Skipting ráðuneyta

er vinsælt umræðuefni milli manna þessa dagana. Ég hef ekki spekúlerað mikið í því sjálfur enda auðvitað hef ég ekkert vit á því hvað það er að mynda stjórn.

En ég get virt fyrir mér pólitísk áhrif utanríkisráðherra síðustu áratugi. Mér hefur fundist að utanríkisráðherra sé kominn út á pólitískar hliðarlínur og það verði aðeins til að draga viðkomandi niður.

Ingibjörg Sólrún drap sjálfa sig á embættinu þegar hún fíflaðist í Öryggisráðsdæmið.

Össur Skarphéðinsson hefur fest sig í sessi sem pólitískur trúður og skrípill með starfsemi sinni í embætti með einsmáls stefnufesti sinni og takmarkalausri þjónkun við Stefán Fúla og hákirkjur Evrópusbandalagsins.

Halldór Ásgrímsson var búinn að fremja pólitískt harakiri í skugga Davíðs og Spaugstofunnar löngu áður en hann reyndi að endurreisa ímynd sína. En hún var þá slösuð til ólífis einsog menn muna og maðurinn er nú öllum gleymdur.

Að þessum hugleiðingum gegnum þá hef ég hneigst að því að annar hvor formaðurinn verði forsætisráðherra ( Já og get ég fyrir mig vel unnt Sigmundi Davíð þess enda hugsanlegt að slíkt sé til vinsælda fallið meðal kjósenda. En margir verða því auðvitað ósammála af mínum hörðustu flokksbræðrum). Sé ég þá fyrir mér að hinn formaðurinn verði fjármálaráðherra enda finnst mér að öllu skipti að þessir tveir starfi sem allra nánast saman. (Er ég ekki  eiginlega að heimta að þeir verði persónulegir vinir sem ég veit ekkert um og er kannski útilokað? Ég þekki nefnilega hvorugan neitt.)

Ég er ekki svo mikið að spá í það hverjir verði aðrir ráðherrar. Þeir verða hvort sem er fylgihnettir foringjanna og eiga að hafa vit á að brúka ekki kjaft við þá eða vera reknir ella. Þessi stjórn byggist á því trúnaðartrausti  sem er hægt að byggja upp á milli þessara tveggja flokka og formanna þeirra. Þeir sem ætla útaf sporinu í ráðherradrambi, fara að bulla um eigin samvisku og svoleiðis sérstöðu og spilla félagskapnum á að reka umsvifalaust. Nóg er af þingmönnunum.

En auðvitað hef ég ekkert vit á þessu máli hvernig á að skipta ráðuneytunum sem er auðvitað minnsta málið eftir málefnasamninginn. 

 

 

Athugasemdir

[Þórhallur Birgir Jósepsson, 16.5.2013 kl. 10:57]

Utanríkisráðuneytið er enn sem fyrr, jafnvel enn frekar en oft áður, mikilvægasta ráðuneytið og það virðingarmesta næst á eftir forsætisráðuneytinu. Þar eru stærstu verkefnin (ásamt endurreisn efnahags- og atvinnulífsins) eins og að koma aftur á almennilegu sambandi Íslands og Bandaríkjanna.

Fjármálaráqðuneytið er aðeins minniháttar kontór, þjónustuskrifstofa við fjárlagagerð. Því fylgja engin sérstök völd eða áhrif, umfram það sem viðkomandi ráðherra mundi hafa í hvaða öðru ráðuneyti sem er (sbr. Friðrik og Geir).

Hvað varðar hættu á einangrun í embætti utanríkisráðherra: Veldur hver á heldur.

[Júlíus Björnsson, 16.5.2013 kl. 23:54]

government policy: PLANS, strategy, stratagem, approach, code, system, guidelines, theory; line, position, stance, attitude.
(v. t.)
To regulate by laws; to reduce to order.

(n.)
The writing or instrument in which a contract of insurance is embodied; an instrument in writing containing the terms and conditions on which one party engages to indemnify another against loss arising from certain hazards, perils, or risks to which his person or property may be exposed. See Insurance.

The settled method by which the government and affairs of a nation are, or may be, administered; a system of public or official administration, as designed to promote the external or internal prosperity of a state.

The method by which any institution is administered; system of management; course.

n.)
Prudence or wisdom in the management of public and private affairs; wisdom; sagacity; wit.

n.)
Management or administration based on temporal or material interest, rather than on principles of equity or honor; hence, worldly wisdom; dexterity of management; cunning; stratagem.

Svona eru hugmyndir í stöndugum ríkjum öll 100 ár.

Mér finnst að skipting 80% af PPP þjóðar tekna í meðal ári  eig að vera bundin í 30 ára fjárlagramma, og í Ráðuneytum og stöfnunum tendum þeim eiga að vera laga hlýðinn og framúrskarnandi  strafskraftur. Þannig að heilbrigðis geiri fá allta sín  10,0% til reksturs og viðhalds , og opinber menntageiri án skólgjalda og öllum opin sem hafa getu fá sín 5,0% ,.....

20% geta svo farið í þjónust við þá ríku og tengjast 5 ára fjárlaga ramma.  Sem er lagður fram strax eftir kosningar.

Toppar hins opinbera allir á flötum heildarlaunum, sem dekka alla kostnað að þeirra starfskildum. Aðilar komi sér svo saman um hver situr í hvaða nefnd og heldur upp málþófi á þingi eða fer í erindi erlendis og innan.  þeir hækka þá í virðingu þar sem föst heildar laun  verða hærri. Kjaradómur er þá líka óþarfur.
PPP fylgi svo alltaf PPP allra annra OECD ríkja, til fyrrbyggja gjaldeyrishöft.  30% lækkun á Íbúa síðustu 30 ár miðað við öll önnur OCED ríki er svolítið sem myndi aldrei geta gerst nema í underdeveloped ríkjum vegna vanlæsis Heimstjórnarmanna á milliríkja viðskipti.     
USA er marga ríkja markður eins og EU, þar er lið mínum aldri sem fékk Íslenska fisk í skólmáltíðir , en frítt fæði  til 18 ára eru barna bætur sem sossar skilja ekki. 

Hér er örugglega hægt að flytja jafn mikið inn af hávirðiauka til USA og það hingað . Eða jafnmikið PPP . EU er almennt í felstum ríkjum ekki með sömu gæði [PPP raunvirði] í sinni neytenda körfu og í USA.  Íslendingar eru að mínu mati líkari íbúum USA, Canada og Ástralíu og , en þeim í EU að meðaltali : neysluvenjur og áhugamál mjög svipuð.