandsbraut og þar í kring tefjast og mengandi útblástur bílanna aukast verulega. Að auki mun vinstri beygja verða bönnuð víða, sem lengir leið margra sem þarna fara og eykur enn útblástur mengandi lofttegunda.

Til samanburðar þá yrðu sérakreinar léttu Borgarlínunnar settar sín hvorum megin fjögurra akreina fyrir almenna umferð Suðurlandsbrautar og hámarkshraði þar settur inni á hinu græna hraðasviði. Létta Borgarlínan mun því ekki valda aukinni mengun eins og sú þunga gerir.

Þeirra tafa sem þunga Borgarlínan veldur annarri umferð er hvergi getið í birtum skýrslum um Borgarlínu og sennilega hafa þær ekki einu sinni verið reiknaðar. Í skjóli þess hafa fylgjendur hennar getað haldið því fram að hreinorkuvagnar hennar myndu spara mengandi útblástur en þau vagnaskipti eru alveg óháð Borgarlínu, strætó mun taka upp hreinorkuvagna hvort eða er, þannig að hér er um óverðskuldaða lánsfjöður að ræða.

Orkuskipti í almenningssamgöngum eru verkefni innan orkuskiptastefnu ríkisstjórnarinnar og Borgarlínu óviðkomandi. Í aðdraganda nýliðinna kosninga kom ítrekað fram vilji, þvert á flokka, að taka nú til hendi í loftslagsmálum með alvöru aðgerðum.

Eins og að framan segir er þunga Borgarlínan neikvætt innlegg í loftslagsmálin og nauðsynlegt að snúa sér að þeirri léttu til að seinka ekki árangri í samdrætti á losun kolefna í landinu. Þó kolefnalosun vegna umferðartafa hafi ekki verið reiknuð út er ljóst að þar er um að ræða marga tugi þúsunda tonna kolefnisígilda og áhrif þungu Borgarlínunnar verða til að auka það umtalsvert.

Með því að fara leið léttu Borgarlínunnar sparast miklir fjármunir til fjárfestinga sem nota má til kaupa á hreinorkuvögnum en einnig til fjölgunar biðskýla fyrir strætó, t.d. skjólgóðra skýla með upplýsingatöflum sem auðvelda notkun strætó á höfuðborgarsvæðinu. Á þann hátt má fjölga notendum strætó til viðbótar þeirri fjölgun sem fæst með aukinni tíðni ferða.

Mikilvægt er að hratt vaxandi fjöldi erlendra ferðamanna verði hvattur til að fara útsýnisferðir með strætó í stað þess að keyra um höfuðborgarsvæðið á bílaleigubíl og auka þannig hið mengandi öngþveiti sem oft er í umferðinni. Stefna um skipulag höfuðborgarsvæðisins var samþykkt 2015 og átti Borgarlína að leika stórt hlutverk við þá umbreytingu þéttbýlisins sem þá var samþykkt. Undirbúningur þeirrar stefnumörkunar var m.a. sviðsmyndagreining þar sem borinn var saman kostnaður vegna léttlestar og „BRT-Gold“-kerfis, sem er þung Borgarlína.

Ódýrari möguleikar til að fullnægja þörfum fyrir almenningssamgöngur á svæðinu hafa, að því er fram hefur komið, ekki verið kannaðir enn. Inn í greininguna voru sett hástemmd markmið um breyttar ferðavenjur íbúa, sem síðan hafa sýnt sig að vera óraunhæf. Ábati fékkst einungis í þessari greiningu með því að reikna með að umferðartafir myndu minnka vegna hinna breyttu ferðavenja og bílum landsmanna mundi fækka samsvarandi aukinni notkun almenningssamgangna, sem er afar vafsöm forsenda svo ekki sé meira sagt. Þessi greining var því óraunhæf og rétt niðurstaða úr henni hefði átt að vera sú að gera ekki neitt.

Árangur þessa stórgallaða undirbúnings er sá að í stað þess að hefjast handa við að bæta biðstöðvar, skipta yfir í hreinorkuvagna og flýta för vagnanna þar sem þarf er nú áhersla lögð á rándýrar fjárfestingar í miðjusettum sérakreinum sem engin þörf verður fyrir næstu áratugi og auka vanda í loftslagsmálum. Af þessari leið ber að snúa og byggja þess í stað létta Borgarlínu með sérakreinar til hægri eftir þörfum."

Ekki er  að efa að þær Dóra Björt Guðjónsdóttir og Líf Magneudóttir munu geta sett á langt mál um ágæti þess að fækka akreinum og lækka hámarkshraða til þess að fá almenning til að flykkjast í Borgalínuna. Með fjölgun Borgarfulltrúa aukast líka líkur á því að mörg nýstirni geta lagt þeim þar lið í málflutningi áður en Dagur er kominn að kveldi.

Aðeins mikill fjöldi skoðanasystkina er fær um að byggja þá röksemdafærslu sem mun þurfa til að hrekja málflutning Elíasar og skoðanabræðra hans um að þrenging gatna auki ekki afköst þeirra. Líklega er áhrifamest að tala sem lengst og mest til þess að áheyrendur gefist upp í málefnaþreytu og Borgarlínan laumist í gegn með einhverju öðru sakleysislegu.

Hugsanlega hefur röksemdafærsla eins og fram kemur hjá Elíasi áhrif á kjósendur næsta vor en þó er það ekki víst þar sem Borgarlínurök sýnast vera meira í ætt við trúarbrögð hjá vinstrimönnum fremur en tæknilegar forsendur.

Hugsjónamaður

er Líf Magneudóttir sannarlega.

Hún virkilega trúir á málstað Borgarlínunnar.  Að fólkið bíði eftir því að komast um borð í miðlæga vagnana frekar en að fá mislæg gatnamót og greiðari akreinar fyrir einkabílinn sem enginn vill nema vegna misskilnings.

Hún skrifar hugvekju í málgagn ESB á Íslandi i dag. Þar lýsir hún hvernig nýtt allsherjarráðuneyti samgöngumála muni breyta öllu á landinu þegar kemur að því að fara á milli staða.Fólk muni frelsast frá einkabílnum en þyrpast í Borgarlínur um leið og þær birtast.

"Þegar við stöndum frammi fyrir vandamálum sem flækja líf okkar reynum við auðvitað fyrst og fremst að leysa þau. Við sem höfum eytt dýrmætum tíma norpandi á stoppistöðvum, föst í umferðinni og á þeytingi á háannatímum, vitum að þessu ástandi verður ekki unað til framtíðar. Umferðarhnútinn verður að leysa!

Sem betur fer er Borgarlínan komin á fleygiferð með þéttari byggð og betra skipulagi. Sífellt fleiri sjá að kerfi sem byggir á öflugum, tíðum og hraðvirkum hágæða almenningssamgöngum í sérrými er sú lausn sem við eigum að reiða okkur á frekar en fleiri mislæg gatnamót og akvegi.

Það var því sérlega ánægjulegt að þverpólitísk samstaða hafi náðst um þetta mikla hagsmunamál íbúa höfuðborgarsvæðisins og að fyrsti áfangi Borgarlínunnar færist af teikniborðinu og til framkvæmdar eftir áramót. En hvert ætti næsta stóra verkefni ríkisins og höfuðborgarinnar að vera?

Að mínu mati ætti næsta stóra samvinnuverkefni okkar að vera róttækar breytingar á fyrirkomulagi samgöngumála á Íslandi öllu. Í ljósi loftslagsbreytinga er brýnt að við náum víðtækri sátt um að virkir ferðamátar og vistvænar samgöngur séu rétta leiðin og við þurfum enn frekari samvinnu til að ryðja í burtu hindrunum sem standa í veginum. Við þurfum því að að stokka upp í núverandi fyrirkomulagi.

Fyrst skrefið væri að stofna Samgöngustofu höfuðborgarsvæðisins, sem væri í umsjón sveitarfélaganna á höfuðborgarsvæðinu, og Samgöngustofu Íslands sem væri sameinuð Vegagerð og Samgöngustofa.

Þótt báðum einingum væri ætlað að þjónusta alla ferðamáta yrðu hlutverk þeirra og áherslur ólíkar.

Samgöngustofa höfuðborgarsvæðisins hefði til dæmis það að markmiði að fækka eknum kílómetrum, draga úr umferð, stórauka hlutdeild virkra ferðamáta og byggja upp samkeppnishæft samgöngukerfi.

Það er nefnilega komið að tímamótum í þróun samgangna á Íslandi og allar stórhuga umbætur skila okkur ómetanlegum lífs- og umhverfisgæðum, betri heilsu og heilnæmu umhverfi og yrðu til þess að stemma stigu við loftslagsbreytingum af mannavöldum. Þetta ætti að vera hagsmunamál allra landsmanna."

Er ekki dásamlegt að  eiga fólk í stjórnmálum sem getur vísað okkur suðasvörtum veginn með jafnsannfærandi hætti og þessi kona gerir? Það þarf aðeins einar Borgarstjórnarkosningar í viðbót til þess að gulltryggja sigur þessara hugsjóna.

Hvergi rúm fyrir efasemd í veröld hugsjónamannsins? 

Bragð er að

þá barnið finnur.

Aðalheiður Ámundadóttir hefur stundum vakið áhuga minn vegna greindarlegra skrifa hennar um ýmis mál.

Nú í dag sýnir  hún að jafnvel vinstra fólki úr Evrópusambandsgeiranum er ekki alls varnað þó að stundum efist maður.

Hún skrifar nefnilega eftirfarandi í málgagn þeirra fullveldiskaupmanna:

"Það er lýðræðið innan Sjálfstæðisflokksins sem hefur tryggt honum þá sterku stöðu sem hann nýtur þrátt fyrir allt, umfram aðra stjórnmálaflokka.

Flokkurinn rúmar fólk með ólíkar skoðanir á hægrivængnum. Þingflokkur, borgarstjórnarflokkur og fulltrúar flokksins víða um land endurspegla, allavega að einhverju leyti, þessa breidd. Kjósendur sem vilja umfram allt að landinu sé stýrt af öðrum en Sjálfstæðisflokknum eru á flæðiskeri staddir.

Mörg þeirra hafa frá upphafi vitað að flokkurinn sem þau veðja á í kjörklefanum muni líklega ekki setjast í ríkisstjórn. Það er ömurlegt. Það er ömurlegt að jafnhátt hlutfall og raun ber vitni hafi engan annan kost en að kjósa stjórnarandstöðu næstu fjögur ár.

Öllum ber saman um að óvenjumargir kjósendur hafi verið óákveðnir í nýafstöðnum kosningum og hafi ekki gert endanlega upp hug sinn fyrr en í kjörklefanum. Gallup hefur unnið um þetta kannanir síðustu ár, sem renna stoðum undir þá kenningu að kjósendur séu ekki fastir í flokksförum eins og áður.

Árið 2007 höfðu 57 prósent ákveðið sig meira en mánuði fyrir kosningar. Í kosningunum 2016 og 2017 var þessi tala komin niður í 31 prósent. Skýrendur hafa ekki litið þetta neikvæðum augum, heldur talið breytinguna til marks um að fólk sé ekki lengur fast í viðjum fjórflokksins.

En er víst að kjósendur fagni þeirri stöðu að geta valið á milli þess að kjósa ríkisstjórn sem þeir eru óánægðir með, eða stjórnarandstöðu sem ræður engu?

Af hverju getur Samfylkingin til dæmis, sem er elst flokkanna á átta til tíu prósenta rófinu, ekki opnað faðminn og rúmað skipulögð félög fátækra jafnaðarmanna, menntaðra jafnaðarmanna, femínista, róttækra femínista, Evrópusinna, umhverfissinna, félagshyggjubænda og önnur félög um hver þau málefni sem andstæðingum Sjálfstæðisflokksins eru hugleikin?

Flokkur innbyrðis ólíkra félaga þarf vissulega öflugt innra lýðræði en það er langt í frá neikvætt að gefa lýðræðinu rými í grasrótinni. Misskilningurinn er að trúa því að fleiri félagar og ólíkar skoðanir hefti flokka og kjörna fulltrúa þeirra.

Því það skilar þrátt fyrir allt meiri árangri á endanum að sætta sig við að þola ekki suma af sínum eigin flokksfélögum en að hatast við Sjálfstæðisflokkinn og geta ekkert gert í því."

Aðalheiður kýs að leiða hjá sér í pistlinum grunnatriðið. En það er forsjárhyggjan sem einkennir allt daglegt líf þeirra sem hatast við Sjálfstæðisflokkinn aðeins vegna hatursins sjálfs.Fylgismennirnir vilja ekki að fólkið sé að skipta sér af hvaða stefna skuli höfð uppi. Hún skal ákveðin af forystufólki sem hefur meira vit á hverju máli en sauðsvartur almúginn. 

Hún gerir sér hinsvegar ljóst hvert vandamálið sé. Hún sér að félagshyggjuflokkar opna ekki faðminn móti skoðunum flokksmanna.Sjálfstæðisflokkurinn sættir sig við að menn gangi úr flokknum þegar þeim ofbjóða skoðanir meirihlutans. Neita að viðurkenna lýðræðið í fundarályktunum. Fara jafnvel og stofna annan flokk frekar en að berjast fyrir sínum skoðunum til enda.

Í jafnaðarmannaflokkum er slíkt ekki mögulegt af því að menn eru svo svo jafnir að annað er óhugsandi.

Aðalheiður ætti að reyna að setja sig í spor algengs sjálfstæðismanns sem fær ekki sínu framgengt. Það er nefnilega oft bragð að því sem barnið finnur þó síðar verði ef maður gefst ekki upp og gengur út.

 

Athyglisverð nákvæmni

í málflutningi þingmanns Samfylkingarinnar.

Annarsvegar segir Kristrún Frostadóttir:(Birt þannig í Staksteinum Mbl)

"Fyrir kosningar var fjallað um þann hluta af starfskjörum Kristrúnar Frostadóttur, oddvita Samfylkingarinnar í Reykjavík suður, sem laut að viðskiptum með hlutabréf.

Kristrún tók þessu vægast sagt illa og veittist að þeim fjölmiðlum sem um málið fjölluðu. Um ávinning sinn af þessu sagði hún: „Ég fékk ekki 1 kr. í kaupaukagreiðslu frá Kviku og borgaði fyrir mína eigin fjárfestingu í félaginu, takk fyrir mig.“

--- Þessar upplýsingar voru bersýnilega ófullnægjandi og formaður Samfylkingarinnar sagði að Kristrún mundi svara spurningum um þetta. Hún sagði hins vegar í svari sínu að hún mundi ekki tjá sig um persónuleg viðskipti sem hún hefði átt í áður en hún hóf þátttöku í stjórnmálum.

--- Þar við sat þangað til í gær þegar hún upplýsti að hún hefði sem bankastarfsmaður keypt bréf fyrir 3 milljónir króna sem hún hefði getað selt í þrennu lagi.

Fyrst hafi hún selt með 8 milljóna ávinningi eftir skatta, næst hafi ávinningurinn verið 30 milljónir eftir skatta

Sannleikurinn gjörir yður frjálsa

og verðmæti þess sem sé eftir séu 45 milljónir eftir skatta. Samtals er þetta þá hagnaður eftir skatta upp á rúmar 80 milljónir fyrir 3 milljóna fjárfestingu.

--- Kristrún segir ekkert hafa verið athugavert við þessa fjárfestingu og því hefur svo sem ekki verið haldið fram að svo sé. Hún segist aðeins hafa dottið í lukkupottinn. Það má til sanns vegar færa.

En hefði ekki verið rétt að segja kjósendum frá því í stað þess að afvegaleiða þá og segjast ekki hafa fengið „1 kr. í kaupaukagreiðslu“?

Eða skiptir máli hvaða stjórnmálaflokkur á í hlut þegar nákvæmlega er farið með tölur?

 

Uppboð veiðiheimilda Viðreisnar

á að valda straumhvörfum í réttlætinu?

Hvernig myndi þetta virka?

Tökum dæmi:

Samherji er nýbúinn að byggja Vilhelm Þorsteinsson fyrir milljarða.Útgerð skipsins byggist á því að veiða fisk, hérlendis og erlendis.

Segjum að skipið missi stærstan hluta af innlendum heimildum sínum á uppboði. Það má þá hugsanlega náðarsamlegast kaupa þær þær til baka með einni greiðslu en eignast þær þá til 25 ára.

Hver verður greiðslan á uppboðinu?

Útgerð á Spáni býður líka í heimildina vegna EES.

Hvað býður hún?

25 ára aðgangur að veiðum við Ísland, hvers virði er slíkt fyrir Spánverjann?

Hvor býður betur?

Getur Þorgerður Katrín spáð fyrir um þetta? Fær Ísland betra verð með þessum hætti heldur en að Alþingi ákveði upphæð veiðigjaldsins sem leggja má á Samherja núna strax?

Án þess að fá Spánverja inn í lögsöguna? 

Er ekki grundvallarspurningin hversu mikið Samherji á að greiða í veiðigjald á næsta ári?

Hvað sé markaðsvirðið?

Og að fyrirtækið geri út skip sín án þess að tapa?

Pantar Samherji fyrr nýtt skip með þessum hætti?

Hvaðan kemur Þorgerði Katrínu og Viðreisn öll þessi útgerðarspeki veiðiheimilda?