Sprengisandur

skemmtiþáttur Sigurjóns M. Egilssonar á Bylgjunni fór fram að vanda. Spurningin er hvort ráðherrar eigi að láta tíma sinn af hendi til að pexa við fyrrverandi ráðherra eins og gerðist með Sigurð Inga og Guðbjart Hannesson. Það breytir engu  að mér fannst Sigurður rasskella Guðbjart  í umræðunn hvar sem að var komið. 

 Út fyrir tók þegar stjórnandinn fór að þvæla Sigurði til að að fara að ræða við Guðbjart um ESB. Þar hirti hann ráðherrann fyrrverandi  svo gersamlega með frásögn sinni af viðræðum sinum við utanríkisnefnd þýska þingsins að Gubjartur átti sér ekki viðreisnar von þó hann reyndi að blaðra innihaldslausar setningar og vera með háreysti.  Sigurður kom því hinsvegar afgerandi á framfæri að lítill áhugi væri á því af hendi viðsemjandanna, og það nú alveg án milligöngu og túlkunar Össurar að halda áfram tilgangslausum viðræðum við þjóð sem vildi ekki ganga í ESB og virtist því að viðræðum verða nokkuð sjálfhætt. 

Eftir þetta áreiti á Sigurð Inga sem Guðbjartur var,  þá kom Bjarni Benediktsson í yfirheyrslu hjá Sigurjóni.  Hann fór yfir málin í víðu samhengi og skýrði sjónarmið ríkissjórnarflokkanna af mikilli einurð og rökvísi. Einkum vakti athygli mína hvernig hann lýsti því sem framundan væri sem byrjun á ferðalagi sem þjóðin væri að leggja upp í. Hún þyrfti öll að taka á málunum til að koma sér upp þeim aga sem okkur skortir svo sárlega sem þjóð. Hann benti á hvernig verðbólgan hefði leikið krónuna okkar þar sem allar kauphækkanir síðasta áratugar hefðu horfið í hennar hít.

Hann bað okkur að líta til Þýskalands sem stóð frammi fyrir miklum erfiðleikum. Þeir sættu sig við engar kauphækkanir í 10 ár og árangurinn væri nú kominn í ljós í verulegum velsældarauka. Þetta hafi ekki verið sjálfgefið heldur hefðu þeir markvisst unnið sig út úr erfiðleikunum. Hann kvaðst vona að Íslendingar vildu stefna í þessa átt og sagðist skynja að slík viðhorf ættu vaxandi fylgi að fagna meðal samtaka þjóðarinnar. Í stuttu máli fannst mér Bjarni Benediktsson flytja mál sitt mjög skýrt og vel undirbyggt og var hvergi glufu að finna þó Sigurjón gerði sitt allra versta, þó samt frekar málefnalega, til að þvæla honum í allskyns pólitískum fortíðarlummum sem nú skipta ekki máli.   

Ég er þeirrar skoðunar að ráðherrar eigi ekki að taka í mál að fara í svona skemmtiþætti til að tala við fyrrum ráðherra þar sem slíkt er gersamleg tímasóun eins og sannaðist á blaðrinu í Guðbjarti. Allt sem hann sagði kom ekki framtíðinni hið minnsta við og upplýsti ekki neitt. Það er gersamlega tilgangslaust að vera að karpa við það fólk sem þjóðin er nýbúin að hafna afgerandi í kosningum.

Ráðherrarnir Sigurður og Bjarni stóðu sig með mikilli prýði og maður vonar að þeirra störf muni ganga fram í samræmi við frábæra frammistöðu þeirra beggja í þessum skemmtiþætti Sigurjóns M.