Úflutningur á uppblæstri

eru fyrir mér allar fréttir af auknum útflutningi lambakjöts frá Íslandi. Allt talið um sérstakt bragð af  á islenska lambakjötinu byggir á þeirri staðreynd að lambið gengur frjálst á afrétti og étur íslenskar villiplöntur. Væri það á ræktuðu landi um sína daga býður mér í grun að bragðið myndi fljótt breytast í þá átt sem prýðir annað lambakjöt heimsins.

Allir aðrir en Framsóknarmenn hélt ég að gerðu sér grein fyrir ástandi íslenskra afréttarlanda. Þúsund ára ofbeit hefur skilið eftir sig þau spor sem þar sjást.

Nú stígur dr.Össur Skarphéðinsson fram í Morgunblaðinu og vegsamar þann fríverslunarsamning sem hann gerði við Kína fyrir Íslands hönd. Þar í er eftirfarandi klausu að finna;

" Óvæntasta tækifærið gæti þó legið í sölu á lambakjöti. Tilraunasendingar á Asíu hafa leitt í ljós að íslenska lambakjötið fer vel á asískum tungum. Fyrstu vísbendingar eru um að með tollfrelsinu geti verðlag orðið meira en ásættanlegt. Helstu hnökrar eru lítil framleiðsla á lambakjöti hér á landi miðað við stórmarkaðinn í Kína. Hér er tækifæri til að byggja upp samstarf um langtímasölu, hugsanlega með aðkomu stórfyrirtækja í eigu kínverska ríkisins sem þurfa að sjá manngrúa fyrir góðum mat, þannig að íslenskum sauðfjárbændum og afurðastöðvum yrði gert kleift að byggja upp framleiðslu á lambakjöti yfir umsamið tímabil.

Framleiðsluna má auðveldlega auka um nokkur þúsund tonn með því að stækka sauðfjárbúin sem fyrir eru án mikilla fjárfestinga. Aukning í framleiðslu myndi ekki kosta íslenska ríkið neitt í auknum styrkjum - og myndi stórbæta efnahag íslenskra sauðfjárbænda. Kannski er kínverski fríverslunarsamningurinn mesta tækifærið sem íslenskir sauðfjárbændur hafa fengið. Til að það gangi upp þurfa afurðastöðvarnar, bændur og samtök þeirra, en ekki síst íslensk stjórnvöld, að taka upp einbeitt og samræmt göngulag gagnvart samningum við stórveldið."

Þarna stillir líffræðingurinn dr.Össur sér upp sem blindur áróðursmaður fyrir eigin upphefð og síns rauða flokks,Þetta er miður þegar slík blinda slær annars sæmilega upplýsta menn.

Íslands vegna þarf að stöðva útflutning á íslensku lambakjöti sem er framleitt samkvæmt hefðbundinni aðferð óheftrar ofbeitar á uppblæstri Íslands. Við þurfum ekki aðstoð kínverska kommúnistaflokksins til að efla upplástur á afréttum Íslands.

 

Athugasemdir

[Kári S. Lárusson (IP-tala skráð) 28.6.2014 kl. 10:40]

Sæll Halldór

Ég er ekki sammála þér um útflutning á lambakjöti, það er engin hætta á landeyðingu ef vel er að þessum málum staðið.

Set hér inn vefslóð þar sem fram kemur mikill fróðleikur um sauðfjárrækt á Íslandi: http://www.youtube.com/watch?v=su236Lm57ZI

[Gunnar Heiðarsson, 28.6.2014 kl. 11:45]

Það er svolítið mikil einföldun að kenna blessaðri rollunni um allann uppblásturinn, Halldór. Þar kemur margt fleira til eins og veðurfar, eldgos og fleira.

Nú hin síðari ár, með hækkandi hita, hefur gróðurþekja landsins tekið stakkaskiptum og má ekki gleyma þætti bænda í þeirri þróun. Fjöldi þeirra, ekki síst sauðfjárbændur, taka þátt í verkefni með Landgræðslunni, um allt land. Þar leggur Landgræðslan til innfluttann áburð og fræ, en bændur leggja fram húsdýraáburð, vinnu og vélakost. Þetta framlag bændanna er verulegt, sérstaklega í olíukostnaði.

En það er einn vágestur sem miklum usla veldur, sérstaklega á þeim svæðum sem verið er að græða upp, það er álftin. Fjölgun hennar er mikil, svo mikil að vandræði stafa af. Ólýkt sauðkindinni sem einungis étur grasið, þá slítur álftin grasið upp með rótum. Þar sem þær komast í nýgræðing skilja þær gjarnan eftir sviðna jörð. Margur bóndinn hefur þurft að sjá á eftir miklum fjármunum í gogg þessarar skeppnu, af nýræktum sínum.

Útilokað er að girða fyrir álftina og eina leiðin er að halda stofni hennar í skefjum. Því miður er löggjöfin henni mjög hagstæð og ekki virðist kjarkur á Alþingi til að breyta henni, þó skaðinn sem hún veldur sé öllum kunn og viðkoman með þeim hætti að lýkja má við viðkomu kanínna.

Það væri leikur einn, landinu að skaðlausu, að tvöfalda kindakjötframleiðsluna hér og selja þetta góðgæti úr landi. En það verður ekki gert einn tveir og þrír. Það tekur mörg ár að byggja upp fjárstofninn, sér í lagi meðan skortur er á kjöti.  Það er því nokkur misskilningur hjá vindbelgnum Össuri að halda að þetta geti orðið einhver uppgrip hjá bændum, að þeir geti bara sí svona stækkað bú sín um helming.

Nú um nokkurra ára skeið hefur verið skortur á kindakjöti til útflutnings, svo mikill að fyrir tveim árum sáust sláturleyfishöfum ekki fyrir og seldu of mikið úr landi, með tilheyrandi skorti innanlands.  Vegna þessa skorts hefur bændum verið heimilað að stækka bú sín og fá greitt nánast fullt verð fyrir það sem utan búmarks stendur. Þrátt fyrir þetta hefur fjárstofninn stækkað hægt, alltof hægt.

Það má síðan velta upp þeirri spurningu hvort rétt sé að stuðla að því að stýra enn freka sauðfjárframleiðslunni. Það eru vissulega viðkvæm svæði á landinu, einkum á þeim svæðum sem eldgos hafa herjað. Önnur svæði, eins og t.d. norð-vesturlandið eru verulega vannýtt. Kannski væri því rétt að skoða hvort þeir bændur sem búa á vannýttum svæðum eigi frekar að auka sína framleiðslu, en hinir sem búa á viðkvæmari svæðunum haldi í horfinu. Þannig stýring yrði þá að fara gagnum ríkisskassann og ekki held ég að sátt yrði meðal þjóðarinnar um það. Þá er öll stýring ríkisvalds af hinu slæma.

Beitarítala er eina raunhæfa stýringin og henni má beyta enn frekar en nú er gert. Hún fer fram á vísindalegum grunni miðað við beitarþol hvers svæðis.

Eins og áður segir eru þegar markaðir fyrir þá framleiðslu sem bændur ráða við í dag og gott betur. Kína-Össur þarf ekkert að bæta um betur þar. Þá hefur nýting innmats stóraukist og er nú fluttur út innmatur fyrir stórar upphæðir, m.a. til Kína, jafnvel þó Össur hafi ekkert komið þar nálægt. Megnið af þessum innmat var urðað fyrir örfáum árum síðan, svo þarna er um hreinan virðisauka að ræða.

[Halldór Jónsson, 28.6.2014 kl. 21:37]

ég var búinn að skrifa heilmikið svar til ykkar beggja en talvan klikkaði ogallt þetta gáfulega týndist.

Ég horfið á myndbandið hjá Kára. Vel gert. Aðaltriðið í batanum er auðvitað helmingun fjárstofnsins úr milljón í hálfa, þá réttir landið við eins og þið stærið ykkur af,

Ég er ekki á móti sauðfé, besta sem ég ét. En ég sé landið og uppblásturinn, ég sé lúpínuna og hvað þessi innflytjandi hefur afrekað fyrir okkur. Við verðum að umgangast landið af skynsemi. Álftir,gæsir,hross og hreindýr eru skaðvaldar gróðurlendis ekki síður en kindin eða bóndinn sem misneytir henni.

Þsð er margt óunnið í beitarþolsrannsóknum Gunnar Heiðarssonþ

Beitaítaala hefur ekki gengið upp ef fjárstofninn stækkar. Þsð þarf að hækka verðið en ekki að auka magnið. Hvenær fer einhver að framleiða rollukjöt með sömu aðferð og eggjaframleiðendur og kjúklinga, bara maskínuvæða allt eldið og loka dýrin í kössum þar sem aldrei skín sól?

Einhver byrjar bráðum og þá verður allt vitlaust í Framsóknarfjósinu og í heilabúinu á Guðna Águstssyni.

Verksmiðjubúskapur Gunnar minn Heiðarsson, er það sem kemur ef tvöfalda á kindakjötsframleiðsluna eins og þú sérð fyrir þér. Við getum ekki horfið aftur til milljón kinda búskaparins og hjarðmennskunnar án þess að landsgæðin fari að stefna niður.

Komdu niður a jörðina Gunnar minn,