Ríkið hætti að leggja til spilapeninga

Framtakssjóðs Íslands. Þessi sjóðir er að spila fjárhættuspil með lífeyrir landsmanna. Fyrir hverja?

Finnboga Jónsson og Ragnar Önundarson svo einhverjir séu nefndir. Og allskyns kommissarar aðrir sem ég kann ekki að nefna. Þessir menn eru upp á kaup og fríðindi við að fjárfesta í Icelandair. Flugrekstri sem er einna hættulegasti bísness í heimi. Munum við ekki eftir því þegar Hannes Smárasons ætlaði að kaupa American Airlines eða hvað það hét amerískt flugfélag? Nú spila lífeyrissjóðirnir með hlutafé Icelandair og samkeppniseftirlitið sér enga tengingu skyldra aðila hjá þessum mönnum eftir því hvoru megin borðsins þeir sitja.

Hvað eru þessir menn að gambla með lífeyririnn minn?

Og þeir eru líka að gambla með ríkispeninga. Ég á að borga stórhækkaða skatta svo þeir hafi spilapeninga frá ríkinu. Í stað þess að ríkið gæti tekið staðgreiðsluna strax af lífeyrisiðgjöldunum sem alltaf er verið að borga inn, þá mætti leysa öll vandamál ríkissjóðs með að innheimta þetta strax hjá  þeim og minnka tapsáhættuna af þeim afglöpum sem komið hafa svona handvaldir að lífeyrissjóða braski með peninga lífeyrisþeganna.

Lífeyrissjóðirnir mínir töpuðu einhverjum 600.milljörðum undir stjórn einhverra þorgeira og hrafna sem ég kaus aldrei til þess. Þetta  kom út sem lækkun á lífeyri mínum. Öllu sem svona fósar tapa því tapa ég og þú.  Af hverju eigum við að hætta okkar lífeyri við það að reka Húsasmiðjuna ? Eða Icelandair? Eða Pennan? Eða bíohús fyrir Árna?  Eða fara að leggja vegi og bora göng ? 

Hverskonar vitleysa er þetta.? Af hverju á ég, RÍKIÐ, að leggja til spilapeninga í pólitískum Matador þessarar guðsvoluðu ríkisstjórnar, sem stendur á bak við þetta allt?

Athugasemdir

[Júlíus Björnsson, 8.1.2011 kl. 05:35]

Það er til fræðilgt rit eftir Luca Pacioli (1445-1514) "Summa de arthimetica, geometria, proportioni et propotionnalita" frá árinu 1494, sem í er kafli um tvíhliða bókhald.

Fyrstu lög sem sett voru um færslu bókhalds eru frönsk frá 1673 (Ordonnance de Commerce).

Jafngreiðslu langtíma [30 ára miðað við starfsæfi] veðskuldasjóðir eru frá því kreppunni miklu með 80% íbúðarlána í USA. Þar eru heildavextir fastir til að að allar greiðslur verði jafnar því annars eru það skjalafals að kalla þetta jafngreiðslu. 

Til að að tryggja sjóðina fyrirfram fyrir fyrir ráðgerði max verðbólgu

[nauðsynlegt umfram peningamagn í umferð, til að það sé ekki of lítið sem skilar sér í fastri raunverðmætaaukningu er það sem kallast raunvextir á verðmæta framleiðslu og er sá hluti almennra verðlags hækkana ekki slæmur en í samburði milli ríkja vart meiri en 1% á 100%: Friedmann]    

Var innleitt vaxtadreifingar formúla sem skilar mestum afskrifta vöxtum til sjóðsins á fyrstu gjalddögum, þess vegna má segja að fyrri helmingur nýrri lána borgi verðbólgu rýnum á endum þeirra eldri þegar sjóðurinn er full þroskaður Það er 30 árum eftir sjóð með meðalárstíma 30 ár.  

Sjóður sem gerir ráð fyrir línulegum vexti verðbólgu um 3,0% á ári næstu 30 ár. gerir því ráð fyrir 90% verðbólgu á 30 árum og 15% á 5 árum. 3,2% er meðalverðbólga í USA síðust ár: þökk 80% neytenda í USA sem falla ekki fyrir breytilegum vöxtum jafnra afborganna [sem geta tryggt lægri heildarvexti að raunvirði] eða lægri vöxtum negam-lánsforma eins og 5 ára kúlu eða ólöglegra lengri en 5 ár eins og hjá íbúðalánsjóði. Sem gerði ekki út á lánshæfi  [greiddi með kúlulánum áhættu vegna veðleysis? heldur hámarks verbólgu kröfu hvað varðar veð fasteignanna.

Vissulega þegar gert er ráð fyrir 15 % verðbólgu á 5 árum og hún hefur verið um 1% í 3 ár má gera ráð fyrir veldisvísilegri uppsveiflu næst 2 ár. Hinsvegar gerir engin starfandi hjá ábyrgri stjórnsýslu eða lánstofnum ráð fyrir veldisvísislegri uppsveiflu í 30 ár nema kannski þeir sem kunna ekki balance í tvíhliða afskriftar bókhaldi eins og útskrifaðir stúdentar á Íslandi síðust 50 ár kannski með einni undantekningu í dag á lífi.

Lausleg athugun á Þjóðverjum gefur að nafnvextir er mestir á skammtíma lánum allt að 12 % og lækka svo með lengd lánstíma og stærri lánum og langtíma jafngreiðslu lánum sem  er lagalega ekkert annað en röð margra lágra einnar greiðslu veðlána fyrir um samda afskrifta vaxta dreifingu þegar lánstími er orðin 30 ár erum við að tala um 1% raunvexti: á móti eru lánin 100% út greiðslugetu áhættu: N.B hámarkslánshæfismat á veðsafninu. 

UK: gefur raunvexti frá 1,79%  til 1,99% í þessum flokki.

Hér þegar vertrygging var sett á þessi sígildu verðtrygginga lán um 1983 þá hættu greiðslur að léttast á lántímanum og hætta var að afskrifa vegna verðbólgu áhættu vegna þess að nafnvextirnir urðu fyrirfram raunvextir  8,5% til að byrja með. Lækkuð niður í 6,5% þá kom íbúðalánsjóðum um  1998 og markaðssetning á séreignum almennings og negam-lánsformið sem miðar við gerir ráð fyrir veldisvísislegum vexti og var ætla að auka heildar raunvextina um 30 % ef og þá aðeins ef verð bólga yrði um 3,0% að meðaltali allan lánstímann. Þess er glæpsamlegri [áhættu sjúkri] ranghugmynd að flestra mati ef raunvextir eru 4,5% í byrjum á lánagrunn allra fasteignalána í landinu.

Þroskaður sjóður um 1700 milljarðar skilar í þýska landi um 17 milljörðum í raunvexti á ári og um 33 milljörðum í UK. Hér er krafan um 108 milljarðar.

70 milljarða verðbólguraunvaxtaskattur er því mest niðurgreiddur hjá þeim sem taka minnistu lánin.   

Hinsvegar hækka okrið heildfasteignaverð og húsleigu og þar með laun flestra óeðlilega mikið í samanburði við laun annarra utan Íslands.

Kemur best út fyrir einbirni og börn stórtekjufólks fyrir verðtryggingu og núna síðast vildarvini í í ríkistjórnaflokkum til dæmis. 

Engin verðtryggir betur en fjárfesta í peningum í raunverðmæta aukningu almennings [umferð] inna eigin efnahagslögsögu.

Íslendingar sem kunna ekki fræðin að baki langtíma lána eða hafa ekki greind til að tileinka sér hana [myndir í kollinum] geta ekki tekið ábyrgar ákvarðanir í efnahagsmálum fyrir þjóðina.  Steypa efnahagslögsögu  undir yfiráð lendra lándrottna : er víðast kallað föðurlandsvik.   Leyniþjónustur hafa það hlutverk víðast að fjarlæga slíka óþjóðhollustu áður en hún verður að raunveruleika.

Þetta óeðli er algjörlega það sem sker sig mest út úr í samanburði við alþjóðasamfélagið.

Nýju fötin keisarans: menn hafa ekki skoðanir á stærðfræði eða tvíhliða bókhaldi heldur taka því sem staðreyndum þegar það er orðið hluti af eigin heilastarsemi. 

Heldur sá sem veldur. Þeir sem valda eiga að gjalda, fyrir græðgina

[Halldór Jónsson, 8.1.2011 kl. 18:21]

Júlíus,

Þessi fræði eru mér erfið að skilja fyllilega af þessum lestri þar sem þú blandar saman ýmsum atriðum og ferð vítt og breitt yfir þar sem þú gefur þér að við lesendur kunnum meira en við kannski kunnum.

Gætirðu ekki sett saman stærðfræðilega útleiðslu, gjarnan  með hjálp myndræns efnis myndrænt sem sýndi röðina af langtíma eingreiðslu lánum og samspili vaxta og verðbólgu, eins og þú segir :

"Lausleg athugun á Þjóðverjum gefur að nafnvextir er mestir á skammtíma lánum allt að 12 % og lækka svo með lengd lánstíma og stærri lánum og langtíma jafngreiðslu lánum sem  er lagalega ekkert annað en röð margra lágra einnar greiðslu veðlána fyrir um samda afskrifta vaxta dreifingu þegar lánstími er orðin 30 ár erum við að tala um 1% raunvexti: á móti eru lánin 100% út greiðslugetu áhættu: N.B hámarkslánshæfismat á veðsafninu. 

UK: gefur raunvexti frá 1,79%  til 1,99% í þessum flokki. "

Það væri þess virði að setja fram á eins eingfaldan hátt og mögulegt er þessi fræði, sem miða að því að útlista hvernig 20 ára óverðtryggð lán geta virkað við meðalstalsverðbólgu. Meinið er að íslensk meðaltalsverðbólga yfir hver 30 ára eða 25 ára tímabil er  ólík.

Einbeittu þér að alþýðufræðslu um þetta mal Júlíus því þú hefur mikla þekkingu til að miðla af. 

[Júlíus Björnsson, 9.1.2011 kl. 00:41]

http://www.freddiemac.com/corporate/buyown/english/mortgages/what_is/adjustable_rate.html

http://www.investopedia.com/terms/i/initial-interest-rate.asp

Hér eru mjög góðar síður fyrir þá Íslendinga  sem hafa vald á myndmáli enskrar tungu.

Hinsvegar má alhæfa að Íslenskar málsorðmyndir gefa mjög óljósar eða  misvísandi hugmyndir og skilning um það sem má kalla sértækt myndmál í orðum hjá þjóðum sem búa við langtíma raunhæfa efnahagstjórnun.

Lítum á myndorðið "reit" sem gefur mynd hjá mér af skilgreindu=afmörkuðu svæði eða því sem hefur verið ritað.

Í ensku fjármálahugum er hliðstæð hljóðmynd "rate" og gefur myndir af ritum það er línuritum [ekki bara skinnhandritum] of grafískum  hlutfallamyndum, og súlum og dálkum úr t.d. tvíhliða bókhaldi.

Þegar "rate" tengist [undirskilið] "acceleration" það er hröðun kemur fram þýðingar myndin hraði í Íslenskum orðamyndum.

Flestir þroskaðir erlendir reiða sig á myndirnar að baki hljóðum og letri orðanna  sem eru viðfangsefni skilnings á samhengi mynda textans sem ákvarðar heildarmyndina eða samhengið. 

Fjármálarit í stórborgum heimsins vega mikið meira í hugum ráðandi þar en ritverk um daglegt líf hinna minna ráðandi. 

Alþýðan hér í dag er með mjög fastmótaðar málmyndir daglegs orðforða og sér í samhengið hverju sinni í samhengi. Ekki skýru þegar um fjámálaritin er að ræða. 

Hér er allt bundið við vöxt á kvikfé og fiskistofunum enda tengir alþýðan mynd vaxtar við aukningu á rúmmáli eða í tvívídd flatarmáli.

Það er oft flatarmálið í rituðum feril strikum í ýmsum myndrænum framsetningum talna úr dálkum/súlum tvíhliða bókhalds.

Hinsvegar er krappinn á ferlinum gegnum ritaða punkta, mælikvarði á gang [upp og niður] það er meiri krappi er meiri hraði.

Hröðun er veldisvísisleg og veldur krappa í líkingu við þann sem varð á öllum fasteignaveðmati á Íslandi frá upphafi íbúðalánsjóðs og upptöku langtíma lánforms þar sem höfundarnir gerðu ráð fyrir veldisvísislegum vexti á heildar fjármagnsálögum vegna lánsupphæðarinnar sem greidd var út með tryggingu í veði fasteignarinnar.

Við vitum um mat erlendra aðila þegar hruni [greiðsluþroti] var ekki legur skotið á frest.

"Interest rate" í fjármálasamhengi er það sem hefur verið ritað og þykir sérlega athyglivert: yfirleit upphæðinn sem inn og út lánarar fá fyrir sinn snúð vegna lánsupphæðarinnar hverju sinni.     

Þessi fasta upphæð er yfirleitt gefinn upp sem hlutfall af lánsupphæðinni miðað við að lánað sé í eitt ár.  M.ö.o. hún vex ekki á kostnað eins eða neins þess vegna er þetta oft kallað leiga= "renta".

Hinsvegar þegar þessi upphæð er breytileg þá er það vegna kröfu lánarans um raunvirði sé greitt það er tekið sé tillit til almennra veðlags breytinga í umhverfi eða efnahagslögsögu lándrottins og skuldara.

Þá er talað um "initial" það sem er ritað fyrst , vafalaust fasta leigugjaldið og nominial það sem er greitt að nafninu til það er áhættu eða tryggingargjald vegna verðlagsbreytinga. Þannig samsett getur heildar leigan aukist eða minnkað.  Í jafnvægis bókhaldi er þessi tryggingar upphæð færð til aukningar eða minnkunnar í afskriftarsjóð sem er hægt að kalla biðsjóð [vegna skattlagningar] eða þrautavararsjóð þegar sjóðhaldari hefur ekki efni á að hirða tryggingagjaldið.

Þegar ríkisjóður eða Seðlabanki setur út of mikið af peningum í umferð [hann gerir það frekar en setja of lítið: akkúrat er vart hugsanlegt] segir reynslan [Ríkjum stöðugleika um tekjuskiptingu] að það valdi yfirleitt bæði hækkun á neyslu og fasteignum.

Hinsvegar er hægt að auka peninga í umferð, og því meira vægi sem langtíma fasteignalán hafa virkar það betur með lengingu lána eða eða lækkunar á fjármagnsálögunni.  

Hinsvegar með því að hækka verð á neyslu má draga úr peningum í umferð og það má líka gera með að hvetja til meiri sparnaðar.

Þetta getur pínt framleiðendur vöru og þjónustu til að lækka sig í tekjum, pínir undantekningalaust meirihluta vinnuaflsins til þess

Það er líka hægt að minnka fjármagn í umferð með að hækka útborgunarhlutfall af fasteignlánum eða auka prósentu iðgjalda.

Vegna þess að altaf þarf að passa upp á að fjármagn í umferð sé frekar of mikið en lítið: flestir sátti: má sparnaður [almenn binding] ekki vera úr hófi.

Skekkjur í þessum jafnvægis stillingum á ári er mælikvarði á efnahagsþroska að mínu mati. Því minni því meiri.

Íslandi er sannlega  út úr kortinu þegar kemur að jafnvægis nákvæmi í bókhaldi.

Hér er öll áhersla á að greiða erlendum lánadrottnum fyrir bókhaldskekkjur [eða fals] í sambandi við lánafyrirgreiðslur frá seinust þjóðarsátt.

Samkomulag um að auka heiðarlega milliríkja samkeppni er ekki samkomulag um frelsi til að exploitera [arðræna] önnur ríki. Hér virðist að stjórnvöld séu ríki í ríkinu sem telji sér hag því að opna gegn vægri greiðslu Ísland  fyrir öllum expoitationum, þótt Ísland hafi enga möguleika á að gera slíkt hið sama í sömu ríkjum til langframa.  

[Júlíus Björnsson, 9.1.2011 kl. 05:33]

http://frontpage.simnet.is/uoden/negam/index.htm

Hér eru nokkrar myndir og formúlur.

Hinsvegar til að skýra hvernig jafnreiðslu lán voru hugsuð þá nægir að sýna dæmi um 2 lán til að byrja með.

Einnig að reynslan í stöðugleika ríkjum sýnir að síðustu 30 ár er heildar verðbólgan um  40% til 90% það gefur mörkin á meðalverðbólgu sem vex línulega í gegnum mánaða og árssveiflur um 2,0% til 3,0%.

Þess vegna sér í lagi í EU þá er lögleg hámark verðbólga [umfram peningamagn í umferð: innstæðulausar ávísanir ríkisstjórna] 10% til 15% á fimm árum en þá taka langtíma grunnsjónarmið mið og þess vegna er hægt að gera ráð fyrir max 3,5% verðbólgu á 30 árum.

Þess vegna gerum við í þessu dæmi ráð fyrir ábyrgum langtíma sjónar miðum og setjum verðbólgu í 1 ár 3,0% of 2 ár 6,0%. 

Þú lána eina milljón fyrir 10.000 kr. í ár og eina milljón fyrir 20.000 kr. í 2 ár.

Vextir eru umsamdir fastir og þá þarf að reikna verðbætur fyrirfram:

1.010.000 kr x 3% = 30.300 þannig að eins árslánið skilar 40.300 í peningum við greiðslu. Prósentan sem um er samið eru 3,03% nafnvextir. Í bókhaldi eftir eitt ár ef verðbólga er minni 3,0% þá færir þú verðbóta muninn í varasjóð til lækkunar eiginfjár [felur meinta gróða fyrir keppinautum]. Ef verðbólga væri meiri  þá er líka eðlilegt að færa úr þessum sjóð til að hækka eiginfé. 

Tveggja ára lánið með leigu 1.020.000 kr x 6% skilar 81.200 kr.

Prósentan flöt á því láni er 8,12 nafnvextir.  Ef prósentan er gefin upp eins og letingja innlegg á sparisjóðsbók væri að ræða þá þar að leysa jöfnuna (1 + r) í öðru veldi = 1,0812  sem gefur 3,98%.

Þegar þetta er sameinað í eitt lán þá er heildar lánsféð: 2.000.000 og leiga 30.000 og verðbætur 91.500 kr.  Heildar skuld til greiðslu: 2.121.500.

Þessi tala erlendis er lögleg heildarskuld ef lánið er sagt jafngreiðslu með jöfnum greiðslum sem fást með því að skipta henni hér á 2 gjalddaga þannig að eininga greiðslan verður: 1.060.750 kr.

Þá er ofgreitt á fyrstu greiðslu: 20.450 kr.

Vangreitt á seinni greiðslu: 20.450 kr.

Þessi skipti geta lándrottnar varla fúlsað við. þetta er jafnvægið miða að við langtíma forsendur um verðbólgu.  

Lög um verðtryggingu hefðbundinna jafngreiðslu vertryggingarlána [erlendis] það er til að skila umsömdu raunvirði, hér á Íslandi, er vægast sagt sönnun þess að hér hljóta aðilar að vera illa að sér í langtíma lánaviðskiptum. 

Markmið íbúðalánssjóðs að hámarka ávöxtun sína á skjólstæðingum sínum að mati síðast forstjóra er þvílíkur barbarismi að siðmenntuðum verður óglatt. Svona öryggir verðtryggingar sjóðir eiga að vera með fasta hóflega raunávöxtun til að tryggja greiðslugetu og þar með sitt eigið endurfjármögnunar lánshæfi þannag til þeir eru orðnir sjálfbærir=þroskaðir.

Þessu á ekki að blanda inn í skammtíma brask, áhættu fíkla.

Vaxta dreifinga formúla sem notuð hér við dreifingu á afborgum og vöxtum er kennd við Irwin Fisher og sannað eftir kreppunni miklu að uppfylla þau skilyrði um heildargreiðslu sem um hefur verið rætt.

Þar er alltaf þetta jafnvægi um ofgreiðslur til að byrja með, skila sér í léttari greiðslu byrgði og lánin verða því öruggari og öruggari eftir því sem þau þroskast. 

80% í USA vilja frekar þessa tegund hávaxta lána en mánaðarlega leiðréttingu sjóða á nafnavöxtum miðað við sama grunn og afskriftarþörf. Enginn vill skammtíma negam lán [kúlu eða íbúðalánasjóðs] sem á nóg af veðum.

Útlendir lándrottnar eru læsir á sína tungu og vita allt um afbrigðlega jafnvel glæpsamlega ríkisverndaða lánstarfsemi hér á landi gagnvart almenningi.

Spurning er hvor vildarvina félagið vilja ekki borga fyrir Icesave til að fela skömmina.

Dæmi með fleiri gjalddögum byggja öll á sama grunni en alþýða Íslands of flestir Íslenski menntamenn hafa varla æfingu í að setja saman langar [summu] raðir af stærðfræðiformúlum og reikna út úr þeim.

Hér áður fyrr voru lánin umsaminn af aðilum en ekki stöðluð og fjöldaframleidd, hinsvegar verður að greinilega hér á landi að fara semja um sérhvert langtíma lán sérstaklega og kenna almenning að skilja muninn á langtíma of skammtíma  lánaforsendum.  

Allar ábyrgar lánstofnanir erlendis hafa síðustu árhundriðin gert ráð fyrir verðbólgu til að vertryggja[skila raunvirði] sína sjóði, það þarf engin lög til að tryggja það, heldur lög til að refsa þeim grimmlega sem gera það ekki.