Að gera glæpamenn ríka?

spyr Jón Magnússon hæstaréttarlögmaður á bloggi sínu. Hann er að fjalla um ofsagróða fíkniefnabarónanna í Mexico og víðar.

Spurningunni um það hvað eigi að gera þegar ekki gengur að uppræta eiturlyfjaneysluna svarar Jón ekki beinlínis, enda svarið viðurhlutamikið. Fólkið virðist ekki trúa því að fíkniefni séu afskaplega skaðleg fyrir heilsuna þar sem það neytir þeirra svo óhikað.

Á hinn bóginn blasir við að fólk hefur unnvörpum hætt að reykja í sjálfsvarnarskyni. Því sannað var að reykingar drepa fólk. Fíkniefnaneysla veldur auðvitað mikilli ógæfu eins og reykingar líka gera þó hljótt fari. Og margur væri sá lífs sem nú er fallinn fyrir aldur fram ef hann eða hún hefði aldrei komist í samband við þessi fíkniefni tóbak og allt hitt.

Áfengi er greinilega fíkniefni og hættulegt. Það hefur eiturverkanir og getur drepið. Ethýlakóhól er eina alkóhólið sem mannslíkaminn virðist þola í einhverjum mæli án þess að deyja eða bíða varanlegan áþreifanlegan líkamlegan skaða.Og það eina sem gefur áhrif sem menn elska frá fornu fari. Strákar verða ófeimnari við stelpurnar, málhaltir tala, leiðinlegir verða fyndnir að eigin áliti og aðrir hlæja að fúlum bröndum þeirra. Góðir menn verða betri og vondir menn verri við vín.

Það er afleiddi skaðinn af allri þessari neyslu sem við er að fást. Sá félagslegi sem lögreglan, spítalarnir og heimilin fást við alla daga. Menn gera þetta eða hitt í fylleríi, vímu eða fráhvarfi sem þeir gerðu ekki annars. Það er erfitt að mæla eituráhrifin beinlínis af hinum ýmsu vímuefnunum. Það er varla vitað hvernig þau virka. Öll þessi efni hafa hinsvegar eftirsótta ljúfa hugsanabrenglun í för með sér. Líkamlegar eftirstöðvar eru fremur tilgátur en staðreyndir, því margur forfallinn neytandi virðist alheilbrigður þegar hann hættir neyslunni. Það er ekki svo ef menn taka inn bráðvirkt eitur eða reykja svo lungnakrabbi myndist.Fyllibyttan virðist ná sér fljótlega þegar rennur af henni og timburmennirnir hverfa. Um það bil 4 % mannkyns fer í misnotkun á einhverju þessara efna. Hin 96 % verða að sæta böðum og bönnum vegna þessa litla hóps, ekki fá að kaupa parkódín í apótekum eða brennsluspritt osfrv.

Hver er þá sérstaða áfengisins? Áfengið er einokað af ríkisvaldinu og notað purkunarlaust í fjárkúgunarskyni af horuðum almúganum sem ekki má brugga eða smygla. Öreigar sem ofurríkir kaupa það á tíföldu verði í ÁTVR. Það er af sem áður var þegar ríkið hélt því fram að verðið yrði að vera svona hátt til að drykkju minna af því svo að til væri fyrir mjólk handa börnunum. Kannski að einhverjir hafi trúað þessu í alvöru.
Áfengið leiðir meiri hörmungar yfir miklu fleiri í heiminum öllum heldur en hass og kókaín. Svo hvað er til ráða?

Í gamla daga smygluðu farmenn brennivíni til að græða á sprúttsölu.Leigubílstjórar seldu sprútt. Það var álitin sjálfsögð þjónusta í ofstjórnuðu umhverfi. Landabruggarar reyndu að framfleyta sér í samkeppni. Eftirspurnin var alltaf næg og allir vildu kaupa ódýrara sprútt en fékkst í ríkinu á tíföldu verði. Hversvegna vill ríkið þá ekki græða á dópsölu alveg eins og sprúttsölu í stað þess að fela glæpamönnum það? Hver er eiginlega munurinn?

Bindindismaðurinn Jón Magnússon spyr hvað eigi að gera? Ég vil svara spurningunni þannig, að það sé rétt að velta því fyrir sér í alvöru að ríkið fari að selja dóp á einhvern hátt. Ekki kannski endilega yfir búðarborðið til hvers sem er, heldur á stjórnaðan hátt sem auðveldlega má reka á þjóðhagslega betri,heilsufarslega áhættuminni og á meira forvarnahátt en nú er.

Er ekki ofrausn að bara glæpamenn verði ríkir á því í skúmaskotum að færa fólkinu það sem það vill greinilega og við getum ekki stoppað hvað sem við reynum? Og gegnir í raun ekki sama máli með elstu atvinnugreinina?
Af hverju að gera bara glæpamenn ríka á því að sjá um þjónustu við fólkið ?