Samfylkingin gegn þjóðinni

í boðuðu allsherjarverkfalli um næstu mánaðarmót.

Ef maður talar við fólk þá er það yfirleitt á einu máli um að það kæri sig ekki um þessi verkföll. Maður hittir engan sem þráir verkföll. Fólkið setur traust sitt á að samið verði áður en til vandræða kemur.

Það eru því Samfylkingarkommarnir  í forystu verkalýðshreyfingarinnar sem stefna öllu í þessi verkföll. Fjöldi þessa liðs  er teljandi á fingrum sér. Gylfi Arnbjörnson,Páll Halldórsson, Þórunn Sveinbjarnardóttir, Ólafía Rafnsdóttir, Aðalsteinn á Húsavík, Vilhjálmur á Akranesi, Björn Snæbjörnsson og einhverjir aðrir í Flóanum. Engu tauti er enn hægt að koma við þetta lið. Það þarf meira að koma til.

Þetta fólk dregur nú óvígan her 70 þúsund manna að höfði samfélagsins til að setja á þrýsting eftir því sem  þeirra leigðu almannatenglar ráðleggja. Við hin, þetta fólk sem þeir miða á, aldraðir, öryrkjar, börn og ferðaiðnaður, þessi 250 þúsund sem eru afgangs af þjóðinni þegar 70 þúsundin eru frá, eigum að þola þær píslir sem þessu fólki þóknast að leggja á okkur. Þeir sem veikir eru mega drepast Drottni sínum meðan þessi Elíta sólar sig í dýrð verkfallsins. Þeir ætla að úthluta náðarbrauðum sjálfir eftir sínu höfði. Mildilegast fær þessi hjartalyfið sitt svo hann drepist ekki osfrv. 

Af hverju sjá vinnuveitendur sér ekki hag í því að hafa eitthvað með tímasetninguna fyrir orrustuna að gera? Af hverju vilja þeir ekki ráða neinu um orrustuvöllinn? Af hverju velta þeir ekki fyrir sér að núna er mun betri tími til átaka heldur en í júní?  Af hverju er ekki tekin ákvörðun um allsherjar verksviptingu þar til samist hefur? 

Og hér verður ekki um neitt vitrænt samið án lagasetningar. Það er morgunljóst að kröfusúpa kommanna er þess eðlis að hún setur þjóðfélagið á hliðina umsvifalaust. Enda er það líklega hinn stóri tilgangur þeirra að ríkisstjórnin gefist upp.

Framangreint lið er svo kolruglað í einbeittri skemmdarverkafýsn sinni, að það ætlar sér að vera lengi enn í sviðsljósinu ef það heldur að með því geti það náð pólitískum markmiðum sínum um að fella ríkisstjórnina og pína almenning þangað til að leigubyssunum, eða almannatenglunum, finnst nóg komið til að setja upp samningabrosið.

Sé það stefnumiðið er allt annað tal þeirra hjóm eitt sem liggur liggur þeim í léttu rúmi. 

Loksins þegar allt virtist vera að snúast til betri vegar í íslensku þjóðfélagi, verðbólgan horfin, vextirnir lækkaðir,lánaleiðréttingar gefnar, atvinnuleysið horfið, kaupmáttur vaxandi, kemur þessi verkfallahersing eins og Kölski úr dýinu við særingar Leirulækjar-Fúsa í þá daga. Allir skíthræddir og skjálfandi við hótanir þessa liðs.

Í mínum huga er það Samfylkingin sem er að fara með hernað gegn þjóðinni. í fyrra skiptið var það Iceasave, I, ll og lll. Nú eru það leifarnar af heilbrigði krónunnar okkar og andstöðunni við ESB sem skal í þjóðina í boði þessa Jafnaðarmannaflokks Íslands við ýlið í púkablístrum Vinstri Grænna.  

 

 

Athugasemdir

[Helga Kristjánsdóttir, 7.5.2015 kl. 00:57]

  Já,já einhverjir þeirra þrá annað hrun og uppgjöf ríkisstjórnarinnar,eftir fádæma eineltistilburði.Það er komið skap í strákana,sem sömdu stjórnarsáttmálann,enda með afburða sterkan mannskap í liði. 

[Gunnar Heiðarsson, 7.5.2015 kl. 07:49]

Það má til sans vegar færa að innan verkalýðshreyfingarinar er pólitík stór skaði fyrir launafólk í landinu. En í upptalningu þinni telur þú tvo verkalýðsforingja sem ekki eru fastir við þessa skilgreiningu, Vilhjálm á Akranesi og Aðalstein á Húsavík. Báðir þessir foringjar vina að heilum hug fyrir sína umbjóðendur og láta pólitíkina lönd og leið. Þetta sést best á því að meðan flestir aðrir foringjar vinna að því einu að skipuleggja verkföllin hafa þessir tveir foringjar staðið í ströngu við að ljúka kjarasamningum fyrir sitt fólk.

En kjasamningar eru ekki gerðir af verkalýðsforingum einum, til þess borðs þurfa atvinnurekendur einnig að koma. Því er aldrei hægt að kenna launafólki einu um verkföll, heldur er sökin þar beggja, ekki síst atvinnurekenda. Verkfall er eina vopn launþegans og það er ekki dregið fram nema í neyð.

En aftur að pólitíkinni innan verkalýðsforustunnar. Það er engum dulið að vinstriflokkarnir hafa verið þar dómerandi gegnum tíðina, þó einstaka gleðileg frávik séu þar á, eins og sannast með þá Vilhjálm og Aðalstein, sem báðir þekkja sína stöðu vel.

Því er magnað að skoða og bera saman hvernig kjör og kaupmáttur hefur þróast frá miðri síðustu öld og bera það saman við stórnarfarið á sama tíma. Án skoðunnar myndu sennilega flestir telja að þegar vinstriflokkar hafa verið innan ríkisstjórnar hafi kjör og kaupmáttur launafólks batnað. Það er þó alls ekki svo, heldur þvert á móti.

Á þessum tíma hafa kjör launfólks batnað mikið, en alltaf þegar vinstri flokkar hafa verið við stjórnvölinn hafa kjör og kaupmáttur staðið í stað eða versnað. Síðan þegar hægri flokar eru við stjórn, þá nást eingöngu þegar Sjálfstæðisflokkur hefur verið í samstarfi við Framsóknarflokk, hafa kjör og kaupmáttur haldið áfram að aukast.

Þeta er vissulega ótrúlegt, en hver sem er getur sannreint þetta með smá grúski á heimasíðu Hagstofunnar og bera það síðan saman við stjórnarfarið í landinu.

En eins og fyrr segir, þá eru tveir aðilar sem oma að erð kjarasamninga, átvinnurekendur og launþegar. Það er ljóst að út á landsbyggðinni er vald SA yfir atvinnurekendum minna en á höfuðborgarsvæðinu, eða kjarkur þeirra meiri. Í það minnsta hafa þeir félagar Vilhjálmur og Aðalsteinn gert marga kjarasamninga að undanförnu, oftar en ekki að frumkvæið atvinnurekenda. Í vestmanneyjum hafa sumir atvinnurekendur einnig gengið frá kjarasamningum við sitt fólk og víðar á landsbyggðinni hafa kjarasamningar verið gerðið.

Það er staðreynd, sem sjá má í rekstrarruppgjörum flestra fyrirtækja frá síðasta ári, að þau geta auðveldlega gengið að flestum kröfum launþega, án þess að velta þeim kostnaði út í hagkerfið.

Sem betur fer er heildin af fyrirtækjum landsins vel rekin, mörg frábærlega. Þau sem verr eru rekin, þau fyrirtæki sem ekki geta greitt laun sem hægt er að lifa af, eiga vart tilverurétt. Verkefni þeirra á að flytja til betur reknu fyrirtækjanna og mannskapinn með.

[Vésteinn Valgarðsson, 7.5.2015 kl. 19:25]

Varla er allt þetta fólk að fara í verkfall að gamni sínu.

[Hrólfur Þ Hraundal, 7.5.2015 kl. 19:47]

Einu sinni var komunisti sem stofnaði komunistaflokk og hann stækkaði og stækkaði og þá vildi annar vera foringi í þessum stóra komunistaflokki og hann og foringinn rifust og þeir rifust og rifust og svo klofnaði flokkurinn og þá var allt í einu pláss fyrir tvo komunistaforingja.  Þá kviknaði á perunni hjá komunistum og síðan þá hafa brot úr þessum gamla komunistaflokki klofnað og  klofnað og sameinast og skipt um nöfn, en alt eru þetta sömu genin en þann dag í dag.

Eins og málum er háttað þá á ekki að koma komunistum uppá að ríkið bjargi þeim alltaf úr snörunni sem þeir óneitanlega hafa nú komið sér í sjálfir.  Ríkisstjórninni kemur þessi verkfallshrina ekkert við, hún stofnaði ekki til hennar og var á annarri leið.  En komunistum líkar það meinlega þegar ríkisstjórn tveggja íhaldsflokka fer að skila árangri, og því er sem er.