Fjörbrotin?

hjá ríkisstjórninni? Það er varla furða þó einhverjum þyki fremur ótíðindasamt af Jógrímustjórninni þessa dagana.

"Aldrei vitlausara að ganga í Evrópusambandið" segir Innaríkisráðherann Ögmundur. "Greiðum þjóðaratkvæði um þá kafla í aðaildarviðræðunum sem eru búnir" segir burtrekinn viðskiptaráðherrann og næsti formaður Samfylkingarinnar að því að margir telja. Nei, kemur ekki til mála segir Jóhanna sem annars segir ekki mikið hérlendis, því hún er að stjórna heimsfriðnum í Chicago og kjörum afganskra kvenna hjá Talibönum þegar þeir taka við af Ingibjörgu Sólrúnu og Nató í því landi.

Og Þór Saari situr enn eins og hann væri í þjóðleikhúsinu að bíða eftir Gódot. Og Gódot kemur kannski bráðum til að hugga Þór og Hreyfinguna. Þangað til er tilveran líklega eins leiðinleg og í leikriti Tsjekovs. Akkúrat ekkert gerist nema það er beðið og beðið.

Virðing mín fyrir Þór Saari fer dagvaxandi. Langlundargeð mannsins virðist vera takmarkalítil. Enda er pólitík víst fremur langhlaup og listgrein en einhverjir frestir og tímamörk sem menn eru að velta fyrir sér annað slagið.

Í venjulegum ríkisstjórnum hefðu svona skeytasendingar milli ráðherra þótt illir fyrirboðar. En um þessa stjórn gegnir sjálfsagt öðru máli. Hún er búin að sýna frma á ótrúlegan lífsvilja og seiglu og alltaf koma einhverjir hlaupandi til að knýja öndunarvélina þegar hún er að ganga út.

Steingrímur lét þess getið í sjónvarpi allra landsmanna að hann gæti alveg eins horfið til annarra starfa en að vera stöðugt að bjarga okkur vanþakklátum með fleiri störfum. Nú síðast heilum ellefþúsund og var þó búið að lofa ærið fyrir það. Vinir hans í AGS hefðu sem sé boðið honum Grikkland til að redda þar sem hann væri búinn að redda öllu hér á Íslandi. Það er kannski þetta sem Þór Ssaari sér, að það má ekki spilla fyrir Steingrími og hans mikla bjargvættarstarfi. Kannski sannast hér enn einu sinni á Steingrími J. hið fornkveðna að enginn er spámaður í eigin föðurlandi

En fjörbrotalegar eru þessar sveru yfirlýsingar óneitanlega.

Athugasemdir

[Jón Ríkharðsson, 21.5.2012 kl. 22:06]

Flottur pistill hjá þér Halldór, eins og þeir flestir.

Stundum er ég andlaus og þá kommintera ég ekkert, því betra er að þegja en segja eitthvað klaufalegt bara til að segj eitthvað. En það eru fáir pistlar frá þér sem fara framhjá mér.

Varðandi Þór Saari, er nokkuð mjög kvikindlegt að segja hann mjög reyndan í langhlaupum?

Ég held að flestar vegalengdir séu langhlaup hjá honum.

En ég vil ekki móðga litla fólkið, föðuramma mín var 150 cm. á hæð og afi sálugi yfir 190.

En hún stjórnaði öllu harðri hendi, afi átti það til stundum að fá sér óþarflega mikið áfengi, en var þó enginn róni. Stundum reiddist hann við félaga sína í hverfinu og fór mikinn, enda heljarmenni að burðum. Það var nóg fyrir hann að sjá ömmu, þá róaðist hann allur og fór strax upp í rúm, sú gamla skammaði hann eins og hund þegar hann var í þessu ástandi og hann var eins og barinn hundur.

En ég hef heyrt margar sögur af honum, hann þótti ansi harður í horn að taka og var oft laus höndin, en við ömmu, hann var dauðhræddur við hana þegar hann var drukkinn.