Mesti loddari stjórnmálasögunnar

íslensku um þessar mundir er í mínum huga Steingrímur J. Sigfússon. Að öðrum keppendum ólöstuðum.

Myndin af honum með stækkunarstjóranum í ESB, Stefáni Fúla, þar sem þeir brosa breitt við framtíðinni og inngöngu Íslands ýtir við mér. Þarna sé ég manninn sem lofaði kjósendum sínum traustri varðstöðu gegn inngöngu þjóðarinnar í Evrópubandalagið. Mann sem segist vera á móti því grundvallarfullveldisafsali sem í aðildinni felst. En ég sé ekki betur en að hafi selt þá sannfæringu sína fyrir ráðherralaun sjálfum sér til handa.

Gagnvart sjálfum sér og sinni samvisku hlýtur kann hann að hafa talið sér trú um að hann hefði fengið einhverja köllun til þess að reisa þjóð sína upp úr einhverjum vanda sem hún væri í stödd með hrundum glæpamannabönkum, fjármálabraskfyrirtækja og rupluðum tryggingafélögum. Svona svipaðar tilfinningar eins og ýmsir mannkynsfrelsarar hafa fundið fyrir á erfiðum stundum í sögu þjóða. Þannig má telja upp lista um sögulegar stundir slíkra manna. En þróun mála verður þó oft allt önnur en viðkomandi menn ætla.

Oft komast slíkir frægðarmenn til valda vegna þess að vandinn sem við blasir er ýktur fyrir kjósendum með áróðri eða ofbeldi. Fólkið er í óða önn að leysa vandamálin með höndum sínum og huga en stjórnmálaskúmar gera vandamálin oft verri með vitleysu sinni og ofmats á sjálfum sér og ekki síst vegna ranghugmynda sinna um sítt sögulega hlutverk. Okkar hliðstæða er útvegurinn okkar, sem dró fiska úr djúpinu eins og ekkert hefði í skorist meðan Austurvallarindjánarnir börðu ríkisstjórnina frá völdum á Austurvelli.Með þeim hörmulegu afleiðingum að ríkisstjórn Jóhönnu og Steingríms komst til valda,sem hefur í besta falli stórskaðað þjóðina með sundurþykkju sinni, sýndarmennsku og fimbulfambi um óskyld mál eins og stjórnarskrá og inngöngu í ESB og upptöku Evru.

Þessi skötuhjú tóku svo stórauknar útflutningstölur útvegsins og afgangs á vöruskiptajöfnuði og veifuðu þeim ríkisstjórn sinni til dýrðar. Svona hefðu þau reist landið við sem hafði þó gerst gersamlega án þeirra atbeina. Og fjölmiðlaindjánarnir tóku undir með dansi og lófaýlum.

Ekkert gerði þessi maður Steingrímur í einhverja endurreisnarveru nema það að virkja prentvélar Seðlabankans til að búa til verðmæti á pappírnum til að henda hingað og þangað og kalla það fjármögnun og gefa banka til einhverra óþekktra útlendinga. Og svo auðvitað að stórhækka skatta og gjöld til að fá meira til að borga meira sukk ríkissjóðs og óhefta sælutíð Humpfreys ráðuneytisstjóra sem ávallt flýtur ofaná.

Steingrímur þykist hafa dregið saman og skorið niður í heilbrigðiskerfinu þannig að sjúklingar, aldraðir og öryrkjar emji undan. Þá hreykir hann sér og segir þarna sjáið þið hvað ég er duglegur. Menntakerfið gengur hinsvegar án niðurskurðar að verulegu leyti, utanríkisþjónustan og stjórnsýslan. Hátæknispítalinn er á fullu en virkjunum er slegið á frest í anda stóriðjustoppsstefnunnar. En stóriðjan, þar sem þúsundir vinna beint og beinlínis er undirstaðan að því lífskjarastigi sem við þó búum við. Heimska Steingríms og kreddufesta hefur unnið þar umtalsverðan árangur í að hindra frekari sókn á því sviði.

Vandi heimilanna í stökkbreyttum lánum er óleystur og þar situr eftir aðeins bergmálið af innihaldslausu orðagjálfri málara Pótemkín-tjaldanna. Fólkið hefur greitt atkvæði með fótunum og létt á atvinnuleysistryggingasjóði með því að flýja land. Þetta telur Steingrímur merki um að landið sé að rísa, hagvöxtur að hefjast og atvinnuleysi sé að minnka.

Steingrímur J. Sigfússon stjórnmálamaður hefur svikið allt sem hann sagðist hafa að stefnumálum. Til viðbótar hefur hann klúðrað flestum þeim fáu verkefnum sem hann átti að leysa eins og Icesave sem hann hefði drepið þjóðina fjárhagslega með hefði hann ráðið því máli með félaga Svavari.

Það sem hann helst varast vann, varð þó að koma yfir hann. Því nú fyrst eru alvöru aðlögunarviðræður við ESB hafnar eftir að hann er búinn að síbyrða sig við Stefán Fúla úti í Brüssel.

Hugsanlega er ég einn um eftirfarandi skoðun þar sem mér er víst lítt gefin andleg spektin:

Steingrímur J. Sigfússon er í mínum augum mesti loddari íslenskrar stjórnmálasögu.

Athugasemdir

[Ólafur Björn Ólafsson, 29.1.2012 kl. 10:02]

Sæll vertu Halldór.

Verð að deila þeirri skoðun minni eftir þennan lestur, ég er sammála þér...

Að vísu er ein athugasemd sem ég geri, hún er sú að í mínum huga er ekki um "aðildarviðræður" að ræða. Það sem í  gangi er mun víst vera aðlögunarferli sem er svona til að kóróna loddaraskap Steingríms...

Með kveðju

Kaldi

[Jón Valur Jensson, 29.1.2012 kl. 10:04]

"Ég hugsa að hann [Steingrímur] slíti bara þessum viðræðum, eins og hann lofaði kjósendum," sagði Guðni Ágústsson, harla bjartsýnislegur, rétt í þessu í þætti Heimis á Bylgjunni.

En ég ber ekki meira traust til Steingríms en þú, Halldór Jónsson. Steingrímur fer nú létt með að að svíkja sín kosningaloforð i lange baner. Þau eiga eftir að taka út dóm þjóðarinnar fyrir Icesave-brot sín, valdafólkið sem heldur dauðahaldi í þingmennsku sína, en nýtur aðeins þriðjungsfylgis, þegar aðeins eru taldir þeir, sem kjósa myndu einhvern núverandi flokka!

En þarna í Brussel hitti gamall kommúnisti (Stgr.) annan gamlan kommúnista, Štefan Füle, sem rétt er að kalla útþensluráðherra Esb. fremur en "stækkunarstjóra", sem er sú meinlausari nafnbót sem Steingr. velur honum.

[Marteinn Sigurþór Arilíusson, 29.1.2012 kl. 10:41]

Sæll Halldór ég held að þetta sé nokkuð rétt greining hjá þér eins held ég að þau orð sem Steingrímur notaði forðum um að Davíð Oddson væri gunga og drusla hitti þennann mann vesaling sjálfan fyrir.

[Halldór Jónsson, 29.1.2012 kl. 12:38]

Takk fyrir þetta. Það gleður mig óneitanlega þegar ég fæ svo virta menn sem þið eruð til að viðurkenna að slíkar hugsanir bærist með fleirum en mér.

Það er rétt hjá þér Kaldi, þetta eru aðlögunarviðræður sem menn skulu hafa alveg skýrt því að rófan á ekki að sveifla kettinum.

Jón Valur, þessvegna tóku þeir sig svon vel út á myndinni. Gamlir vopnabræður úr kalda stríðinu og Sovéttrúboðinu

Steingrímur er líka hraustmnenni sem hikaði ekki við að berja Geir Haarde á þinginu. í bræðiskasti. 

[Hrólfur Þ Hraundal, 29.1.2012 kl. 15:18]

Þakka þér Halldór, Þá hefur það verið sagt.

En það sem eftir er að segja, er að það er óásættanlegt að þjóð skuli þurfa að sitja uppi með ríkisstjórn í heilt kjörtímabil sem laug sig inn hana.  
Það er sitthvað að gera mistök eða að svíkjast undan skyldum sínum, svíkjast undan loforðum sem gefin voru til að fá atkvæði. Að ljúga sér atkvæði gerir lýðræðislegar  forsendur fyrir völdum Steingríms J. Að engu. 

Fólkið sem stendur þétt að baki hans og líka það sem notar sér árangur lyga hans er undir sömu sök sett. Það fólk er að nota sér stolin atkvæði.

[Björn Emilsson, 29.1.2012 kl. 20:03]

Halldór, vel að orði komist.  Menn verða að gera sér grein fyrir eðli málsins. Steingrímur J er að sjá fyrir sér árangur meir en 30 ára vinnu að markmiðinu Sovét Island. 

[Vilhjálmur Eyþórsson, 30.1.2012 kl. 00:32]

Flottur pistill, Halldór,eins og svo oft áður. En Steingrímur er hættulegur í valdasýki sinni. Hann er núna búinn að sölsa undir sig fimm ráðuneyti og enginn segir neitt. Hann hefur komist lengst á því hvað hann virkar ærlegur þegar hann er að ljúga upp í opið geðið á fólki. Hann svíkur allt á einlægan hátt, og þetta virðist ganga í lýðinn.