Umræður um hagfræði

mættu fara fram á til dæmis á einhverri hlutlausum  vettvangi ef hann fyndist. Það yrði  áhugaverð umræða og mætti marka djúp spor í hagsögu Íslands.

Þar myndi Snorri Magnússon formaður Lögreglufélagsins, Guðlaug Kristjánsdóttir formaður BHM, Elín Björg Jónsdóttir formaður BSRB og Kristín Á.Guðmundsdóttir formaður sjúkraliðafélgsins og Árni Stefán Jónsson formaður SFR , koma saman og ræða í alvöru um hagfræði Íslands og framtíðarhorfur í verðbólgu. Ræða um næstu framtíð í efnahagslífi þjóðarinnar. Af hverju fjölgun krónanna er betri en lækkun vöruverðs. Jafnvel mætti finna fleiri formenn marktækra félaga svo sem Ljósmæðrafélagsins og HAXA. Ólíklegt finnst mér þó að slíkur þáttur yrði Kastljósþáttur hjá Sigmari á RÚV sf nokkuð augljósum ástæðum.

Snorri yrði spurður um hvaða áhrif 20 % kauphækkun til allra  myndi hafa á gengi krónunnar og á stýrivexti Seðlabankans. Hvort Lögreglumenn gætu fellt sig við slíka lausn ef aðrir fengju það líka?. Þó auðvitað ekki ASÍ því þá yrðu þetta ekki leiðrétting.   Inn í þetta mætti skjóta viðtölum við  Sigmund Davíð og Bjarna Benediktsson um áhrif svona myndarlegra hækkana á skattgreiðslum á ríkissjóð. Svo mætti líka spyrja Má Guðmundsson um áhrif þessa á stýrivexti?  Þetta yrði ekki bara efni í einn þátt heldur marga þannig að fólk geti fylgst með atburðum líðandi stundar.

Af hverju ekki að ræða við þetta fólk um annað en kjarasamninga þess sjálfs? Af hverju ekki ræða við það um framtíð þjóðarinnar og þjóðarhag. Ræða um gjaldeyrishöft, útflutning, stóriðjustefnu og afstöðuna til pakkans frá ESB? Hið raunverulega  efnahagslega vald liggur nefnilega hjá þessu fólki en ekki Alþingi.

Mætti ekki í framhaldi boða til útifundar á Austurvelli þar sem aldraðir og öryrkjar geta tekist á við félagsmenn þessa fólks?

Ég er ekki að reyna að skrifa eitthvað fyndið heldur í fúlustu alvöru.

Talan sem ég nefni til viðmiðunar er vegna þess 20 % af því að 1971 var svona einföld aðgerð framkvæmd af þáverandi vinstristjórn hinna vinnandi stétta eins og það nefndist þá. Opinberir starfsmenn voru ekki komnir með verkfallsrétt þá eins og núna. Þá var þetta allt auðveldara en núna efir gríðarlega lýðræðislega dreifingu stöðvunarvaldsins. Kaup í landinu var hækkað um 10 % og vinnuvikan stytt  um sama hlutfall.  Með einu pennastriki.

Afleiðingin varð auðvitað engin fyrir íslenskt efnahagslíf eða þannig?  Hefur ekki stöðugleikinn  ríkt allar götur síðan? Nema kannski að dollarinn fór úr 6 krónum í tuttugfalda þá upphæð um leið og hann meira en helmingaðist sjálfur. Sömu sögu er að segja um dönsku krónuna. Hefur ekki bara allt verið með kyrrum kjörum síðan?

Þá var ég ungur maður og gat mætt forynjum. Nú á ég að byrja nýtt líf í nýjum veruleika. 

Núna getum við alveg eins haft styttingu vinnuvikunnar hærri til að fækka yfirvinnustundum hjá lögreglunni. En þar er yfirvinna ekki launauppbót ofan á smánarleg byrjunarlaunin 271 þúsund auk vaktaálags.  Við getum haft 10 % kauphækkunina 20 % svo allir verði ánægðir nema kannski Gylfi og þeir sem fengu 2.8%

Það verður að fá ábyrga aðila að efnhagsstjórn þessa lands. Ekki að vera að tala við einhverja hagfræðinga og spekinga sem sjá ekkert yfir það sem raunverulega þarf að gerast.

Inná með Snorra,  Guðlaugu, Elínu og Kristínu. Látum þau vísa okkur veginn í efnahagsmálum. Þetta er fólk sem skilur hið stóra samhengi hagfræðinnar. Ekki einhverjir kjörnir fulltrúar á Alþingi Íslendinga.

Blessuð sé minnig þeirra Einars Odds Kristjánssonar og Guðmundar J.. Þeir gátu rætt hagfræði á sérstakan hátt.

 

Athugasemdir

[Jón Magnússon, 9.1.2014 kl. 12:56]

Þetta er ekki spurning um hagfræði heldur kostnað. Það er hægt að hækka laun en lækka kostnað fyrirtækis með því að fækka starfsmönnum t.d. Ríki og sveitarfélög hafa umtalsvert svigrúm til að fækka starfsfólki ef vitrænar aðgerðir verða framkvæmdar til að leggja af alla ónauðsynlega eða lítt nauðsynlega starfsemi ríkisins.  Þú sem forstjóri stórs fyrirtækis þekkir það að þú launaðir besta starfsfólkinu mun betur en þeim sem lakari voru og með því að hafa gott fólk var hægt að hafa færri starfsmenn.  Er þetta ekki einhver mergur Halldór.

[Halldór Jónsson, 9.1.2014 kl. 14:03]

Það var nú allt rígbundið í taxta þá. Það var alltaf svekkjandi að geta ekki hækkað við þá betri vegna hinna sem voru ekki eins góðir. Ég lenti aldrei samt í því að maður segði ef ég fæ ekki þetta eða hitt þá er ég hættur öðruvísi en að hann hætti þá bara. Þeir fóru í verkfall og komu með taxtahækkanir. Þá varð að hækka vöruna. Svo féll auðvitað gengið þegar útvegurinn gat ekki borgað þetta nýja kaup. Allt sáraeinfalt. Þangað til að einhver vitringurinn lét opinbera starfsmenn fá verkfallsrétt. Þá fyrst varð þetta óleysanlegt eins og núna.

Þetta er eiginlega glatað þjóðfélag purkunarlausra hagsmunahópa, sem ég líki við venjulega bófaflokka sem segja stiggenap, upp með hendur, niður með brækur, aurinn eins og skot eða ég slæ þig í rot.

Hvað finnst þér sjálfum? Eru þetta allt góð og göfug félög sem eru að verja félagsmenn sína?