Lágmarksrefsing

þarf að vera 6 mánuðir. Betur væri að hún væri 12 mánuðir.

Verkfallsboðendur sem hafa gefist upp á skilningsleysi stjórnvalda á kaupkröfum sínum og neyðast til að svipta þjóðfélagið þjónustu sinni í refsingarskyni eiga ekki að láta bjóða sér skemmri tíma en 6 mánuði í verkfalli  til þess að kenna þjóðfélaginu þá lexíu sem það verður að læra og kunna.

Nú ætla framhaldskólakennarar í verkfall vegna þess hve svirðilega þjóðfélagið leyfir sér að vanmeta framlag þeirra. Þjóðfélaginu veitir ekki af að læra að umgangast framhaldsskólakennara að verðleikum. það er alveg óviðunandi að þjóðfélaginu sé gefinn kostur á að ganga að kröfum kennara eftir eitthvað sýndarverkfall. Það sýnir sú staðreynd að verkföll kennara hafa verið nauðsynleg með fárra ára fresti. Því þeir eru alltaf látnir sætta sig við sýndargerninga í stað varanlegra kjarabóta. Þetta gengur ekki lengur. 

það á ekki að umgangast verkalýðsfélög með léttúð og hroka. Ef lýst er yfir verkfalli er það ómark ef það stendur stutt. 6-12 mánuðir eru nauðsynlegir svo að við hin lærum hæfilega respekt fyrir þessari nauðvörn hinna ýmsustu félaga sem sjá sig nauðbeygð til að tugta þjóðfélagið til með þessum hætti. 

Það er af og frá að leyfa embættismönnum  að skrifa undir nýja samninga eftir svona óvirðulegar vinnustöðvanir. Þjóðfélagið verður að læra sína lexíu sem til dæmis myndi lærast með því að opinberir framhaldskólar verði einfaldlega ekki fyrir hendi eða opnir fyrir heilan árgang nemenda. Aðeins þannig er hægt að skapa framhaldsskólakennurum  þá virðingu sem þeim ber. þannig læra allir það sem á vantar um þjóðfélög og gildi menntunar.

Tökum nú slaginn einu sinni eins og Svíar gerðu 1905.  Það er lágmarksrefsing fyrir eitt þjóðfélag að það verði án þjónustu þeirra hópa í heilt ár eða meira, sem vinna annars vaki brotnu að velferð þess án þess að fá laun í hlutfalli. 

Hættum sýndarmennskunni. Höfum aðeins alvöru verkföll eftirleiðis. Lágmark þarf að vera 6 -12 mánuðir án vinnuframlags þeirra sem svo verst hafa kjörin.

Athugasemdir

[Júlíus Björnsson, 21.2.2014 kl. 05:52]

Með því að flokka nemendur eftir gáfum ; svipað hafðir saman og líka eftir 8 móðurmálum , þá er þarf ekki tvo til þrjá fullorðna í hverri kennslu stofu. Stefna hér að ef Þjóðverja útskrifa passlegan fjölda skilvirka skattgreiðenda með Doktorspróf 24  ára, þá stefni Ísland á 22 ár.  Krafa þjóðverja er betri gæði [verðflokkur PPP] á fisk þá borga þeir hærri verð.

Við spyrjum ekki hve lengi er verið að ljúka námi, heldur hve fljótt og frá hvaða kennara.

Ísland þar að auka raunvirði á sínu heima sölugengi [PPP markaðaverð á efnum , orku framleiðslu og þjónustulaunum] til að öðlast virðingu í samræmi.   Yfirbygging hér: fjármála og hagfræði  er einskyns virði í PPP samhengi.  Skatta til spara neyslu á því sem er af skornum skammti heima fyrir er kallaðir Þjóðar sparnaður   á Ensku uppa máli. Þetta er söluskattar, tollar, - niðurgreiðslur,.. alt sem leggst á framleiðslu GDP og bókast á móti reiðufé á hverju skatta ári til komast upp í fjárhagsbókhaldið : eldri eigna millifærslu og leigur og eignakröfur.   Þjóðverja setja dæmið upp  að leggja 40%  á alla starfandi , með 880.000 kr. mánaðar launahámarki. [þá byrja vaxandi þrepa skatta aflættir af brúttó [brútal ekki meðal] árs innkomu ]  Til að fjármagna  heilsu og grunn framfærslu tryggingu allra borgara þetta er um 25% fast af hverri landsframleiðu hvers árs.   Það sem er þjóðar-sparnaður eru sölutengir skattar á GDP og innlán þeirra einstaklinga  sem geta sparað, gífurlega  há prósenta í Þýskalandi.  => þeirra varasjóður er stór því þeir geta hvenær sem er hækkað sitt DGP gengi um 40% .     Norðmenn eru  með hlutfallsleg stærsta varasjóð í heimi og þeir hækka ekki lámarkið 100.000 kr, á hvern Norðmann til vsk. neyslu.   það er greinlegt af samanburði að Ríki sem hafa svipað innkomu  GDP á ríkisborgara á ári eru með sömu lámörk og hámörk á vsk.  neyslu  sinna borgara. Ísland skilur greinlega ekki að ríkið fjármagnar sig með leggja skattaskila skyldur á einstaklinga og í grunni hlutfallslega jafn á heildar reiðfjár innkomu  hvers árs.  Misjafnt hver er ábyrgur fyir skilum , atvinnuveitandi eða starfsmaður.


En skattar á vsk tengda neyslu eru til stýra framboði og eftirspurn milli geira. og afskrifa sem þjóðarsparnað á meiri neyslu.

Dæmi Tísku keðja borga 10.000.000 út til þjónustu starfsmanna og skila þá 4.000.000 kr. til velferða kerfis einstaklinga og 2.000.000 kr. í þjóðar sparnað [20% vask.]   Raunvirði á ESS miða við gæði þess sem er selt skilar  14.000.000 í viðbótar landsframleiðslu GDP.  Kúnni borgar alla framleiðslu í reiðufé.  Fyrirtæki borgar kostnað og gjöldin = það eignast ekkert og fífl safna kostnaði og gjöldum.      

Þeir sem eyða mest af landframleiðslunni borga nettó mestu skatta til grunn velferða kerfis. þetta má almennigur á Íslandi ekki vita um 1903.

Skattar á umfram innkomu fyrirtæki er ranghugmynd því peningar verða ekki til nema þegar loka kaupandi einstaklingur staðgreiðir nýju eignina.  Fyrirtæki með um fram eign í reiðufjár sjóði [ekkert á Íslandi?]  getur haft val, greiða til einstaklinga sem ekki laun sem þá skila 15% og fyrirtækið 15% líka, eða kaup 5 til 30 ára ríkisskulda bréf til fresta útborgun arðs.  Fer eftir rekstra eðli .

kennara eru ekki nógu skarpir hér eftir 1918  til heimt meira af þjóðarkökunni.    Við flytjum ekki út korn til fyltja inn sement. Við flytjum út tertur ú fyrta verðflokki.  Svíar baka brauð.