Hrunadansinn

er hafinn með danssporum á Landspítalanum þar sem hann Kjarafeykir er nú stiginn í boði Batta.

Formaður sjúkraliða upplýsir um 15% launamun kynjanna og það muni ekki lengi dragast að þeir fái              " leiðréttingar ".

Þeir umönnunarenglar sem manna spítalana og hjúkrunarheimilin eru óborganlegir í gæsku sinni. Svo gott er þetta fólk. Maður vildi allt gera fyrir þá þegar maður horfir á þá vinna störfin sín af kærleik og umhyggju. 

En hvernig getum við borgað þeim sem þeir eiga skilið? Jú, þeir sætta sig við að við prentum handa þeim marglitan pappír sem við köllum peninga. Alla vantar peninga. Líka mig og líka þig.

Við og englarnir sjálfsagt líka vitum að það sem kostar fimmkall núna kostar sjökall í haust. Sjökall núna kaupir ekki meira en tíkall gerir í haust. Þetta skildu þeir Einar Oddur og Guðmundur Jaki. Og Ólafur Ragnar líka þegar hann sveik hiklaust nýgerðan kjarasamning sem hann hafði skrifað undir til þess að þjóðarsáttin um krónuna næðist 1990. Nú eru þeir Einar farnir frá kjaraborðinu og enginn man hvað þeir gerðu.

Ef við vildum raunhæfar kjarabætur fyrir þetta fólk myndum við stöðva allar kauphækkanir og taxtahækkanir allstaðar. Binda bensínverðið fast og hækka gengið á krónunni. Því er hvort sem er handstýrt. Taka upp öflugt verðlagseftirlit sem úthrópar þá sem dirfast.

Kjör allra myndu batna raunverulega í stað þess að versna óhjákvæmilega sem afleiðing af þeim taxtahækkunum sem eiga sér stað á Landspítalanum.  Það vita allir hvað "taxtaleiðréttingar" og kynjajöfnun  kosta.

En það er alveg sama, við getum ekki lært af reynslunni og önum áfram í dansinn. Er það ekki furðulegt að einhverjum detti í hug að Íslendingar geti haft mynt sem þeir geti ekki prentað sjálfir?

Allir munu skaddast nema skilanefndirnar.

Hrunadansinn við krónuna er hafinn.