Er í lagi með Hæstarétt?

Fyrrverandi dómari við Hæstarétt skrifar grein í Mbl. í dag og áréttar lýsingar sínar á aðförum dómsforseta Hæstaréttar gegn sér þegar höfundur sótti um dómarastarf við réttinn. Þar segir svo:(bloggari feitletrar að vild.)

Hinn 8. desember 1989 var kveðinn upp dómur í Hæstarétti Íslands, þar sem forseta Hæstaréttar var vikið úr embætti dómara við réttinn. Ástæðan var sú að hann taldist hafa nýtt í óhófi heimild, sem ágreiningslaust var að hann hefði haft, til að kaupa sér áfengi á »kostnaðarverði« í ÁTVR. Heimild hans hafði verið til staðar þann tíma sem hann hafði í forföllum forseta Íslands gegnt starfi sem einn af þremur handhöfum forsetavalds. Þótti hann hafa keypt meira áfengi en góðu hófi gegndi. Enginn efaðist um að hann hefði haft heimild til kaupanna og hann hefði engar lagareglur brotið. Samt varð hann að gjalda fyrir með embætti sínu.

 

Haustið 2014 er þjóðin upplýst um að á árinu 2004 hafi sá maður, sem gegndi embætti forseta Hæstaréttar Íslands þá, og gegnir því reyndar einnig nú, brotið af ásetningi gegn embættisskyldum sínum samkvæmt lögum. Þá stóð svo á að auglýst hafði verið laust til umsóknar embætti dómara við Hæstarétt. Út spurðist að maður, sem forsetanum líkaði ekki við, hygðist sækja um embættið og var sá talinn líklegur til að hljóta það. Á þessum tíma var í lögum kveðið svo á að rétturinn skyldi gefa álit á hæfni umsækjenda til að gegna dómaraembætti.

Forsetinn núverandi og einhverjir starfsbræðra hans gengu þá til eftirtalinna verka: 1. Einn þeirra var látinn tala við umsækjandann og hóta honum því að meirihluti réttarins myndi gefa hlutdræga umsögn og skaða hann ef hann héldi fast við ákvörðun sína um að sækja um embættið. Umsækjandinn lét sér ekki segjast. 2. Þá var tekið til við að leita að öðrum umsækjendum sem talið var hugsanlegt að skákað gætu hinum óæskilega umsækjanda. Líklegt er að þeim hafi verið lofað hagstæðri umsögn. 3. Hótunin um misbeitingu umsagnarinnar var svo framkvæmd. Það var reyndar svo klaufalega gert að erindreksturinn blasti við hverjum manni.

 

Þessari atburðarás er lýst í 14. kafla bókarinnar »Í krafti sannfæringar« sem kom út nú í haust.Í þessu síðara tilviki er hafið yfir allan vafa að dómarinn sem nefndur var braut vísvitandi gegn embættisskyldum sínum þannig að fór gegn settum lögum. Brot hans var miklu alvarlegra en brot forseta réttarins í fyrrnefnda tilvikinu sem leiddi þá til brottvikningar úr starfi. Núverandi forsetinn gaf raunar með hátterni sínu jafngildi beinnar yfirlýsingar um að hann væri tilbúinn til að misfara með vald sitt sem hæstaréttardómari ef hann persónulega teldi tiltekna niðurstöðu æskilega. Þó að refsisök hans sé nú fyrnd lifa áfram líkurnar á misbeitingu dómsvalds þess manns sem einu sinni hefur hagað sér með þessum hætti. Þetta er maður sem meðal annars fer með vald til að dæma aðra menn til fangelsisvistar.En hann situr óáreittur áfram.

 

Ekki hefur einu sinni komið fram opinberlega að helstu fjölmiðlar landsins hafi óskað eftir viðbrögðum hans við þessari frásögn. Væri það gert bæri honum skýlaus skylda til að svara, þar sem hér ræðir um stjórnsýsluverk en ekki dómaraverk.

Ríkið getur ekki komið sér undan aðhaldi að stjórnsýslu með því að fela dómurum stjórnsýsluverkefni og segja svo á eftir að þeir þurfi ekki að skýra verk sín sé skýringa þörf af því þeir séu dómarar. Hvergi í hinum vestræna heimi yrði það látið eftir manni sem gegnir æðsta dómaraembætti viðkomandi ríkis að þegja svona ásakanir í hel. Nema á Íslandi. Allir helstu fjölmiðlar landsins þegja með honum. Þar má telja fréttastofur RÚV, Stöðvar 2, Bylgjunnar og dagblöðin Morgunblaðið og Fréttablaðið.

 

Eini fjölmiðillinn sem skýrt hefur frá því að maðurinn hafi verið inntur eftir viðbrögðum er DV. Þar kom í ljós að hann vildi ekki svara. Allir aðrir fjölmiðlar í landinu þegja með honum. Hann þarf að þeirra mati ekki einu sinni að svara því hvort hann hafi eitthvað við frásögnina að athuga að efni til.

Þeir hafa heldur ekki spurt hann um ástæður þess að rétturinn vildi ekki fá þennan mann í hópinn á sínum tíma.Ef allt væri með felldu bæri íslenska ríkinu að höfða mál gegn forseta Hæstaréttar til embættismissis.

En hann er látinn í friði. Hann er ekki einu sinni inntur svara svo almenningur fái fram afstöðu hans til málsins og skýringar ef einhverjar eru. Af hverju ætli það sé? Telur þjóðin í lagi að dómarar við æðsta dómstól þjóðarinnar brjóti af ásetningi gegn lögum við embættissýslan sína öðrum til skaða fyrst ekkert áfengi er í spilinu? Spyr sá sem ekki veit."

Raunar veit öll þjóðin það með greinarhöfundi af hverju farið var fram gegn honum með þessum hætti.

Svarið er vinstri pólitík.

Meintur vinskapur við vinsælasata og óvinsælasta mann þjóðarinnar og ákveðinn stjórnmálaflokk  dugar vinstri elítunni til að efna til galdrabrennu og skal einkis svifist.

Það gremst fleirum en greinarhöfundi hvernig skoðanbræður hans láta kújónera sig með þessum hætti. Enginn þorir að styggja æðsta ráðið  með því að taka upp hanskann með Jóni Steinari.

Við erum lyddur.

Að mínu viti er ekki í lagi með Hæstarétt meðan þessi áminnsti dómari er ekki tekinn á beinið.

Athugasemdir

[Jón Þórhallsson, 3.1.2015 kl. 13:10]

Hérna er atriði sem mætti bæta:

http://thjodarskutan.blog.is/blog/thjodarskutan/entry/1397481/

[Heimir Lárusson Fjeldsted, 3.1.2015 kl. 13:52]

Með ólíkindum að Markús Sigurbjörnsson komist upp með alvarlegt lögbrot.

[Predikarinn - Cacoethes scribendi , 3.1.2015 kl. 15:09]

Jón Steinar er einn af bestu lögmönnum þessa lands. Rökfastur réttsýnn og sanngjarn eins sést á ferli hans um ævina.

Það er til háborinnar skammar hvernig hæstaréttardómarar hafa leyft sér að dæma eftir hentissem sinni, þjónkun við ríki og annað sem þeim virðist henta og ljóslega kemur fram í umfjöllun Jóns Steinars. Þessi dómstóll á að dæma eftir lögunum en ekki geðþótta eða neinu slíku eða persónulegum væringum við einstaka lögmenn sem þeir hafa horn í siðu.

Alþekkt er þjónkun Hæstaréttar við hagsmuni stjórnmálanna/ríkisins um áratugin óháð lagatexta. Góð dæmi eru dómar um lánamálin eftir Árnalögin. Þar sannast þetta - eða hitt sem verra er að dómararnir hafi ekki skilning á vaxta- og vísitölumálum. Eru þeir kannski í hópi þeirra sem féllu í PISA könnuninni ? Geta ekki lesið sér til gagns ?

[Elsabet Sigurðardóttir, 3.1.2015 kl. 16:28]

lögmenn taka að sér brotamál gegn ríkinu fyrir almenning og taka nokkrar milljónir fyrir störf sín og þóknun en valdið vegur þyngra og hindrar framgang réttlætis á niðurstöðu brota hins opinberra

[Kolbrún Hilmars, 3.1.2015 kl. 17:10]

Hæfni Jóns Steinars sem hæstaréttardómara dregur væntanlega enginn í efa.  En það ætti ekki að vera skilyrði að dómarar þar séu bestu vinir innbyrðis.  Trúverðugri yrðu dómar þeirra væri því einmitt öfugt farið.

[Guðbjörn Jónsson, 4.1.2015 kl. 10:48]

Meðan sú framvinda er í stjórnkerefi landsins sem Jón Steinar lýsir, er alveg ljóst að réttarfar hér stenst ekki ákvæði stjórnarskrár. Þetta kemur mér svo sem ekki á óvart því ég barðist í heilan áratug við að fá Hæstarétt til að dæma eftir málsgögnum og lögum en niðurstöður þeirra voru svo kjánalegar að ég, ólöglærður maðurinn, rústaði í þrígang dómum þeirra. Ítrekað reyndu þeir að verjast fjórðu upptöku dóms málsins en þegar kvartað var undan því að dómarar sem áður hefðu dæmt í málinu væru að fjalla um endurupptöku þess, neyddist rétturinn til að hleypa Jóni Steinari að málinu.  Að venju las Jón Steinar bara rökin fyrir endurupptökunni, sá að kröfurnar voru réttmætar og heimilaði upptökuna. Í kjölfarið var gerð krafa um að allir dómarar Hæstaréttar vikju sæti og skipaður yrði nýr Hæstiréttur í málinu. Eftir jaml og múður fékkst það í gegn og maðurinn, sem fimm sinnum hafði ranglega verið dæmdur sekur, var þar algjörlega síknaður af öllum ákærum. Ég held að þetta umrædda tilvik sé eina tilvikið þar sem Hæstiréttur hefur verið þvingaður, hvað eftir annað, til að taka upp dóm sem efnislega var rakalaust kjaftæði, ótengt málavöxtum, þar sem eingöngu var leytast við að sakfella aðila en í engu litið á málsbætur hans. Og það sérkennilegasta var að tvö af aðalvitnum saksóknara (núverandi sérstakur saksóknari), voru bókhaldarinn sem svindlaði á bókhaldinu og endurskoðandinn sem staðfesti vitleysu bókarans og bætti aðeins í, að því er virðist til að tryggja sakfellngu.  Þessir tveir menn voru EINU vitnin í saksókn en Hæstiréttur kom sér allan tímann hjá því að gagnrýna það, þar til nýi dómurinn var myndaður, þá var það gagnrýnt.

Ég hef í fleiri tilvikum gagnrýnt Hæstarétt m. a. fyrir ólögmætan úrsakurð hans í sambandi við kosninguna til stjórnlagaþings. Í lögunum er afar skýrt ákvæði um að Hæstarétti bar að vísa kærunum frá og benda kærendum á að beina þeim til viðkomandi lögreglustjóra.  Af mjög svo einkennilegum og óútskýrðum ástæðum gerast allir dómarar réttarins samsekir í því réttarfarsbroti sem þar var framið. Ég fékk heldur engin svör við bréfi því sem ég ritaði Hæstarétti.  Margir lögfræðingar tjáðu sig til stuðnings réttinum, en enginn þeirra þorði að svara rökum mínum, þó ég sendi þeim öllum í einkapósti bréf mitt til Hæstaréttar og óskaði ábendinga um ef eitthvað væri þarna rangt farið með. Af 43 lögfræðingum sem fengiu bréfið, svaraði enginn.