Við viljum verðbólgu!

við þolum ekki stöðugleika eins og nú er þegar vextir lækka og verðtryggingin er engin, lánin hækka ekki neitt um hver mánaðamót, gengið hækkar, olían lækkar, erlend vara lækkar. Nei þetta viljum við ómögulega ekki. Læknirarnir vilja fá hlutfallslega miklu meira en aðrir af því þeir séu svo góðir. Og þá eru aðrir sem ætla ekki að láta þá drífa langt fram úr sér. Tónlistargyðjan er afskipt og svo hverjir ekki?

 Eru verkföll heilagur réttur?  Miklu heilagri en ef ég til dæmis legg bílnum mínum fyrir dyrnar á spítalanum í mótmælaskyni við það að ríkið skaffi mér ekki ókeypis innlögn og aðgerð? Hindri aðgang að Tryggingastofnun Ríkisins af því að hún borgar ekki nóg? Hindri aðgang að AlÞingishúsinu af því að mér líka ekki vinnubrögð þingmanna? Hindri skipin í því að leggja á veiðar af því að ég krefjist míns hluta úr kvótanum sem sé þjóðareign? Hvað getum við aumingjarnir og ellibelgirnir gert til að fokka þessu þjóðfélagi upp svo við getum fengið alminnilega verðbólgu og krónutöluhækkanir?

Hvernig á Alþingi að fást við svona mál? Vill það eitthvað annað gera en bara  horfa á helförina? Þið getið nú rétt farið með ræðuna sem Ögmundur myndi flytja eða Helgi Hjörvar ef einhver stjórnarlið vildi ræða ástand og horfur í efnahags-og "kjara"málum? Réttur einstaklinga og samtaka þeirra fólks til að fremja spjöll á efnhag og hagsmunum heildarinnar er ótakmarkaður og heilgagur. "Hvað varðar mig um þjóðarhag?"  sagði einhver löngu gleymdur.

"Wir wollen Wulle" hljómaði bjórauglýsing í Stuttgart í gamla daga. Sami taktur og í slagorðinu:Við viljum verðbólgu.

Wulle-bjórinn er löngu horfinn en verðbólgan ekki.