Jóhanna og jafnréttið

var á dagskrá í miðopnu málgagns ríkisstjórnarinnar í dag. Þar lýsir Jóhanna Sigurðardóttir ást sinni á jafnréttismálum og því hvernig hún ætlar að ráðast gegn kynbundnu misrétti á öllum vígstöðvum.

Daginn eftir kvenréttindadaginn hlaut Jóhann einkunn fyrir framgöngu sína í jafnréttismálum í Héraðsdómi Reykjavíkur. Svo segir í Vísi:

"Anna Kristín Ólafsdóttir, fékk í dag dæmdar 500 þúsund krónur, í miskabætur frá ríkinu. Hún var umsækjandi um stöðu skrifstofustjóra hjá forsætisráðuneytinu. Arnar Þór Másson var ráðinn í stöðuna. Anna Kristín krafðist rúmlega 15 milljóna króna fébóta frá ríkinu, en þeirri kröfu var hafnað.

Anna Kristín kærði ráðninguna til kærunefndar jafnréttismála sem komst að þeirri niðurstöðu að Jóhanna Sigurðardóttir hafi brotið gegn ákvæðum laga um jafna stöðu og jafnan rétt karla og kvenna þegar hún skipaði Arnar í stöðuna. Héraðsdómur Reykjavíkur segir í dómi sínum í dag að sá úrskurður sé bindandi."

Er þetta ekki annar dómurinn sem Jóhanna hlýtur eftir þessi jafnréttismál að hún settist á stól forsætisráðherra?

Þetta getur hún Jóhanna ekki látið svona ótíndan dómstól komast upp með. Hennar er réttlætið og hennar tími er kominn. Dómstóll sögunnar mun sýkna Jóhönnu því hún hefur aðra stefnu en einhverjir reykvískir undirdómstólar, sem eru sjálfsagt skipaðir karlmönnum.

Fyrir okkur karlmenn er þetta líka umhugsunarvert. Ef karlmaður sækir á móti konu og er ráðínn þá er það brot á jafnréttislögum, hvað sem líður einhverju hæfnismati.

Getur ekki Jóhanna ekki sett það í lög að karlmenn þurfi sértakt leyfi frá henni ef þeir hyggist sækja um embætti á hennar vegum sem er auglýst. Til viðbótar við flokkspassa í Samfylkingunni að sjálfsögðu. Eða bara hætta að auglýsa og ráða hæfustu konuna hverju sinni.

Jóhanna og jafnréttið lætur ekki að sér hæða.

Athugasemdir

[Anna Sigríður Guðmundsdóttir, 20.6.2012 kl. 21:45]

Sumar konur eru "jafnari" en aðrar, eftir þessu öllu að dæma. Þetta er neyðarlegt fyrir jafnréttiskonuna Jóhönnu blessaða.

Hvergi hefur verið meira jafnrétti á mínum vinnuferli, en þegar ég var að vinna erfiðisvinnu með karlmönnum. Það lá við að mér fyndist það ósanngjarnt að ég fengi sömu laun og þeir, þótt ég réði ekki við þyngstu verkin. En þeir sögðu mig bæta það upp með iðjusemi og vandvirkni.

Þetta var í Noregi. Þar er farið eftir lögum, og verkalýðsforysta virkar.

M.b.kv.