Ávallt það sem rangara reynist

er það sem kemur frá Steingrími J. Sigfússyni varð mér að orði þegar ég las í eftirfarandi frétt:

"Financial Times birtir á morgun aðsenda grein eftir Steingrím J. Sigfússon þar sem hann segir m.a.:

„Stjórnmálamenn í efnahagskreppu suður af Íslandi myndu gefa mikið fyrir árangur eins og okkar. Þó má gera ráð fyrir að þeir myndu ekki kæra sig um þá kosninganiðurstöðu sem ríkisstjórnarflokkarnir hlutu,“ segir Steingrímur í greininni sem birt verður í blaði Financial Times á morgun en birtist á vefnum í kvöld.

Steingrímur segir að um allan heim sé horft til Íslands sem fyrirmyndar um hvernig bregðast skuli við alvarlegum áföllum í efnahagslífinu en bendir á að alþjóðasamfélagið ætti líka að velta fyrir sér niðurstöðum Alþingiskosninganna.

„Þrátt fyrir að hafa stýrt landinu í gegnum erfitt en árangursríkt bataferli var ríkisstjórnarflokkunum sparkað. Flokkarnir sem var kennt um kreppuna unnu nauman meirihluta. Þetta vekur upp grundvallarspurningu:

Á tímum niðurskurðar og minni hagvaxtar, geta stjórnmálamenn notið hylli án ágóða bóluhagkerfisins? Orðum það öðruvísi: Getur nokkur stjórnmálamaður mætt óraunhæfum væntingum evrópskra kjósenda?“

Steingrímur segir að á Íslandi hafi ekki verið gripið til niðurskurðaraðgerða eins og nú sjáist svo víða í Evrópu. Lágtekjuhópar og atvinnulausir hafi verið verndaðir. Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn hafi, mörgum að óvörum, hrósað Íslandi fyrir að viðhalda norrænu velferðarkerfi.

Ríkisstjórnarflokkarnir misstu 27,7 af fylgi sínu í kosningunum og bendir Steingrímur á að þetta fylgistap sé það mesta í Íslandssögunni. Flokkarnir tveir sem stuðluðu að því með stefnu sinni að hrun varð á Íslandi standi nú uppi sem sigurvegarar, sem sé með ólíkindum.

„Sumir segja að ríkisstjórnin hafi ekki stært sig nóg af árangri sínum. Óeining í samsteypustjórninni um innleiðingu erfiðra aðgerða var líka áhrifaþáttur. Aðrir segja að ríkisstjórnin hafi reynt að innleiða of margar breytingar of hratt - og það tekur tíma áður en íslensk heimili finna áhrif stefnubreytinganna,“ segir Steingrímur.

„Sannleikurinn er þó sá að umfang verkefnisins og væntinga almennings bar okkur ofurliði.“

Steingrímur segir að kosningaloforð Sjálfstæðisflokksins og Framsóknarflokksins feli í sér kunnuglega frasa um efnahagsbata með skattalækkunum og afnámi hafta. Óhóflegar aðgerðir hafi verið boðaðar til að pumpa upp neyslu þegar hagkerfið þurfi í reynd á því að halda að draga úr skuldum ríkissjóðs eftir taumlaust neyslufyllerí á árunum fyrir hrun.

„Atkvæðin voru greidd með skammtíma neyslu, í stað langtíma stöðugleika.“

Í þessu samhengi segir Steingrímur mikilvægt að velta því upp hvort ríkisstjórnir sem grípi til erfiðra aðgerða til að rétta úr kútnum geti haldið völdum nógu lengi til að fylgja löndum sínum út úr kreppunni, ef þær geta ekki samstundis fært almenningi samskonar lífsgæði og hann naut í bóluhagkerfinu.

„Niðurstöðurnar á Íslandi ættu að leiða til sjálfsskoðunar, ekki bara hjá stjórnmálamönnum heldur líka kjósendum. Eru væntingar okkar raunhæfar? Er eina leiðin til að mæta óseðjandi kröfum um hagvöxt sú að byggja hagkerfið á kviksyndi? Því það er uppskrift að endalausum vítahring af bólum sem þenjast út og springa.“ "

..."að halda að draga úr skuldum ríkissjóðs eftir taumlaust neyslufyllerí á árunum fyrir hrun...."

Breytir sú staðreynd engu að ríkissjóður var skuldlaus þegar koma að hruninu? Hvernig varð ríkissjóður skuldlaus? Á taumlausu neyslufylleríi? Hvað með 400 milljarða uppsafnaðan ríkissjóðahalla hans sjálfs eftir 4 ár í stjórn?

Ég hef lengi vitað að ósvífni þessa manns er einstök þegar kemur að stjórnmálum. Og sé honum ekki frýjað vits eins og Hvamms-Sturlu , þá er ástæða til að fara varlega í kring um hans málflutning.

Hann hafði að sönnu  vit á að skipta um formann í flokki sínum  fyrir kosningar. Kjósendur hefðu vafalaust sent VG undir 5 % markið og losað okkur við frekari ræðuhöld  Steingríms næsta kjörtímabil.  En því miður mun hann sitja næsta kjörtímabil á þingi vegna þessa herbragðs. Þar mun hann eyða tíma frá öðrum með endalausu froðufellandi ræðum og venjulegri rangupplýsingagjöf á borð við þær sem hann ber á torg fyrir umheiminn í skrifum sínum í FT. 

Á sínum tíma afgreiddu skynsamir menn á Alþingi Íslendinga, að tillögu Péturs Magnússonar, ofsafengin skrif Jónasar frá Hriflu með því að þegja hann. Þeir svöruðu í engu ásökunum hans eins og þær væru ekki frá heilbrigðum manni.   Það endaði með því að Jónas náði ekki lengur nægilega inn í umræðuna og fólk hætti að taka eins mikið mark á honum og fyrr. Sem hefur verið erfiðara fyrir þennan hinn mesta bardagamann landsins en stór högg og þung.

Ég held að það sé í þágu skilvirkni næsta kjörtímabils að afgreiða Steingrím J. Sigfússon með sama hætti. Láta hann þruma og þvæla sem hann vill en eyða ekki tíma í svara honum. Einbeita kröftunum í að leysa viðfangsefnin án þess að hlusta á leiðbeiningar hans og útleggingar. Hann er þátíð og best geymdur á öskuhaug sögunnar.

Það þjónar engum tilgangi fyrir nýja ríkisstjórn að eyða tíma í svör við órökstuddum áburði Steingríms J. Sigfússonar í pólitík.  Nýjasta ritsmíð hans í FT sannar að maðurinn vill hvort sem er hafa það sem rangara reynist í öllum málum.