""Við erum hvít þjóð

eða það mætti allavega halda af rökstuðningi þeirra sem telja Íslendinga kristna þjóð. »Megnið af íbúum landsins eru jú skjannahvítir, og byggja líf sitt á hvítum gildum og menningu. Því er í raun alveg eðlilegt að hampa hvítri menningu umfram aðra menningu, og hvít gildi, sem fela í sér mannvirðingu og náungakærleik, eru auðvitað grunnstoðir samfélagsins."« Svona dytti engum sem gengur heill til skógar að skrifa í fullri alvöru. 

Þegar hin svokölluðu kristnu gildi eru skoðuð nánar þá er satt að segja, fyrir algjörlega guðlausan mann eins og sjálfan mig, erfitt að átta sig á hvað í þeim felst. Í nútímanum virðast kristin gildi nokkurn veginn vera dregin af ýmsum mannréttindasáttmálum, sem flestir litu dagsins ljós eftir síðari heimsstyrjöld. Fram að því, og raunar enn þann dag í dag, frömdu kristnir menn óskiljanleg grimmdarverk í nafni hins eina rétta guðs, hvort sem það voru krossferðir, nornaveiðar eða rannsóknarréttur. Kaþólska kirkjan hefur, með fordæmingu sinni á getnaðarvörnum, stuðlað að útbreiðslu alnæmis í fjölda Afríkuríkja, að ógleymdum þeim kristnu mönnum, kaþólsku prestunum, sem misnotuðu drengi í áraraðir. Þetta geta ekki verið þessi kristnu gildi. 

Þetta minnir óþægilega á orð Barack Obama um pyntingar samlanda hans á undanförnum áratug eða svo. »Bandaríkin pynta ekki. Bandaríkjamenn pynta ekki.« Með þessu reynir hann að selja þjóð sinni, og heiminum öllum, að það sé ekki í bandarískri þjóðarsál að pynta saklausa borgara, sem voru á röngum gatnamótum í Kabúl á röngum tíma. Því miður fyrir forsetann góða, þá hafa Bandaríkin stundað pyntingar, skipulegar pyntingar, og því ekki í boði að segja það ekki samræmast bandarískri þjóðarsál. Til að kóróna það, þá virðist bandarískri þjóð slétt sama um málið. 

Rétt eins og þjóðir hafa ekki vilja, þá hafa þær ekki trú. Eins og segir þá á ég mér ekki guði, hvorki á himnum né á knattspyrnuvellinum. Samt sem áður tel ég mér skylt að koma af kærleika fram við náungann, gera við aðra eins og ég vænti af þeim til baka og þar fram eftir götunum. Ég skal ekki útiloka að á miðöldum, þegar samfélagið var lausara í reipunum og neyðin stærri, hafi þurft einhvern ósýnilegan mann á himnum, og fyrrverandi samstarfsfélaga hans í neðra, til að sannfæra sauðsvartan almúgann um þetta. Í dag eru þessi gildi svo samofin samfélaginu að þau stæðu styrk eins og vel gróið bein, eftir að gipsið er tekið af. 

Ekki misskilja mig. Margt af því besta fólki sem ég þekki eru prestar og kirkjunnar fólk, sem hefur að því er virðist óendanlega ást og virðingu fyrir náunganum, sérstaklega þeim sem minna mega sín. En það sama á við um fjöldann allan af fólki sem á sér enga guði. Það er nefnilega ekki hverju við trúum sem skilgreinir okkur, heldur hvað við gerum"

Svo skrifar Gunnar Dofri blaðamaður á Morgunblaðinu. Hann lætur sig ekki muna um að setja samasem merki milli geðsjúklinga og þeirra sem vilja halda í þjóðina sína og menningu hennar og eitthvað sem hann kallar kristin gildi, hvort sem hann á við þjóðkirkjuna eða eitthvað annað.

Ég er sjálfsagt geðveikur að finnast það yfirgangur í minnihlutahópum að krefjast forræðis yfir 3/4 hlutum þjóðarinnar hvað varðar helgihald í kirkjum og stjórnarskrárvarða ríkistrú og boðun hennar í skólum.

Ég er hvítur maður og flestir líka að þeirri þjóð sem ég hef búið með mitt ómerkilega líf. Ég hef umgengist fólk af mörgum kynstofnum og séð aðra menningu. Eg hef séð það að margt það kæri ég mig ekki um að flytja hingað til lands.  Þessvegna er ég stimplaður rasisti og er slétt sama.  Alveg sama þó að ég persónulega sjái oftast ekki útlit góðrar manneskju í viðkynningu. Hinsvegar hefur maður varann á sér þegar maður hittir mögulega skuggabaldra. Ég hygg að Gunnar Dofri gangi varla svellkaldur beint inn í blökkumannagengi í Harlem eða herflokk Kalífaríkisins til að bjóða þeim að gerast innflytjendur á Íslandi?

Hann virðist segja að Bandaríkjunum hafi ekkki verið heimilt að grípa til máttar síns eftir árásirnar 11 september. En má ekki spyrja á móti, hvort þeim hafi borið einhver skylda til að láta þá sem þar komu við sögu njóta einhverra réttinda sem þeir sem gerendur tóku algerlega af þúsundum annarra? Drápust margir í hertum yfirheyrslum í Guantanamo eftir viðkomu á Íslandi? Allavega ekki þeir sem mest kunna frá píslum sínum að segja og var sleppt. Breytir það einhverju núna? Er þetta ekki búið og gert? Á ég að fordæma Gizur frænda minn frá Haukadal fyrir hertar aðgerðir hans eftir Flugumýrarbrennu þar sem hann lét eftir sína Baugahlín og 3 syni í morðárás á heimili sitt 22.október árið 1253? Var hann  þó sannkristinn maður og vígður messudjákn.

Af hverju er það ógott að vilja sjá fótum sínum forráð? Af hverju eiga menn ekki að líta til reynslu sinnar og annarra við ákvarðanatökur?  Reykjavíkurbréf Morgunblaðsins fjallar einmitt um þá hægu þróun sem á sér stað í veröldinni vegna þess að hjörtum mannanna svipar saman í Súdan og í Grímsnesinu.

En er það forgangsverkefni hjá hvítri þjóð að fara fram í stórum stökkum?

 

 

Athugasemdir

[Halldór Jónsson, 20.12.2014 kl. 22:57]

Tall fyirir 16 læk það af er,- það er gott að maður er ekki einn með þessar hugsanir.