Stjórnkerfið

okkar er löngu komið út um víðan völl. Allt of mikil völd eru komin á sjálfstýringu í þjóðfélaginu með allskyns innfluttu reglugerðarbulli sem við gleypum gagnrýnislaust frá Evrópu. Þetta tel ég vera árangur af sífelldri moldvörpustarfsemi kratískra elementa í þjóðfélaginu  um áratugaskeið. Öllum er kunnug sú firnaáhersla sem þeir leggja á að afsala fullveldi landsins til erlendra ríkja og koma Íslandi í ESB.Meðan það ekki tekst hafa hægri menn látið nota sig í að þrykkja þessu hér inn um bakdyrnar með EES samningunum og Schengen sem Sjálfstæðisflokkurinn lofsöng á síðasta landsfundi.

Leiðarhöfundur Morgunblaðsins lýsir þessu í hnitmiðuðum orðum í dag: Grípum niður:

 "...... Framhjá því verður ekki horft að fleiri skref af því tagi þýða að svigrúm einstaklinganna er takmarkað að sama skapi. Stór hluti jarðarbúa býr við þær aðstæður að það er aldrei spurt um slíkt framsal valds og takmörkun á frelsi. Þar er einfaldlega hrifsað með þeim röksemdum sem koma úr byssukjafti eða glampa á sverðsegg. Íslendingar hafa síðustu öldina verið í hópi með þeim minnihluta í veröldinni sem hefur meira um sín mál að segja en meirihluti jarðarbúa um sín.

Aukið vald hins opinbera hefur því oftast komið til með samþykki kjörinna fulltrúa þjóðarinnar, á þingi þess eða í sveitarstjórnum. Fyrir aðeins mannsaldri voru fundardagar Alþingis miklu færri en þeir eru núna. Samt þykir sumum nóg um fjarveru þingmanna sinna úr fundarsalnum, þar sem þeir rétta upp höndina ótt og títt (nota nú aðeins einn putta á takka) og samþykkja það sem fyrir þá ber, frá stofnunum eða ráðuneytum, en þó í vaxandi mæli utan úr buskanum í Brussel. Þann bunka, sem stækkar ört, er opinbert leyndarmál að enginn þingmaður les: »Enda þýðir það ekkert,« eins og viðbáran hljómar, og er því miður bæði sönn og rétt. Það er í raun niðurlægjandi að vera þingmaður í slíku hlutverki....

 

 .... Mjög æskilegt væri að fækka þingdögum verulega og draga úr prófarkalestri nefnda og þar með afgreiddum málum. Tími til raunverulegrar stjórnmálaumræðu yrði rýmri og þingmenn ættu fleiri stundir með fólkinu í landinu. Þá gæti hægt á skerðingum á réttindum fólksins í landinu, svigrúmi þess til athafna og óþörfum íþyngjandi reglusetningum af hvers konar tagi. ....

.....Ef t.d. er horft til þess hvernig eftirlitsiðnaður hefur belgst út á undanförnum áratugum á meðan þrengt hefur verið að hinni almennu löggæslu getur enginn efast um að þar er öfugþróun. Eftir sífellda fjölgun höfum við nú her manns í að þýða tilskipanir frá Brussel á sama tíma og eini raunverulegi neyðarherinn í þessu landi, lögreglan, er skorinn niður við trog.

Stofnun eins og Samkeppnisstofnun hefur um háa herrans tíð virst ganga erinda eins helsta einokunaraðilans og teygt sig með ævintýralegum hætti til að réttlæta þá sérkennilegu þjónustu. Hugmyndin með slíkri stofnun er ekki fráleit, en reynslan sýnir að hún mætti að skaðlausu hverfa.

Fjármálaeftirlitið hefur verið þanið út þótt ekkert í uppbyggingu þess nú bendi til þess að það hafa meiri burði til að andæfa þróun bankakerfis í bóluátt en var á meðan þar var mun fámennara. Tugir manna starfa nú við að semja smásmyglisspurningar og svara þeim, án þess að þær hafi nokkra efnislega þýðingu varðandi þróun og réttlæti að blása eftirlitið út með þeim hætti sem gert var.

Framkvæmdastjóri verslunarinnar Kosts hefur birt hér í blaðinu reynslu sína af viðskiptum við opinbera stofnun sem snýr að honum. Þar er um Matvælastofnun að ræða. Lýsingar framkvæmdastjórans eru líkastar því að koma úr revíu. Opinberar stofnanir sem jafnt og þétt hafa fengið ríkari valdheimildir hafa margar sýnt að þær kunna ekki með þær að fara. Þær gæta ekki meðalhófs. Þær svara ekki eða eins og út úr kú athugasemdum þolendanna, sem eru hluti almennings í landinu. Gerðar eru óbilgjarnar kröfur til þeirra sem í myllu stofnananna lenda, en síðan er dregið á langinn að gera hreint fyrir sínum eigin dyrum. Eins og bent hefur verið á, þá virðist iðulega út frá því gengið að í samskiptum við slíkar stofnanir hafi sönnunarbyrðinni heimildarlaust verið snúið við.

Gagnslausar stofnanir, eins og Umboðsmanns neytanda (sem virðist ein umsvifamesta framboðsskrifstofa landsins) eða Neytendastofa eru bein dæmi um ömurlega sóun almannafjár. Eftirlitsiðnaðurinn verður að skilja að hann er þjónustustarfsemi í eðli sínu en ekki búrókratískur yfirgangsiðnaður. Því miður er þess ekki að vænta að mikil breyting verði í þessum efnum á þessu kjörtímabili. "

Hér er talað tæpitungulaust og af þekkingu. Það veldur því furðu þegar Jón Hákon Magnússon skrifar neyðaróp í sama blað um að Íslendingar lokist út í kuldanum ef ESB og USA geri fríverslun.Ekkert er fráleitara. Þvert á móti mun ESB verða að slaka á vitleysunni varðandi efnin sem eru að drepa Sullenberger og fleiri og Bandaríkjamenn að samræma eitthvað já sér. Við njótum góðs af hvoru tveggja. Ég held að HJörtur Gíslason hafi komist nær þessu efni í grein í Mbl. á síðasta laugardag.

Kratískur undirlægjuháttur Íslendingavið upptöku fyrirskipana frá embættiskerfinu í Brüssel, sem enginn kaus eins og Farage benti á frægri ræðu, er löngu orðin della. Við eigum sem fullvalda þjóð einungis að nýta það sem okkur passar eins og Ögmundur gerði við Núpó en Hanna Birna snéri við í forundran landsmanna. Nú má Núpó kaupa það sem hann vill en Íslendingur má ekkert kaupa í útlöndum vegna gjaldeyrishafta.

Niður með óþarfa stofnanir Íslendinga sem flestar eru hvort sem er kratabæli. Foringinn okkar hann Björgvin Jónsson í Vaðnesi sagði oft í Sundlaugunum fyrir svona tveimur til þremur áratugum þegar efnahagsmálin bar á góma: " Minnkum ríkisböllinn, lokum Háskólanum!" 

Hefur eitthvað breyst þó eftirlitskerfin og Háskólarnir hafi tútnað út sem aldrei fyrr?

 

PDF

Prenta blað: Síða 22 - Síða 23 Morgunblaðið Íþróttir Allt blaðið

Hlutar

Morgunblaðið

Íþróttir

Síður

Síða 1

Síða 2 & 3

Síða 4 & 5

Síða 6 & 7

Síða 8 & 9

Síða 10 & 11

Síða 12 & 13

Síða 14 & 15

Síða 16 & 17

Síða 18 & 19

Síða 20 & 21

Síða 22 & 23

Síða 24 & 25

Síða 26 & 27

Síða 28 & 29

Síða 30 & 31

Síða 32 & 33

Síða 34 & 35

Síða 36 & 37

Síða 38 & 39

Síða 40 & 41

Síða 42 & 43

Síða 44

Dagatal

««»» Júlí 2013 MánÞriMiðFimFösLauSun

1	2	3	4	5	6	7
8	9	10	11	12	13	14
15	16	17	18	19	20	21
22	23	24	25	26	27	28
29	30	31

Stjórnborð

Prenta blað: Síða 22 - Síða 23 Allt blaðið Veljið lesham:

Hlaða niður allri útgáfunni: Veljið upplausn: 1024x768

Athugasemdir

[Árni Gunnarsson, 31.7.2013 kl. 14:33]

Fyrst og fremst er það útgerðarspillingin sem ógnar velferð þessarar þjóðar. Við höfum orðið að hlíta því að arðurinn af dýrmætustu auðlind okkar er miðaður við hagsmuni fáeinna fjölskyldna.

Hversu miklu hefðum við getað komið i verk, og hversu vel hefðum við getað byggt upp heilbrigðisþjónustu og velferðarkerfið fyrir allan þann sjávarafla sem við hefðum getað dregið á land og gert að verðmætum - en skildum eftir í hafinu til að vernda kvótagreifana?

Ég er að tala um mörg hundruð milljarða eða kannski yfir þúsund milljarða.

Svo erum við að mjálma um tittlingaskít.

Hvort er verra, heimska vinstri garmanna eða samtrygging hægri skíthæla?