Alvöru pólitík

birtist í skrifi Arnars Jónssonar í Morgunblaðinu í dag.

Þar tekur hann fullveldissalann Þorstein Pálsson á hné sér og afgreiðir snyrtilega.

Hann segir:

"Fróðlegt væri að vita hvort Þorsteinn Pálsson hafi verið ósammála grein sem Chris Patten, síðasti breski landstjórinn í Hong Kong, birti í Morgunblaðinu 6. júlí sl. um „einstefnu“ Kínverja í utanríkismálum.

Helst hallast ég að því að Þorsteinn hafi ekki lesið grein Pattens, því annars hefði hann vart sent frá sér Fréttablaðsgrein 8. júlí sl., þar sem hann hann notar orð eins og „fjölþjóðasamvinnu“ og „evrópusamstarf“ í misheppnaðri viðleitni til að koma höggi á Sjálfstæðisflokkinn og mig.

Í greininni segir Þorsteinn m.a.: „Sjálfstæðismenn í suðvesturkjördæmi ákváðu nýlega að setja í baráttusæti á lista sínum í þessu sterkasta vígi flokksins einn helsta andófsmann EES-samningsins, sem auk þess var aðalhugmyndafræðingurinn í andstöðunni við þriðja orkupakkann. Áður skipaði þetta sæti talsmaður frjálslyndra viðhorfa í flokknum.“

Tilvitnaðar línur – og grein Þorsteins í heild sinni – gefa tilefni til eftirfarandi athugasemda og leiðréttinga. Sú „ákvörðun“ sjálfstæðismanna sem Þorsteinn vísar þarna til er lýðræðisleg niðurstaða prófkjörs þar sem alls 4.772 manns greiddu atkvæði, fleiri í þessu kjördæmi einu en í prófkjörum allra annarra íslenskra stjórnmálaflokka samtals á landsvísu.

Flokkur Þorsteins valdi ólýðræðislega á framboðslista sína. Þorsteinn afflytur sjónarmið mín þegar hann kallar mig „andófsmann EES samningsins“.

Þvert á móti hef ég fram til þessa lagt aðaláherslu á að Íslendingar nýti ákvæði samningsins til sjálfsagðrar hagsmunagæslu gagnvart ESB og öðrum EES-þjóðum. Þorsteinn ýjar að því að ef Sjálfstæðisflokkurinn vinni umrætt sæti megi „reikna með fleiri uppákomum við innleiðingu reglna á grundvelli EES-samningsins“.

Ef skilja má þetta svo að Þorsteinn telji rétt að líkja lágmarkskröfum um þinglega meðferð, hagsmunagæslu og lýðræðislega rót laga við einhvers konar „uppákomur“ þá ber það vott um stjórnlyndi og valdboðsstefnu annars vegar og þrælslund hins vegar, en ekki það „frjálslyndi og lýðræði“ sem flokkur Þorsteins vill þó kenna sig við í orði kveðnu.

Viðhorf liðinnar tíðar

Mikið vatn hefur runnið til sjávar síðan ég starfaði sem nýútskrifaður lögfræðingur í dómsmálaráðuneyti Þorsteins Pálssonar. Hann er hættur á þingi en ég er mögulega á leið þangað inn nú í haust. Þetta ætti að vera Þorsteini til áminningar um að staða Íslands gagnvart ESB er ekki hin sama nú og hún var fyrir næstum 30 árum þegar Ísland gerðist aðili að EES.

Í grein sinni vísar Þorsteinn ítrekað til „Evrópusamstarfsins“, án þess að séð verði að hann greini þá undiröldu ólýðræðislegrar valdasamþjöppunar sem síðustu ár hefur orðið öllum sýnileg sem það vilja sjá. Þessi skortur á greiningu, sem greinilega háir þó fleirum en Þorsteini, er illskiljanlegur í ljósi þeirra upphafsorða Rómarsáttmálans (1957) að stefnt sé að „æ nánari samruna“ (e. ever closer union).

Hinn „æ nánari samruni“ aðildarríkja ESB stefnir nú hraðbyri í átt frá því sem Chris Patten segir í áðurnefndri grein að sé undirstaða tvíhliða samskipta fullvalda ríkja, þ.e. að ákvarðanir séu alla jafna teknar „ýmist í sameiningu eða einhliða, í því augnamiði að varðveita og efla eigin hagsmuni […]“.

Eftir útgöngu Breta hefur þessi straumur orðið merkjanlega þyngri, sbr. frétt Reuters 8. júní sl. um þau ummæli utanríkisráðherra Þýskalands að afnema ætti neitunarvald aðildarríkja ESB í utanríkismálum. Smáríkjum á þannig ekki lengur að leyfast að standa í vegi fyrir meirihlutavaldi innan ESB.

Á sama tíma berast fregnir af sambærilegri einstefnuþróun í innanríkismálum aðildarríkjanna, því framkvæmdarstjórn ESB hefur tilkynnt að hún hyggist stefna sjö ríkjum fyrir dómstól ESB vegna brota á Evrópureglum, m.a. Þýskalandi fyrir að heimila þýska stjórnarskrárdómstólnum að segja að skattfé Þjóðverja skuli varið í samræmi við þýsku stjórnarskrána en ekki samkvæmt Evrópurétti.

Þeir sem harðast vilja halda sig við ESB draumsýnina munu svara þessu með því að segja að allar þessar málshöfðanir og valdbeiting þjóni göfugum tilgangi. Fram hjá því verður þó ekki horft að slíkir einstefnutilburðir Brusselveldisins misvirða ítrekað lýðræðislegan vilja aðildarþjóðanna.

Í framkvæmd víkur lýðræðið þar fyrir skrifræðinu og lýðveldin fyrir skrifstofuveldinu. Íslendingar þurfa ekki að rýna í neina kristalskúlu til að sjá hver staða smáríkja í slíku fyrirkomulagi kemur til með að vera. Stærstu ríkin, sem leggja fram mest fjármagn, verða ráðandi í öllum meginatriðum.

Stöndum gegn ófrjálslyndu og ólýðræðislegu íhaldi

Skrif Þorsteins bera vott um skeytingarleysi gagnvart fullveldi Íslands, því hagsmunir Íslands samræmast illa þeim veruleika að vera jaðarsett og áhrifalaust smáríki gagnvart æðsta valdi innan ESB.

Hugsjónir um sjálfsákvörðunarrétt þjóða og alþjóðlega samvinnu eru ekki í takt við þá vaxandi einstefnu sem nú blasir við á vettvangi ESB. Fullveldi felur í sér að íslensk lög séu sett af lýðræðilega kjörnu Alþingi og að æðsta túlkunarvald um þau lög sé hjá íslenskum dómstólum.

Vilji menn ofurselja íslenska kjósendur öðru fyrirkomulagi er sjálfsagt að viðkomandi láti á það reyna í lýðræðislegum kosningum. Það jákvæða við grein Þorsteins er að þar kristallast sú staðreynd að nú í haust gefst kjósendum í reynd færi á að tjá afstöðu sína til þessara álitaefna þar sem menn hafa þá skýran valkost milli þeirra sjónarmiða sem ég hef fært fram, annars vegar, og svo þeirrar tegundar valdasamruna, valdboðs, stjórnlyndis, einstefnu og undirlægjuháttar sem Þorsteinn Pálsson og fleiri boða undir merkjum annarra flokka.

Í því samhengi mun mér gefast tækifæri til að draga fram veikleika og misskilning, ef ekki afbökun, í málflutningi Þorsteins og annarra sem horfið hafa frá sjálfstæðisstefnunni og telja nú „augljóst“ að fríverslun útheimti fullveldisframsal til yfirþjóðlegs embættismannavalds og stofnanaveldis í fjarlægum borgum.

Þennan draug hafa Bretar kveðið niður eftir útgöngu sína úr ESB með tvíhliða samningum við önnur ríki. Lausnin felst einfaldlega í gagnkvæmri viðurkenningu framleiðslustaðla, auk synjunar- og neitunarvalds þar sem það á við. Hvað sem firrum Þorsteins Pálssonar kann að líða er Íslandi þessi leið fær sem fullvalda ríki, án þess að ofurselja sig erlendu lagasetningar- og túlkunarvaldi.

Þetta er hrein skynsemi og stendur nær klassísku frjálslyndi í framkvæmd en ákall Þorsteins Pálssonar um blint íhald, undirlægjuhátt, miðstýringu og órjúfanlega tryggð við ESB, allt á kostnað sjálfsákvörðunarréttar og lýðræðis. Ég treysti kjósendum til að hafna gervistjórnmálum, sýndarlýðræði og gervifrjálslyndi af þeim toga sem Þorsteinn Pálsson boðar nú.

Eftir Arnar Þór Jónsson » Kjósendur hljóta að hafna gervistjórnmálum, sýndarlýðræði og gervifrjálslyndi.

Arnar Þór Jónsson Höfundur skipar 5. sætið á framboðslista Sjálfstæðisflokksins í Suðvesturkjördæmi."

Þessi skrif eru eins og ferskur andblær í pólitíkinni þar sem yfirveguð rökhyggja flengir yfirborðsmennsku og veikan málaefnagrunn. Ef svona skrif hafa ekki áhrif á þá sem lesa í alvöru pólitískum tilgangi þá þýða svona skrif ekki hætishót heldur hafa klisjurnar tekið völdin eins og hjá Viðreisnarfylkingu Þorsteins Pálssonar 

Umhverfissóðinn Ísland!

Í Bændablaðinu skrifar ritstjórinn H.Kr. svo:

" Orkustofnun skráir skilmerkilega ár hvert áhrif samstarfs í orkumálum á milli Íslands og Evrópusambandsins. Ein birtingarmynd þess er heimild til sölu á því sem kallað er upprunaábyrgða raforku.

 Þá eru menn að selja pappíra sem votta að orkan sem kaupandinn er að nota sé framleidd með endurnýjanlegum orkulindum. Skiptir þá engu máli þó staðreyndin sé að orkan sem viðkomandi notar sé framleidd með kolum, olíu, gasi eða kjarnorku. Líkt og trúarbrögðin á miðöldum skýldu sér á bak við baráttuna við djöfulinn sjálfan, þá er salan á aflátsbréfum eða „upprunavottorðum“ nútímans rökstudd með baráttu gegn hlýnun loftslags. Í báðum tilfellum er kynt undir skefjalausum ótta almennings líkt og enginn sé morgundagurinn.

Afleiðing sölu þessara aflátsbréfa er að í bókhaldi Orkustofnunar fyrir raforkuframleiðslu á Íslandi árið 2020 er skráð að 57% íslensku raforkunnar sé framleidd með jarðefnaeldsneyti (kolum, olíu og gasi) og 30% sé framleitt með kjarnorku.

Þá er sagt að fyrir framleiðslu raforku á Íslandi séu Íslendingar að losa 377,91 gramm af koldíoxíði á hverja einustu kílówattstund en þau voru samtals rúmlega 19 milljarðar á árinu 2020.

Það þýðir að losun Íslendinga af koldíoxíði nam á pappírunum það ár um 7,2 milljónum tonna. Þá er líka sagt að vegna orkuframleiðslu Íslendinga falli til geislavirkur úrgangur sem nemi 1,08 grömmum á hverja kílówattstund. Það þýðir tæplega 21 þúsund tonn af geislavirkum úrgangi á ári."

Til hvers er þessi sýning?

Fyrir hvern er hún?

Hvað græðir Ísland á þessu?

Getur einhver útskýrt hversvegna Ísland er slíkur umhverfissóði?

Skelmirinn Dagur B.

ætlar sér áreiðanlega ekkert annað en að nota Keldnaland sem féþúfu til að að geta spreðað einhverju í Borgarlínuna. Snúa aura út úr Sigurði Inga sem er í góðri trú að hann sé að þjóna vísindunum í veirurannsóknum en ekki lóðabrasknáttúru Dags B.,.

Það dreg ég í efa að vísindi komi Degi B. til hugarlundar.Honum er sama þó hann rústi vísindastarfinu á Keldum bara ef hann getur leikið biðleiki í þráhyggjunni um Borgarlínuna og grætt einhverja aura á lóðabraski.

Lifandis er orðið aðkallandi að koma þessum arfalánlausa meirihluta frá völdum í Borgarstjórn Reykjavíkur. meirihluta sem virðist vera upp á kant við meirihluta Borgarbúa utan 101 sem verða að sætta sig göngugötuofbeldi, bílastæðafækkun, enga Sundabraut,skólamyglur, grasslátt á eigin vegum og gatnaþrengingar. Hvað viljið þið meira?

Yfir þessu regérar loforðaskelmirinn Dagur B. Eggertsson, samviskulaus með öllu, bara ef hann fær að þenja sig út í frægðarsól ráðhússins þar sem stöðugt fjölgar í aðstoðarmannaliðinu en úrræðum í umferðarmálum fækkar að sama sakapi.

Bændajúðar

við eldgosið finna peningalykt og vilja lendingargjöld.

En bera þeir þá ekki ábyrgð á gosinu líka? Brennisteinsmengun sem skaðar heilsu manna?Skemmdir á Suðurstrandarvegi ef hraun fer yfir hann?

Eiga Bændajúðarnir bara að kasséra inn?

Elías Mar

vann um tíma á RARIK með Bárði Daníelssyni, arkitekt og verkfræðingi, þeim öndvegis snillingi og mínum lærimeistara.

Elías var frábær hagyrðingur. Hann orti um Bárð:

 

Hýr á fundum hanastéls

hans er lund úr skapi sels

Bregst ei sprund í byljum éls

Bárði kundi Daníels.

 

Líklega er þessi líka um hestamanninn Bárð:

 

Honnie Vennie hott á dróg

hann hélt það væri ei risikó

en resultatið reyndist þó

að riddarinn beint á hausinn spjó.

 

Hann orti um annan vinnufélagann:

 

Anta jafnan etur bus

einnig Pega ríður sus

spíri því ei teygar tus

Thorla kappinn snjallsíus

 

Eða þannig heyrði ég söguna um Elías Mar fyrir margt löngu.

Jónas Halldórsson

sundkappi og stórhöfðingi rak um árabil gufubaðstofu Jónasar þar sem hann reytti af sér brandara og nuddaði kallana.

Hann gaf þeim nöfn eins og Tuskugraður, Tískugraður, Steypugraður og svo framvegis. Hefði Ingólfur Veðurguð verið þarna er ekki erfitt að ímynda sér hvað Jónas hefði kallað hann. Það var mikið hlegið á þessari stofu í þá daga þar sem engar kellingar fengu aðgang.

Nú er Ingó útilokaður frá Brekkusöng án þess að hafa verið nafngreindur rassaklípari, bara grunaður. Það eru fáir sem að sleppa frá ásökunum um þessa greddu sem fer í taugarnar á kellingunum, maður skyldi halda að þær væru allar náttúrulausar.

En ekki sagði leigubílsstjórinn svo vera á útvarpi Sögu þar sem hann lýsti ágengni kellinganna við bílstjórana á síðkvöldum og notkun þeirra á nauðgunarlyfjum til jafns við kallana. 

Er þetta metoo-kjaftæði ekki komið út í öfgar? Enginn áfellist kellingu fyrir að lúðra kynferðisdóna duglega. Ég er viss um að hann Jónas hefði ekki skilið mikið í þessu öllu saman þegar menn áttu að vera menn og vera hjólgraðir ef þeir ættu að rísa undir nafni.

Sigmar úr sjónvarpinu

eru góð tíðindi enda hlustendur orðnir hundleiðir á hlutdrægni hans fyrir löngu.

Og bestu tíðindin eru að hann ætlar í framboð fyrir Viðreisn undir merkjunum Ónýta Ísland, niður með krónuna og inn með Evrópuherinn. Bravó, Bravó fyrir Sigmari hvers son er hann nú aftur? Skoðanakannanir um Evrópusambandsaðildina gætu ekki verið hagstæðari meðal kjósenda.

Það er léttir að losna við dómgreindarlítinn Sigmar af skjánum.

Geðlurða

gæti verið að þjá Sigurð Inga samgönguráðherra sem lætur ítrekað hafa sig í að mynda sig með skælbrosandi Borgarstjóranum í Reykjavík sem gefur út endurteknar yfirlýsingar um hvað hann ætlar að gera í Borgarlínumálum og Sundabraut eftir mörg ár. Byggja annaðhvort hábrýr eða jarðgöng, sporvagnakerfi eða langstrætóa sem smala til sín 12 % af öllum ferðum á Höfuðborgarsvæðinu(SIC nú 3 %).

Hreinn absúrdismi þar sem þessi maður Dagur B. verður örugglega kosinn frá á vordögum 2022 eftir lygaþvæluna sem frá honum hefur streymt um þessi mál í áratug eða meira.

NEMA, að þessi Sigurður Ingi sé að skipuleggja áframhaldandi setu Dags á Borgarstjórnarstóli með Vigdisi Hauks sem formanni Borgarráðs næsta kjörtímabil og Pawel varaformanni.Það yrðu ekki fyrstu sögulegu svik Framsóknar í stjórnmálum.

Að hugsa sér að ráðherrann láti ítrekað hafa sig í svona sirkussýningar með Degi B. sem alir vita að framkvæmir aldrei neitt af Borgarlínu, Sundabraut eða neðanjarðarstokkum fyrir Miklubraut því hann líklegar er á útleið úr pólitík þegar borgarbúar verða að slá grasflatirnar sjálfir og kaupmenn auglýsa daglega um skemmdarverk hans í Borginni. 

Annars væru þessar sýningar Sigurðar Inga vísbending um geðlurðu ráðherrans.

Kíkja í pakkann?

og spyrja hvað dílar séu í boði fyrir Ísland þegar það gengur í Evrópusambandið.

"Mik­ill meiri­hluti lands­manna er and­víg­ur því að Ísland gangi í Evr­ópu­sam­bandið sam­kvæmt niður­stöðum skoðana­könn­un­ar sem Gallup gerði fyr­ir sam­tök­in Já Ísland sem hlynnt eru inn­göngu í sam­bandið. Sam­tals eru 59,8% and­víg inn­göngu í Evr­ópu­sam­bandið og 40,2% henni hlynnt. Meiri­hluti hef­ur verið and­víg­ur inn­göngu í sam­bandið í öll­um könn­un­um sem gerðar hafa verið frá því sum­arið 2009 eða und­an­far­in átta ár.

Ef horft er til þeirra sem vilja ekki ganga í Evr­ópu­sam­bandið seg­ist meiri­hluti þeirra vera „ör­ugg­lega“ á móti inn­göngu eða 41,1% en 18,7% „senni­lega“ and­víg henni. Af þeim sem eru hlynnt því að ganga í sam­bandið segj­ast 15,6% ör­ugg­lega hlynnt inn­göngu en 24,6% hins veg­ar senni­lega á móti inn­göngu.

Frétt mbl.is: Fleiri á móti inn­göngu í átta ár

Ef aðeins er miðað við þá sem segj­ast vera annað hvort ör­ugg­lega með eða ör­ugg­lega á móti inn­göngu í Evr­ópu­sam­bandið eru 72% and­víg inn­göngu en 28% henni hlynnt. Stuðning­ur við inn­göngu hef­ur auk­ist nokkuð frá því að Gallup kannaði af­stöðu fólks síðast í fe­brú­ar en þá voru 66,1% and­víg inn­göngu en 33,9% henni hlynnt.

Meiri­hlut­inn er and­víg­ur inn­göngu í Evr­ópu­sam­bandið óháð kyni, aldri, bú­setu, mennt­un og tekj­um ef und­an er skil­inn ald­urs­hóp­ur­inn 18-24 ára þar sem 55% eru hlynnt inn­göngu í sam­bandið en 45% and­víg, Reykja­vík­ing­ar þar sem fólk skipt­ist í tvær jafn­ar fylk­ing­ar og þeir sem eru með há­skóla­próf þar sem 53% eru hlynnt inn­göngu en 47% and­víg.

Meiri­hluti kjós­enda Sam­fylk­ing­ar­inn­ar, Pírata og Vinstri­hreyf­ing­ar­inn­ar - græns fram­boðs er hlynnt­ur inn­göngu í Evr­ópu­sam­bandið en meiri­hluti kjós­enda Sjálf­stæðis­flokks­ins, Fram­sókn­ar­flokks­ins og Flokks fólks­ins henni and­víg­ur. 

Mest andstaða við inn­göngu í Evr­ópu­sam­bandið er á meðal kjós­enda Sjálf­stæðis­flokks­ins eða 90%. Þar af eru 70% ör­ugg­lega and­víg. 83% kjós­enda Fram­sókn­ar­flokks­ins eru and­víg inn­göngu og 71% kjós­enda Flokks fólks­ins. 

Mest­ur stuðning­ur við inn­göngu í Evr­ópu­sam­bandið er á meðal kjós­enda Sam­fylk­ing­ar­inn­ar eða 93%. Næst koma Pírat­ar með 79% og loks VG með 51%. 49% kjós­enda VG eru hins veg­ar and­víg inn­göngu í sam­bandið.

Skoðana­könn­un­in var gerð dag­ana 11.-24. sept­em­ber. Úrtakið var 1.435 manns á öllu land­inu. Fjöldi svar­enda var 854 og svar­hlut­fall 59,5%."

Þrátt fyrir þetta hræra þau Talna-Bensi, Þorgerður Katrín, Þorsteinn Pálsson og Logi Már áfram steypuna um eitthvað sérstak sem komi upp úr pakkanum hjá ESB. Alveg sama hvað Olli Rehn stækkunarstjóri ESB segir hátt og skýrt:

"Staðreyndin er sú að það er vitanlega ekkert leyndarmál hvað felst í inngöngu í Evrópusambandið eins og Jensen benti réttilega á. Það sama gerði til að mynda Olli Rehn, þáverandi stækkunarstjóri sambandsins, í viðtali við Morgunblaðið 2009 spurður hvort spilin yrðu loks lögð á borðið og upplýst hvað í boði væri eftir að ríkisstjórn Samfylkingarinnar og Vinstrihreyfingarinnar græns framboðs sótti um inngöngu:

„Ef ég nota myndlíkingu þína þá eru spil Evrópusambandsins þegar á borðinu, fyrir allra augum. Það er að segja regluverk sambandsins og meginreglur þess.“ Innan þess ramma verða allir samningar um inngöngu ríkja í Evrópusambandið að rúmast. Þá einkum og sér í lagi innan meginreglna sambandsins, það er að segja sáttmála þess. Ljóst er að frá þeim verða engar varanlegar undanþágur veittar."

Þetta blekkingalið heldur alltaf áfram bullinu um að kíkja í pakkann. Sem er skiljanlegt vegna þess að það er svo heiladautt í pólitík að það hefur enga aðra hugsun en þessa einu:

Ganga í ESB og taka upp EVRU til að frelsa ónýta Ísland sem það kallar svo sem býr innan í jólapappírnum utan um inngöngupakkann hvað sem Sambandið sjálft segir annað.

 

Il faut recoloneser

Afríku las ég í frönsku blaði fyrir margt löngu.Ég held að ekkert hafi breyst sem afsannar þessa tillögu.

Frökkum fannst einboðið að Afríkuríkin næðu ekki stjórn á eigin málum. Flóttamannastraumurinn vex stöðugt þar sem fólkið flýr harðindin sem stafa af getuleysi þjóðanna.

Spurning er hvort Evrópuþjóðirnar geta bara horft á þetta áfram Verða þær ekki að afvopna heilu ríkin og gera þau að nýlendum á nýjan leik  eigi að takast að lyfta lífskjörum í álfunni. Blámannaþjóðirnar eru einfaldlega ekki í stakk búnar til að tileinka sér vestrænt lýðræðisskipulag. Í þeirra eigin þágu þarf að setja sum ríkin undir utanaðkomandi stjórn. Herra Sjálfstæði, Mr. Independance, er bara ekki líft víða um álfuna án þess að ég þekki það hvar eldurinn brennur hvað heitast.

Nato gæti boðið ríkjum að taka yfirstjórnina  í því skyni að útrýma fátækt og sjúkdómum.

Er þetta ekki nauðsynlegt í sjálfsvarnarskyni? Evrópa getur ekki tekið við straumi bátafólks yfir Miðjarðarhaf.

Afríka hefur landgæði til að framfleyta fólki en vanþekkingin stendur í vegi. Og svo auðvitað almennt þjófseðli mannfólksins um alla jörð. 

Er það ekki hneyksli að Vesturlandaþjóðir framleiði lífdísil úr maís sem ræktaður er í Afríku meðan fólkið þar sveltur? Flytji hann síðan til Svartsengis og eyðileggi bílabensínið okkar fyrir okkar fátæka fólki? 

Nýlendufyrirkomulagið hentar sumum Afríkuþjóðum mun betur en innlend pólitík. 

Loksins skrifar Talna-Bensi

eitthvað sem mér líkar algerlega.

"Það var stórviðburður í mínu lífi þegar Ólafur B. Thors hringdi í mig í fyrsta sinn. Ég var kennari við Verzlunarskólann og stundakennari við Háskólann, stráklingur sem var sjálfur nýútskrifaður úr skóla. Ólafur var virtur stjórnmálamaður og forstjóri Almennra trygginga. Hann sagði mér í símtalinu að fyrirtækið hefði fengið athugasemdir frá Tryggingaeftirlitinu sem segði að það vantaði milljón dollara upp á bótasjóði þess í erlendum endurtryggingum.

Félagið byggi ekki yfir þekkingu til að meta hvort þetta væri rétt, gæti ég hjálpað við slíka útreikninga? Ég vissi lítið um tryggingar, en lét eins og milljón dala dæmi væru eitthvað sem ég fengist við með morgunmatnum. Mig grunaði samt ekki hve mikil áhrif þetta símtal myndi hafa á mitt lífshlaup. Næstu áratugi átti ég eftir að fylgja Almennum tryggingum og síðar Sjóvá-Almennum og sökkva mér í alls kyns útreikninga tengda vátryggingum.

Ólafur sat lengi í borgarstjórn fyrir Sjálfstæðisflokkinn. Hann var gæddur eiginleikum sem prýða mega góðan stjórnmálamann: Traustur og heiðarlegur, varfærinn en þorði að taka ákvarðanir, vel máli farinn, fljótur að setja sig inn í mál, alúðlegur, alvarlegur ef það átti við, en hverjum manni fyndnari í tækifærisræðum.

Það var skaði stjórnmálanna en ávinningur vátryggingaheimsins, að hann skyldi einbeita sér að viðskiptum. Fyrir mig var það gæfa að fá að kynnast vátryggingamönnum af gamla skólanum og ég var upp með mér þegar Ólafur sagði við mig, eftir að ég hafði unnið með honum nokkra hríð: „Nú ertu farinn að hugsa eins og tryggingamaður.“

Árin sem við Ólafur unnum saman voru ævintýri líkust. Deilunum við Tryggingaeftirlitið, sem um tíma ógnuðu tilveru Almennra, lyktaði með farsælum hætti fyrir félagið og viðskiptavini þess árið 1985. Þremur árum síðar kallaði Ólafur mig til sín til að ræða trúnaðarmál. Fulltrúar Sjóvár höfðu haft samband og spurt hvort áhugi væri á sameiningarviðræðum milli félaganna. Við tóku nokkurra vikna, kannski mánaða, leynifundir á hótelherbergi. Viðræðurnar fóru furðu hljótt, þótt margir ættu leið um hótelið. Ég man eftir tveimur mönnum sem við gengum í flasið á. Annar var Mikael Tal, fyrrverandi heimsmeistari í skák, sem hafði engan áhuga á okkur. Hinn var Guðjón Eyjólfsson endurskoðandi sem var reyndar einn örfárra innvígðra, svo það kom ekki að sök. Loks urðu viðræðurnar opinberar og félögin sameinuðust, öllum til heilla.

Nú á dögum er það nánast regla að einn forstjóri stýri fyrirtæki. Í SjóváAlmennum voru þeir tveir, Ólafur og Einar Sveinsson, en þeir stýrðu félaginu samhentir. Öllum lá gott orð til þeirra og félagið dafnaði vel. Með Ólafi B. Thors er heiðursmaður genginn, vinur sem þeir sem honum kynntust minnast með virðingu og hlýju."

Leiðir okkar Ólafs lágu saman í Ísaksskóla. Hann var strax sérstakur séntilmaður. Slóst ekki við mig sem flestir aðrir gerðu en ég var ófriðarseggur og drjúgur í haustaki og snéri á marga.Við urðum vinir ævilangt og það var ávallt gott að blanda geði við hann Óla Thors. Húmoristi af fínni gerðinni og glettinn í orðræðu alla okkar tíð. Kynni okkar urðu aldrei náin en vinsamleg alla tíð.

Lengi skal manninn reyna. Mér er yfirleitt uppsigað við svona flokkaflakkara eins og Talna-Bensa og hans Evrópuskoðanir um ónýta Ísland. En honum er ekki alls varnað þegar hann getur skrifað svona fallega um sameiginlegan vin okkar hann Ólaf B. Thors að ég taki heilshugar undir hvert orð.

Hugsjónamaðurinn

Gunnar Smári Egilson er eiginlega engum líkur. Hann getur snúið fjölmiðlum á punktinum sér í hag og fengið almannaumræðuna til að snúast til sín og fjölmúla til að gapa upp í sig hvenær sem honum býður svo við að horfa.

Ferill Gunnars Smára er eiginlega einstakur, Hann á að baki risavaxin gjaldþrot án þess að það hafi minnstu áhrif  á hann.Hann fer úr dyggri þjónustu við harðsvíraðasta kapítalistafélag Íslandssögunnar yfir í að verða meiri kommúnisti en Lenín sjálfur án þess að depla auga. Skorar á sjálfan sig að bjóða sig fram fyrir Sósíalistaflokkinn og mynda ríkisstjórn með öllum nema Sjálfstæðisflokki eftir kosningarnar í haust.

Björn Bjarnason fer skemmtilega yfir feril "fjögurrablaða Smárans":

"Áður en Gunnar Smári stofnaði Sósíalistaflokkinn í kringum sig fyrir fjórum árum og eftir að hann kvaddi Fréttatímann vildi hann að Ísland yrði fylki í Noreg og kynnti Fylkisflokkinn til sögunnar.

Gunnari Smára Egilssyni tekst jafnan vel að sviðsetja það sem hann tekur sér fyrir hendur. Í þann mund sem blaðið Fréttatíminn fór á hausinn undir hans stjórn lét hann eins og fjöldatónleikar með þjóðkunnum flytjendum mundu bjarga blaðinu enda kæmu þeir fram í Háskólabíói. Allt fór þó á einn veg og það sem gerðist eftir gjaldþrotið má ekki ræða frekar en viðskilnað hans og Jóns Ásgeirs Jóhannessonar í hruninu.

Nú um helgina var svokallað sósíalistaþing haldið en þingið er sagt æðsta stofnun Sósíalistaflokks Íslands, hugarfósturs Gunnars Smára.

Þingið fer með æðsta vald í flokknum en milli þinga starfa þar málefnahópar, siðferðisnefndin samviska og kjörnefnd fyrir utan fimm stjórnir flokksins „sem hver um sig sinnir sínum verkefnum og sækja allar sjálfstætt umboð til grasrótarinnar á Sósíalistaþingi“ eins og segir í flokksskipulaginu og einnig: „Sósíalistaflokkurinn er þannig fjölkjarna grasrótarhreyfing sem fámenn forystusveit getur ekki beygt undir sig.“ Þýðir þetta orðalag að fámenna forystusveitin geti hafið sig yfir grasrótina? Að fordæmi Leníns?

Á þinginu sunnudaginn 4. júlí 2021 var ákveðið að til starfa tæki kjörnefnd „skipuð slembivöldum félagsmönnum sem annast skipun framboðslista og í kjölfarið samskipti flokksins við kjörna fulltrúa“. Alls skal skipa 30 manns í kjörnefnd en fundir hennar eru löglegir taki 10 nefndarmenn þátt í þeim.

Sama dag og þetta skipulag á flokki sósíalista var kynnt birtist frétt í ríkisútvarpinu um að Gunnar Smári Egilsson, formaður framkvæmdastjórnar Sósíalistaflokksins, ætlaði að gefa kost á sér á lista flokksins fyrir komandi alþingiskosningar. Rætt var við Gunnar Smára sem sagði:

„Það hefur verið skorað á mig og kjörnefndin var að tala við mig og ég lofaði þeim að svara núna um helgina. Ef að þau geta notað mig þá er ég til.“

Af þessum orðum má sjá að hratt og markvisst er gengið til verka, jafnvel áður en 30 manna kjörnefnd er fullskipuð eða 10 úr hópi hennar hafa fundið tíma til að hittast, fær Gunnar Smári áskorun og við hann er rætt af kjörnefndinni um framboð hans í kosningunum 25. september 2021.

Áður en Gunnar Smári stofnaði Sósíalistaflokkinn í kringum sig fyrir fjórum árum og eftir að hann kvaddi Fréttatímann vildi hann að Ísland yrði fylki í Noregi og var kallaður til viðtala í fjölmiðlum um þá hugmynd. Þar á meðal í ríkisútvarpinu en á ruv.is sagði 11. ágúst 2014:

„Hugmyndir Gunnars Smára Egilssonar um að Ísland verði fylki í Noregi hafa vakið gríðarlega athygli og nú stendur til að stofna stjórnmálaafl um málið. Fylkisflokkurinn verður stofnaður formlega í haust og fólki er nú boðið að skrá sig sem stofnendur.“

Orðalag þessarar tilvitnunar sýnir hvernig fjölmiðlamenn kokgleypa það sem frá Gunnari Smára kemur. Nú segir á ruv.is að Gunnar Smári segir Sósíalistaflokkinn tilbúinn að mynda nýja ríkisstjórn eftir næstu kosningar bjóðist tækifæri til"

Það er fátt sem dylst fyrir skarpskyggni Björns Bjarnasonar í stjórnmálum.

Það verður stórfróðleg einkunnagjöf fyrir stjórnmálaþroska íslenskara kjósenda hvernig fer með kjörfylgi Smárans í haust.

Skyldi hann slá Píratana út hvað hugsjónaeld varðar? Ég held að svo verði því maðurinn er stórkostlega fær skríbent og ósvífinn lygalaupur svo að mér dettur helst Ingibjörg Sólrún Gísladóttir til mannjöfnuðar.

Sannkallaður Hugsjónamaður.