Lækkunardella Lilju

Mósesdóttur þegar kemur að vöxtunum birtist í eftirfarandi frétt:

"Lilja Móses­dóttir óttast að kjarasamingar þeir sem samþykktir voru í síðustu viku reynist innihaldslitlir þegar upp verði staðið nema að því gefnu að Seðlabanki Íslands og aðrir bankar landsins komi fram með áætlun um hvernig eigi að ná niður vaxta­stiginu og hraða skuldaaðlögun fyrirtækja og heimila.“ Eyjan

Hvað með sparnaðinn Lilja? Á enginn að leggja fyrir á bankabók?

Er ekkert samhengi milli innlánskjara og sparnaðar í þinni hagfræði? Er bara pláss fyrir vaxtalækkun hjá Lilju?

Athugasemdir

[Guðmundur Jónsson, 10.5.2011 kl. 09:00]

""Hvað með sparnaðinn Lilja? Á enginn að leggja fyrir á bankabók? 

Er ekkert samhengi milli innlánskjara og sparnaðar í þinni hagfræði? Er bara pláss fyrir vaxtalækkun hjá Lilju?""

Ég hef komið inn á þett áður hér. 

Vandi íslenska hagkerfisins er of mikill "sparnaður". Bankarnir eru fullir af peningum sem fólk sem ekki þorir, eða þarf að eyða á. 

þar fara fremstir lífeyrissjóðirnir með rúmlega eina landsframleiðslu í verðtryggðum krónum. Síðan eru það krónubréfin margumtöluðu 1/3 landsframleiðslu þar á seðlabankavöxtum og svo almennur sparnaður samtals er sennilega meira en tvær landsframleiðslur í sparnaðarkrónum tiltækar nú þegar. 

Finnst þér virkilega rökrétt að hækka þennan stabba með háum vöxtum og meiri sparnaði. 

Villtu  

þegar svo ber undir þá er ekki hægt að bú til nýja peninga með því að lána til aðbærra starfa.

[Guðmundur Jónsson, 10.5.2011 kl. 09:06]

"""Villtu  

þegar svo ber undir þá er ekki hægt að bú til nýja peninga með því að lána til aðbærra starfa."""

Ég hef ekki hugmynd um hvernig þetta endaði þarna aftanvið en þett átti ekki að vera þarna  

[Lúðvík Júlíusson, 10.5.2011 kl. 11:47]

Sammála þér Halldór,

Sparnaður almennings er ekki tapað fé heldur þvert á móti þá leitar sparnaðurinn aftur í hagkerfið í formi útlána og skilar þannig auknum fjárfestingum, aukinni neyslu, aukinni atvinnu og meiri skatttekjum til ríkissjóðs.

Það undarlegasta við kjarasamningana er að menn búast bæði við styrkingu krónunnar og lægri vöxtum.  Þetta er ekkert annað en 2007 flugeldahagfræði í hæsta gæðaflokki.

[Ómar Bjarki Smárason, 11.5.2011 kl. 00:33]

Sparifé er lúxusvandamál, Halldór...!  En vitanlega fáránlegt í dag að sparifé skuli í raun bera neikvæða vexti.

[Lúðvík Júlíusson, 11.5.2011 kl. 09:14]

sparifé er ekkert lúxusvandamál þar sem atvinnulífið og fjárfestingar eru fjármagnaðar með sparnaði.  Ef dregið er úr sparnaði þá hækka vextir og atvinnulífið og fjárfestingar dragast saman....