Sjálfstæðisflokkurinn hefur svörin

og er með skynsamlegar tillögur í því að varða okkur leið útúr dýpkandi kreppunni sem við erum stödd í. En Jóhanna boðar að við verðum þar með henni áfram út kjörtímabilið.

Ég fór að hugsa í morgun þegar forstjóri í mínum lífeyrissjóði, sem ég veit engin deili á og kaus ekki heldur, kemur fram í Fréttablaðinu með tveimur kollegum sínum til að bera af lífeyrisjóðunum sakir um að þeir hafi tekið stöðu gegn krónunni. En krónan er eina lifibrauð almennings í landinu og ætti auðvitað að varða stórmælum að bekkjast við hana.

Ég sé alveg hvernig fjármálasnillingarnir fimu og forstjórarnir sem stjórnuðu lífeyrissjóðunum hafa farið með mig og krónuna. Ég hef orðið að sætta mig við skerðingar á greiðslum frá þessum lífeyrissjóði sem þessi forstjóri minn stjórnar. Af hverju? Af því að stjórn og forstjóri töpuðu milljörðum sem ég og ríkið áttum inni í sjóðnum. Allt með röngum ákvörðunum á heimsins hálagleri, sem þeir höfðu hvorki vit né umboð til að skauta á.

Ríkið átti inni óskattlagt fé í lífeyrissjóðnum, sem það er nú fyrst að rukka inn mánaðarlega af lífeyrisgreiðslum mínum. Ríkissjóður tapar auðvitað í sama hlutfalli og ég. Þess vegna er ríkisstjórnin nú að hækka skattana, því vinstri menn kunna aldrei neitt annað. Sjálfstæðisflokkurinn lofar hinsvegar núna að draga þessar hækkanir til baka. Af hverju ætti ég ekki að fagna því?

Ég veit ekki hvað þessi forstjóri minn er að gera þarna í Baugstíðindum í félagsskap forstjórans í ríkislífeyrissjóðnum. Engu tapa opinberir starfsmenn í ríkistryggðum eftirlaunum sínum og taka ekki þátt í almennum lífskjaraskerðingum með almenningi. Fjórðungur af heildarútgjöldum fjármálaráðuneytisins fer beint í lífeyrisgreiðslur til þeirra.

Sjálfstæðisflokkurinn hefur komið auga á þann sjálfsagða hlut, að ríkið taki strax til sín skatt af því sem greitt er til sjóðanna. Þetta er í raun sjálfsagður hlutur að minnka áhættuna af því að stjórnendur lífeyrissjóðanna tapi skattpeningunum í braski. Í rauninni ætti ríkið að taka allar ógreiddar skattgreiðslur strax af sjóðunum svo þeir hætti að spila með þær eins og þeir hafa gert.Sömuleiðis ætti að endurskoða lögbundna ávöxtunarkröfu þeirra uppá 3.5 %, sem við núverandi aðstæður vinnur gegn hagsmunum almennings.

Sjálfstæðisflokkurinn sér það, að öllu máli skiptir að hér verði til störf fyrir hverja vinnufæra hönd. Hinsvegar mætti hann hugsa það um leið fyrir hagkerfið, að hér fari ekki í gagn stjórnlaus umframeftirspurn með innflutningi vinnuafls ef til stórverkefna kemur eins og venjan hefur verið. Ríkið verður að meta vaxtakostnað á móti lengri framkvæmdatíma til að vinna gegn þensluáhrifum stórframkvæmda sem ævinlega hafa verið fylgisfiskur þeirra.

Landsmenn ættu nú að leggja niður fyrir sér á yfirvegaðan hátt, án þess að fara með venjulegar særingaþulur um Sjálfstæðisflokkinn og sögulega sekt manna úr honum, og spyrja sig að því hvort þessar tillögur séu ekki vænlegri leið út úr vandanum en þessar sífelldu "skoðanir" og "væntanlegar ráðstafanir" núverandi ríkisstjórnar.

Ganga ætti því til Alþingiskosninga sem fyrst þar sem núverandi ríkisstjórn er ekki að ná tökum á vandanum. Illa grundaðar hugmyndir um utanþingsstjórn eða einhverja óljósa þjóðstjórn eru ekki til að leysa bráðavanda.

Sjálfstæðisflokkurinn býður fram sínar lausnir undir þeim formerkjum að hann hugsi um fremur um þjóðarhag en sinn eigin þar sem hugmyndirnar eru ekki einkaréttarvarðar. Flokkurinn getur heldur ekki annað því hann var stofnaður til þess að Ísland sé sjálfstætt ríki með "þjóðlega og víðsýna umbótastefnu á grundvelli atvinnufrelsis og einstaklingsfrelsis með hagsmuni allra stétta fyrir augum"

Sjálfstæðisflokkurinn skuldbindur sig til að vinna að þessum hugsmyndum fái hann til þess styrk.

Sjálfstæðisflokkurinn býður fram svörin. Vill einhver hlusta?