Að endurreisa flokk

eins og Árni Páll talar um er mikið átak.

Á hinn nýi flokkur að byggjast upp á sömu stefnu og sá gamli? Sem enginn vildi? Sama fólkinu sem mistókst? Eða þarf að koma nýtt fólk og ný mál? Hvað er þá þessi endurreisti flokkur að gera? Er það ekki nýr og óskyldur flokkur? Eða dulmálaður flokkur einhverra kameljóna sem ætla að fjarstýra honum?

Guðmundur Steingrímsson hinn fagri og prúði er að afhenda sinn flokk í bjartri nútíð til hins litförótta Óttars Proppé. Hver verður breytingin? Hvar verða hugsjónaleg áhrif Jóns Gnarrs hins mikla pólitíska spámanns? Voru þau einhver? Allstaðar mikið talað um algert lýðræði og jafnræði og gegnsæi.En hver verður raunin á? Annaðhvort viðtækt foringjaræði eins og í öðrum flokkum eða örlög eins og Árna Páls?

Adolf Hitler gekk í NASPD og fékk flokkskírteini númer níu minnir mig. Fleiri voru ekki í flokknum þá. Adolf varð strax ljóst að fleiri myndu flokksmenn ekki verða nema hann tæki við forystunni. Hann gerði það og byrjaði starfið. 10 manna fundir, 20 manna fundir,50 mmanna fundir, 200 mann fundir, 5000 manna fundir og boltinn tók að rúlla. Það var ræðussnilld og dugnaður Adolfs, ekki einhverrar útbreiðslunefndar, sem gerði þennan flokk álíka stóran í Þýskalandi og Sjálfstæðisflokkurinn varð hjá okkur. Enda allir íslenskir stjórnmálaflokkar byggðir upp skipulagslega eins og þessi flokkur Adolfs.

Fari Proppé fram sem Adolf og hrífi fólkið með nýjum hugsjónnum gæti framtíðin orðið honum björt. En slíkt er ekki á færi venjulegra manna. Slíkt krefst ofurmannlegrar áreynslu og eldhuga sem fáir hafa. Íslenskir helgar-og hjáverkapólitíkusar fara ekki auðveldlega í föt Adolfs sem lagði allt í sölurnar fyrir stjórnmálin. Því fer sem fer.

Þessu vandamáli standa Píratar líka frammi fyrir. Þeir áttu lítinn og huggulegan flokk með misskrítnum forystumönnum. Allt í einu halda þeir að þjóðin sé að kalla á þá. Þá er ljóst að ekki verður byggt á gömlu forystumönnunum. þeir eru útslitnir og þvældir og hafa ekkert erindi upp á við. Þeir ráða vitsmunalega ekki við hlutverk í stærri flokki.

Miskilningurinn er hinsvegar sá að þeir lesa vitlaust í skoðanakannanirnar. Ef aðeins eru teknir þeir sem svara sést að mikill meirihluti ætlar að kjósa annað en Pírata.

Það er auðvitað foringjanna að breyta þessu. Bjarni Benediktsson hefur sýnt að hann getur gert ýmislegt óvenjulegt í pólitík eins og menn muna úr Garðabænum. Spurningin er hinsvegar hversu miklu hann vill fórna á flokksmenn, fjölskyldumaður með ung börn. Adolf átti engin börn og hafði engu að tapa og var líka geiglaus og þrautreyndur hermaður.

Davíð Oddsson gaf mikið af sér og fjölskyldu sinni á sinni tíð enda reis flokkurinn þá hátt. Ingibjörg Sólrún barðist líka hart og djarft.Ólafur Thors gerðist Sjálfstæðisflokkurinn sjálfur og þeir urðu eitt.

Miðað við söguna þá finnst mér líklegara en ekki, að gengi stjórnmálaflokka ráðist alltaf mest af formanni flokksins. Þessvegna tel ég ekki mikla hættu stafa af endurreistri Samfylkingu, Bjartrar Framtíðar, VG eða Pírata. Þessir flokkar hafa engar persónur sem eitthvaða vigta eða ná til eða tendra huga í brjóstum. Sami kosningabrandarinn gengur ekki tvisvar.

Þess vegna segi ég að eftir næstu kosningar verður þeir flokkar ofan á sem duglegustu formennina eiga. Sagan verður hinsvegar til trafala fyrir Steingrím Jóhann sem gæti ýmsilegt fyrir VG sem núverandi formaður getur ólíklega. Gamlir prammar og slitnir fara því ólíklega ekki langt í næstu stjórnmálaframtíð.

Fjórflokkurinn sem Pétur á Sögu kallar svo mun sanna sig eina ferðina enn. Formenn Framsóknar og Sjálfstæðisflokks eiga bestu möguleikana þar sem villta vinstrið veður í villum og svíma. Og með því fengju Íslendingar líka stöðugasta stjórnarmynstrið sem völ er á.

Kannski kæmi til greina að stytta þetta kjörtímabil dálítið til að láta nú kné fylgja kviði áður en þessir flokkar ná að endurreisa sig.