Ráðherra og sprellikarl

eru reglulega í skemmtidagskrá fjölmiðla. Í stað þess að ráðherra hringi í þáttastjórnanda ef hann hefur eitthvað brýnt að segja, þá boða þáttastjórnendur ráðherra til sín í skemmtiþætti sína.

Hversvegna eru ráðherrar í ríkisstjórn að eyða tíma sínum í allskyns viðtöl hjá allskyns umræðustjórum í fjölmiðlum?  Nú á Bylgjunni er viðtal sem Sigurjón tekur við Ragnheiði Elínu ráðherru sem er að lýsa þvi hversu henni fannst gaman að heimsækja sprotafyrirtæki. Ótrúlega finnst henni gaman að tala við þessi fyrirtæki. Hún vill  laga það sem er bilað en efla það sem er í lagi. Er það hennar hlutverk sem ráðherra að laga eða efla? Hvaða afl hefur hún til þess þegar það eina sem fyrirtæki getur vantað eru peningar? Allt annað hafa þau öll, snilli og atgerfi, mannauð og hugmyndir. Bara ekki peninga. Þessvegna  kalla þau á ráðherru.

Erum við ekki greinilega sem þjóð föst í því að hin opinbera hönd í gerfi ráherra eigi að útdeila fé til fólksins í stað þess að skapa hagstæð silyrði fyrir atvinnurekstur og  minnka höftin? Gegnsýrð af ríkiskapitalisma? Sósíalisma andskotands öðru nafni?  Skilur Ragnheiður ráðherra það að  rétt að verðmætasköpun er undirstaða framfara og velferðar almennings? Skilur ráðherran mörkin milli útdeilingar náðarbrauða til fyrirtækja og því að draga úr íþyngjandi gjaldttöku eins og tryggingagjaldi, auðlegðarskatti, lækkun virðisaukakatts og fækkun skattþrepa? Að almenn hagstæð rekstrarskilyrði kalla á fleiri sprotafyrirtæki? Þó hún sé upptendruð af af sprotafyrirtækjum sem þurfa peninga, þá má hún ekki missa fókusinn á þessu hlutverki stjórnmálamanns úr Sjálfstæðisflokknum. 

Er það stefna að lána þeim sem gengur vel en síður hinum biluðu?  Sprotafyrirtæki leita eftir fjármögnun verða að fara út í heim eftir peningum segir ráðherran. Hvað skyldi ráðherran eiga að gera í þessu?  Útvega peninga hjá því opinbera? Frumkvöðlaeðli, er það ekki að hafa trú á sjálfum sér og halda áfram að basla þó á hausinn sé komið? Kálið sé ekki í ausuna komið?

Nú er búið að birta skýrslu um Íbúðalánasjóð það sem pólitísk stjórnun á opinberum sjóðum er búin að kosta milljarðatugi á milljarðatugi ofan. Hvaða ráðherrar komust að þeirri niðurstöðu að sjóðurinn þyrfti að  fara í samkeppni við bankana með að lána 90 % í stað 65 %?  Leiddi það ekki til að bankarnir lánuðu 100 % eða meira að hætti bandarískra undirmálslána?  Sem aftur leiddi til að sjóðurinn fór að lána bönkunum uppgreiðslufé sitt sem enginn vildi fá lánað hjá honum? Sem enn leiddi til þess að einkabankarnir gátu þá lánað meira út og minnkað eftirspurnina enn meira hjá ÍLS?

Hvaða eftirlit átti að fylgjast með þessu? FME? Vantar ekki nýja eftirlitsstofnun ríkisins til að fylgjast með ÍLS?

Greinilegt er að Ibúðalánasjóður er gersamlega óhæf stofnun í núverandi mynd. Hann á að leggjast niður sem slíkur og leggjast inn í Seðlabankann sem ein skúffa og veita íbúðalán á þeim kjörum sem Alþingi ákveður einu sinni á ári og þeim reglum sem það setur. Venjulegir kontóristar eru trúlega hæfari til að framkvæma eftir forskrift það sem gera skal heldur en brúkaðir pólitíkusar.

Ráðherrar eiga að eyða tíma sínum í að gera það sem ríkisstjórnin ætlar sér að gera en ekki að vera skemmtikraftar hjá þáttastjórnendum. Ráðherra getur beðið um að fá að koma og tilkynna eitthvað sem hann þarf. En eiga þáttastjórnendur, sem eru einskonar sprellikarlar,  hvað þá einstöku hagsmunahópar, að geta kvatt ráðherra eða ráðherrur á sinn fund?   Og umfram allt eiga sitjandi ráðherrar ekki að mæta í rifrildisþætti sprellikarlanna við fyrrrum ráðherra sem þjóðin er búin að hafna. Nógur er slíkur farsi niður á Alþingi.

 Ragnheiður Elín á að hringja sjálf næst en ekki sprellikarlinn. 

 

Athugasemdir

[Ágúst H Bjarnason, 3.7.2013 kl. 17:34]

Sæll frændi.

Ef einhver tapar 270 milljörðum þá hlýtur einhver annar að hafa grætt 270 milljarða, er það ekki?

Hvert fóru þessir milljarðar sem Íbúðalánasjóður tapaði? Hver græddi?

[Halldór Jónsson, 3.7.2013 kl. 18:11]

JA frændi

þetta bara gufaði upp. Fólkið borgaði ekki, og ÍLS sat uppi með eignirnrar sem höfðu lækkað í verði voru minna virði en lánin. Svo voru lánin greidd upp og endurgreiðslan þannig var minni en skuldin á móti. Svo reiknuðu þeir vitlaust sér í óhag. Mér skilst að allt hafi klikkað sem klikkað gat. Þarna var brúkaður framsóknarmaður sem forstjóri og skildi líklega ekki hvað var að gerast í heiminum. Alveg sama og hjá Fredda og Fanny í USA. Sniðugast var þegar þeir lánuðu svo bönkunum sem voru að setja þá á hausinn og töpuðu því svo í fallíttinu. Eða þannig

[Jóhann Kristinsson, 4.7.2013 kl. 07:08]

Vitleysan er óskö einföld, auðvitað á Ríkið ekkert að vera með lánastarfsemi.

Það vita það allir að pólitíkin skipar menn til að stjórna Ríkisaparötum, þó svo að þeir sem eru skipaðir hafi ekkert vit á því sem þeir eiga að stjórna.

Svo fer sem fer og all flestir eru hissa, sárir og reiðir þegar flett er ofan af viðvaningshættinum.

Kveðja frá London.