Að vera dræpur?

var hugtak sem maður rekst á í Sturlungu. Aðeins heiðursmenn voru dræpir. Ómenni verðskulduðu ekki aftöku með öxi heldur voru hengdir sem rakkar. Það breytti því ekki, að menn töldu nauðsyn á að drepa menn til að gera þá sér skaðlausa, eða þá hefndarþorstinn bauð slíkt. Gizuri fannst menn sínir lathentir þegar þeir hikuðu við að drepa Kolbein grön handtekinn og krafðist skjótra aðgerða til að ekkert undanbragð yrði því fangs gæti verið von af frekum úlfi eins og Sturla lýsir því. Það virtust vera einskonar réttindi manna að vera drepnir á virðingarverðan hátt. Hermenn voru kvaddir til af foringjanum til að vega manninn og var þá gerðin ópersónuleg og engin hefndarskylda því tengd. 

Osama bin Laden var eltur uppi og hermennirnir komu að honum vopnlausum í kvennabúri sínu. Selir sjóhersins  höfðu engan formála að því að skjóta Osama í hausinn og lóga honum þar með samstundis. Því þó maðurinn væri hættulegur laus og lifandi var hann áreiðanlega mun hættulegri sem fangi og því fór sem fór. Vandlega verður að gæta þess að engir fái að vita hvaða embættismenn sjóhersins voru í aðgerðinni því nú er öll heiðursmennska löngu aflögð við manndráp. 

Nú eru Bandaríkjamenn og Bretar að átta sig á því að þeir eru búnir að eyða miklu meiri peningum en þeir hafa ráð á í að drepa liðsmenn Gaddafi en sleppa honum sjálfum. Gaddafi lifir og er hinn keikasti.  Þeir eru á förum frá hálfköruðu verki og ekki verður að sökum að spyrja. Sama er uppi á teningnum í Afganistan. Þar hafa hermenn verið lathentir að drepa talíbana og eytt tíma sínum í að kenna innfæddum uppá lýðræði. Sem þeir auðvitað skilja ekki bofs í frekar en flestar múslímaþjóðir.

Afganistan á því bara fyrir höndum að hverfa undir stjórna Talibanana, sem skirrast ekki við að drepa fleiri heldur en færri. Það verður ömurlegt að horfa uppá þessa menn níðast á konum og börnum eins og þeirra er von og vísa og færa Afganistan aftur á miðaldir. Þá munu þeir taka aftur til við að sjá Bandaríkjunum og okkur á Vesturlöndum  fyrir góðu heróíni sem vesturlandabúar hafa ákveðið að leyfa með því að vera í hálfstríði gegn eiturlyfjum. Singapore er í heilstríði gegn dópi og þar er ekkert fíklavandamál.

Fyrir ströndum Sómalíu sigla sjóræningjabátar um og hertaka skip og fá dollara fyrir. Einhver herskip eru þarna að stugga við þessum körlum, en þeir veiða samt þar sem þeim er alltaf sleppt. Þegar sjóránum voru upprætt í gamla daga gekk það hratt fyrir sig þar sem dræpri stéttinni var útrýmt með samstilltu átaki.

Spurning er hvenær eða hvort alþjóðareglur verði settar um það að hryðjuverkamenn eða mannræningjar  skuli ekki teknir til fanga. Hvort heyja eigi hálfstríð, heilstríð eða þá engin stríð. Svona hálfstríð eins og við erum að horfa uppá Vesturlönd tapa fyrir öðruvísi  hugsandi fólki frá VietNam til Líbýu, virðast ekki auka vegsemd þeirra. McArthur sagði þegar honum var hent útúr Kóreu aldrei hafa lært að eitthvað annað gæti komið í staðinn fyrir sigur.  Sjálfsagt eru líka svona smástríð  mjög góð æfing fyrir ný hergögn og framþróun tækninnar og líka verðug verkefni fyrir atvinnuhermenn sem verða auðvitað að fá sína æfingu í réttum skala.

Ekki virðist manni þannig stefna í henni verslu að engin verði stríðin á næstunni. En það er hugsanlega rétt að stórveldin fari að gera sér grein fyrir því hverja menn ætli að drepa áður en lagt er af stað. Eitthvert kratískt hálfkák gegn þeim sem dræpir eru þýðir greinilega ekki.

 

 

Athugasemdir

[Óskar Helgi Helgason (IP-tala skráð) 24.6.2011 kl. 17:34]

Heill og sæll fornvinur; æfinlega !

O; öngvar sönnur höfum við fengið fyrir því, að Barack Obama, létta drengur Pentagon/ NATÓ og ESB, hafi náð að láta fyrirkoma, hinum lítt geðfellda frænda sínum; Brynjólfi lata (Osama Bin Laden).

Enn þann dag í dag; tæpum 2 Mánuðum eftir svokallaða aftöku, austur í Pakistan, er margt á reiki, með raunveruleg örlög Bin Ladens, Halldór verkfræðingur.

Vinnubrögð Bandaríkjamanna; bera, enn þann dag í dag, keim sterkan, af starfsháttum gömlu Sovétstjórnanna - eins og dæmin sanna.

Með beztu kveðjum, sem jafnan, úr Árnesþingi /

Óskar Helgi Helgason 

[Júlíus Björnsson, 24.6.2011 kl. 18:21]

Stríðin hér í gamladaga minnkuðu atvinnuleysi í stórborgum EU.  Í kjölfar þeirra fylgdi svo hagvöxtur. Einvaldir voru líka allir nátengdir og skyldir þegnunum. Eftir að kjarorkan kom til sögunnar. Þá kom fjórfrelsi, viðskipti með atvinnuleysi, og sennilega mun innríkisráðherrar framtíðarnir sjá um að skera niður mannfjöldann heima fyrir.