Forsetafurður

af ýmsum toga virðast hrjá marga sem eftir því embætti vilja sækjast. Á Stöð 2 var svonefndur umræðuþáttur við þá fjóra frambjóðendur sem eitthvað skora í skoðanakönnunum.

Áberandi er hversu útbreidd sú skoðun fólks er að Forsetinn eigi að hafa stefnumál og skoðanir á öllu mögulegu. Andri Snær rithöfundur, á þéttu framfæri ríkisins í mörg ár, ætlar að efla tengsl Íslands við Evrópu. Halla og Guðni virðast helst vilja bíða eftir því  að þjóðin vilji ganga í Evrópusambandið og þá muni þau taka vitræna afstöðu með henni í því máli.

Öll nema Davíð tala þau um Stjórnarskrá Íslands eins og að slíka skrá vanti mest. Fólk eigi að koma á beinu lýðræði með því að safna undirskriftum 10-15 % kjósenda og þá eigi Forseti að kollvarpa ákvörðunum meirihluta Alþingis og efna til þjóðaratkvæðis? Geta menn séð fyrir sér ef einn meðal stjórnmálaflokkur getur efnt til mánaðarlegra þjóðaratkvæðagreiðslna? Þyrftu mörkin ekki að vera mun hærri?

Skilur fólk það ekki að Forsetinn er í hæsta lagi pólitískur öryggisventill ef sérstakar aðstæður koma upp? Til að mynda við stjórnarkreppur?

Skilur það ekki að núverandi Forseti beitti valdi sem fæstir gerðu sér grein fyrir fyrirfram að hann hefði? Ólafur Ragnar var búinn að þreifa á þessu áður með fjölmiðlalögunum. Þá talaði fólk um að ríkisstjórnin og Davíð hefði svikið það um þjóaratkvæðagreiðslu með því að hann dró lögin til baka þannig að tilefnið hvarf. Að taka þátt í þjóðaratkvæðagreiðslu var farið að skipta margt fólk miklu máli allt í einu heldur en flest annað.

Davíð var sá maður í umræðuþættinum á Stöð 2 rétt áðan sem virtist skilja að hlutverk Forseta Íslands er fyrst og fremst að vera sameingingartákn þjóðarinnar og eflingarmaður. Svo þar á eftir getur hann verið hjálparmaður í sérstökum pólitískum tilvikum fremur en einhver stefnumarkandi stjórnmálaleiðtogi. Davíð var auðvitað sá eini sem hefur stjórnmálareynslu og því mæddu spurningar mikið á honum.

Hitt fólkið, hugsanlega að Guðna eitthvað undanskildum, sem samsinnti Davíð minnst tvívegis, þá eru hinir bara stjórnmálalegir byrjendur sem vita ekki í hvorn fótinn þau eiga að stíga varðandi viðfangsefnin. Þau skilja ekki hlutverk Forsetans nema líklega launakjörin sem eru rýmri en venjulegra kontórista. Að Davíð ætli að spara þjóðinni að borga sér sérstakt kaup fyrir að vera Forseti virðist ekki hreyfa við nokkrum einasta kostnaðarblindum Íslendingi.

Engu var ég nær eftir þennan þátt og verð ekki hvort sem þetta fólk talar meira eða minna í sjónvarp fram að kosningum. Það er nefnilega svo afskaplega lítið um að tala þegar ræða skal hlutverk Forsetans, sem yfirleitt er best sinnt með afskiptaleysi. Icesave var svo sérstakt mál að bið verður á að slíkt komi upp aftur, hugsanlega jafnlöng og að AlÞingi samþykki dauðarefsingar og geri Islam að ríkistrú í stað evangelísku kirkjunnar.

Ég vona að það verði ekki fleiri svona hundleiðinlegir þættir um ekki neitt. Sigmund Erni mætti fá sem fremsta spyril okkar fjölmiðla til að gera þátt um hvern og einn sér í lagi, ef við eigum að nenna að fræðast eitthvað um þetta fólk annað en við vitum nú þegar.  

Ég myndi óttast mest að fólk nenni ekki á kjörstað þegar kjördagur rennur upp, svo þvæld verður þá orðin þessi Forsetatugga um hvað skipti máli og hvað ekki að fólk verður orðið leitt á efninu. Finnist það engu höfuðmáli skipta hver verði valinn, þeir verði allir ágætir Forsetar.

Sem er kannski bara enn ein Forsetafurðan?

Athugasemdir

[Sigurður Helgi Magnússon (IP-tala skráð) 26.5.2016 kl. 21:51]

Það hefði verið ólíkt skemmtilegri þáttur með þeim fimm sem ekki fengu boð í þáttinn, þá hefði maður ekki sofnað yfir þættinum.