Góður Gröndal !

í Mbl. í dag. Fyrir yður villuráfandi pólitíska sauði sem forsmáið boðskap Davíðs með því að lesa eigi boðskap hans á hverjum degi, tel ég óhjákvæmilegt að birta hér grein Þóris S. Gröndal fyrrum fisksala í Flórídu eins og hún birtist í Mbl. í dag.

Þórir segir:

"Mörg kristin lönd vilja eigna sér yður, kæri Guð. Hérna í henni Ameríku kalla margir landið sitt »Guðs eigin land« og þeir prenta »Við treystum Guði« á dollaraseðlana sína. Þeir minnast samt ekkert á yður í þjóðsöng sínum fyrr en í fjórða erindinu, sem næstum aldrei er sungið, en þar er sagt það sama, sem þeir prenta á peningana sína.

 

Ef litið er á bræðraþjóðirnar á Norðurlöndum, sjáum við, að engar þeirra nema Færeyingar minnast á yður í þjóðsöngvum sínum. Og þeir nefna yður aðeins fjórum sinnum. En fyrst kastar tólfunum, þegar kemur að þjóðsöngnum okkar, »Guð vors lands«, en hann er bókstaflega allur tileinkaður yður, svo þér getið nú verið heldur betur ánægðir með það.

 

En það er með þjóðsönginn eins og »faðirvorið« okkar; í báðum tilfellunum þúum við yður en þérum okkur sjálf. Ekki er ég nógu fróður til þess að geta útskýrt þessa áráttu, en ég vona bara að þér takið það ekki illa upp. Sjálfur get ég ekki skilið af hverju við sýnum yður ekki sömu virðingu og þjóni yðar páfanum í Róm eða jafnvel biskupi Íslands.

 

Fyrst ég er kominn með yður á línuna, langar mig rétt að drepa á nokkra hluti varðandi okkar ástkæra land. Þrátt fyrir allt og allt, kæri Guð, þá er þessi litla þjóð þakklát fyrir að þér hafið haldið verndarhendi yfir henni í aldavís. Og ekki má kvarta yfir því, að það hafi ekki gengið býsna vel í gegnum tíðina, þótt bakslög hafi komið af og til. Það síðasta var náttúrulega alvarlegt, en það var þegar óvinur yðar, Skrattinn, náði völdum í vestrænum heimi á fyrsta áratug aldarinnar. Hann blindaði mannfólkið af eigingirni og græðgi og það dansaði darraðardansinn í vímu í nokkur ár, en svo sprakk allt og margir hafa átt um sárt að binda síðan.

 

Við vorum í stuttri heimsókn á Íslandi um daginn, og ég verð að segja, að allir sem við hittum, virtust hafa það bara fínt, þótt sumir hafi haft allt á hornum sér En góður Guð, það er í þjóðareðlinu að kvarta og býsnast yfir öllu. Þér vitið bezt, hvernig við Íslendingar erum; getum aldrei komið okkur saman um neitt. Vitanlega gera stjórnarvöldin mistök, en það eru oft mistök, sem lýðurinn vill að séu framin. Að gera gat á fjall fyrir norðan frekar en að byggja spítala í Reykjavík. Eða reisa glermenningarhús við höfnina í stað þess að kaupa tvær björgunarþyrlur.

 

En minn kæri, þjóðin vill vel að mestu leyti. Sjáið þér bara, hve gestrisin og góð hún er að taka við þreyttum og örvæntingafullum hælisleitendum. Eða hvað hún er áfjáð í að leyfa útlenzku fólki, sem býr í þrengslum úti í hinum vonda, mengaða heimi, að koma og njóta þess að sjá og upplifa okkar ástkæra og tæra land og yndislegu náttúru. En eins og við er að búast, þá eru einhverjir geðillir landar, sem segja, að ferðamannastraumurinn sé orðinn of mikill og hraður. Þeir vilja setja á ferðamannakvóta til að vernda náttúruna. Alveg eins og við höfum fiskikvóta til að vernda fiskistofnana.

 

Og nú erum við búnir að kjósa nýtt Alþingi, og biðjum yður að blessa það og láta þingmennina bera gæfu til að birta gáfulega hluti á fésbókarsíðum sínum. Og svo koma nýir ráðherrar og embættismenn, sem þurfa að ferðast um allan heiminn í opinberum erindagjörðum. Það er mikil kvöð fyrir þessa sendiboða okkar að þurfa að standa í þessum þeytingi frekar en að vera heima að stunda sín störf og vera með sínum fjölskyldum, eins og þeir ábyggilega myndu kjósa. En við vitum, að það er skylda okkar Íslendinga að láta heimsbyggðina njóta áhrifa okkar og verka. Ekki viljum við, að leiðtogarnir eyði stjórnvizku sinni eingöngu á sína eigin landsmenn.

 

Ég veit ekki, hvað yður finnst, Guð minn, en allt þetta tal á Fróni um það, að við getum ekki stýrt okkar kæra landi, finnst mér út í hött. Mér finnst, að landinu hafi bara verið vel stjórnað. Tölur og kannanir utan úr heimi sýna það: Við erum hamingjusamasta þjóð í heimi, meðal þeirra langlífustu, eigum heimsmeistarann í crossfit, erum með minnsta barnadauðann, með mestu tölvunotkunina, með flesta á fésbók, bara svo nokkuð sé nefnt. Þjóð, sem afrekar allt þetta, getur ekki hafa verið illa stjórnað.

 

Vitanlega eru nokkur stórmál, sem valdið hafa ágreiningi og bíða lausnar. Fyrst má nefna stjórnarskrármálið og flutning Reykjavíkurflugvallar. Þessi mál eru ekki ósvipuð; við erum með ágætis stjórnarskrá, sem dugað hefir okkur vel í marga áratugi. Nú vilja sumir leggja hana niður og búa til nýja. Sama er með flugvöllinn; hann hefir gert mikið gagn í 70 ár, en einhverjir vilja nú leggja hann niður og búa til nýjan uppi á Hólmsheiði. Þar er nú verið að byrja að reisa flott fangelsi uppá það allra bezta. Mér skilst, að það eigi að vera einhvers konar listasafn líka. Verðugt heimili fyrir útrásarvíkinga ef einhvern tíma verða dæmdir og sekir fundnir. Svo má náttúrulega ekki gleyma aðalmálinu; hvort við ætlum að ganga í Evrópusambandið. Ég get trúað, að við eigum eftir að deila um það í langan tíma. Jafnvel svo langan að sambandið sjálft liðist sundur og líði undir lok áður en við getum ákveðið okkur. Þakka yður spjallið, góður Guð. "

Hvað sem manni finnst um Davíð og Morgunblaðið þá má þakka fyrir þegar maður les svona snilldarpistil eins og þennan sem lýsir okkur á þann hátt sem varla nokkurn getur stuðað. Bæði einlægan og kíminn.

Ég sendi Þóri  mínar bestu þakkir og bið að heilsa flugfreyjunni hans henni Erlu sem kann að segja frá einni flugferð með Dagfinni Stefánssyni fyrir margt löngu sem fær hárin til að rísa. Vonandi kemur hún þessum flugfreyjusögum á blað einhverntíman. Allavega ætti hún ekki að vera hjálparlaus með pennann hans Þóris sér við hlið.

En Þórir er konsúll Íslands í Neðri-Flórídu ug vinnu þar mikið og óeigngjarnt starf fyrir land og þjóð. Því þó þjóðin sé ekki stór hafa sumir þegnar lag á því að rata í hin mestu ævintýri meða útlendra og þurfa á brári aðstoð að halda.

Þá er ekki ónýtt að geta leitað til slíks höfðingja sem hinn góði  Gröndal er.