Vikukaup verkamanns

hefur Steinunn Guðbjartsdóttir frá Króki á par klukkutímum í skilanefnd Glitnis. Á einni viku hefur hún Jóhönnukaup. Með smáyfirvinnu Seðlabankakaup.

Og svo þykist Steingrímur vera hneykslaður. Er hann ekki ábyrgur fyrir ráðslaginu öllu með þrotabú bankanna? Búinn að vinna óbætanlegt tjón á íslenskum skuldaheimilum með því að koma þeim í forsjá erlendra vogunarsjóða.Verður Steingrímur ekki að svara til saka fyrir sínar athafnir á bankasviðinu? Listinn virðist stöðugt lengjast.

Hvaða yfirburðaþekkingu er þessi Steinunn að selja? Er hún einhver doktor juris? Er lögfræðiráðgjöf hennar þessa virði? Er ekki fyrir eitt tímakaup hennar hægt að ráða hálfa tylft nýtútskrifaðra lögfræðinga? Er hún einhver fjögramaki?

Hvað kostaði sá yfirburða gambítur hennar að stefna Jóni Ásgeiri fyrir rétt í New York í stað íslensks réttar? Var ekki hlegið að stefnunni um gjörvallan lögfræðingaheim Bandaríkjanna? Hvað kostuðu hótelin í New York og allt það sem því fylgdi? Hvaða skaða urðu sakborningarnir fyrir? Þó Jón Ásgeir og hans nótar séu eins og þeir nú eru, þá hljóta þeir að eiga einhver rétt á sanngjarnri málsmeðferð?

Er þetta bara allt í lagi að einn ótíndur lögfræðingur hafi vikukaup verkamanns á einni klukkustund ? Verður að setja slitastjórnir á slitastjórnirnar?

Athugasemdir

[Gunnar Rögnvaldsson, 26.9.2012 kl. 01:07]

Þetta eru þó helmingi lægri tímalaun en hjá dönskum lögfræðingum í t.d. venjulegum fjölskylduréttarmálum og sem venjulegt fólk þarf að greiða þeim fyrir ráðgefandi málsmeðferð og aðstoð; 64.000 ISK á tímann. takk!

Heil lögfræðistofa, með sérþekkingu, risavaxið lagasafn, aðstoðarmenn og þeir á endalausum námskeiðum til að læra að bregðast við lagaskothríð úr vélbysssum lagsetningaróðra þingmanna, er ekkert smáverk að takast á hendur. 

Kveðja til þín Halldór.

[Halldór Jónsson, 26.9.2012 kl. 10:53]

Takk fyrir þetta Gunnar

Það er allt afstætt í heiminum. Ef mig vantar 50000 kall sem oft ber til þá mundi Tiger Woods ekki skilja hvað ég væri að tala um.(Og Steinunn líklega ekki heldur) <Það er svo dýrt að éta og gista í Tokyo að ég get sleppt því að fara þangað. Nema ef ég væri opinber starfsmaður náttúrlega.