Bréf frá Stefaníu

Jónasdóttur til Salmans Tamini vakti athygli mína í morgun. Stefánía skrifar(bloggari feitletrar)

"Frjálslega eru hugtökin frelsi, mannréttindi og lýðræði notuð. Mitt bréf er til þín, Salmann, ég er að skrifa til þín, ekki þjóðin.

Mannréttindi, af hverju telur þú að ég skuldi þér þau? Þú kemur til lands míns og krefur mig síðan um það sem þú telur þín mannréttindi. Hvað með mín?

Þú mátt hafa þína trú og tilbiðja þinn guð, en ekki troða upp á mig mosku og heimta síðan þína siði af mér. Ég skulda þér ekki neitt. Nágrannar mínir eru múslimar, gott fólk sem er ekki að heimta neitt af mér. Ég þekkti og talaði við marga múslima er ég bjó á Balkanskaga um árabil. Ég ætla ekki að rugga bátnum, en læt duga að segja nei við mosku og því sem henni fylgir.

Þú talar við Sveinbjörgu um rasisma gagnvart minnihlutahópum. Síðan hvenær eru múslimar minnihlutahópur og er hægt að kalla skoðun á trúarbrögðum rasisma? Seg þú mér þína skoðun á mér og mínum siðum, því að það var ekki falleg hugmyndafræði sem ég kynntist hjá múslimum sem ég ræddi við á Balkanskaga.

Komdu fram og láttu mig heyra álit þitt á samkynhneigð og frelsi til handa konum: Því verða þær að hylja hár sitt og sumstaðar að ganga í búrkum og á flestum stöðum að ala ykkur tíu til tólf börn? Vertu hreinskilinn og segðu álit þitt á mér og mínum siðum.

Það er ekki nóg að heimta og heimta það sem þið yfirgáfuð í heimalandinu. Kannastu við hugmyndafræðina: »Hið þögla stríð?« Salmann, ég á líka mitt frelsi og mannréttindi og því segi ég nei við mosku, valdatákni ykkar múslima. Þetta snýst nefnilega meira um stjórnmál en um trúarbrögð.

Ég hef oft spurt mig: Af hverju yfirgáfuð þið heimkynni ykkar fyrst þið heimtið síðan af mér sömu siðina og þið yfirgáfuð?

Þú getur haft þína trú, en lát mig í friði með mína siði, ekki troða upp á mig margra alda gömlum siðum í nafni trúarbragða, mannréttinda eða lýðræðis.

Líki þér ekki að búa í hógværð í mínu landi, - þá máttu fara. Og svo að þú áttir þig, þá er ég ekki að misskilja neitt, ég hef næga lífsreynslu til að vita um hvað ég skrifa.

Og ekki misnota hnignun þjóðar minnar.

 

 

STEFANÍA JÓNASDÓTTIR,

 

 

Sauðárkróki. "

Er það ekki grunnurinn að andúðinni á múslímum hversu uppáþrengjandi þeir eru?  Krefjast þeir ekki undirgefni af okkur sem fyrir erum?  Eru þeir ekki sjálfir aðalhöfundar að andúðinni sem þeir verða fyrir?

Finnst ekki mörgum að þeir vilji að við eigum að virða þá og samþykkja allt sem þeir segja?  Þeir hafi rétt fyrir  sér en ekki við? Við eigum að vera tillitsöm gagnvart þeim en ekki öfugt? 

Getur verið að margir þeir sem ganga fram fyrir skjöldu og kalla okkur rasista sem höfum skoðun á Islam og moskum séu oft  sama fólkið  og talar mest um feminisma, kvenfrelsi  og jafnrétti kynjanna þegar þeir eru að siða okkar þjóð? Eru þeir samkvæmir sjálfum sér í þessu? Hafa þeir þol gagngvart umskurn kvenna, giftingum barna, klæðnaði og kynhulum vegna sérstöðu múslíma? Hvað með grýtingar kvenna í Pakistan og Saudi Arabíu? Umbera þeir þetta af tillitssemi?

Munu ekki einhverjir  vilja lesa svör Salmans við bréfi Stefaníu?