Gjaldeyristekjur

af ferðamennsku vaxa ára frá ári þrátt fyrir áberandi óskynsemi í verðlagningu innanlands þar sem hver ryðst um annan þveran að gefa útlendingum peninga í formi afslátta.Og þjónkun við erlenda óperatora innanlands í stað þess að gera þeim lífið brogað á penan hátt.

Gjaldeyristekjur af fiskiðnaði standa  í stað. Það er mál margra að það stafi ekki af fiskleysi í sjónum heldur af því að það sé LÍÚ og bankarnir sem stjórni hvaða fiskveiðiheimildir sé veittar en ekki vísindin. Magnið sé ákveðið með tilliti til þess að kvótinn sem veðsetningarandlagi rýrni ekki per tonn með aukningu afla.  Því sé búið til stöðugt fiskleysi og því sé sífelldur skortur á þorsk-og ýsukvóta. Ekki af einhverjum skorti á fiskigengd í sjónum. Og vegna skorts á smáfiskadrápi getur stofninn ekki vaxið að því að sumir segja.  Þá er vísað til þess tíma þegar Tjallinn klæddi pokana og jafnstöðuafli var 400 þús tonn.

Svo eigi þessi þjóð að halda áfram að auk við sig gjaldeyristekjum er ljóst að ferðamennska er komin á endapunkt hvað landið sjálft og klósettin þola. Það verður því að hækka verðið frekar en að  fjölga hausunum stöðugt sem inn koma.

Sjávarútvegurinn eykur ekki við sig  með óbreyttu fiskveiðistjórnunarkerfi. Fiskeldi getur aukist mikið. Stóriðja og virkjanir eru enn möguleg. Iðnaður og hugvit getur enn vaxið. Það má bara ekki fjölga fólkinu innanlands með stjórnlausum innflutningi vinnuafls. Jafnstaða verður að ríkja í þessu öllu eigi rauntekjur að vaxa.

Það sem skiptir máli eru gjaldeyristekjur á hvern vinnandi Íslending.