Við erum ekki gjaldgeng

"meðal þeirra þjóða sem við berum okkur helst saman við" þegar menntun er annars vegar. 

Svo stendur í Mogga:

"Illugi Gunnarsson menntamálaráðherra segir að ástæða þess að Íslandi var ekki boðið að taka þátt í ráðstefnu OECD, svonefndri ISTP-ráðstefnu, sé sú hvað staða grunnskólanema hér á landi í læsi sé slök. Á ráðstefnunni er þeim löndum boðin þátttaka sem þykja skara fram úr hvað varðar lestrarkunnáttu nemenda eða hafa bætt sig mjög mikið. Íslandi hefur verið boðið á ráðstefnuna þar til nú í ár. 

Menntamálaráðherra sagði í samtali við Morgunblaðið að staða Íslands í alþjóðlegum samanburði væri það slök að Íslandi væri ekki boðið til ráðstefnunnar, sem haldin verður í Kanada nú í lok marsmánaðar.

 

Illugi boðar mikið átak til fimm ára, í samvinnu við sveitarfélög og grunnskóla landsins, þar sem lagt verði til atlögu gegn ólæsi. Hann segir að á næstu vikum muni hann kynna niðurstöður úr vinnu sem unnin hefur verið á grundvelli hvítbókarinnar, sem hann lagði fram síðastliðið sumar. <netfangið>[e-mail] "

Þetta er ágætt innlegg í næsta kennarverkfall sem fer brátt að hefjast. Börnin kunna ekki að lesa sér till gagns og því komumst við ekki á ráðstefnur.

Til viðbótar vil ég nefna eigin könnun sem ég stunda þegar færi gefst á í ferðalögum með þýskum börnum. Þau geta öll savarað því á stundinni hvað 7 x 8 er eða hvað sem spurt er úr margföldunartöflunni. Fæstir íslenskir grunnskólanemendur í 10. bekk geta svarað svona spurningum. Þetta segir mér að grunnskólinn er í tómu tjóni. Getur hvortki skilað læsum né reiknandi nemendum eins og áður var þegar voru jafnvel 30 í bekk.

Þetta er afleiðing af fækkun í bekkjum og blöndun í bekkjum sem leiðir til þess að námshraðinn miðast við þann lélegasta og öllum leiðist í skólanum, bæði tossunum og þeim betri. En það er alvega sama þótt almenningur sé að rövla, nómenklatúran og kennaraelítan ákveður þetta allt fyrir okkur. Það er alveg sama hversu mikið Illugi ætlar að rembast næstu fimm árin. Ef "undirstaðan er ei réttleg fundin"  er allt hitt og kjarabætur tilgangslaust.

Við erum ekki gjaldgeng lengur hvað reikning og lestur áhrærir og aumingja kennaranir fá ekki að fara á ráðstefnu í Kanada.

Athugasemdir

[Kristmann Magnússon, 19.3.2015 kl. 22:06]

En hvað ég er innilega sammála þér í dag, enda erum við báðir með cand.is gráður úr Ísaksskóla á sínum tíma !  En það þarf að taka hendinni til víðar - iðnmenntunin er öll í lamasessi hjá okkur og þar þarf svo sannarlega að taka til hendinni.  Múrarar leggja í gólf þannig að hæsti punktur gólfsins er oftast þar sem gert er ráð fyrir niðurföllum - alls konar fólk gefur sig út fyrir að vera sérfræðingar í flötum þökum, sem síðan mígleka o.s.frv. o.s.frv. Það virðist vera skelfilegt ástand í flestum þáttum kennslu hjá okkur 

[Hrólfur Þ Hraundal, 19.3.2015 kl. 22:22]

Þá erum við bara gjaldfeld, eins og í svo mörgu öðru.  Ljómandi að vera sérstakur.

[Helga Kristjánsdóttir, 19.3.2015 kl. 23:18]

Það tekur tíma að laga þetta,sérstaklega þarf að skerpa á aganum. það ætti nú að vera hægt að setja skilyrði um þægð,án þess að foreldrar taki það nærri sér.

[Ingibjörg Magnúsdóttir, 19.3.2015 kl. 23:33]

Þarft innlegg hjá þér Halldór. Varðandi margföldunartöfluna: þegar ég þurfti að læra hana, um miðjan 7. áratuginn, fór lærdómurinn fram heima, ein tafla í einu, og maður þurfti að kunna þetta þegar maður var tekinn upp í skólanum daginn eftir, eða svo.

Mér var ekki skemmt við þennan heimalærdóm: mamma hlýddi mér yfir og gaf sig ekki fyrr en ég kunni þetta. Hún var djöfulsins grýla í þessu. - Á meðan biðu 2-3 skólasystur á stigaganginum eftir mér. Enda hafði ég boðað þær til mín í skólaleik. Ég lék kennarann. Og ein þeirra hafði meira að segja tekið tvíböku með sér í nesti.

En þær fengu ekki að koma í skólaleikinn til mín fyrr en mamma var &#39;búin að berja margföldunartöfluna inn í hausinn á mér&#39; - Þetta virkaði: ég lærði töfluna og sá lærdómur hefur gagnast mér í lífinu.

EN: ein samstarfskona mín sem hafði búið í Ástralíu um tíma, og var með ungar dætur sínar þar, sagði mér að það væri hefð að hafa keppni í margföldunarkeppninni í skólum þar.

Svona keppni er hvetjandi fyrir skólakrakka, og það mætti taka þetta upp hér á landi. T.d. skólakeppni og sigurvegarar skólans færu í úrslitakeppni sem væri þáttur á RÚV. Það mætti sameina svona keppni með lesskilningskeppni á RÚV að sama skapi. Þetta gæti verið örvandi fyrir grunnskólanemendur.

Á RÚV er Útsvarið. Það er fyrir fullorðna. Væri ekki tilvalið að örva grunnslólanemendur í margföldun og lestri með spennandi keppni fyrir þann aldurshóp?

[Hrólfur Þ Hraundal, 20.3.2015 kl. 00:02]

Rétt sem Helga Kristjáns segir um agann. En ég kynntist aga sem er ekki til í dag.  Þess vegna segi ég að við þurfum herskyldu í þrjú ár, til að ungt fólk læri að bera virðingu fyrir landi sínu og þjóð.    

[Ómar Bjarki Kristjánsson, 20.3.2015 kl. 00:18]

Þetta með margföldunartöfluna, - að þá er náttúrulega ekki jafn mikilvægt að kunna hana utanbókar eins og var í gamla daga.

Man vel eftir þessu.  Gríðarleg áhersla á að kunna margföldunartöfluna utanbókar.

Í dag skiptir það ekki nærri eins miklu máli að kunna margföldunartöfluna utanbókar.  Það er nóg að skilja hugmyndina á bak við magföldun almennt.

Kennsla og nám er orðið á miklu fleiri sviðum e í gamla daga.  Utanbókarlærdómur er óþarfi í nútímasamfélagi og þegar fólk þarf ekki að eyða tíma í að læra utanbókar, - þá gefur það færi á svo miklu fleiri sviðum.

[Sigurbjörn Friðriksson, 20.3.2015 kl. 16:21]

Aðferðin til að gera námið leiðinlegt og fæla nemendur frá því: 

Íslenskukennslan er orðin að &#132;málvísindum&#147;.  Malfræði, setningarfræði, bragfræði o.s.frv.  Elli lögð áhersla á  framburðarkennslu eins og  Ævar heitinn Kvaran leikari vildi að innleiða í skólana.  Ég hef spurt marga af vinum og kunningjum mínum sem tala og rita dágóða íslensku, hvort þeir viti hvað eftirfarandi er t.d.: &#132;núliðin þáskildagatíð&#147;, &#132;viðtengingarháttur&#147;, hver er munurinn á &#132;miðmynd, þolmynd og germynd&#147; o.s.frv., fæstir vissu svörin en mundu óljóst yfir þessum málfræðiheitum. Svo má ekki gleyma &#132;Z&#147; kennslunni sem mörgum varð fjötur um fót í prófum, tilgangslaust kennsluefni í dag.

ALGEBRA.  Ég spurði kunningjana mína úr &#132;Versló&#147; sem allir þurftu að læra algebru, hvenær þeir notuðu síðast algebru eftir að þeir komu úr skólanámi.  Enginn mundi eftir því að hafa nokkurn tímann notað algebru.  &#150; Til hvers að kenna þetta?

Dönskukennsla.  Erfiðasta norræna tungumálið, gert að skyldunámi því þeir voru herraþjóð okkar í nokkrar aldir og &#132;gáfu&#147; okkur handritin til baka, sem við áttum.  Tungumál lítillar þjóðar sem önnur lítil þjóð er gert að læra í skyldunámi.  Hættum Dönskukennslu og kennum frekar &#132;hjálp í viðlögum &#150; skyndihjálp&#147;, meira í &#132;tölvufræðum&#147;, &#132;réttindi og skyldur ríkisborgara&#147;, &#132;fjármálalæsi&#147; og annað sem nýtist fólki í daglega lífinu í annað en að geta lesið HJEMMET og FAMILIENS JOURNAL.

Svo eru menn hissa á því að ungmenni, helst strákar séu hundleiðir á tilgangslausu námsefninu sem er hvort sem er

Leiðinleg fög gerð að skyldunámi, notuð sem atvinnubótavinna fyrir ofmenntaða einstaklinga sem hvergi geta fundið sér vinnu annarsstaðar.