Vandi Evrópusambandsins

held ég að sé núna að það er orðið of stórt. Ríkin sem það mynda eru allt of ólík til að þetta gangi. Menn verða að gera sér grein fyrir því að múhameðsþjóð eins og Tyrkir eiga ekkert erindi í Evrópusambandið frekar en Rúmenar og Búlgarar. Þetta eru þjóðfélög sem eru svo miklu aftar í þróuninni en Þýskaland til dæmis, að þetta gengur ekki upp. Þau verða alltaf paríar og mæta fyrirlitningu og hroka þeirra sem betur mega sín.  

 

Við Íslendingar hefðum getað hugsanlega farið í evrópubandalag  með Þýskalandi,Frakklandi,Ítalíu,Bretlandi, Dönum, Finnum, Norðmönnum  og Svíum. En með tekjulágu ríkjunum úr Evrópu alls ekki. Og ég held að Þjóðverjar séu svipaðrar skoðunar þó forystumenn þeirra tali annað mál.

 

Ég var sjálfur næstum  Evrópusinni í gamla daga þegar Uffe Elleman var ungur og glæsilegur og kom hingað að halda fund. Svo gerólíkur var hann íslenskum sveita-og framsóknarmönnum fannst mér þá. Mér fannst okkur þá stórlega vanta betri gerð fólks í stjórnmálin og valdastofnanir. Því riði á að hleypa inn ferskum vindum í samfélagið.  Samt sannfærðist ég aldrei alveg um það innst inni sem þá ungur maður, að það væri ekki betra að vera frjáls og eiga viðskipti við alla og stjórna okkar málum sjálfir. Mér fannst eftir EFTA aðildina að við hefðum náð öllu sem máli skiptir fram og við þyrftum ekki frekari samninga. Svo kom EES og þá varð þetta yfrið nóg.

 

Mér finnst allt í lagi og sjálfsagt að sníða okkar regluverk, lög og staðla  að Evrópusambandinu og held að það sé gagnlegt. En við hefðum átt að hafa vit fyrir okkur og ekki láta embættismennina stjórna ferðinni þannig að allt sé étið upp í blindni, sem við gætum komist upp með að haga öðruvísi þegar óhagræðið blasir við. Ég tek dæmi um skiptingu orkufyrirtækjanna í sölu og framleiðendur. Það er engin samkeppni í framleiðslu rafmagns önnur en samkeppni í mælskulist og skiptingin hefur engu skilað nema aukinni óhagræðingu og margföldum kostnaði.  Eins er þetta með reglur í flugmálum. FAA reglurnar voru miklu einfaldari og allur rekstur auðveldari en JARinn og við hefðum aldrei átt að taka þær upp, draga lappirnar okkur til hagsbóta. Í staðinn erum við að útrýma einkaflugi og eyðileggja grasrótina okkar með álögum og áþján. Enginn maður með glóru mun skrá einkavél framar á Íslandi ef hann getur verið með hana á bandarískri skrá.

 

Nú ríkir drungi í okkar þjóðfélagi. Dimmur skuggi kommúnismans hvílir yfir þjóðlífinu og dökkt er í álinn atvinnulega séð.  Hér er ekkert brúklegt  bankakerfi sem gagnast þjóðinni heldur helfrosin túndra. Bankar eru aðeins innheimtustofnanir sem liggja í hernaði gegn heimilunum. Kerfið greiðir enga vexti á innlán meðan það ávaxtar mest allt sitt fé á kostnað skattgreiðenda í Seðlabanka en lánar ekkert út til nneins gagns. Hrósar sér svo af góðri afkomu útá þessa starfsemi og þjóðarfjansamlegu stefnu.  Allir sem einn, engin samkeppni enda allir á samráðsframfæri ríkisins nema kannski MP-banki,  sem getur ekkert heldur.

 

 Við þessar aðstæður ríður okkur á að hefta innflæðið af fólki hingað til þess að við verðum ekki ofurliði bornir í eigin landi. Við verðum að takmarka innflæði fólks verulega bæði vegna atvinnuástandsins og öryggissjónarmiða.. Við erum sjálfir í gjaldeyrisfjötrum, læstir inni með allt okkar í Alþýðulýðveldinu Íslandi. Það er nauðsynlegt að hægja aðeins á straumnum til landsins í sjálfsvarnarskyni. Og nota þessi höft til að hamla sérstaklega gegn innflutningi fólks af ólíkum kynstofnum og menningarupplagi. Ekki af einhverjum fordómum gegn þessu fólki heldur sjálfs þess vegna.  Það lendir bara í óhamingju hérna þar sem það samlagast ekki fólkinu sem er hér fyrir né menningu þess. Það er betur komið heima hjá sér heldur en að búa í ghettóum hér.  Það hjálpar ekkert að kalla mig eða aðra  rasista, þetta blasir við þeim sem reyna að skoða málið. 

 

Vandamál Evrópusambandsins blasa við og eru ærin.  Eigum við ÍSlendingar ekki að bíða með aðildina þar til við sjáum hverju fram vindur?

Athugasemdir

[Júlíus Björnsson, 13.7.2011 kl. 13:27]

Ég var svakalega hrifinn að Þýska efnahagsgrunninum 10 ára gamall, valda verðum á orku , hráefnum og húsnæsiskostnað starfsmanna fyrirtæja í lágmarki, og hámark um leið keppishæfni í framleiðslu gæða tækni og fullvinnslu, til innland neyslu og útflutnings.   Hinsvegar gerði ég mér ekki grein fyrir að EU í heildina væri í hraðvaxandi hráefnis kreppu og árin 1970-2000 voru til að undir búa sig fyrir vaxandi samburðar raunhagvöxt í Þriðja - heiminum. Samdrátt í hráefna notkun á Vesturlöndum þar til alþjóða jöfnuð  sauðanna væri náð. Þetta skýrir að Stöndugu fjármálstofnanir Þjóðverja hafa nýtt tíma vel að koma sér upp [þrauta] varasjóðum eða bestu verðtygginga veðsöfnum innan EU.  Svo þar bara að framlengja og framlengja.  Þjóðverjar voru í upphafi sigurvegarar innri keppni Meðlima Ríkjanna að viðhalda sínum raunhagvexti.  Ég lærði það 6 ára að til að kauphallir væru starfhæfar í heila öld þyrfti minnst 3  kreppur á 100 árum.   Vesturlanda kreppan í þetta skipti hverfur ekki hún venst og nýjar kynslóðir munu ekki þekkja neitt annað.

[Halldór Jónsson, 13.7.2011 kl. 14:35]

Hvar getur maður lesið sig til um þessa þriggjakreppu kenningu Júlíus?

[Júlíus Björnsson, 13.7.2011 kl. 20:25]

Ríki beita á hverjum degi efnahagsvopnum  sínum Seðlabönkum handgengum fjármálastofnum og pressum, leyniþjónustum, utanríkjastarfsemi, tilgangur alltaf sá sami að viðhalda valda jafnvægi GDP.  Til þrautavara eru flugher, sjóher og landher. Þetta vita allri heldri borgar heimsins, læra þetta í föður húsum Háskóla uppfræða almenning um það sem er best fyrir hann að vita hverju sinni.

Kauphallir bjóða upp á spennu: skammtíma áhættu   sem getur skilað hvaða raunvöxtum sem er sér í lagi fyrir einni öld síðan. Hinsvegar ef valin eru bréfi í samræmi við CIP, þá hefur það sýnt sig að í lengri tíma en 5 ár gera þau ekki gott betur en verðtryggja. Kallað að hafa sem flest egg í körfunni. [=>almennu neytenda körfunni]. 

Almennir neytendur fá tekjuhækkanir til að auka eftirspurn eftir framleiðu og þjónstu einingum, vinir mínir í USA segja það fyrirtækin sjálf sem stundi eða hafi stundað reglulegar kauphækkanir, þau sem eru með minnsta starfsmanna veltu sér í lagi.  Fjárfesta í hækkun sinna eigin hlutabréfa, og til að þau tryggi raunvextir umfram verðtyggingu. Tilhneiging er til þess á frjálsum mörkuðum að allir keppendur sem hellast ekki úr lestinni sé jafn færir og þess vegna hækka þeir allir jafnt í tekjum á fimm ára tímabilum. Stjórnsýslan ákveður skilyrði fyrir fjölda keppenda og fjölda geira í efnahagslögsögu sinni. Tilhneiging er líka á frjálsum mörkuðum í uppgangi eða stöðugleika þá hækki allir geirar jafnt á 5 árum.   Til að framkalla almenn raunvaxtar skilyrði, verður að tryggja aukna eftirspurn virkra neytenda, það var var alltaf tryggt eftir hefðbundar styrjaldir milli ríkja hér áður fyrr, þær hreinsuðu borgir af atvinnuleysi og glæpamönnum. Hrun raunávöxtunar kauphalla, hvarf í skuggann í styrjöldum, þeir komu í veg fyrir það.  Kreppur á vesturlöndum í Kauphöllum voru um 1920 - 1940 - 1970 [tengist stúdent óeirðun í París og byltingu í menntamálum].  Þú getur ekki lesið þig um þessa þriggja kreppu kenningu fyrir núna Halldór, því sumt er aldrei kennt eða skrifað. Íslendingar eiga enga Prime AAA++ veðlánasjóð/safn til 30 ára   kemur fram í úttekt hér 2004, sem vísað er til í veðvandamála skýrslu AGS 2005. Banki sem á ekki slíka sjóð gengur illa að reka straumlínulega IRR víxlara starfsemi.  Banki sem á 30 ára veðlánasöfn sem bera raunvexti uppfyrir CIP eða raunhagvöxt, er með flóa-lögum, reiðuféð flæðir allt úr honum. Það kostar reiðufé bæði að viðhald reiðu fé og auka það. Vertryggining í dollurum kostar 4,5% viðhald á ári frá 1970 til 2000, Pundi 5,0% og segjum Danskri krónu 6,0%, þýskumarki 2,5%. Viðhald á fasteign á 30 árum er hinvegar ekki meira 2,0%. Viðhald á gulli er ekkert, en geymslukostnaður er dýr og  í kreppu hækkar það  í verði en í eyðslu lækkar í verði, Milliarnir vilja líka eyða eins og aðrir í góðærum. Gull hefur því ókosti fyrir þá.  M.R. og H.Í hafa því miður haft gloppur í áherslum FRÁ STÖFNUM ÞEIRRA. Til fróðleiks þá voru heldri börn í kaupmannhöfn um 1803 látin læra fjögur stafróf   til að byrja með, Dönsku, Þýsku [með gotnesku letri], Frönsku og þýsku, Latína og Gríska beið til unglings ára.   15.öld voru langminnugir [ekki 80% með kjósenda minni í genunum]  ágætis nemendur látnir læra sannanna algebru, flatarmáls og rúmfræði, hlutfallasumburð fyrir kennslu í tvíhliðaefhagreikninabókhaldi, sem er grunnvöldur  seinni tím ákörðutöku í stöndugum ríkum.   Svara þú mér hvað er að USA 30 ára veðlánasöfnum? 80% ríkustu og greindustu íbúa USA velja lán úr þeim. Telur þú að USA og þjóðverjar  kunni ekki betur að verðtryggja veðsöfn en Íslendingar?  Hér er lið sem hefur framkvæmt hluti síðan 1983 sem má segja upphátt  að sé yfirýsing um fávísi sérfræðinga þessara ríkja hvað sé best til verðtrygginga. Ég er líkur þeim í USA og Þýskalandi og kann lesa úr kortunum. Ég þarf bara að heimsækja fyrirtæki eða verslun og nota skilnings vitin til að sjá hvað er að gerast í innra bókhaldinu.  Efnahagsreikningar á Íslandi eru ekki compatible með efnahagsreikningum stöndugra ríkja. N.B. í erlendum málum svo sem Oxford ensku Sorbonne Frönsku, og Há þýsku, eru margar samstafanir sem hafa þriggja orða skilgreiningar á Íslensku í gamladaga.  Þegar notkun þessra orða er kennd þá er m.a. nemendum bent á að nota ekki ekki slík orð gagnvart kennurum sínum, því þeir verða vita nákvæmlega hvað nemandinn á við.  Ég veit að þetta hefur ekki verið kennt í M.R. frá upphafi eða eftir 1930. Ef OXford Englendingur til leggja áherslu á  þroska, svo sem barna og jóga, heimspekinga, þá notar hann orðið "mature".  Ef hann vill leggja áherslu útvíkun rekstrarstarfsemi þá notar hann orðið "expand", þegar hann talar um eignir og stöugleika: exist og possess, þá getur hann notað eitt orð: develop. Þetta er sjaldgæfast notkuninn af of orðinu develop.   Hinsvegar hjá Rúv er merking "mature" bara notuð síðustu 30 ár. Þessi merking er aldrei notuð erlendis í efnahagslegu, fjármálalegu, eða lögfræðilegu samhengi. Óþroskað ríki, er það Kína, Indland, Brasilía. Þegar erlendir nota samstöfur margra skilgreininga er það gert til að spara setningar eða til að frýja sig ábyrgð, leyfa lesanda/hlustanda að nota sitt heilabú og skilja  hluti í samhengi.    Húsnæðiskostnaður  er erlendis í stöndugum ríkjum grunn fastakostnaður rekstrafyrirtækja og almennra starfsmanna þeirra. Þess vegna er talað um að kyndi undir verðbólgu þegar langtíma vextir hækka. Danir kenndu Íslendingum að halda vöru kaupum frá Danmörku í lámarki með því að borga sem minnst fyrir útfluting, það mun hugmyndin að heildarneyslu vísi-tölu hér.