Vandi heimilanna

má hugsanlega hugsa sér að sé sú breyting sem orðin er á vísitölu meðalgengis í viðskiptavog Seðlabanka. Hún var 117.5 1.jan 2007. Eftir það hófst samhæfð samráðsatlaga íslensku bankanna, að gengi krónunnar. Þeir sem sáu líklega þá feigð sína framundan þegar þeir fengju ekki fleiri erlend lán sem varð svo í okt.2008 við fall Lehmans bræðra og fóru því að hamstra gjaldeyri og stórskertu með því lífskjör þeirra sem þeir segjast elska svo mikið.(Eru hýenur falleg dýr?). Nú vilja þeir hinsvegar fá borgað uppí topp þó að afskriftir milli gömlu og nýju bankanna skipti gríðarlegum upphæðum við endurreisn þeirra. Neytandinn á einskis að njóta af því segja ráðamenn bæði þjóða og banka.Segi ráðamenn eitthvað annað á tyllidögum þá klára þeir ekki dæmið og skjaldborgin er víst órisin ennþá að margra mati.

Nú er þessi vog 201,2 eða það þarf að slá af 48 % af verðbótunum á höfuðstólnum til að komast niður á sama stað og 2007.Ný lán koma þessu ekki við. Skuldir bankakerfisins eru líklega um og yfir 20 þúsund milljarðar. Vandi allra er sá að skuldirnar er um 10 þúsund milljörðum hærri en þær voru í ásrbyrjun 2007. Vandinn er sá að bankarnir, þeir sömu og stóðu fyrir atlögunni að krónunni með nokkurnveginn sama mannskap og nú, vilja láta borga sér þessa 10 þúsund milljarða til baka eins og þeir leggja sig.Þeim finnst þeir eiga þetta og mega þetta.Heimilisfólki sem mótmælir hér og á Wall Street, finnst þetta ekki.Bankar beri sinn hluta ábyrgða vegna glannaskapar og gírugra blekkinga. Eða hvernig vilja Banksterarnir okkar skýra áhlaup sitt á Íbúðalánasjóð 2004 öðruvísi? Áhlaup sem setti allt úr skorðum og reið efnahagskerfinu endanlega til andskotans.

Fasteignaveðin sem stóðu á móti þessu hafa rýrnað um þriðjung eða svo þannig að nýjustu lántakendurnir eiga ekki neitt í sínum íbúðum í dag. En áttu þeir skuldugustu nokkurntíman nokkuð?.Var ekki eiginfjárkrafan farin veg allrar veraldar? 90 % og 100 % lán er ekki ávísun á eign.

Íbúðalánasjóður segist eiag eigið fé uppá ca. 2% af brúttó sem eru bókfærðir sem 10 milljarðar.Útistandandi skuldir íbúðalána eru þá hugsanlega 500 milljarðar í lánum.Tæpur helmingurinn er þá svona 250 milljarðar sem kerfið er að krefja heimilin um í dag umfram það sem verið hefði án hrunsins.

Ef kæmi fram stjórnmálamaður sem segði að vð skyldum færa niður öll húsnæðislán íbúðalánasjóðs og banka niður í töluna frá 1.jan 2007, væri það talið nægilegt? Yrði honum trúað? Hvaðan eigum við að fá þessa 250 milljarða? Það er greinilegt að þá eigum við ekki til frekar en að útistandandi lánin eru fuglar í hendi. Þau eiga eftir að borgast.

Er þá ekki hægt að segja, að skuldbreytingin felist í því, að þetta fé verði reiknað út í hverju einsöku tilvikiaftur til 2007 og sett aftur fyrir síðasta gjaldaga núverandi bréfs og þær upphæðir byrji þá sem ný lán í vístölutryggðum krónum.Þeir sem voru komnir vel á veg með að greiða sín lán finna varla mikið fyrir þessu. Þeir sem voru með ný lán á hruntímanum fá frið og frest og viðráðanlega greiðslubyrði og hugsanlega hækkar íbúðin einhverntíman uppí eitthvað skynsamlegt.Þeirra forsendur hefðu allavega ekki stökkbreytst nema að íbúðarverðið er lágt um þessar mundir. En breytist það ekki eins og annað? Ekkert hefur þá tapast á pappírnum segjum við líka sé þessi leið farin.

Þeir sem ekki vilja ganga að þessu yrði gefinn kostur á að mega skila lyklunum til Íbúðalánasjóðanna án frekari innheimtuaðgerða og flytja úr landi skuldlausir ef þeir vilja, eða byrja bara uppá nýtt. Þá þarf að afsetja þessar íbúðir og verðið ræðst þá alfarið af markaðsaðstæðum.það tekur auðvitað tíma. En allir vetur enda taka og aftur kemur vor í bæ.

Spurning mín er þá sú. Sætta heimilin sig við eitthvað svona sem lausn? Eða vilja þau yfirgíruð neyslu-og bílalánin líka niðurskrifuð? Væri það það að öllu sanngjarnt?

Hvað sem gert er, þá verða veðandlagslán að hafa þann eiginleka, að menn skili veðinu í lagi og séu þá lausir allra mála en verði ekki þrælar ævilangt og lengra.Auðvitað verða endalaus afbrigði sem þarf að leysa.Einu sinni var Lilja Mósesdóttir með einhverjar svona hugmyndir en hún er sálfsagt núin að týna þeim eins og tryggðapöntunum frá Steigrími J.

Hversu stór er þessi vandi heimilanna? Þurfa heimilin ekki að setja fram tölurnar eins og þau sjá þær? Og sjá þá betur hvað er hægt yfirleitt að leysa?

Er viljinn hugsanlega ekki bara allt sem þarf? Sýna djörfung og dug og rífa okkur og þjóðina upp á r.....Og láta bankana makka rétt eins og hann Einar Olgeirsson orðaði það í gamla daga.

Eða er þetta bull frá byrjun hjá mér?

Hvað segið þið vísu bloggarar?